Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΠΟΙΜΕΝΑ
Υπάρχουν δύο στοιχεία
για το κήρυγμα: Η αλήθεια και η προσωπικότητα. Το ευαγγέλιο είναι προσωπικό, ο Ιησούς
είναι η αλήθεια. Έτσι, η αλήθεια πρέπει να μεταβιβάζεται μέσα από την
προσωπικότητα. Το μήνυμα διαβιβάζεται μέσα από την ίδια την ζωή του
αγγελιοφόρου. Ένας κήρυκας δεν μπορεί ποτέ να κηρύξει ένα δυνατό μήνυμα, εάν
δεν το ζει ο ίδιος. Ο ίδιος ο χαρακτήρας και η ψυχή του μεταδίδουν στο ποίμνιο
του κάθε μήνυμα που διαβιβάζουν. Η ζωή που ζει μπροστά στο ποίμνιο του και το
παράδειγμα που δίνει, κηρύττει το πιο πειστικό κήρυγμα προς την εκκλησία απ’
ότι όλες οι λέξεις που θα πει. Ο ποιμένας δεν μπορεί να οδηγήσει το ποίμνιο του
πέρα από το σημείο που έχει φτάσει ο ίδιος. Δεν μπορεί να ανυψώσει το ποίμνιο
του ψηλότερα από την κορυφή στην οποία ο ίδιος έχει ανεβεί.
Σε καμία άλλη κλήση ή
επάγγελμα η εργασία ενός ανθρώπου δεν ασκεί τόσο σημαντική επιρροή με τον
χαρακτήρα και την προσωπικότητά του. Για παράδειγμα ένας γιατρός μπορεί να
είναι μέθυσος, όμως συνεχίζουν να τον αναγνωρίζουν ως ικανό γιατρό. Ένας
δικηγόρος μπορεί να μην είναι τίμιος, όμως συνεχίζει να αναγνωρίζεται ως
ικανότατος και εξυπνότατος δικηγόρος. Πρέπει να ζει πρακτικά αυτά που κηρύττει.
Στην διακονία το “να ζεις” είναι πιο σημαντικό και θα ασκήσει μεγαλύτερη
επίδραση από το “να κάνεις”.
Στην μελέτη αυτή
αναφέρουμε έναν μερικό κατάλογο ιδιοτήτων που πρέπει να προσιδιάζουν στο
χαρακτήρα του ποιμένα.
1. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ
Πρέπει να είναι κάτι
πολύ περισσότερο από ένας απλός οπαδός του Χριστού. Πρέπει να γνωρίζει τον
Ιησού σαν προσωπικό του Σωτήρα και να έχει λάβει την αποκάλυψη της σωτηρίας
στην Καινή Διαθήκη και επίσης να ζει σε πλήρη επικοινωνία με τον Σωτήρα. Πρέπει
να είναι ένας συνειδητός Χριστιανός σε λόγο και έργο. Ο ποιμένας δεν πρέπει
ποτέ να υποκύπτει σε οτιδήποτε είναι λάθος.
2. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ
Πρέπει να φέρεται
ευγενικά σε όλους και να είναι προσεκτικός με τον καθένα. Πρέπει να είναι καλός
με όλους, να κινείται ελεύθερα και με άνεση ανάμεσα στο ποίμνιο. Δεν πρέπει
μόνο να μπορεί να κινείται άνετα, αλλά πρέπει επίσης να κατέχει την ικανότητα
να κάνει και αυτούς που είναι στην συντροφιά του να αισθάνονται άνετα και ευχάριστα.
Η προσεκτική και ευγενική συμπεριφορά απέναντι στους άλλους είναι απολύτως ουσιώδης.
3. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο
ΕΑΥΤΟΣ ΤΟΥ
Η διακονία δεν είναι
τόπος για ”παπαγάλους” ή “μηχανές”. Δεν πρέπει να είναι απλώς κάποιος που
καταγράφει ή αντιγράφει. Πρέπει να είναι ο ίδιος εαυτός του, όπως ακριβώς ο
Θεός τον έχει κάνει.
4. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Ο κήρυκας πρέπει
πάντα να έχει στο νου του ότι όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα πάνω του. Το
παράδειγμα που δίνει θα ασκήσει βαθιά επιρροή στην ζωή όλων.
Α’ Τιμ.δ: 12 Γίνου τύπος των πιστών...
Τίτος β: 7 Δεικνύων κατά πάντα σεαυτόν τύπον των καλών
έργων
Α’ Πέτρ.ε: 3 Τύπος γινόμενος του ποιμνίου
5. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΗΓΕΤΗΣ
Ο διάκονος του
Ευαγγελίου είναι ένας ηγέτης. Τα πρόβατα πρέπει να καθοδηγούνται, όχι να κατευθύνονται.
Υπάρχουν πολλές ιδιότητες τις οποίες ένας ηγέτης χρειάζεται να έχει, όπως
εμπιστοσύνη, ισορροπία, δύναμη πείθουσα και ισχύ στις αποφάσεις του. Όμως στην
διακονία, οι ιδιότητες που είναι πιο σπουδαίες για έναν ηγέτη είναι αληθινή
αγάπη για το ποίμνιο και ειλικρινής συμπάθεια γι’ αυτούς σε όλα τα προβλήματα.
Δεν υπάρχει κάποιο υποκατάστατο γι’ αυτό. Και πρέπει να θυμάται ότι είναι
πατέρας προς το ποίμνιο, όχι ένας τύραννος ή δικτάτορας.
6. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ
Ο απόστολος Παύλος,
γράφοντας στον Τιμόθεο και στον Τίτο, λέει ότι ο ποιμένας πρέπει να είναι
άμεμπτος και σοβαρός. Επίσης οι διάκονοι πρέπει να είναι σεμνοί και ακέραιοι
και οι γυναίκες τους πρέπει να είναι σεμνές και εγκρατείς. Αυτό δεν σημαίνει
ότι ο άνθρωπος του Θεού πρέπει να είναι λυπημένος ή μελαγχολικός με θλιβερή
όψη. Όλες τις ώρες ακόμη κι όταν βρίσκεται κάτω από μεγάλη πίεση, πρέπει να
τηρεί μια χαρούμενη και ευχάριστη συμπεριφορά δημόσια και στην ιδιωτική του
ζωή.
Αυτό σημαίνει ότι
επιπολαιότητες και ανοησίες δεν έχουν θέση στην ζωή του ποιμένα. Δεν είναι
κλόουν ο οποίος θα προσπαθήσει να κάνει ακροβασίες και φιγούρες για να διασκεδάσει
το πλήθος
7. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ
ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ
Όλη η ζωή του ποιμένα
πρέπει να είναι μια ζωή γεμάτη θυσία. Μια από τις πιο σημαντικές ισχυρές
δυνάμεις, που θα τον κάνουν να είναι πρόθυμος να δώσει την ζωή του και να
θυσιαστεί για τις ψυχές είναι η αγάπη. Δεν υπάρχει κανένα υποκατάστατο γι αυτό.
8. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΒΑΘΙΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ
Πρέπει να γνωρίζει τι
πρέπει να γίνει και να μην επιτρέπει σε τίποτα και σε κανέναν να επέμβει ή να
τον αποσπάσει από τον σκοπό του. Πρέπει να ξέρει τι πιστεύει και να είναι πρόθυμος
να πεθάνει για τις πεποιθήσεις του. Άνθρωπος χωρίς πεποιθήσεις είναι ακατάλληλος
και άχρηστος για την διακονία. Επίσης πρέπει να τηρεί μια ταπεινή και διδακτική
συμπεριφορά. Γερές πεποιθήσεις δεν πρέπει να συγχέονται με μια ”πνευματικά
υπερήφανη” και “εγωκεντρικά δογματική” ζωή.
9. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΑΡΡΟΥΣ
Πολλές φορές ο
ποιμένας θα κληθεί να σταθεί μόνος ενάντια σε μια βίαιη αντιπαλότητα. Πρέπει να
σταθεί για την αλήθεια και την δικαιοσύνη, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει
να πάρει θέση ενάντια στους καλύτερους φίλους του και τους πιο νομοταγείς
πιστούς. Δεν πρέπει να φοβάται κανέναν άνθρωπο, ούτε την αμαρτία ή τον διάβολο.
10. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΙΣΤΗΣ
Το θάρρος και η πίστη
στέκονται μαζί. Θα είναι θαρραλέος εάν έχει ζωντανή πίστη στον Θεό. Η πίστη θα
του δώσει αυτοπεποίθηση και άγια τόλμη για να κηρύξει το ευαγγέλιο παρ’ όλες
τις αντιθέσεις. Η πίστη θα του δώσει την νίκη πάνω σε όλες τις δυνάμεις της
κολάσεως.
11. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Τα παιδιά του Θεού
είναι ένας ξεχωριστός λαός. Είναι αναγκαίο να αποχωριστούν από τον κόσμο για να
γίνουν δεκτοί σαν παιδιά Του. Δια τούτο, εξέλθετε εκ μέσου αυτών και
αποχωρίσθητε, λέγει Κύριος (Β’ Κορ.ς:17).
Αυτό σημαίνει αποχωρισμός από τον κόσμο. Τότε ο ποιμένας ξεχωρίζεται από το
Άγιο Πνεύμα μέσα στο υπόλοιπο ποίμνιο για την διακονία (Πράξ.ιγ:2). Αυτό αποτελεί διπλό αποχωρισμό για τον πλήρη Πνεύματος
Αγίου κήρυκα.
12. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ
Η αλήθεια για να
είναι αποτελεσματική πρέπει να λέγεται από έναν άνθρωπο, ο οποίος πρέπει να
είναι θεοσεβής. Οι άνθρωποι πρέπει να αντιλαμβάνονται ότι είναι άνθρωπος του
Θεού, ότι γνωρίζει το Θεό και ο Θεός υπάρχει στη ζωή του. Η ζωή του πρέπει να
είναι άγια και πλήρως ελεύθερη από κακές συνήθειες. ”Ο επίσκοπος πρέπει να είναι άμεμπτος” (Α’ Τιμ.γ:2) “Φύλαττε
σεαυτόν καθαρόν” (Α’ Τιμ.ε:22).
13. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΠΛΗΡΗΣ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
Το Πνεύμα το Άγιο
είναι Εκείνο που τον τοποθετεί στο σώμα, τον καθαρίζει, τον εξαγνίζει και τον
καθιστά άγιο. Το Πνεύμα το Άγιο είναι εκείνο που τον ξεχωρίζει και τον καλεί
στο έργο της διακονίας κι είναι εκείνο που τον ικανώνει και τον ενισχύει με
δύναμη για να κηρύξει το Ευαγγέλιο. Χωρίς
αυτό, ο άνθρωπος δεν είναι κατάλληλος για την διακονία.
14. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ
Η έλλειψη
ανταπόκρισης που ενδέχεται να υπάρχει στις ιδιωτικές και δημόσιες συναλλαγές
του με τους ανθρώπους, μπορεί να δοκιμάσει σοβαρά την υπομονή του. Ο ποιμένας
πρέπει να θυμάται ότι όταν χάσει την υπομονή και την εμπιστοσύνη του σε ένα
άτομο, η ικανότητά του να βοηθήσει και να προσφέρει τη διακονία του σε αυτό
έχει τελειώσει. Ακόμα και όταν καλείται να τιμωρήσει και επιπλήξει κάποιον,
πρέπει να το κάνει με υπομονή και μεγάλο πόνο. Μερικές φορές ο ποιμένας πρέπει
να περιμένει χρόνια για να θερίσει καρπό, αφού σπείρει τον σπόρο με πίστη.
Χρειάζεται υπομονή για να γίνει ψαράς ψυχών.
15. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΣΗ
Ο εργάτης του
Ευαγγελίου πρέπει να είναι σπουδαστής της ανθρώπινης φύσης και να καταλαβαίνει
πως πρέπει να ασχολείται με τον καθένα, χωρίς να προσβάλλει κανένα. Ένας
βιαστικός λόγος μερικές φορές μπορεί να προξενήσει κακό και να προσβάλλει
κάποιον, πράγμα το οποίο θα καταστρέψει την επιρροή πολλών μηνών πιστής
διακονίας. ”Όστις κερδίζει ψυχάς είναι
σοφός” (Παρ.ια:30).
16. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΑΠΕΙΝΟΣ
Η αληθινή
ταπεινοφροσύνη είναι στάση καρδιάς. Σημαίνει να είναι ακριβώς «ο εαυτός του»,
χωρίς τον αέρα ή σκέψη ματαιοδοξίας. Κάθε άνθρωπος ανεξάρτητα από την πείρα
του, την ηλικία, ή βαθμό επιτυχίας, μπορεί να διακατέχεται από ένα επηρμένο
πνεύμα. Ο υπηρέτης του Θεού πρέπει να κρατάει τον εγωισμό του καρφωμένο στο
σταυρό. Να θυμάται ότι η ζωή του είναι νεκρή. Υπάρχει μόνο για το Θεό ώστε να
μπορέσει να τον χρησιμοποιήσει για τη δόξα του.
17. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΗΣ ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑΣ
Σε όλες τις
οικονομικές του συναλλαγές, πρέπει να είναι έντιμος μέχρι την τελευταία δεκάρα.
Πως μπορεί να είναι οικονόμος των μυστηρίων του Θεού, εάν δεν είναι πιστός με
τα υλικά πράγματα; Θα είναι τίμιος σε όλες τις συναλλαγές του με τους συνανθρώπους
του και όταν δίνει το λόγο του ή κάποια υπόσχεση, θα την τηρεί και θα κρατά το
λόγο του, ακόμα κι αν αυτό πρόκειται να έχει θυσίες από μέρους του.
18. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΕΝΑΣ ΔΙΑΡΚΗΣ ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΣ
Το σπουδαίο έργο του
ποιμένα είναι να τρέφει το ποίμνιο, αλλά πριν γίνει ικανός να τρέφει άλλους,
πρέπει να τρέφεται πρώτα ο ίδιος από τον Αρχιποιμένα, από τον Λόγο του
Θεού. Εάν δεν μελετά τον Λόγο του Θεού,
η διακονία του σύντομα θα γίνει χωρίς ενδιαφέρον. Είναι ανάγκη για τον ποιμένα
να μαζεύει φρέσκο μάννα από τον ουρανό κάθε μέρα, εάν θέλει η διακονία του να
διατηρηθεί ζωντανή και γεμάτη φρεσκάδα.
19. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ
Η τεμπελιά δεν έχει
καμία θέση στην διακονία. Δεν υπάρχει κανένα επάγγελμα που να είναι τόσο
επίπονο, όπως το κήρυγμα του Ευαγγελίου. Απαιτεί τα πάντα που έχει ο άνθρωπος
του Θεού. Εδώ, όπως και στα άλλα χαρακτηριστικά, δεν υπάρχει κανένα υποκατάστατο.
20. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΑΞΗΣ
Η ζωή του πρέπει να
είναι διαρρυθμισμένη καλά. Πρέπει να έχει μια ορισμένη ώρα που θα σηκώνεται και
θα αποσύρεται για ύπνο. Τα γεύματά του πρέπει να είναι κανονικά. Πρέπει να έχει
ορισμένη ώρα για μελέτη και προσευχή, ανάπαυση και ηρεμία, επισκέψεις στο
ποίμνιο. Μόνο με το να διατηρεί ένα σύστημα και τάξη, μπορεί να αποφύγει να
σπαταλά τον χρόνο του, ο οποίος είναι τόσο πολύτιμος. Επίσης η τήρηση τάξης σε
όλες τις συνήθειές του θα τον κρατήσουν υγιή και ικανό. Ο ποιμένας πρέπει να
είναι ακριβής στην ώρα του και ποτέ να μην αργεί σε κανένα ραντεβού του.
21. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
Όλη του η διακονία
εξαρτάται από την ζωή της προσευχής. Μια διακονία γεμάτη προσευχή είναι ο
αποδέκτης της αλήθειας του Θεού. Ο χρόνος που ξοδεύει στο ταμείο του στην
προσευχή θα τον κάνει δυνατό όταν κηρύττει από τον άμβωνα.
22. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΕΧΡΙΣΜΕΝΟΣ
Κεχρισμένος σημαίνει,
να έχει το πλούσιο χρίσμα του Αγίου Πνεύματος, το οποίο είναι απολύτως
απαραίτητο για κάθε αληθινό κήρυγμα. Το θείο χρίσμα είναι το χαρακτηριστικό που
κάνει τον εργάτη του Αγίου Πνεύματος να ξεχωρίζει από τους άλλους κήρυκες.
23. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΑ
ΚΑΛΩΣ ΤΟΝ ΟΙΚΟ ΤΟΥ
Πολλή προσευχή και
προσοχή πρέπει να δοθεί στο σπίτι του και την οικογένειά του. Μερικές φορές ο
ποιμένας είναι τόσο απασχολημένος με τα προβλήματα και τις ανάγκες των άλλων
ώστε αμελεί την οικογένειά του, με αποτέλεσμα να ξεφεύγουν από τον έλεγχό του.
Όταν αυτό συμβαίνει, το έργο του στην εκκλησία γίνεται πολύ δύσκολο και
αναποτελεσματικό.
