Το βιβλίο των αριθμών 19

ια:11-15 Σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει πρόθεση να κατακρίνουμε ή να ασχοληθούμε με τις πτώσεις ή της αδυναμίες ενός τόσο αγαπητού και αφοσιωμένου υπηρέτη του Θεού σαν το Μωυσή. Το Άγιο Πνεύμα έχει πει γι’ αυτόν: «όστις ήτο πιστός εις τόν καταστήσαντα αυτόν, καθώς καί ο Μωυσής εις όλον τόν οίκον αυτού» (Εβρ.γ:2). Ο Μωυσής όπως όλοι οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης έχουν πάρει τη θέση τους ανάμεσα στα «πνεύματα δικαίων οίτινες έλαβον τήν τελειότητα» (Εβρ.ιβ:23). Μπορούμε όμως να εξετάσουμε αυτή την περίπτωση γιατί μας λέει η Γραφή ότι «όσα προεγράφησαν, διά τήν διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν, διά νά έχωμεν τήν ελπίδα διά τής υπομονής καί τής παρηγορίας τών γραφών» (Ρωμ.ιε:4).

Αυτό που μαθαίνουμε εδώ είναι ότι η έρημος είναι αυτή που φανερώνει όλα όσα υπάρχουν και στον καλλίτερο από μας. Εκεί φαίνεται τι υπάρχει μέσα στις καρδιές μας.

Επειδή το βιβλίο που μελετάμε είναι το βιβλίο της ερήμου, πρέπει να είμαστε έτοιμοι  να βρούμε σ’ αυτό κάθε είδους πτώσεις και ολιγοπιστίες να αποκαλύπτονται πλήρως. Το Πνεύμα του Θεού μας αποκαλύπτει τους ανθρώπους όπως είναι. Ο Μωυσής λοιπόν, ήταν άνθρωπος ομοιοπαθής μ’ εμάς.

Έσπασε από το βάρος και ζητά από το Θεό να τον πάρει. Ήθελε να βλέπει το λαό ευχαριστημένο, όπως είναι η καρδιά του κάθε ποιμένα, να βλέπει το ποίμνιο χαρούμενο, ευτυχισμένο, να δοξάζει το Θεό, να είναι γεμάτο πίστη και δόξα. Όταν είναι έτσι, αυτό αντανακλά και στον ποιμένα που παίρνει περισσότερη χάρη και δύναμη να συνεχίσει το έργο του. Αντίθετα όταν βλέπει απιστία, σαρκικότητα, μίση, ζήλιες, ταλαιπωρείται η ψυχή του όπως έγινε και με το Μωυσή.

Παραπονιέται λοιπόν ο Μωυσής, αλλά ο Θεός ξέρει ότι η καρδιά του είναι εντάξει, κι ότι απλά έχασε λίγο την πίστη του. Ο καθένας θα μπορούσε να συμφωνήσει ότι το φορτίο ήταν πραγματικά πολύ βαρύ για τους ανθρώπινους ώμους, αλλά το ζήτημα είναι: ήταν βαρύ και για τους ώμους του Θεού; Ήταν μόνος του ο Μωυσής;

Όταν ο Κύριος τοποθετεί κάποιον σε μια θέση ευθύνης, τον κάνει ικανό να κατέχει αυτή τη θέση και τον διατηρεί σ’ αυτήν. Βέβαια, το πράγμα είναι τελείως διαφορετικό, όταν ένας άνθρωπος χωρίς να έχει κληθεί, εξορμά σε ένα έργο ή σε κάποια θέση δύσκολη ή επικίνδυνη. Σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει να περιμένει κανείς αργά ή γρήγορα μια πλήρη πτώση.

δός εις ημάς κρέας να φάγωμεν  ο σαρκικός άνθρωπος δεν μπορεί να δει το Θεό και βλέπει τον άνθρωπο που είναι σε κάποια θέση, και στην προκειμένη περίπτωση έβλεπαν το Μωυσή κι απ’  αυτόν  ζητούσαν κρέας.

Ο πνευματικός άνθρωπος ξέρει από που να ζητά, και μετά ο Θεός ξέρει να δίνει χρίοντας το κατάλληλο πρόσωπο κάθε φορά.

θανάτωσόν  με ευθύς   Έρχεται πολλές φορές η καρδιά μας σε σημείο να νομίζουμε ότι φτάσαμε στο τέλος, στον πάτο, αλλά έχει ακόμα δρόμο……..έχει ακόμη να περάσεις πολλά.

ια:16,17 Καλό είναι όταν προσευχόμαστε, οι προσευχές μας να είναι θετικές και όχι αρνητικές Ο Μωυσής θα μπορούσε να ζητήσει σοφία και σύνεση από το Θεό για να μπορέσει να υπερπηδήσει το πρόβλημά του, και όχι να γογγύσει.

O Θεός δεν λέει τίποτα κατά του Μωυσή γιατί πραγματικά η καρδιά του ήταν βαριά. Όμως, πάντοτε υπάρχει κάποιος πιο όμορφος τρόπος να φέρουμε τα αιτήματα μας στον Κύριο. Ο Θεός παίρνει το βάρος από το Μωυσή και το μοιράζει σε άλλους 70 πρεσ­βυτέρους, οι οποίοι θα είχαν το ίδιο χρίσμα του Αγίου Πνεύματος που ήταν και στο Μωυσή για να τον βοηθούν.

Πάντως δεν μπορούμε να μη δούμε ότι με το να δειλιάσει ο Μωυσής μπροστά στη μεγάλη ευθύνη, απέρριπτε ένα υπέρτατο αξίωμα και ένα άγιο προνόμιο.

Με τους 70 πρεσβύτερους, προστέθηκε πνευματική δύναμη στο Μωυσή; Σίγουρα όχι, γιατί μετά απ’ όλα αυτά, όλοι μαζί είχαν το Πνεύμα που υπήρχε ήδη πάνω του. Μπορεί να ήταν τώρα 70 άντρες αντί ενός, αλλά ο πολλαπλασιασμός δεν έφερε αύξηση πνευματικής δύναμης. Μπορεί να απάλλασσε το Μωυσή από πολλούς κόπους, αλλά τον στέρησε από ένα μεγάλο μέρος του αξιώματός του. Μπορεί βέβαια να πει κανείς ότι ο Μωυσής δεν ήθελε αυτό το αξίωμα μόνο για τον εαυτό του κι ότι προτιμούσε να μένει στην αφάνεια και τη ταπείνωση. Σίγουρα ο Μωυσής ήταν ευλογημένος άνθρωπος, αλλά ήταν ο πιο πράος άνθρωπος πάνω στη γη, άρα ο πιο ενδεδειγμένος γι’ αυτή τη δουλειά. Κανείς δεν θα μπορούσε να τα καταφέρει καλλίτερα απ’ αυτόν.

ια:18-20 Όταν, ζητάμε κάτι απ’ το Θεό, πρέπει να προσέχουμε πως το ζητάμε και γιατί το ζητάμε. Ο Θεός γνωρίζει τα πραγματικά ελατήρια της καρδιάς μας και γι΄ αυτό, αν καμιά φορά υπάρχει πονηριά στη μέση, ο Θεός μπορεί να κάνει αυτό που ζητάς, αλλά μετά να σε τιμωρήσει (Ψαλμ.ρς:15).

Ο Θεός τους δίνει αυτό ζητούν, μέχρι να δουν το λάθος τρόπο τους.

Θα τους δώσει τόση σάρκα μέχρις ότου να την εξαιμέσουν  και να μη θέλουν πια.

Το ίδιο συμβαίνει και στην Κ.Δ. με τη στάση ορισμένων (που έχουν την ίδια καρδιά) προς το ουράνιο μάνα, το Χριστό (Ιωάν.ς:33-34). Στην αρχή χαίρονται για το νέο Μάνα από τον ουρανό (εδ.35,41,42). Όταν όμως καταλάβουν τι είναι (ο Χριστός) τότε γογγύζουν όπως και στην έρημο.

Η πίστη που στηρίζεται στο λόγο του Θεού δεν έχει δυσκολίες, μάλλον καταφρονεί τις δυσκολίες. Ο Θεός είναι η μεγάλη απάντηση σε όλα τα ερωτήματα, η μεγάλη λύση σ’ όλες τις δυσκολίες. Η απιστία λέει: «Πως μπορεί να γίνουν αυτά;», κι έχει πολλά «πως». Η απάντηση της πίστης είναι μία και μοναδική: Ο Θεός!

ια:21,22 600.000 πεζών εννοεί άνδρες.

Ο Μωυσής από απιστία βλέπει ότι αυτό είναι αδύνατον. Αλλά, όταν ο Θεός θέλει να κάνει κάτι, δεν χρειάζεται συμβούλους (Θεέ μου, μα πώς θα γίνει αυτό;). Από κει που δεν περιμένεις τίποτα, ο Θεός μπορεί να φέρει τέτοια ευλογία που να μην την χωράει ο τόπος. Αυτό που προσδοκά η εκκλησία δια μέσου των αιώνων, που είναι η τελευταία αναζωπύρωση και η Αρπαγή των αγίων, θα την κάνει ο Θεός. Και ρωτάει κανείς: Κύριε, πώς θα κάνεις τόσος κόσμος να ακούσει για τη δόξα Σου, να σωθεί, ν’ αγιαστεί και να είναι έτοιμος για την Αρπαγή; Ο Θεός έχει τρόπους !!!

ια: 23 O Θεός περιμένει τέτοιες καταστάσεις για να φανερώνει τα μεγαλεία Του και να δοξάζεται. Κανένα πρόβλημα λοιπόν για το Θεό, όπως απέδειξε τόσες φορές. Όχι όμως με γογγυσμούς.

ια:24,25 Βλέπουμε εδώ ότι για να καταλάβει ο κόσμος ότι οι 70 πρεσβύτεροι πή­ραν απ' το Πνεύμα που ήταν στο Μωυσή, ο Θεός τους έδωσε προφητεία σαν σημείο.

αλλά δεν εξακολούθησαν δηλαδή δεν έμεινε πάνω τους σαν χάρισμα προφητείας.

Το μυστικό κάθε διακονίας είναι η πνευματική δύναμη. Δεν είναι η μεγαλοφυΐα, ούτε η νοημοσύνη ή η δραστηριότητα του ανθρώπου, αλλά η δύναμη του Πνεύματος του Θεού (Ζαχ.δ:6).

ια:26 Αυτοί οι 2 ήταν εγγεγραμμένοι Ισραηλίτες, όχι απ’ το σύμμεικτο πλήθος. Μπο­ρεί να μην ήταν στη σκηνή, αλλά ο Θεός φαίνεται είδε την καρδιά τους, ότι θα ήταν άνθρωποι που θα μπορούσαν να υπηρετήσουν το λαό Του και τους έδωσε από το Πνεύμα Του και μάλιστα έμεινε και προφήτευαν.

ια:27-30 Ο Ιησούς του Ναυή ήταν πιστός, αφιερωμένος, κοντά στο Μωυσή, γιος της επαγγελίας, αλλά ήταν κάπως φανατισμένος για το Μωυσή.

Αν έχουμε φανατισμό μέσα μας, μπορεί να μας προορίζει ο Θεός για διακονία και να κάνουμε κακό στο έργο του Θεού. Ο φανατισμός δεν ωφελεί σε τίποτα! !

Το κακό με το φανατισμό είναι ότι φαίνεται σαν πίστη και ζήλος αλλά όμως δεν είναι. Είναι κάποιος εγωισμός για κάτι που κρατάμε και δεν θέλουμε να το χάσουμε με τίποτα. Βλέπουμε τα πράγματα από μια στενή όψη, και δεν βλέπουμε πλατειά όπως ο Θεός.

Ο Ιησούς ήθελε να σταματήσουν να προφητεύουν γιατί αισ­θανόταν ότι ο Μωυσής θα είχε αντίζηλους. Ο Μωυσής απείχε από το άθλιο πνεύμα της ζηλοτυπίας που δεν θα ήθελε ν’ αφήσει κανένα άλλο να μιλά εκτός αυτού, γι’ αυτό τον επιπλήττει. Θέλει όλοι να προφητεύουν γιατί αν ήταν έτσι δεν θα υπήρχε ο γογγυσμός, οι απιστίες και τα κλάματα, αφού ο καθένας θα στεκόταν μπροστά στον Κύριο.

Ήξερε ότι αυτοί οι δύο άντρες προφητεύουν με τη δύναμη του Πνεύματος του Θεού, ποιος μπορούσε λοιπόν να τη σβήσει ή να της αντισταθεί;

Καλά είναι να έχουμε την καρδιά του Θεού, να μη βγάζουμε από την καρδιά μας άτομα τα οποία ο Θεός δεν βγάζει. Να μην κάνουμε διακρίσεις μεταξύ αδελφών.

Όχι πάλι με πρόσχημα την αγάπη να γίνουμε όλοι ένα αδιαφορώντας για τις διαφορές αλλά ο λόγος του Θεού πρέπει να είναι ασυμβίβαστος μέσα στην καρδιά μας. Λουκ.θ:49,50.51-56  Α' Κορ.ιδ:5.39

ια:31-32  1 χομόρ=220 λίτρα= βάρος φορτίου ενός γαϊδουριού.

10 χομόρ=2.200 λίτρα Χ 2 εκατομμύρια κόσμος = 4.400.000.000 λίτρα ή 200.000 φορτωμένοι γάιδαροι.

μίας ημέρας οδόν εξαρτάται αν είναι ένα άτομο ή ομάδα και μπορεί να είναι από 16-48 χλμ.

2 πήχες = 1-1.30 μέτρα

ια:33 ΠΛΗΓΗ: Πολλοί πέθαναν. Ο Θεός απάντησε το αίτημά τους, αλλά τους έκρινε γι’ αυτό. Θα πάταξε ο Θεός κυρίως αυτούς που γόγγυσαν, στάθηκαν ενάντια στο Μωυσή, πλήγωσαν το Πνεύμα το Άγιο.

Πρέπει να προσέχουμε πώς προσευχόμαστε. Όλοι έχουμε ανάγκες, λιγότερο ή περισσότερο ζωτικές, όμως πρέπει να προσέχουμε να μην πληγώνουμε το Θεό μ’ αυτά που ζητάμε ή με τον τρόπο που τα ζητάμε. Μπορεί ο Θεός να απαντήσει το αίτημά μας αλλά να δώσει και τιμωρία γιατί Τον προσβάλουμε και δεν ξέρουμε να στεκόμαστε μπροστά Του. Πως να στεκόμαστε μπροστά σ’ Αυτόν που μας αγάπησε, έχυσε το αίμα Του για μάς, μας έδωσε όλες τις ευλογίες, μας έχει ντύσει, στολίσει, αγι­άσει, κι εμείς δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να γογγύζουμε, να απιστούμε και να αμφιβάλουμε.

ια:34,35 Kιβρώθ αττααβά: Μνήματα επιθυμίας. Η επιθυμία μας μπορεί καμιά φορά να μας χαντακώσει. Η επιθυμία της σάρκας και η επιθυμία των οφθαλμών.