Το βιβλίο των αριθμών 41

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Εδ.1-7 Έχουμε εδώ την τελευταία φάση της δημόσιας και επίσημης ζωής του Μωυσή, όπως στο Δευτερονόμιο λδ', έχουμε το τέλος της προσωπικής του ιστορίας.

Αυτό είναι ένα πολύ αξιοσημείωτο μέρος. Ο Κύριος είπε στον Μωυσή: «Κάμε την εκδίκησιν των υιών Ισραήλ κατά των Μαδιανιτών· έπειτα θέλεις προστεθή εις τον λαόν σου. Και ελάλησεν ο Μωϋσής προς τον λαόν, λέγων, Ας οπλισθώσιν από σας άνδρες εις πόλεμον και ας υπάγωσιν εναντίον του Μαδιάμ, διά να εκδικήσωσι τον Κύριον κατά του Μαδιάμ».

Ο λαός είχε διαφθαρεί εξαπατηθείς από τις θυγατέρες του Μαδιάμ, οι οποίες ακολούθησαν την συμβουλή του Βαλαάμ υιού του Βεώρ· και τώρα καλούνται να καθαριστούν εξ ολοκλήρου από όλο το μόλυσμα που υπέστησαν από έλλειψη αγρύπνιας. Η μάχαιρα πρέπει να συρθεί εναντίον των Μαδιανιτών, όλα τα λάφυρα πρέπει να περάσουν είτε από τη φωτιά της κρίσης, είτε από το νερό του ραντισμού. Όλο το κακό πρέπει να κριθή.

Αυτός ο πόλεμος μπορούμε να πούμε ότι ήτο ασυνήθιστος. Δικαιωματικά, ο λαός δεν θα έπρεπε να έχει καμία ευκαιρία να τον κάνει. Δεν ήταν καθόλου ένας από τους πολέμους της Χαναάν, αλλά απλούστατα το αποτέλεσμα της δικής τους απιστίας ή των άνομων σχέσεων τους με τους απερίτμητους. Γι’ αυτό, μολονότι ο Ιησούς ο γιος του Ναυή είχε οριστεί να διαδεχτεί τον Μωυσή, σαν οδηγός της συναγωγής, δεν τον βλέπουμε να αναφέρεται σ’ αυτόν τον πόλεμο. Αντίθετα, η διοίκηση αυτής της αποστολής έχει ανατεθεί στον Φινεές τον γιο του Ελεάζαρ, του ιερέα, ο όποιος τον αναλαμβάνει «μετά των σκευών των αγίων και μετά των σαλπίγγων». Αυτό είναι χαρακτηριστικό. Ο ιερέας είναι το κυριότερο πρόσωπο τα σκεύη τα άγια είναι τα κυριότερα όργανα. Πρόκειται για την εξάλειψη του μολυσμού που προήλθε από τις βέβηλες σχέσεις με τον εχθρό και κατά συνέπεια, αντί ενός στρατηγού με το δόρυ και την μάχαιρα, εμφανίζεται εδώ ένας ιερέας με τα σκεύη του αγιαστηρίου. Είναι αλήθεια ότι και η μάχαιρα βρισκόταν εδώ, αλλά δεν αποτελεί το πρώτιστο πράγμα, αλλά μάλλον ο ιερέας «μετά των σκευών των αγίων». Αυτός λοιπόν ο ιερέας είναι ο ίδιος άνθρωπος που πρώτος, εξάσκησε την κρίση στο κακό το οποίο όφειλαν τώρα να εκδικηθούν.

Το ηθικό μάθημα όλων αυτών, είναι ταυτοχρόνως και πρακτικό. Οι Μαδιανίτες μας δίνουν τον τύπο του ιδιαίτερου είδους της επιρροής που ο κόσμος ασκεί στην καρδία των παιδιών του Θεού — της γοητευτικής και αποπλανητικής δύναμης του κόσμου, την οποία χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να μας εμποδίζει να απολαμβάνουμε την ουράνια μερίδα μας. Ο Ισραήλ θα έπρεπε να μην έχει καμία σχέση με αυτούς τους Μαδιανίτες, αλλά εφόσον έκανε σχέσεις μαζί τους, από έλλειψη αγρυπνίας, δεν έμενε πλέον παρά να τους πολεμήσει και να τους καταστρέψει τελείως.

Αυτό άφορα και εμάς, σαν Χριστιανούς. Το καθήκον μας είναι να περάσουμε αυτόν τον κόσμο σαν οδοιπόροι και ξένοι, χωρίς να έχουμε να κάνουμε τίποτε άλλο σ’ αυτόν, από το να είμαστε υπομονετικοί μάρτυρες της χάρης του Χριστού, και έτσι να λάμπουμε σαν φωστήρες ανάμεσα στο ηθικό σκοτάδι που μας περιστοιχίζει.

Αλλοίμονο όμως! Υστερούμε στη διατήρηση του αυστηρού αποχωρισμού - παρασυρόμαστε σε συμμαχίες με τον κόσμο, και κατά συνέπεια περιπλεκόμαστε σε στενοχώριες και σε αγώνες που δεν μας ανήκουν καθόλου. Ο πόλεμος με τον Μαδιάμ δεν ανήκε στο κυρίως έργο του Ισραήλ, αλλά τον προκάλεσαν οι ίδιοι. Ο Θεός όμως είναι γεμάτος από χάρη, γι’ αυτό, με μια ιδιαίτερη εφαρμογή της ιερατικής υπηρεσίας, μπόρεσαν όχι μόνο να νικήσουν τους Μαδιανίτες, αλλά και να κυριεύσουν πολλά λάφυρα. Ο Θεός, με την άπειρη χάρη Του, κάνει ώστε «Εκ του τρώγοντος να εξέλθει τροφή, και εκ του ισχυρού γλυκύτης» (Κριτ.ιδ:14) καταδέχεται ακόμη και να δεχθεί ένα μέρος των λαφύρων που κυρίευσαν από τούς Μαδιανίτες. Όμως, το κακό πρέπει να κριθή ολοκληρωτικά. «Πάντα τα αρσενικά» πρέπει να θανατωθούν, όλοι εκείνοι στους οποίους υπήρχε η δραστηριότητα του κακού πρέπει να εξαφανιστούν τελείως, και τέλος η φωτιά της κρίσης και το νερό του ραντισμού οφείλουν να κάνουν το έργο τους στα λάφυρα, πριν ή ο Θεός ή ο λαός Του μπορέσουν να αγγίξουν και το ελάχιστο πράγμα.

Μακάρι ο Θεός να μας κάνει ικανούς να ακολουθούμε ένα τελειότερο δρόμο αποχωρισμού, και να συνεχίζουμε την ουράνια πορεία μας σαν εκείνοι των όποιων η μερίδα είναι εκεί πάνω!