Έχει υποστηριχτεί ότι στο τέρμα του δρόμου μας - στο τέρμα
κάθε πίστης στον εαυτό μας, κάθε προσπάθειας προβολής μας κι αυτοδικαίωσής μας
- βρίσκεται ο Θεός, έτοιμος να μας συναντήσει και να συναλλαγεί μαζί μας. Πόσο
μακρύς όμως είναι αυτός ο δρόμος!.. Ενώ η απόστασή του διαφέρει από άνθρωπο σε
άνθρωπο, η ιστορία εντούτοις του Ιώβ, μπορεί να μας γίνει οδηγός στην
πνευματική μας έρευνα. Ας προσπαθήσουμε:
1. ΔΡΟΜΟΣ ΜΑΚΡΥΣ ΚΙ ΕΠΙΜΟΝΟΣ
Τα 42 κεφ. του βιβλίου του Ιώβ, μου θυμίζουν την παλιά Εγνατία
Οδό, που σ’ όλα τα 800 χλμ. της (4.458 στάδια), ήταν «βεβηματισμένη και
κατεστηλωμένη». Μετρημένη δηλαδή όλη με κανονικά αντρίκια βήματα και με στήλες
σέ κάθε 1.000 τέτοια βήματα. Τέτοιος, από την ξεπεσμένη του φύση ο άνθρωπος! Στον
εαυτό του, η πίστη. Μνημεία κάθε τόσο, του τι έκανε, που έφτασε, πόσα
κατόρθωσε. Βαδίζει το δρόμο που αυτός έφτιαξε και στοχάζεται πως έξω απ’ αυτόν
δεν υπάρχει - κι αν υπάρχει δεν την χρειάζεται - καμιά δύναμη και κανένα φως.
Τέτοιος, πάντοτε ο ανθρώπινος δρόμος. Σήμερα πιο πολύ, στο φούσκωμα που 'φερε η
πολλή γνώση και τα πρωτοφανή επιτεύγματα.
2. ΤΟ ΚΡΙΣΙΜΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ
Το προσδιορίζει, το Ιώβ ιγ:23,24. Δύο ερωτήσεις. Η μία
δείχνει - ή πάει να δείξει - ταπείνωση και αναγνώριση. Συναίσθηση, αμαρτωλότητας.
Παραδοχή ότι στο σκόνταμμα και τ’ αδιέξοδο, οδήγησε η πνευματική εκτροπή και
πτώση. «Πόσαι είναι αι ανομίαι μου και αι αμαρτίαι μου;» (23). Η άλλη, ρίχνει
τη σκιά της στην πρώτη και φαίνεται να αιτιάται τον Θεό για τ’ αδιέξοδο που ήδη
παραδέχεται. «Γιατί κρύπτεις το πρόσωπόν σου και με θεωρείς εχθρόν σου;» (24).
Δεν λέει - «αν φανερωνόμουνα στον Θεό», αλλά «αν ο Θεός φανερωνόταν σε μένα».
Δεν πειράζει, όμως. Βρισκόμαστε ακόμη σε σταυροδρόμι, όχι σ’ αυτό που ονομάσαμε
«τέρμα του εαυτού μας».
3. Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Με θεοφάνεια θα κλείσει και το βιβλίο του Ιώβ, όπως όλα
σχεδόν τα βιβλία της Παλιάς Διαθήκης. Όμως η φωνή του Θεού δεν ακούγεται ούτε
στο πρώτο, ούτε στο δέκατο τρίτο κεφάλαιο. Για τριάντα εφτά κεφάλαια, μιλάει ο
άνθρωπος. Προβάλει, ο άνθρωπος. Δικαιώνεται και αθυροστομεί, ο άνθρωπος. Και
μόνον όταν αναγνωρίζει ότι «ουδείς σοφός την καρδίαν δύναται να εννοήσει αυτόν»
(λζ:24), «τότε, απεκρίθη ο Κύριος» (λη:1). Σώπασε λοιπόν άνθρωπε, για να ακούσεις
τον Θεό. Φτάνει πια, αυτό το βδελυρό είδωλο - ο εαυτός σου. Σώπασε. Όσο αριθμείς
τα «εγώ» κι «εγώ»... ο Θεός δεν θα σου μιλήσει. Δεν μπορεί να σου μιλήσει. Δεν
μπορείς - κι αν μιλήσει -να τον ακούσεις.
4. ΤΟ ΤΕΡΜΑ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΣΟΥ
Τα δύο κεφάλαια του Θεού στον Ιώβ (λη, λθ), δεν θα τα σχολιάσουμε.
Θα προτρέψουμε μόνο να σταθούμε σιωπηλοί δίπλα στον Ιώβ, ακούγοντας προσεκτικά
τις 57 ερωτήσεις του Θεού. Είναι συνθλιπτικές και κατατροπωτικές, για την ανθρώπινη
ανόητη κομπορρημοσύνη. Ο άνθρωπος ακούγοντας τες, νιώθει να μικραίνει, να
χαμηλώνει, να κονιορτοποιείται. Ένας Θεός ύψιστης σοφίας, πρόνοιας κι αγάπης,
ξεπροβάλει από τα δύο τούτα κεφάλαια. Ένας Δημιουργός, που μπροστά Του ο
άνθρωπος καλείται να πάρει τη θέση του δημιουργήματος που του πρέπει. Είναι η
μόνη σωστή τοποθέτηση.
5. «Ο ΚΥΡΙΟΣ... ΕΚ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΣΤΡΟΒΙΛΟΥ»
Μια άλλη φορά, η φωνή του Θεού ακούστηκε, αφού πέρασε ο ανεμοστρόβιλος,
ο σεισμός και η φωτιά. Ακούστηκε στο «λεπτό ήχο αέρος» (Α’ Βασιλέων ιθ:11-18).
Και προτιμητέο είναι στην ήσυχη περισυλλογή μας, ν’ ακούσουμε το «έλθετε προς
Με» (Ματθαίος ια:28). Καλό είναι να μη μπούμε στον ανεμοστρόβιλο. Να μη μας
συνεπάρει του κόσμου η δύνη. Ενωρίς, πολύ ενωρίς, να πέσουμε στην αγκαλιά του
Πατέρα. Όμως, ο Θεός μιλάει και «εκ του ανεμοστροβίλου». Έτσι, μπορείς ν’ ακούσεις
τη φωνή Του σήμερα, μέσα από το πρόβλημά σου. Μέσα στο αδιέξοδο σου. Έτσι που
βρίσκεσαι, με φουχτωμένο το κεφάλι στο μπέρδεμα και την απόγνωση. Στον
προσωπικό και οικογενειακό ανεμοστρόβιλο.
6. Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ
Μίλησε λοιπόν, άνθρωπε! Μπροστά σου, ο Δημιουργός - Θεός. Μπροστά
σου, ο Λυτρωτής - Κύριος. Στ’ αυτιά σου αντηχεί το «ούτως ηγάπησεν ο Θεός». Το
«άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιωάννης γ:16, ιε:5). Τι λες, λοιπόν; Τι
είπε ο Ιώβ; «’Ιδού, εγώ είμαι ουτιδανός... βδελύττομαι εμαυτόν και μετανοώ εν
χώματι και σποδώ» (μ:4, μα:5,6). Ταπείνωση, αφού έφτασε στο τέρμα του δρόμου
του. Στο τέρμα του εαυτού του. Συνέβηκε στον Ιώβ. Μπορεί - και πρέπει - να συμβεί
και σε σένα. Να ταπεινωθείς μπροστά στον άνθρωπο, μπορεί να σημαίνει εξευτελισμό.
Να ταπεινωθείς μπροστά στον Δημιουργό και Λυτρωτή σου, σημαίνει πάντα σωτηρία
κι απελευθέρωση.
7. «Ο ΔΙΑΔΙΚΑΖΟΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΝ»
Το ρήμα, είναι γνωστό και από τον Ησαΐα- «Έλθετε και ας
διαδικασθώμεν, λέγει ο Κύριος» (α:18). Ναι, είναι πρόθυμος να μας καθαρίσει από
τις αμαρτίες μας και να μας κάνει πιο λευκούς κι από το χιόνι. Για να μπορεί να
το κάνει αυτό, πραγματοποίησε λύτρωση μέσω του Γιού Του στο σταυρό. Είσαι ο προσκεκλημένος
της αγάπης Του. Το βιβλίο του Ιώβ κλείνει, με το «ο δε Κύριος εδέχθη το
πρόσωπον του Ιώβ» (μβ:9). Θα δεχθεί και σένα. Όταν φθάσεις στο τέρμα του εαυτού
σου. Όταν ομολογήσεις το - «βδελύττομαι και μετανοώ». Μήπως τούτη η συνάντηση
μπορεί να γίνει σήμερα! Τώρα!..
