Παραλληλισμοί
ιδεών.
Η απόκτηση ολοκληρωμένων και συγκεκριμένων
γνώσεων μέσα από ένα κείμενο ή απ’ τις διηγήσεις και τα γεγονότα που αυτό περιλαμβάνει καθώς κι από επεξηγηματικά
μέρη της Γραφής, τα οποία συγγενεύουν με το αμφίβολο ή σκοτεινό κείμενο που μας
ενδιαφέρει, λέγεται “παραλληλισμός ιδεών”.
Παραδείγματα:
·
Κατά
το δείπνο του Κυρίου, ο Ιησούς έδωσε το ποτήρι στους μαθητές του και είπε: “Πίετε εξ’ αυτού πάντες”. Στην αγγλική
μετάφραση αυτής της Γραφής λέει: “Drink
ye all of it” το οποίο όμως δεν
εννοεί “Drink all the wine”! Σήμερα η καθολική εκκλησία στηρίζεται ακριβώς
εδώ για να δικαιολογήσει τη συμμετοχή των κληρικών στο κρασί, ενώ οι λαϊκοί παίρνουν
μόνο ψωμί. Εφαρμόζοντας όμως τους παραλληλισμούς ιδεών βλέπουμε ότι στην Α’
Κορ.ια:22-29 είναι πολύ καθαρό ότι ο
οίνος κι ο άρτος είναι για όλους τους πιστούς.
·
Χρησιμοποιώντας
ακόμα τα λόγια του Ιησού “επάνω σ’ αυτή την πέτρα θα οικοδομήσω την εκκλησία
μου” θεώρησαν τον Πέτρο θεμέλιο της εκκλησίας, εγκαθιδρύοντας την αρχιεπισκοπή
του Πέτρου, η οποία ισχύει, όπως πιστεύουν οι Ρωμαιοκαθολικοί, για τον Πάπα της
Ρώμης.
Ματθ.ις:18 “Και εγώ δε σοι λέγω, Ότι συ είσαι
Πέτρος, και επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου”. Εδώ δεν
λέει : ”σ’ αυτόν τον Πέτρον” αλλά σ’
“αυτή την πέτρα”.
Εκείνη την εποχή η νότια περιοχή της Ερυθράς
θάλασσας που λεγόταν Ιδουμαία ήταν ένα τεράστιο ύψωμα βράχων, πράγμα που ισχύει
μέχρι σήμερα. Πάνω σ’ αυτή τη βραχώδη περιοχή ήταν κτισμένη η πόλη Λιβνά καθώς
και μία άλλη που λεγόταν Σελά που στα Εβραϊκά σημαίνει βράχος, πέτρα. Στην
Εβραϊκή γλώσσα, όμως, υπάρχει και μία άλλη λέξη που σημαίνει πέτρα, η λέξη
τσουρ. Οι δύο αυτές λέξεις αποδίδονται στο Θεό: “Ο Κύριος είναι πέτρα (τσουρ)
μου” στην Β’ Σαμ.κβ:2 και “Ο Κύριος είναι πέτρα (σελά) μου” στους Ψαλμ.ιη:2
& οα:3.
Το Πέτρος σημαίνει ένα μικρό κομμάτι πέτρας.
Ο Κύριος λέει, λοιπόν, στον Πέτρο ότι είναι μία πέτρα, ένας λίθος, όπως λέει ο
λόγος του Θεού ότι είμαστε λίθοι ζώντες που οικοδομούμεθα σε οίκο πνευματικό
(Α’ Πετρ.β:5). Αυτός ο πνευματικός οίκος εποικοδομείται “επί ταύτης της
πέτρας”, πάνω στον θεμέλιο λίθο που είναι ο Ιησούς Χριστός (Α’ Κορ.γ:10-15).
Ο Ιησούς όταν είπε αυτά τα λόγια στον Πέτρο
αναφερόταν στην αποκάλυψη που το Πνεύμα του Θεού έδωσε σ’ αυτόν, όταν Του είπε:
”Συ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του Ζώντος”. Πάνω στον Υιό του Θεού του ζώντος είναι που
κτίζεται η εκκλησία κι Αυτός είναι ο Βράχος των αιώνων. Σαν τύπος στην Π.Δ δες
Ησ.κη:16.
Ο απ. Παύλος συμμαρτυρεί κι εκφράζει
σαφέστερα την ίδια ιδέα λέγοντας στην εκκλησία της Εφεσ.β:20 ότι οικοδομήθηκαν
“επί του θεμελίου που ετέθη υπό των αποστόλων και προφητών, τον Ιησούν Χριστόν
ο οποίος είναι ο ακρογωνιαίος λίθος, εις τον οποίον πάσα οικοδομή συναρμολογούμενη
αυξάνει εις ναόν άγιον”. Λέγει ακόμα,
“σαν σοφός αρχιτέκτων θεμέλιον έθεσα” και στους Κορίνθιους “άλλο θεμέλιο ουδείς
δύναται να θέσει παρά το τεθέν, το οποίον είναι ο Ιησούς Χριστός”.
Ο σκοπός μας στη μελέτη των παραλληλισμών
είναι να ρίξουμε φως στα σκοτεινά σημεία
χρησιμοποιώντας άλλα, κατανοητά παράλληλα κείμενα που δεν έχουν μεταφορική
έννοια ή κάποιες ιδέες που εκφράζονται
σε σαφέστερα κείμενα.
Παραδείγματα
Στη Γαλ.ς:15 βλέπουμε ότι που έχει αξία με το
Χριστό είναι η “νέα κτίσις”. Τι σημαίνει αυτή η μεταφορική έκφραση;
Αν ανατρέξουμε στους παραλληλισμούς, στη Β’
Κορ.ε:17 βλέπουμε ότι η νέα κτίση είναι το άτομο εκείνο που είναι εν Χριστώ
Ιησού και για το οποίο τα πάντα έγιναν νέα. Επίσης, στη Γαλ.ε:6 & Α’
Κορ.ζ:19 η νέα κτίση είναι το άτομο που έχει πίστη και πράττει τις εντολές του
Θεού.
Ο απ. Παύλος στη Φιλιπ.γ:9 επεκτείνει την
ιδέα της δικαίωσης δια πίστεως και λέει ότι επιθυμεί “να ευρεθεί εν Χριστώ, μη
έχων δική του δικαιοσύνη την εκ του νόμου, αλλά την δικαιοσύνην την εκ του Θεού
δια της πίστεως εις τον Ιησούν Χριστόν”.
Για να γίνουν σαφείς αυτές οι ιδέες είναι
αναγκαίο να καταφύγουμε σε αρκετά εδάφια κι ειδικότερα στις επιστολές προς
Ρωμαίους και Γαλάτες. Σ’ αυτές εξηγείται λεπτομερειακά πώς δια του νόμου κάθε
άνθρωπος είναι ένοχος ενώπιον του Θεού και πώς δια της πίστεως στο θάνατο του
Χριστού ο αμαρτωλός άνθρωπος
απαλλάσσεται απ’ την ενοχή απ’ τον ίδιο τον Θεό, χωρίς να έχει δική του
δικαιοσύνη, Ρωμ.γ:4-5 & Γαλ.γ:4.
