Το βιβλίο των αριθμών 42

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

λβ:1-6 Οι Ισραηλίτες κυρίευσαν τη γη ανατολικά του Ιορδάνη πατάσσο­ντας τους Μαδιανίτες και την κληρονόμησαν.

Ο Θεός, σαν ο πιο καλός στρατηγός, τους είχε πει ότι θα τους έδινε κλη­ρονομιά μέσα (δυτικά) από τον Ιορδάνη, γιατί έβλεπε ένα φυσικό οχυρό που θα καθυστερούσε κάθε μεγάλη εισροή εχθρικού στρατού. Οι Ισρα­ηλίτες θα ήταν ασφαλισμένοι από τα δυτικά από τη Μεσόγειο θάλασσα και από τα ανατολικά από τον Ιορδάνη, και οι μόνοι δίοδοι θα ήταν από βορά και νότο, όπως και έγινε.

Ο Θεός λοιπόν τους ήθελε μέσα από τον Ιορδάνη - βέβαια αυτό ήταν περισσότερο συμβολικό - για να είναι ενωμένοι, όλοι σε μία γη, και ο Θεός θα τους ευλογούσε πάλι. Έξω από τον Ιορδάνη ήταν εκτεθειμένοι σε κινδύνους, και οι πρώτοι που πήγαν στην αιχμαλωσία ήταν οι φυλές Γάδ, Μανασσή και Ρουβήν.

Αυτό παθαίνουμε κι εμείς όταν δεν κάνουμε ακριβώς το θέλημα του Θεού.

ΤΥΠΟΣ 1: Χριστιανοί που σταματούν και δεν έχουν υπομονή να απο­λαύσουν την υπόσχεση του Θεού. Αποτέλεσμα: Γρήγορα πέφτουν στην ειδωλολατρία και είναι οι πρώτοι που πάνε στην αιχμαλωσία.

Για να αποκτήσουμε τις ευλογίες του Θεού πρέπει να πολεμήσουμε. Αυτός που κατακρατά τις ευλογίες του Θεού που δικαιωματικά μας ανήκουν είναι ο διάβολος. Αν όμως εμείς έχουμε πίστη και επιμένουμε στον πόλεμο, και δεν χάσουμε την όραση, και δεν αρκεστούμε στα λίγα, ή σε πράγματα που είναι έξω από το θέλημα του Θεού, ο Θεός θα μας τα δώσει!

Εδώ ο Μωυσής τους λέει, ότι δεν είναι δίκαιο να μείνουν εκεί αφού όλοι πολέμησαν για να κατακτηθεί αυτή η γη, αλλά θα πρέπει και αυτοί να πάνε μαζί με τους υπόλοιπους, να κατακτήσουν και τη γη δυτικά του Ιορδάνη, και τότε αν θέλουν μπορούν να επιστρέψουν (εδ.6).

ΤΥΠΟΣ 2: Αμαρτωλοί που έρχονται στην εκκλησία, αλλά ποτέ δεν περνούν τον Ιορδάνη, ποτέ δεν παίρνουν μια απόφαση.

ΤΥΠΟΣ 3: Οι άγιοι της Π.Δ. που δεν μπήκαν στη γη  της υπόσχεσης.

Ο Θεός έχει βάλει ψηλούς στόχους για το λαό Του σήμερα, και πρέπει να κάνουμε πόλεμο για να κατακτήσουμε αυτούς τους στόχους, και ο πόλεμος βέβαια δεν είναι ευχάριστος. Ο Θεός δεν θέλει να αρκεστούμε στό ότι εμείς πιστέψαμε, πάμε καλά, έχουμε ευλογίες στην προσευχή  αλλά θέλει να απλωθούμε παντού και να φέρου με το μήνυμα του Ευαγγελίου σε κάθε τόπο, και αυτό ακριβώς είναι κήρυξη πολέμου με το διάβολο και τα δαιμόνιά του.

Αλλά εκεί είναι που ο Θεός δίνει και θαυμαστές νίκες!

εδ.8,9 Πρέπει να προσέχουμε την στάση μας και τους τρόπους μας, ώστε να φέρνουν οικοδομή και όχι δειλία.

εδ.11,12 Και σήμερα υπάρχουν πολλές εκκλησίες που δεν πιστεύουν στην αρπαγή, στον ερχομό του αντίχριστου, στην κρίση του Θεού. Ο διάβολος πολεμάει την πίστη με όποιο μέσο μπορεί, βάζει απιστία, αμφιβολία, αλλά βάζει και ψέμα. Όλοι λοιπόν οι άνθρωποι που έχουν διδαχτεί ψέματα, η πίστη δεν τους ωφελεί και πολύ γιατί η πίστη για να ενεργήσει θέλει αλήθεια! Όταν η πίστη δεν στηρίζεται στην αλήθεια του λόγου, είναι μάταιη. Και τα δαιμόνια πιστεύουν, αλλά φρίττουν.

Αν δεν πιστέψεις στην επαγγελία, δεν μπορείς να την πάρεις, να μπεις μέσα σ’ αυτήν.

εδ.15 Δεν μπορούμε να εκβιάσουμε το Θεό, αν έκλιναν, θα τους άφηνε και αυτούς.

εδ.19 Κανείς δεν τους είχε υποσχεθεί ότι η κληρονομιά τους θα είναι ανατολικά του Ιορδάνη, αλλά μόνοι τους έβγαλαν τα συμπεράσματα! (ισχυρογνωμοσύνη)

εδ.20-22 Αυτό που ενδιέφερε το Μωυσή ήταν να μην σπάσει το ηθικό του λαού.

Ο Ρουβήν, ο Γάδ και το ½  του Μανασσή αργότερα επέστρεψαν.

ΤΥΠΟΙ: Ρουβήν (ιδού υιός), Γάδ (ευτυχία-έρχεται στράτευμα), Μανασσή (κάμνων να ξεχνά), είναι υιοί του Θεού, αλλά η ευτυχία αυτού του κόσμου τους κάνει να ξεχνούν την ουράνια κλίση κι έτσι εγκαθίστανται στην λάθος πλευρά του Ιορδάνη.