Β’
Πέτρου α:16-21 Γένεση ιβ
Α’
Θεσσαλονικείς δ:13-18
Ρωμαίους
ιε:4 Πράξεις β
Β’ Πέτρ.α:19 «Καί έχομεν βεβαιότερον τόν
προφητικόν λόγον, εις τόν οποίον κάμνετε καλά νά προσέχητε ως εις λύχνον
φέγγοντα εν σκοτεινώ τόπω, έωσού έλθη η αυγή τής ημέρας καί ο φωσφόρος ανατείλη
εν ταίς καρδίαις υμών»
Β’ Πέτρ.γ:1-10 «Δευτέραν ήδη ταύτην τήν
επιστολήν σάς γράφω, αγαπητοί, μέ τάς οποίας διεγείρω δι' υπενθυμίσεως τήν
ειλικρινή σας διάνοιαν, διά νά ενθυμηθήτε τούς λόγους τούς προλαληθέντας υπό
τών αγίων προφητών καί τήν παραγγελίαν ημών τών αποστόλων τού Κυρίου καί
Σωτήρος· τούτο πρώτον γνωρίζοντες, ότι θέλουσιν ελθεί εν ταίς εσχάταις ημέραις
εμπαίκται, περιπατούντες κατά τάς ιδίας αυτών επιθυμίας καί λέγοντες· Πού είναι
η υπόσχεσις τής παρουσίας αυτού; διότι αφ' ής ημέρας οι πατέρες εκοιμήθησαν, τά
πάντα διαμένουσιν ούτως απ' αρχής τής κτίσεως. Διότι εκουσίως αγνοούσι τούτο,
ότι μέ τόν λόγον τού Θεού οι ουρανοί έγειναν έκπαλαι καί η γή συνεστώσα εξ ύδατος
καί δι' ύδατος, διά τών οποίων ο τότε κόσμος απωλέσθη κατακλυσθείς υπό τού ύδατος·
οι δέ σημερινοί ουρανοί καί η γή διά τού αυτού λόγου είναι αποτεταμιευμένοι,
φυλαττόμενοι διά τό πύρ εις τήν ημέραν τής κρίσεως καί τής απωλείας τών ασεβών
ανθρώπων. Εν δέ τούτο άς μή σάς λανθάνη, αγαπητοί, ότι παρά Κυρίω μία ημέρα
είναι ως χίλια έτη καί χίλια έτη ως ημέρα μία. Δέν βραδύνει ο Κύριος τήν
υπόσχεσιν αυτού, ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα, αλλά μακροθυμεί εις ημάς,
μή θέλων νά απολεσθώσι τινες, αλλά πάντες νά έλθωσιν εις μετάνοιαν. Θέλει δέ
ελθεί η ημέρα τού Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί, καθ' ήν οι ουρανοί θέλουσι
παρέλθει μέ συριγμόν, τά στοιχεία δέ πυρακτούμενα θέλουσι διαλυθή, καί η γή καί
τά εν αυτή έργα θέλουσι κατακαή».
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε γιατί ο Θεός χρησιμοποίησε την
προφητεία και πως ταιριάζει αυτή με το σχέδιο της απολύτρωσης. Θα δούμε
συγκεκριμένες προφητείες και τις μεταγενέστερες εκπληρώσεις τους, ξεκινώντας με
μια σειρά από διάφορα προφητικά θέματα που έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Όσοι
περιμένουν ότι ο Κύριος θα επιστρέψει σύντομα από τη δόξα, παρακολουθούν
προσεκτικά τα γεγονότα που εκτυλίσσονται καθημερινά, αναζητώντας σημεία που
εκπληρώνουν αυτή την υπόσχεση.
Η προφητεία έχει σχεδιαστεί έτσι, ώστε πριν εκπληρωθεί ένα
προφητικό γεγονός, να μην ξέρουμε όλες τις λεπτομέρειες. Μικρά κομμάτια
μπορούμε να βρούμε σε διάφορους προφήτες, αν και θα προτιμούσαμε να ήταν όλα
καθαρά γραμμένα κάπου και μάλιστα συνοπτικά. Έτσι θα μπορούσαμε να
προσεγγίσουμε το προφητικό βιβλίο ευκολότερα και να μην ασχολούμαστε με τα
γραπτά διάφορων προφητών.
Μέσα από διάφορες προφητείες, έχουμε μια γενική εικόνα του τι
πρόκειται να συμβεί, χωρίς όμως να είμαστε και τόσο σίγουροι για τη χρονολογική
σειρά. Η εκπλήρωση μιας προφητείας, μοιάζει πάρα πολύ με την κατασκευή μιας
εικόνας παζλ. Υπάρχουν κάποια κομμάτια που δεν μπορούμε να τα βάλουμε στη σωστή
τους θέση. Άλλα, πάλι, μπορούμε να τα βάλουμε στο περίπου. Κάποια ταιριάζουν σε
διάφορες θέσεις σε σχέση με ότι ξέρουμε τη συγκεκριμένη στιγμή. Όμως, όσο
πλησιάζουμε στην εκπλήρωση αυτών των προφητειών, τόσο με περισσότερη σιγουριά
μπορούμε να τοποθετούμε τα κομμάτια.
Πολλοί άνθρωποι έχουν χλευάσει την προφητεία, παρομοιάζοντάς τη με
παιχνιδάκι, «μάντεψε που & πότε» κτλ. Παρόλα αυτά, ο Θεός έχει κάποιο σκοπό
για τον τρόπο που παρουσιάζει τον προφητικό λόγο. Πρώτα, αν κάποιο γεγονός
είναι πλέον ιστορία, μπορούμε να κοιτάξουμε πίσω και να δούμε ότι ο Θεός ήξερε
όλα τα γεγονότα που θα συνέβαιναν. Θα δούμε ακόμα πως προγραμμάτισε τη σειρά
των γεγονότων μέχρι τις παραμικρές λεπτομέρειες. Δεύτερο, ο περιστασιακός
περίεργος, δεν θα μπορέσει να γνωρίσει το Θεό. Όσοι δεν θελήσουν να μετανοήσουν
δεν θα γνωρίσουν τα έργα Του. Τρίτο, όλες οι γενιές με ενθουσιασμό προσδοκούν
το τελικό αποτέλεσμα, την αρπαγή της εκκλησίας και τη συμβασιλεία με το Χριστό
κατά τη Χιλιετή Βασιλεία που θα επακολουθήσει. Τελευταία, ο Θεός αν και δεν
θέλει ν’ αγνοούμε τα βραβεία που πρόκειται να δοθούν, κάποια πράγματα τα
κρατάει γι’ αργότερα.
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ
Ένας τρόπος για να δούμε πως λειτουργούν κάποιες θείες αρχές στην
προφητεία, είναι να ανατρέξουμε σε όλες τις προφητείες που έχουν να κάνουν με
την πρώτη έλευση του Χριστού. Αν ζούσαμε πριν το Χριστό, θα είχαμε διαβάσει ότι
θα γεννιόταν στη Βηθλεέμ σύμφωνα με το Μιχαία ε:2 καθώς και για την παρθενική
γέννησή Του στον Ησαΐα ζ:14. Θα μπορούσαμε να διαβάζαμε τις παραμικρές
λεπτομέρειες της εισόδου Του στην Ιερουσαλήμ πάνω στο γάιδαρο από το Ζαχ.θ:9.
Ψάχνοντας προσεκτικά τα γραπτά των προφητών, θα βρίσκαμε τα διάφορα γεγονότα
που σχετίζονται με τη σταύρωση, όπως την τιμή που δόθηκε στον Ιούδα, ότι δίψασε
ενώ βρισκόταν πάνω στο σταυρό, καθώς και τις μαστιγώσεις πάνω στο σώμα Του.
Όμως, κανένας προφήτης δεν έχει τοποθετήσει αυτά σε χρονολογική σειρά. Επομένως
δεν θα ξέραμε πως και πότε θα εκπληρωνόταν.
Όμως σήμερα, μπορούμε κα κοιτάξουμε πίσω στα γραπτά των προφητών
και να δούμε ότι ο Θεός τα είχε όλα προγραμματίσει τέλεια. Είναι θαύμα, ότι όλα
αυτά τα γεγονότα εκπληρώθηκαν στη διάρκεια μιας ζωής, στο πρόσωπο ενός
ανθρώπου, του ανθρώπου Ιησού Χριστού. Όταν πρωτοεμφανίστηκε στη γη, εκπλήρωσε
πάνω από 300 εδάφια της Γραφής.
Καθώς μελετάμε τα διάφορα εδάφια προφητειών που δεν έχουν ακόμα
εκπληρωθεί, κάποια πράγματα θα μας μείνουν στο μυαλό. Αν η πρώτη έλευση δεν
μπορούσε να προσδιοριστεί απόλυτα από τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, αν
και ο Θεός είχε διασκορπίσει ολόκληρο το σχέδιό Του σ’ αυτούς τους προφήτες,
πρέπει να περιμένουμε κάτι ανάλογο και στην προφητεία της Καινής Διαθήκης. Ο
Θεός θέλει να ξέρουμε αρκετά ώστε να έχουμε ελπίδα, να μας παρηγορήσει και να
μας ενθαρρύνει σχετικά με τις υποσχέσεις Του, αλλά όχι τόσα ώστε να μπορούμε να
ορίζουμε ημερομηνίες της επιστροφής Του ή
τη χρονολογική σειρά όλων των γεγονότων.
Η κατάσταση που αντιμετωπίζουμε στην προφητεία, είναι παρόμοια μ’
αυτή που αντιμετώπιζε ο Ισραήλ στις μέρες πριν γεννηθεί ο Χριστός. Για
παράδειγμα, οι Ισραηλίτες δεν μπορούσαν να ταιριάξουν το κεφάλαιο Ης.νγ μα το
εδάφιο Ης.θ:6 και ζ:14. Κάποιοι προσπάθησαν να διαλευκάνουν τη διαφορά αυτών
των δύο προφητειών με το να βλέπουν δύο Μεσσίες. Ο ένας θα έπασχε και ο άλλος
θα βασίλευε. Αν κι αυτή η άποψη ποτέ δεν έγινε πλατειά αποδεκτή, υπήρξαν
κάποιοι υποστηρικτές της. Αν ανατρέξουμε στα ερωτήματά τους θα δούμε που κάνανε
λάθος και που ήταν σωστοί. Είδαν ότι ένας Μεσσίας θα βασίλευε κι ήταν σωστό.
Είδαν ότι ένας Μεσσίας θα υπέφερε κι είχαν και σ’ αυτό δίκιο. Εκεί που έκαναν
το λάθος ήταν ότι δεν κατάλαβαν ότι ήταν το ίδιο πρόσωπο, ο ίδιος Μεσσίας,
Αυτός που θα βασίλευε και θα υπέφερε.
Η προφητεία δεν είναι μια δεύτερη σκέψη του Θεού. Είναι η μέθοδος
με την οποία αποκαλύπτει το σχέδιό Του για όλες τις γενιές. Ο προφητικός λόγος
μας αποκαλύπτει ότι υπάρχει μόνο ένα σχέδιο του Θεού κι αυτό είναι για όλο τον
κόσμο. Κάθε τι που κάνει, είναι ενωμένο μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια μ’ αυτό
το σχέδιο. Τίποτα δεν είναι τυχαίο ή άτοπο. Κάθε υπόδειγμα και τύπος
συμπληρώνει τις προφητείες προκειμένου να δώσει μορφή σε κάποια πτυχή της
απολύτρωσης.
Καθώς βλέπουμε την ακρίβεια των προφητειών μέσα σ’ ολόκληρο το
σχέδιο του Θεού, παρηγορούμαστε και βεβαιωνόμαστε για τον προορισμό μας με το
Χριστό.
Στην αρχή – αρχή της
Βίβλου, βλέπουμε να μορφώνονται κάποια πρότυπα. Έχοντας κατά νου τη μελλοντική
σωτηρία, ο Θεός έκανε την πρώτη (υλική) δημιουργία να είναι τύπος της δεύτερης,
της πνευματικής. Ενώ το σύμπαν βρισκόταν σε μια χαώδη κατάσταση, το Πνεύμα
κινήθηκε πάνω στα νερά και μια καινούρια ζωή ξεκίνησε.
Βλέπουμε ακόμα τυπικά τη
σωτηρία στον κατακλυσμό. Η κιβωτός άφησε τον παλιό κόσμο, πέρασε μέσα από τα
νερά με το Πνεύμα του Θεού να βρίσκεται μέσα της, και βρέθηκε σ’ ένα καινούριο
κόσμο.
Οι Ισραηλίτες έφυγαν από
την Αίγυπτο, πέρασαν μέσα από την Ερυθρά θάλασσα, και βρέθηκαν στην έρημο. Ο
Παύλος λέει ότι «πάντες εις τόν Μωυσήν εβαπτίσθησαν εν τή νεφέλη καί εν τή
θαλάσση» (Α’ Κορ.ι:2). Αργότερα, αφού πέρασαν τον Ιορδάνη ποταμό, βρέθηκαν
μέσα στη γη της επαγγελίας. Οι ιερείς που κρατούσαν την κιβωτό πάτησαν στα νερά
του ποταμού κι αμέσως σταμάτησε η ροή του. Τα νερά χωρίστηκαν, και οι
Ισραηλίτες βάδισαν δια μέσου σαν σε ξερή γη.
Εμείς πάλι, έχουμε την ίδια
εμπειρία της απομάκρυνσης από την παλιά ζωή, μέσω του βαπτίσματος στο νερό και
το Πνεύμα, και την απόλαυση μιας νέας ζωής.
Στην τελετουργική τους
λατρεία οι Ισραηλίτες, έβλεπαν πάλι ν’ αποκαλύπτεται το σχέδιο της σωτηρίας.
Αυτή τη φορά στη σκηνή του Μαρτυρίου, όπου πρώτα θυσίαζαν στο θυσιαστήριο του
ολοκαυτώματος, μετά έπρεπε να πλυθούν στο νιπτήρα και τελικά έμπαιναν στο χώρο
όπου βρισκόταν η κιβωτός της Διαθήκης.
Όταν λοιπόν ο Ιησούς είπε
στο Νικόδημο ότι πρέπει να ξαναγεννηθεί, υπήρχε τέτοια προϊστορία τυπολογίας,
που μπορούσε κάλλιστα να καταλάβει τι εννοούσε.
