Ο Χριστιανός σύζυγος

Ο ρεαλισμός του Πέτρου

Από τις πολλές νουθεσίες σχετικά με την οικογενειακή ζωή που βρίσκουμε στην Καινή Διαθήκη, αυτή του Πέτρου είναι μοναδική από πολλές απόψεις. Οι περισσότερες από τις άλλες νουθεσίες προέρχονται από την πένα του Παύλου, ο οποίος δεν ήταν παντρεμένος όταν τις έγραψε (Α’ Κορ.ζ:7), και απ’ ότι ξέρουμε, ποτέ δεν παντρεύτηκε.

Αντίθετα, ο Πέτρος ήταν παντρεμένος, όταν έγινε μαθητής του Ιησού. Ένα από τα πρώτα θαύματα του Ιησού ήταν να θεραπεύσει την πεθερά του Πέτρου (Μάρκ.α:30-31). Γνωρίζουμε επίσης ότι ο Πέτρος ήταν ακόμα παντρεμένος, χρόνια αργότερα, όταν του δόθηκαν τα κλειδιά της Βασιλείας των ουρανών και ταξίδευε σε όλες τις εκκλησίες της περιοχής της Μεσογείου (Α’ Κορ.θ:5). Η εμπειρία του Πέτρου σαν άνθρωπος οικογενειάρχης, εξηγεί γιατί τα σχόλιά του σχετικά με τον γάμο είναι εξαιρετικά άμεσα και προσγειωμένα, περισσότερο από του Παύλου, που, αν και απόλυτα σωστά, κάποιες φορές φαίνονται σχεδόν θεωρητικά συγκρινόμενα με αυτά του Πέτρου.

Η υποταγή της γυναίκας

Ο Πέτρος συμφωνεί με τον Παύλο ότι μια γυναίκα πρέπει να υποτάσσεται στον σύζυγό της. Ο Παύλος λέει, «Αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας ως εις τον Κύριον,» (Εφες.ε:22-24 και Κολ.γ:18). Ο Πέτρος λέει, «Ομοίως αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας υμών» (Α’ Πέτρ.γ:1). Και συνεχίζει:

Α’ Πέτρ.γ:5-6 Διότι ούτω ποτέ και αι άγιαι γυναίκες αι ελπίζουσαι επί τον Θεόν εστόλιζον εαυτάς, υποτασσόμεναι εις τους άνδρας αυτών, καθώς η Σάρρα υπήκουσεν εις τον Αβραάμ, καλούσα αυτόν κύριον· της οποίας σεις εγεννήθητε τέκνα, αγαθοποιούσαι και μη φοβούμεναι μηδεμίαν πτόησιν.

Θέλει τη χριστιανική γυναίκα να μεταχειρίζεται τον σύζυγό της σαν κύριό της, μετά από το παράδειγμα της Σάρας, της συζύγου του Αβραάμ. Δεν εννοεί να τον προσφωνεί «κύριο», αλλά μάλλον ότι πρέπει να ταπεινωθεί υποτασσόμενη στο θέλημα του συζύγου της κατά πάντα.

Η αγάπη του συζύγου

Να σε βλέπουν σαν κύριο, είναι βαριά ευθύνη. Θέλει πολλή αγάπη και ωριμότητα για να μην το πάρεις πάνω σου και εκμεταλλευτείς αυτόν που είναι υπό την εξουσία σου. Παρά το ηθικό δικαίωμα να είναι «κεφαλή του σπιτιού», o χριστιανός σύζυγος δεν πρέπει να ζωντανέψει όλες τις αρνητικές, δευτερεύουσας σημασίας  έννοιες αυτής της έκφρασης. Δεν θα πρέπει να είναι σκληρός, απαιτητικός ή μοχθηρός. Μάλλον, θα πρέπει να είναι ο καλύτερος από όλους τους συζύγους για να ζήσει μια γυναίκα μαζί του. Γιατί; Για τέσσερις λόγους:

1. Ενώ είναι ο κύριος της συζύγου του, είναι και ο υπηρέτης της. Ο Παύλος λέει, «διά της αγάπης δουλεύετε αλλήλους» (Γαλ.ε:13). Ως εκ τούτου, ο πρώτος στόχος ενός συζύγου, πρέπει να είναι η εξασφάλιση των επιθυμιών της συζύγου του. Για χάρη της, πρέπει να είναι πρόθυμος να κάνει δευτερεύουσες δουλειές, όπως θα τις έκανε ένας υπηρέτης. Εάν παραστεί ανάγκη, θα πρέπει να σηκώσει τα μανίκια του και να πλύνει τα πιάτα, να σφουγγαρίσει το σπίτι ή να βγάλει τα σκουπίδια. Ακόμα, πρέπει να φροντίσει τη σύζυγο και το σπίτι, όταν η γυναίκα του είναι άρρωστη, ξαπλωμένη στο κρεβάτι.

2. Το μοντέλο της εξουσίας του άντρα είναι ο Χριστός, που είπε «ο ζυγός μου είναι καλός και το φορτίον μου ελαφρόν» (Ματθ.ια:29-30). Ο Ιησούς ποτέ δεν ζητά περισσότερα από τους υπηρέτες Του από όσα μπορούν να αντέξουν. Κατά τον ίδιο τρόπο, ένας χριστιανός σύζυγος ποτέ δεν θα απαιτήσει πράγματα από τη γυναίκα του που θα την τεντώσουν πάρα πολύ. Είναι προσεκτικός και σέβεται τους περιορισμούς και τα όριά της. Είναι πάντα ικανοποιημένος με τις προσπάθειές της και ποτέ δεν την κάνει να νιώθει αποτυχημένη, επειδή ενώ προσπάθησε να κάνει το καλύτερο, δεν ήταν αρκετά καλό.

3. Η εξουσία του συγκρατείται από τη σοφία του Θεού, και η θεία σοφία δίνει τον οφειλόμενο σεβασμό στην ευφυΐα της γυναίκας. Μόνο ένας ανόητος θα αντιμετωπίζει τη σύζυγό του σαν ανόητη. Και βέβαια σαν άντρας μπορείς να παίρνεις την τελική απόφαση, αλλά μην ξεχνάς ότι υπάρχουν τομείς στην οικογενειακή ζωή, που η γυναίκα έχει πιο σωστή άποψη. Γι’ αυτό, καλό είναι να ξέρει ο καθένας τους τομείς που μπορεί να αποφασίζει και να μην μπερδεύεται ο ένας στους τομείς του άλλου. Ο άντρας μπορεί να αναθέσει οποιαδήποτε εξουσία θέλει στη σύζυγό του.

4. Η εξουσία του χριστιανού συζύγου κατευθύνεται από αγάπη. Ένας δικτάτορας θέλει να ικανοποιεί πρώτα απ’ όλα τον εαυτό του, αλλά ο χριστιανός σύζυγος δεν είναι δικτάτορας. Αντίθετα, αναζητά να ευχαριστήσει τη γυναίκα του πρώτα, λαμβάνοντας υπόψη τις επιθυμίες της. Η φύση της αγάπης είναι να δίνει. Επομένως, όσο περισσότερο αγαπώ τη γυναίκα μου, τόσο περισσότερο θα χρησιμοποιήσω την εξουσία μου σαν εργαλείο για να την κάνω ευτυχισμένη. Έχω το δικαίωμα να αποφασίσω τι θα κάνουμε στις διακοπές, αλλά η πρωταρχική μου εκτίμηση, είναι τι της αρέσει. Όταν θέλετε να βγείτε για φαγητό, άφησέ την να αποφασίσει που θα πάτε.

Η ευτυχία της συζύγου σου δεν πρέπει να είναι το μοναδικό κίνητρο στις αποφάσεις σου. Μερικές φορές πρέπει να βλέπεις πέρα από αυτό που ταιριάζει στη σύζυγο, τι είναι σωστό και δίκαιο ή ποιο είναι το καλύτερο για την οικογένεια. Πρέπει να παρακάμψεις την προτίμησή της, αν κρίνεις ότι είναι συνετό. Όμως δεν πρέπει ποτέ να το κάνεις αβασάνιστα, χωρίς τίμιο έλεγχο.

Σοφία στο σχέδιο του Θεού

Όλοι οι περιορισμοί που ένας καλός σύζυγος βάζει στην εξουσία του, δεν του αφαιρούν αυτή την εξουσία. Στο σπίτι του, αυτός εξακολουθεί να έχει αυτή τη θέση από τον Θεό. Είναι λυπηρό, όταν ένας γάμος μετατρέπεται σε πεδίο μάχης μεταξύ των δύο, που ανταγωνίζονται να κυβερνήσουν.

Ο αγώνας για κυριαρχία στο σπίτι, δεν είναι με κανένα τρόπο κάτι καινούριο. Οι παλιοί λέγανε ότι μπορείς να ξέρεις ποιος φοράει τα παντελόνια στην οικογένεια (μια έκφραση που χρονολογείται από τότε που το παντελόνι ήταν αποκλειστικά αντρική ενδυμασία) από την σύγκριση ανάμεσα στο σπίτι και τον αχυρώνα. Εάν το σπίτι ήταν καλύτερο, ήξερες ότι η γυναίκα φοράει το παντελόνι. Αν ο αχυρώνας ήταν καλύτερος, τότε ο άντρας φορούσε το παντελόνι, όπως θα έπρεπε, αλλά ότι πρέπει να φροντίσει λίγο περισσότερο τη σύζυγό του.

Ωστόσο, οι συγκρούσεις στο γάμο είναι πολύ χειρότερες σήμερα, σαν αποτέλεσμα των γυναικών που έχουν κατηχηθεί με φεμινιστικές ιδέες. Ο σύγχρονος κόσμος πιστεύει ότι ο γάμος πρέπει να είναι μια ένωση απόλυτης ισότητας. Βλέπει οποιαδήποτε υποταγή σαν καταπιεστική, ακόμα και καταχρηστική. Αλλά αυτό το αποδεκτό μοντέλο γάμου είναι ενάντια στο σχέδιο του Θεού, που τοποθετεί τον άντρα σε εξουσία πάνω από τη γυναίκα. Το θείο σχέδιο είναι ανώτερο για τουλάχιστον τρεις λόγους:

1. Σε πολλές σημαντικές αποφάσεις που πρέπει να πάρει μια οικογένεια, ο άντρας είναι περισσότερο οξυδερκής από τη σύζυγό του. Συγκεκριμένα, η Βίβλος λέει ότι ο άντρας δυσκολότερα ξεγελιέται από σκόπιμη παραπλάνηση.

Α’ Τιμ.β:12-14 εις γυναίκα όμως δεν συγχωρώ να διδάσκη, μηδέ να αυθεντεύη επί του ανδρός, αλλά να ησυχάζη. Διότι ο Αδάμ πρώτος επλάσθη, έπειτα η Εύα· και ο Αδάμ δεν ηπατήθη, αλλ' η γυνή απατηθείσα έγεινε παραβάτις·

Αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε άντρας είναι πιο οξυδερκής από κάθε γυναίκα. Αναφέρεται στο μέσο όρο. Ο μέσος άντρας είναι πιο οξυδερκής από τη μέση γυναίκα. Σε κάθε αγώνα από τον Θεό, ο άντρας είναι πιο οξυδερκής και ταιριάζει καλύτερα να οδηγεί. Στην αρχή, όταν ο Σατανάς πείραξε τον Αδάμ και την Εύα, η γυναίκα αποδείχθηκε πιο αφελής. Ακόμα και σήμερα, ο μέσος άντρας υπερέχει από την μέση γυναίκα στην ικανότητά να εντοπίζει τη σατανική παραπλάνηση, ιδίως με τη μορφή της ψεύτικης θρησκείας. Κάθε ψευδοθρησκεία, παγιδεύει περισσότερες γυναίκες από άντρες.

Η αντρική εξουσία διατάχτηκε από τον Θεό σαν μέρος της ποινής που επιβλήθηκε στην Εύα, επειδή άκουσε το φίδι.

Γέν.γ:16 Προς δε την γυναίκα είπε, Θέλω υπερπληθύνει τας λύπας σου και τους πόνους της κυοφορίας σου· με λύπας θέλεις γεννά τέκνα· και προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου, και αυτός θέλει σε εξουσιάζει.

Ήθελε να γίνει σαν τον Θεό, να έχει την πρώτη θέση στα πράγματα, έτσι αργότερα πήρε για πάντα τη δεύτερη θέση.

Η ποινή του Αδάμ ήταν παρόμοια σωστή:

Γέν.γ:17-19 Προς δε τον Αδάμ είπεν, Επειδή υπήκουσας εις τον λόγον της γυναικός σου, και έφαγες από του δένδρου, από του οποίου προσέταξα εις σε λέγων, Μη φάγης απ' αυτού, κατηραμένη να ήναι η γη εξ αιτίας σου· με λύπας θέλεις τρώγει τους καρπούς αυτής πάσας τας ημέρας της ζωής σου· και ακάνθας και τριβόλους θέλει βλαστάνει εις σέ· και θέλεις τρώγει τον χόρτον του αγρού· εν τω ιδρώτι του προσώπου σου θέλεις τρώγει τον άρτον σου, εωσού επιστρέψης εις την γην, εκ της οποίας ελήφθης· επειδή γη είσαι, και εις γην θέλεις επιστρέψει.

Αμάρτησε για να ευχαριστήσει την γυναίκα του. Έτσι, θα έπρεπε για πάντα να εργάζεται σκληρά για να ικανοποιεί τις ανάγκες της και να την κρατάει ευτυχισμένη.

2. Ο Θεός θέλει να υπάρχει ειρήνη στο σπίτι. Οποιαδήποτε προσπάθεια να μοιραστεί η απόλυτη εξουσία, γεννά σύγκρουση. Για να εξασφαλίσει ότι το σπίτι θα λειτουργεί χωρίς συγκρούσεις, ο Θεός έδωσε σε ένα άτομο την εξουσία να παίρνει αποφάσεις και να κατευθύνει τα άλλα μέλη της οικογένειας που θα πρέπει να συμμορφώνονται με χαρά. Το άτομο που προικίστηκε με αυτή την εξουσία είναι ο άντρας, το πλάσμα που δημιούργησε με μια ιδιαίτερη επιθυμία να οδηγεί.

3. Η γυναίκα μιλάει περισσότερο από τον άντρα. Έχει διαπιστωθεί από έρευνες ότι για κάθε δύο λέξεις που λέει ένα μικρό αγόρι, ένα μικρό κορίτσι λέει πέντε. Στους περισσότερους γάμους, η γυναίκα είναι πολύ καλύτερη ομιλητής από τον σύζυγό της. Οπότε, τι συμβαίνει όταν ένα τυπικό νεαρό ζευγάρι ξεκινά τη ζωή του με γάμο και στόχο την εκπλήρωση του σύγχρονου ιδανικού της κοινής αρχής; Ο πολιτισμός μας τους διδάσκει ότι ο γάμος είναι μια ένωση μεταξύ ίσων, που αποφασίζουν μόνο με αμοιβαία συμφωνία και λύνουν όλες τις διαφορές τους με διαπραγματεύσεις. Αλλά όταν προσπαθούν να βάλουν αυτή τη θεωρία στην πράξη, ο άντρας βρίσκει ότι η γυναίκα του τον ξεπερνάει στα λόγια. Έτσι, αυτός σπάνια επικρατεί σε οποιαδήποτε πραγματική διαφωνία. Εάν η διαφωνία αρχίσει να γίνεται πιο θερμή, ανακαλύπτει ότι έχει άλλο ένα όπλο από το οποίο δεν μπορεί να προστατευτεί — τη δύναμη του φύλου της να κάνει το εγώ του κομμάτια.

Έχει διδαχτεί ότι δεν μπορεί να περιμένει από τη γυναίκα του να υπακούσει. Αλλά αυτός δεν είναι δυνατό να διαγράψει την έμφυτη επιθυμία του να ασκεί εξουσία στη γυναίκα. Αυτή την επιθυμία την έβαλε μέσα του ο Θεός, για να μπορέσει να εκπληρώσει το ρόλο του άντρα. Είναι μέρος του ψυχολογικού του προγραμματισμού. Επομένως, όταν η ομιλητικότατη σύζυγός του παίρνει τον έλεγχο των αποφάσεων, διακατέχεται όλο και πιο πολύ από απογοήτευση. Συσσωρεύεται δυσαρέσκεια στην καρδιά του μέχρι να φτάσει στο σημείο ανάφλεξης.

Αν είναι άνθρωπος με αδύναμο μυαλό, με φτωχά αποθέματα για την αντιμετώπιση της απογοήτευσης, μπορεί τελικά να προσπαθήσει να φέρει τη γυναίκα σε υποταγή με τη χρήση του ανώτερου όπλου, την ωμή βία.

Μία από τις κύριες αιτίες της ενδοοικογενειακής βίας σε όλες τις ηλικίες είναι ο αλκοολισμός, αλλά λαμβάνοντας υπόψη ότι η συχνότητα εμφάνισης αλκοολισμού είναι αρκετά σταθερή, η ενδοοικογενειακή βία βρίσκεται σε άνοδο. Ο λόγος είναι ότι ο φεμινισμός έχει υπονομεύσει την σωστή ηγεσία του άντρα στο σπίτι.

Το να χτυπήσεις μια γυναίκα είναι απολύτως αδικαιολόγητο, ανεξάρτητα από την πρόκληση. Αλλά μια κακοποιημένη γυναίκα φέρει κάποια ευθύνη για το χάλι της, αν βομβαρδίζει συνεχώς τον σύζυγό της με λόγια.

Οι περισσότεροι σύζυγοι που έχουν κουραστεί να είναι τα υποζύγια μιας ισχυρής γυναίκας δεν καταφεύγουν σε χτυπήματα. Αντίθετα, μπορούν να βρουν μια γυναίκα στη δουλειά ή σε ένα πάρτι που θα τους αντιμετωπίσει με το σεβασμό και την υπακοή που θα ήθελαν, και για χάρη της αφήνουν την πρώτη τους σύζυγο. Πιστεύω ότι ο φεμινισμός είναι η σημαντικότερη αιτία της αύξησης των διαζυγίων.

Ο ρόλος της βοηθού

Ο Παύλος λέει ότι ο άντρας έχει την εξουσία για κάποιο λόγο που δεν εξετάσαμε ακόμη.

Α’ Τιμ.β:12-13 εις γυναίκα όμως δεν συγχωρώ να διδάσκη, μηδέ να αυθεντεύη επί του ανδρός, αλλά να ησυχάζη. Διότι ο Αδάμ πρώτος επλάσθη, έπειτα η Εύα·

Επισημαίνει ότι η γυναίκα έγινε για τον άντρα. Ο σκοπός του Θεού στη δημιουργία της γυναίκας αποκαλύπτεται στη Βιβλική αναφορά της έκτης ημέρας της δημιουργίας.

Α’ Κορ.ια:9 επειδή δεν εκτίσθη ο ανήρ διά την γυναίκα, αλλ' η γυνή διά τον άνδρα.

Γέν.β:18 Και είπε Κύριος ο Θεός, Δεν είναι καλόν να ήναι ο άνθρωπος μόνος· θέλω κάμει εις αυτόν βοηθόν όμοιον με αυτόν.

Ο βοηθητικός ρόλος, προϋποθέτει υποταγή. Ωστόσο, όταν ο άντρας και η γυναίκα δεν είχαν αμαρτήσει ακόμα, δεν υπήρχε καμία σύγκρουση μεταξύ τους. Καμία διαφορά δεν αμαύρωσε τη συνεργασία τους σαν άντρας και βοηθός του άντρα. Δεν υπήρξε καμία πραγματική ανάγκη για ένα αφεντικό. Αλλά όταν αμάρτησαν, η δυνατότητα σύγκρουσης προέκυψε, και γι’ αυτό ο Θεός έδωσε κύρος στον ένα απέναντι στον άλλο, με εξουσία να αποφασίζει σε θέματα διαφωνίας. Αυτός που διορίστηκε να κυβερνά, ήταν ο άντρας.

Μαζί με την αντρική θέση του κυβερνήτη, ο Θεός θέσπισε επίσης ότι μέσα στη γυναίκα θα υπήρχε μια «επιθυμία στον άντρα της». Το νόημα είναι ότι η γυναίκα θα είναι δύσκολο να νιώσει πλήρης και ικανοποιημένη εκτός γάμου. Η επιθυμία της για γάμο υπερβαίνει αυτή του άντρα. Αυτή η λαχτάρα για έναν άντρα στο κέντρο της ζωής της ήταν σαν ένα είδος ελέους, καθιστώντας ευκολότερο να αποδεχτεί την εξουσία του άντρα.

Γιατί ο γάμος ΔΕΝ είναι άνισος

Αλλά οι άνθρωποι σήμερα διαμαρτύρονται ότι το Βιβλικό πρότυπο του γάμου τον κάνει μονόδρομο. Ενώ ο γάμος πρέπει να είναι μια σχέση δούναι και λαβείν - μια κατανομή της εξουσίας 50-50 - η Αγία Γραφή παραμορφώνει αυτή την ιδανική κατανομή σε 50 λιοντάρια και 50 αρνιά. Θα δώσουμε τρεις απαντήσεις.

1. Όπως είπα και πριν, δεν υπάρχει κανένας λόγος ο άντρας να κρατήσει όλες τις εξουσίες για τον εαυτό του.

2. Ο άντρας, είναι κι αυτός υπό εξουσία. Η γυναίκα πρέπει να υποτάσσεται στον άντρα, αλλά ο άντρας πρέπει να υποτάσσεται στον Θεό. Δεν είναι καθόλου ελεύθερος να κάνει ό, τι θέλει, από ό, τι είναι η γυναίκα. Υπάρχει μια θεία αλυσίδα διοίκησης.

Α’ Κορ.ια:3 Θέλω δε να εξεύρητε, ότι η κεφαλή παντός ανδρός είναι ο Χριστός, κεφαλή δε της γυναικός ο ανήρ, κεφαλή δε του Χριστού ο Θεός.

Αν ο άντρας διευθύνει το σπίτι μόνο για τη δική του ικανοποίηση, χωρίς καμία ανησυχία για το τι θέλει ο Θεός, είναι τόσο αμαρτωλός όσο μια επαναστατική σύζυγος. Είναι το ίδιο κακό για έναν άντρα να καταχραστεί την εξουσία του όσο για μια γυναίκα να την απορρίψει. Πράγματι, αν ένας άντρας ζητά από τη γυναίκα του να κάνει κάτι σαφώς αντίθετο προς το θέλημα του Θεού, αυτή δεν έχει καμία υποχρέωση να τον υπακούσει.

3. Από μία άποψη, ο γάμος είναι άνισος υπέρ της γυναίκας.

Εφεσ.ε:25 Οι άνδρες, αγαπάτε τας γυναίκάς σας, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ αυτής,

Βλέπεις πόσο ένας άντρας πρέπει να αγαπάει τη γυναίκα του; Όσο ο Χριστός αγάπησε την εκκλησία. Τι έκανε για την εκκλησία; Πέθανε γι’ αυτήν. Σημειώστε ότι καμία ανάλογη εντολή δεν δίδεται στη γυναίκα. Ναι, πρέπει να αγαπάει τον σύζυγό της (Τίτ.β:4). Αλλά πουθενά η Γραφή δεν λέει ότι η αγάπη της πρέπει να ισούται με την αγάπη του Θεού. Η αλληγορία του Παύλου την συγκρίνει με την εκκλησία, αλλά πουθενά δεν διαβάζουμε ότι πρέπει να αγαπάει τον σύζυγό της, όσο η εκκλησία αγαπά τον Χριστό. Σε κάθε περίπτωση, η εκκλησία αγαπάει τον Χριστό όσο Αυτός αγαπάει την εκκλησία; Σίγουρα όχι. Καμία άλλη αγάπη δεν είναι τόσο μεγάλη, όσο η αγάπη του Θεού.

Άρα, ανάμεσα σε ένα άντρα και μία γυναίκα, ο άντρας πρέπει να είναι ο αρχηγός και στην αγάπη, να την αγαπά πολύ περισσότερο απ’ ότι αυτή τον αγαπά. Αυτό είναι σκληρή απαίτηση, δεδομένου ότι οι γυναίκες από τη φύση τους είναι πιο στοργικές. Πώς μπορεί ένας άντρας να αποδείξει ότι η αγάπη του είναι μεγαλύτερη; Θυσιάζοντας τον εαυτό του για το καλό της γυναίκας του. Πώς; Δίνοντας ανιδιοτελώς από την ενέργεια και την αντοχή του, κάθε μέρα, για να υπηρετήσει τις ανάγκες της. Σε όλες τις αποφάσεις που παίρνει, θεωρεί την ευτυχία της πιο σημαντική. Αν κινδυνεύσουν, ορμά για να την προστατεύσει, ακόμα κι αν αυτή η ενέργεια του στοιχίσει τη δική του ζωή. Στην τελική δοκιμή της αγάπης του, στέκεται μπροστά από τη σύζυγό του και δέχεται τη σφαίρα.