Ρωμ.ε:18 Καθώς λοιπόν
δι' ενός αμαρτήματος ήλθε κατάκρισις εις πάντας ανθρώπους, ούτω και διά μιας
δικαιοσύνης ήλθεν εις πάντας ανθρώπους δικαίωσις εις ζωήν.
Πρέπει να πάμε πίσω στο εδ.16, για να βρούμε τα δύο
θέματα, των δύο μισών του εδ.18. Με το αμάρτημα του Αδάμ, ήρθε κρίση σε όλους
τους ανθρώπους, αλλά από την πράξη δικαιοσύνης του Χριστού, το δώρο της
σωτηρίας ήρθε επίσης σε όλους τους ανθρώπους. Ο Αδάμ έφερε καταδίκη, αλλά ο
Χριστός φέρνει δικαίωση προς ζωή. Η μία πράξη δικαιοσύνης που φέρνει δικαίωση
είναι ο θάνατος, η ταφή και η ανάσταση του Χριστού, κάτι που είναι ένα ενιαίο,
αδιάσπαστο σύνολο (Ρωμ.δ:25, ς:4). Το όφελος αυτής της πράξης δεν είναι απλά η
απομάκρυνση της αμαρτία και της τιμωρίας, αλλά και το θετικό έργο του
καταλογισμού δικαιοσύνης και η εκχώρηση ζωής (Β’ Κορ.ε:21, Γαλ.β:20.)
Ρωμ.ε:19 Διότι καθώς
διά της παρακοής του ενός ανθρώπου οι πολλοί κατεστάθησαν αμαρτωλοί, ούτω και
διά της υπακοής του ενός οι πολλοί θέλουσι κατασταθή δίκαιοι.
Μέσα από την ανυπακοή του Αδάμ, οι πολλοί (όλη η
ανθρωπότητα) «κατεστάθησαν»
αμαρτωλοί. (Βλ. το σχόλιο στο εδ.12, πώς γίναμε αμαρτωλοί στον Αδάμ). Μέσα από
την υπακοή του Χριστού, οι πολλοί (όλη η ανθρωπότητα που θα πιστέψει)
καθίστανται δίκαιοι. Η υπακοή του Χριστού ήταν ιδιαίτερα ο θάνατός Του στο
Σταυρό, αλλά η κορύφωση του θανάτου Του ήταν στην πραγματικότητα μια ολόκληρη
ζωή υπακοής (Φιλιπ.β:5-8). Ο Χριστός έζησε όλη Του τη ζωή στη θέση μας, Αυτός
βάσταξε την αμαρτία μας, μας υποκατέστησε, και ήταν ο ιλασμός μας σε όλη Του τη
ζωή.
Η αντιπροσωπευτική αρχή ισχύει αμφίδρομα. Αν και
όλοι γίναμε αμαρτωλοί λόγω Αδάμ, μπορούμε όλοι να δικαιωθούμε μέσω του Χριστού.
Η διατύπωση δεν συνεπάγεται μόνο δικαίωση (όπως και στο προηγούμενο εδάφιο),
αλλά και αγιασμό. Ο Θεός δεν μας μετράει μόνο σαν δίκαιους, αλλά στην
πραγματικότητα μας κάνει ή μας δίνει τη νομική υπόσταση του δίκαιου, που μας
επιτρέπει να ξεπεράσουμε την κληρονομική αμαρτωλή φύση. Το εδ.19 μας
προετοιμάζει για μια μετατόπιση της συζήτησης από τη δικαίωση (κεφ.γ-ε) στον
αγιασμό (κεφ.ς-η).
Ρωμ.ε:20 Παρεισήλθε
δε ο νόμος διά να περισσεύση το αμάρτημα. Και όπου επερίσσευσεν η αμαρτία,
υπερεπερίσσευσεν η χάρις,
Αυτό το εδάφιο, μαζί με τα εδ.12-13, εξηγεί πώς ο
νόμος του Μωυσή ταιριάζει στην εικόνα. Το εδ.12 λέει «η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον», ενώ το εδ.20 λέει κυριολεκτικά,
ότι ο νόμος «Παρεισήλθε» ή «ήρθε μαζί
με». Η αμαρτία ήρθε πρώτη, και στη συνέχεια ο νόμος του Μωυσή συνδέθηκε με την αμαρτία.
Ο νόμος είχε ένα προσωρινό σκοπό: να προκαλέσει την
αναγνώριση της αμαρτίας να τη μεγεθύνει ή να την αυξήσει. Δηλαδή, ο Θεός έδωσε
το νόμο για να προσδιορίσει την αμαρτία, να την αποκαλύψει με σαφήνεια, και να
καταδικάσει τον άνθρωπο της αμαρτίας. Έδωσε το νόμο για να κάνει την κακή
πράξη, νομικό αδίκημα. Η αμαρτία ήταν ήδη εκεί, αλλά χωρίς το νόμο, ο άνθρωπος
δεν είχε πλήρη επίγνωση της ανυπάκουης συμπεριφοράς του και δεν θα μπορούσε να
κριθεί πλήρως για όλη τη διαγωγή που ήταν αντίθετη με την αρχική πρόθεση του
Θεού για τον άνθρωπο. Καθορίζοντας περισσότερο την αμαρτία, ο νόμος έκανε «να περισσεύση το αμάρτημα». Επιπλέον,
λόγω της διεστραμμένης φύσης του ανθρώπου, ο νόμος πραγματικά τόνωσε
περισσότερο την αμαρτία στον άνθρωπο. Όσο η αμαρτία καθοριζόταν με μεγαλύτερη
ακρίβεια, τόσο περισσότερο αποκαλυπτόταν η επαναστατικότητα του αμαρτωλού
ανθρώπου.
Έστω κι αν ο Θεός έδωσε το νόμο για καλό και
απαραίτητο σκοπό, αυτό είχε σαν αποτέλεσμα «να
περισσεύση το αμάρτημα». Παρόλα αυτά, η χάρη του Θεού πάντα λειτουργεί πιο
γρήγορα από την αμαρτία, «όπου
επερίσσευσεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις». Όσο πιο αμαρτωλή είναι η
εποχή ή το περιβάλλον, τόσο περισσότερη χάρη δίνει ο Θεός για να νικηθεί η
αμαρτία. Έτσι, κανείς δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα αμαρτωλό περιβάλλον για
να δικαιολογήσει την αποτυχία του να ζήσει με το Θεό (Β’ Κορ.θ:8, ιβ:9,
Ιάκ.δ:6).
Ρωμ.ε:21 ίνα καθώς
εβασίλευσεν η αμαρτία διά του θανάτου, ούτω και η χάρις βασιλεύση διά της
δικαιοσύνης εις ζωήν αιώνιον διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.
Μία τελευταία σύγκριση ανακεφαλαιώνει την αντίθεση
μεταξύ Αδάμ και Χριστού. Όπως κάποτε ζούσαμε στην αμαρτία, με αποτέλεσμα το
θάνατο, αν αποδεχτούμε τη χάρη του Θεού και ζήσουμε κατά τη δικαιοσύνη Του, θα
λάβουμε αιώνια ζωή. Αυτός ο τρόπος της σωτηρίας έρχεται μέσω του Ιησού Χριστού
του Κυρίου μας.
