ΕΙΚΟΣΤΟ ΕΒΔΟΜΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
εδ.1-4 Ο Θεός είχε πει να μοιραστεί η
κληρονομιά ανάλογα με τις κεφαλές της κάθε οικογένειας, και εννοούσε να υπάρχει
πατέρας μητέρα και παιδιά. Και παιδιά εθεωρούντο (μετριόταν) μόνο τα αρσενικά.
Οι κόρες του Σαλπαάδ δεν είχαν αδελφούς και μάλλον που δεν θα
ήταν παντρεμένες. Όμως στον πατέρα τους ανήκε ένα μέρος της κληρονομιάς, το
οποίο θα κληρονομούσαν οι απόγονοι του.
εδ.5 Βλέπουμε ότι είναι ορισμένα πράγματα
που δεν μπορεί κανείς να τα λύσει εκείνη την ώρα, γι’ αυτό καλά είναι όταν
βρισκόμαστε σε αδιέξοδα να μη βιαζόμαστε να απαντήσουμε αμέσως, αλλά να
αφήνουμε την απάντηση στο Θεό.
εδ.7 Πόσο δίκαιος και αγαθός είναι ο
Θεός!!! Ο Θεός βοηθάει και, στηρίζει τους αδύνατους. Αυτές οι κοπέλες ήταν
μόνες τους χωρίς κεφαλή, αλλά ο Θεός έγινε κεφαλή τους.
Βλέπουμε στα εδ.1-11 ότι οι κόρες του Σαλπαάδ ζητούν να
λάβουν κληρονομιά για να συνεχίσουν το όνομα του πατέρα τους που δεν είχε
γιούς.
ΤΥΠΟΙ: Αυτές οι κοπέλες διεκδίκησαν τα δικαιώματά τους. Ο
Θεός δεν είχε δώσει εντολή για κάτι τέτοιο, αλλά αφού δημιουργήθηκε αυτή η
κατάσταση, οι κοπέλες διεκδίκησαν τα δίκαια δικαιώματά τους από το Θεό.
Κι εμείς έχουμε δικαιώματα που μας τα στερεί ο διάβολος ή ο
κόσμος ή η ολιγοπιστία μας, που όμως πρέπει να τα διεκδικήσουμε.
Η σωτηρία, το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα, όλα τα χαρίσματα
είναι δικαιώματα που πρέπει να τα διεκδικήσουμε.
Πρέπει να το κάνουμε για να διατηρήσουμε το όνομα του Πατέρα
μας.
5 θυγατέρες = η χάρις του Θεού προμήθευσε κληρονομιά.
εδ.12-23 Μόλις ο Θεός είπε στο Μωυσή ότι θα
προστεθεί στο λαό του, ο Μωυσής έπρεπε να φροντίσει για τη διαδοχή. Κάποιος
έπρεπε να αναλάμβανε όλο αυτό το λαό και θα έπρεπε να ήταν άνθρωπος με δύναμη,
χρισμένος από το Θεό. Ο Κύριος είναι που εκλέγει και θέτει σε επισκοπή.
Πράξ.κ:28 Το Πνεύμα το Άγιο τους έθεσε επισκόπους.
Ο Μωυσής εδώ έλαβε εντολή να πάει στο όρος Αβαρίμ να δει τη
γη.
ΤΥΠΟΣ: Οι άγιοι της Π.Δ. (Μωυσής) είδαν τις υποσχέσεις της
Κ.Δ. από μακριά μέσα από σκιές και τύπους είδαν αυτό που ο Θεός θα έκανε, και
δεν τις έλαβαν σ’ αυτή τη ζωή.
Ο Μωυσής ζήτησε αντικαταστάτη.
ΤΥΠΟΙ: Την Π.Δ. την αντικατέστησε η Κ.Δ. το Νόμο τον
αντικατέστησε το Ευαγγέλιο, τις σκιές τις αντικατέστησε η ουσία, η υπόσταση των
πραγμάτων. Το Μωυσή τον αντικατέστησε ο Χριστός, και το Χριστό Τον διαδέχτηκαν
οι άγιοι.
εδ.18 Το Πνεύμα ήταν πάνω στον Ιησού, που
σημαίνει ότι ο Θεός εργαζόταν μέσα του, ήταν συνέχεια με τον Μωυσή, έβλεπε
μάθαινε και ωρίμαζε σιγά-σιγά.
Ο Ιησούς του Ναυή χρίσθηκε με επίθεση των χειρών. Το ίδιο
έκαναν και οι πατριάρχες Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ, Ιωσήφ. Στο εδ.20 λέει: και θέλεις επιθέσει επ’ 'αυτόν από της δόξης
σου. Αυτή η μεταβίβαση γίνεται δια της επιθέσεως των χειρών.
Τον Μωυσή τον έχρισε ο Ίδιος ο Κύριος.
Οι Ορθόδοξοι, πολλές φορές ρωτάνε: «εσείς που βρήκατε το
χρίσμα, ποιός σας έχρισε;». Το χρίσμα το δίνει το Άγιο Πνεύμα, και στην Κ.Δ.
για να χριστεί κάποιος και να εργαστεί μέσα στον οίκο του Θεού πρέπει να είναι
βαπτισμένος με το Άγιο Πνεύμα. Όταν λοιπόν μιλάνε για χρίσμα, για ποιο χρίσμα
μιλάνε αφού δεν υπάρχει το Άγιο Πνεύμα πάνω τους.
Ούτε οι Ορθόδοξοι ούτε οι Καθολικοί έχουν το χρίσμα του
Πνεύματος του Αγίου αφού δεν έχουν τη γλωσσολαλιά που είναι το σημείο ότι
κάποιος είναι βαπτισμένος με το Άγιο Πνεύμα.
Βλέπουμε ότι παρόλο που ο Μωυσής ήξερε ότι ο Ιησούς του Ναυή
θα ήταν αυτός που θα τον διαδεχόταν, ζητάει τη μαρτυρία του Θεού.
Χρίστηκε λοιπόν ο Ιησούς μπροστά στον Ελεάζαρ τον ιερέα (ο
Ααρών έχει πεθάνει) όπως κι εμείς χριόμεθα ιερείς μπροστά στον Μέγα Αρχιερέα,
τον Ιησού Χριστό.
Βέβαια πέρα από όλα αυτά η μεγαλύτερη σημασία είναι ότι ο Μέγας
Αρχιερέας, σε βάπτισε και σε έχρισε να είσαι ιερέας δικός Του, σαν άγιος, σαν
παιδί του Θεού βαπτισμένο με το Πνεύμα το Άγιο.
Αλλά όμως ο Θεός θέλει όταν υπάρχει ανάγκη από κάποιο άτομο
σε κάποια διακονία, οι πρεσβύτεροι και η εκκλησία να επιθέτουν χείρας για να
μεταδίδεται η δύναμη, η χάρη, η δόξα του Θεού κι έτσι να συνεχίζεται.
Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να βλέπεις τέτοια
άτομα πάνω στα οποία να έχει αναπαυθεί το Πνεύμα του Θεού. Δεν σημαίνει ότι
είναι τέλειοι, αλλά είναι για καλό και για οικοδομή. Μαθαίνουν όπως και ο
Μωυσής μάθαινε και μάλιστα έκανε και λάθη που του κόστισαν να μην μπει μέσα στη
γη Χαναάν, αλλά όμως πόσο όμορφα τους οδήγησε, με πραότητα, εγκράτεια, αγάπη,
μεσιτεία και δύναμη!!!
