ΠΕΜΠΤΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΩΝ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΩΝ (3)

Παραλληλισμοί γενικών διδασκαλιών

Για την κατανόηση και τη σωστή ερμηνεία ορισμένων κειμένων, όπου δεν αρκούν οι παραλληλισμοί λέξεων και ιδεών, είναι αναγκαίο να ανατρέξουμε στο γενικό πνεύμα ή τη γενική διδασκαλία των Γραφών. Ο ερμηνευτής του λόγου του Θεού πρέπει πάντοτε να είναι σίγουρος ότι δεν παραβαίνει τον γενικό ειρμό, το πνεύμα της διδασκαλίας της Γραφής.

Παραδείγματα

Η Γραφή λέει: “ο άνθρωπος δικαιούται δια πίστεως χωρίς τα έργα του Νόμου”.  Αν, τώρα, κάποιος διαβάζοντάς το καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος που πιστεύει είναι ελεύθερος απ’ την υποχρέωση που έχει απέναντι στον άγιο νόμο του Θεού να ζει μία  ζωή σύμφωνη μ’ αυτόν και να εκτελεί τις εντολές, τότε ο άνθρωπος αυτός διδάσκει μία τραγική πλάνη, έστω κι αν καταφεύγει σε ορισμένους παραλληλισμούς του κειμένου.

ΠΕΜΠΤΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΩΝ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΩΝ (2)

Παραλληλισμοί ιδεών.

Η απόκτηση ολοκληρωμένων και συγκεκριμένων γνώσεων μέσα από ένα κείμενο ή απ’ τις διηγήσεις και τα γεγονότα που  αυτό περιλαμβάνει καθώς κι από επεξηγηματικά μέρη της Γραφής, τα οποία συγγενεύουν με το αμφίβολο ή σκοτεινό κείμενο που μας ενδιαφέρει, λέγεται “παραλληλισμός ιδεών”.

Παραδείγματα:

ΠΕΜΠΤΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΩΝ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΩΝ (1)

Συμβουλέψου άλλα παράλληλα κείμενα, συγκρίνοντας τα πνευματικά προς τα πνευματικά (Α’ Κορ.γ:13).

Δύο κείμενα θεωρούνται παράλληλα όταν ασχολούνται με το ίδιο θέμα και συμφωνούν το ένα με το άλλο. Το να ανατρέξουμε σε τέτοια κείμενα δεν είναι αναγκαίο μόνο για να ξεδιαλύνουμε κάποιες δυσκολίες που έχουμε, αλλά και για ν’ αποκτήσουμε την ακριβή Βιβλική γνώση πάνω στο θέμα που μελετάμε. Δεν μπορούμε να δεχτούμε μια διδασκαλία σαν Βιβλική πριν συγκεντρώσουμε με προσοχή και πιστότητα όλα τα στοιχεία τα οποία μας δίνει η  Βίβλος για το θέμα που μας ενδιαφέρει. Σ’ αυτή την μελέτη για τα παράλληλα κείμενα, θ’ αναφερθούμε σε παραλληλισμούς λέξεων, ιδεών και γενικής διδασκαλίας.

ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΩΝ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΩΝ

Είναι αναγκαίο να μελετήσουμε το θέμα και το σχέδιο του βιβλίου ή του κειμένου μέσα στο οποίο βρίσκονται οι ασαφείς λέξεις ή εκφράσεις που θέλουμε να ερμηνεύσουμε.

Όταν δεν μπορούν να μας βοηθήσουν ούτε τα συμφραζόμενα στην ερμηνεία, μ’ αυτό τον κανόνα κάνουμε άλλο ένα βήμα. Το θέμα και το σχέδιο ενός βιβλίου ή κειμένου μπορεί να βρεθεί όταν αναζητήσουμε την αιτία για την οποία γράφτηκε και τα πρόσωπα στα οποία απευθύνεται, αρχικά, αυτό το κείμενο.

Καμιά φορά ο σκοπός ή το σχέδιο ενός βιβλίου περιέχεται μέσα στο ίδιο το βιβλίο. Ο σκοπός ολόκληρης της Γραφής βρίσκεται στα εδάφια Ρωμ.ιε:4 & Β’ Τιμ.γ:16-17. Ο σκοπός που γράφτηκαν τα Ευαγγέλια είναι γραμμένος στο Ιωαν.κ:31 κι οι Παροιμίες στο Παρ.α:1-4.

Παραδείγματα:

ΤΡΙΤΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΩΝ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΩΝ

ΤΡΙΤΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ

Είναι αναγκαίο να παίρνουμε τις λέξεις με την έννοια που υποδεικνύουν τα συμφραζόμενα, δηλαδή τα εδάφια που προηγούνται ή ακολουθούν το εδάφιο που εξετάζουμε.

Πολλές φορές η σύνδεση της φράσης δεν είναι αρκετή για ν’ αποφασίσουμε με ακρίβεια ποιο είναι το νόημα κάποιων λέξεων. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις πρέπει ν’ αρχίσουμε να διαβάζουμε τα παραπάνω αλλά και τα παρακάτω εδάφια απ’ αυτό που μας ενδιαφέρει κι έτσι, τις περισσότερες φορές, θα βρούμε αυτό που ζητάμε.

Παραδείγματα:

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΩΝ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΩΝ

Στη Βιβλική γλώσσα, όπως και σε κάθε άλλη, υπάρχουν λέξεις των οποίων το νόημα διαφοροποιείται ανάλογα με την έννοια της φράσης ή του επιχειρήματος μέσα στο οποίο βρίσκονται. Είναι αναγκαίο, λοιπόν, πάντοτε να εξετάζουμε και να καθορίζουμε την συγκεκριμένη ιδέα που ο συγγραφέας θέλει να εκφράσει. Έχοντας  σαν οδηγό αυτό τον κανόνα, μπορούμε να καθορίσουμε την έννοια της λέξης που μας ενδιαφέρει.

Ο δεύτερος κανόνας, λοιπόν, μας λέει ότι:

ΠΡΩΤΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΩΝ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΩΝ

Έχουμε, ήδη, πει πολλές φορές ότι η Αγία Γραφή ερμηνεύεται απ’ τον εαυτό της. Υπάρχουν, όμως, κι άλλοι κανόνες που διέπουν την ερμηνεία των Γραφών, τους οποίους θα  εξετάσουμε παρακάτω:

·     Είναι αναγκαίο, όσο το δυνατόν, να παίρνουμε τις λέξεις με τη συνηθισμένη, κοινή έννοιά τους.

Πρέπει να θυμόμαστε  ότι η συνηθισμένη, κοινή έννοια μιας λέξης δεν είναι πάντα ίδια με την πεζή. Με άλλα λόγια, ο κανόνας να παίρνουμε τις λέξεις με τη συνηθισμένη και κοινή έννοιά τους δεν σημαίνει ότι πρέπει να παίρνουμε μόνο την πεζή έννοιά τους και καμία άλλη. Κάθε γλώσσα έχει δικούς της τρόπους έκφρασης και ιδιωματισμούς που διαφέρουν τόσο πολύ απ’ τις άλλες γλώσσες, ώστε αν προσπαθήσουμε να μεταφράσουμε με την πεζή έννοια, μπορεί το νόημα να αλλάζει ή να καταστρέφεται τελείως  (βρέχει καρεκλοπόδαρα, λέμε στα Ελληνικά, ενώ στα Αγγλικά η αντίστοιχη έκφραση είναι, it rains cats and dogs). Αυτό συμβαίνει συχνά στη Βίβλο που είναι γεμάτη από τέτοιες ιδιομορφίες.