Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η PDSS2 μειώνει την ικανότητα των κύτταρων να αποδομούν την καφεΐνη. Και αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η καφεΐνη παραμένει για περισσότερο χρόνο στον οργανισμό του ατόμου.
Επιστημονική ομάδα με επικεφαλής τον καθηγητή Νικολα Πιραστου, από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, μελέτησε γενετικά δεδομένα για περισσότερα από 1.200 άτομα από την Ιταλία που είχαν δώσει πληροφορίες για το πόσο καφέ έπιναν κάθε μέρα.
Όσοι ήταν φορείς της γενετικής μετάλλαξης PDSS2 έπιναν ένα φλιτζάνι καφέ λιγότερο την ημέρα, κατά μέσο όρο, συγκριτικά με εκείνους που δεν είχαν τη συγκεκριμένη μετάλλαξη.
Η μελέτη μιας άλλης ομάδας 1.700 ατόμων από την Ολλανδία κατέληξε σε παρόμοια αποτελέσματα.
«Τα άτομα με την επίμαχη γονιδιακή μετάλλαξη δεν χρειάζονται την ίδια ποσότητα καφέ με τους υπόλοιπους για να πετύχουν εγρήγορση και αφύπνιση. Συνεπώς, η μελέτη μας τεκμηριώνει ότι η ανάγκη μας για καφέ επηρεάζεται από τα γονίδια μας» εξηγεί ο Δρ Πιραστου.
Και σπεύδει να σημειώσει ότι σκοπεύει να προχωρήσει σε μεγαλύτερης κλίμακας έρευνα για να επιβεβαιώσει τα ευρήματα και να διευκρινίσει τον βιολογικό δεσμό μεταξύ της γενετικής μετάλλαξης PDSS2 και της κατανάλωσης καφέ.
Μαίρη Μπιμπή
