Πράξ.
κζ & κη
Α. ΑΠΕΛΑΣΗ ΣΤΗ ΡΩΜΗ
Τα ταξίδια με πλοίο δεν ήταν κάτι σίγουρο,
ούτε μπορούσε να προγραμματίσει κανείς το τέλος του, στις μέρες του Παύλου. Ο
Παύλος έφυγε από την Παλαιστίνη τον Αύγουστο ή τον Σεπτέμβριο και δεν έφτασε
στην Ρώμη παρά το Μάρτιο, έχοντας χάσει εντωμεταξύ το πλοίο και τα υπάρχοντά
του.
Ο Παύλος παραδόθηκε στον εκατόνταρχο Ιούλιο,
για το ταξίδι στη Ρώμη, όπου ο Λουκάς τον ακολούθησε πάλι (σημείωσε το «εμείς»
στο εδάφιο 2). Στη Σιδώνα επετράπη στον Παύλο να επισκεφτεί τους φίλους του.
Έπλευσαν ανατολικά και νότια της Κύπρου στα Μύρα στην νοτιότερη ακτή της Μικράς
Ασίας, όπου ο Παύλος κι οι άλλοι επιβιβάστηκαν σε ένα πλοίο απ’ την Αίγυπτο.
Στα Μύρα η ομάδα βρήκε ένα πλοίο το οποίο
ερχόταν από την Αλεξάνδρεια και κατευθυνόταν στη Ρώμη. Επιβιβάστηκαν και έπλευσαν
με δυσκολία μέχρι τους Καλούς Λιμένες, ένα μικρό όρμο στα νότια παράλια της
Κρήτης. Ο Παύλος προειδοποίησε τον Ιούλιο ότι ήταν επικίνδυνο να συνεχίσουν το
ταξίδι. Ο Ιούλιος όμως προτίμησε να πιστέψει τον καπετάνιο του πλοίου, κι έτσι
ξεκίνησαν, ελπίζοντας να περάσουν το χειμώνα στο Φοίνικα, ένα καλό λιμάνι στη
νότια Κρήτη. Όμως, καθώς έπλεαν κατά μήκος της ακτής, σηκώθηκε άνεμος κι έπρεπε
να αφήσουν το πλοίο να οδηγηθεί απ’ αυτόν. Έζωσαν το πλοίο από κάτω με
παλαμάρια ώστε να το ενισχύσουν και χαμήλωσαν τα πανιά. Ελάφρωσαν το πλοίο και
τελικά πετάχτηκε ακόμη και το εμπόρευμα στη θάλασσα.
Τη δέκατη τέταρτη νύχτα της καταιγίδας
προσάραξαν σε ένα στενό πέρασμα και το πλοίο άρχισε να διαλύεται. Οι ναύτες
ήθελαν να σκοτώσουν τους φυλακισμένους, αλλά ο Ιούλιος δεν το επέτρεψε. Όσοι
μπορούσαν να κολυμπήσουν διατάχθηκαν να πηδήξουν στη θάλασσα ενώ οι άλλοι
ακολουθούσαν, χρησιμοποιώντας σανίδες από το πλοίο για βοήθεια. Έτσι όλοι
σώθηκαν, αλλά το πλοίο καταστράφηκε. Η στεριά που είχαν βγει ήταν η νήσος
Μάλτα.
Β. Ο ΠΑΥΛΟΣ ΕΞΕΦΡΑΣΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΘΕΟ
«Δια
τούτο θαρρείτε, άνδρες: διότι πιστεύω εις τον Θεόν» (Πράξ.κζ:25). Εδώ ο Παύλος εξέφρασε την ακλόνητη πίστη του
στο Θεό. Όλοι στο πλοίο είχαν εγκαταλείψει τις ελπίδες τους. Δεν υπήρχε ούτε
ήλιος ούτε άστρα για πολλές μέρες, η θύελλα εξακολουθούσε να βουίζει γύρω τους.
Μέσα σ’ όλη αυτή την απελπισία, ο Παύλος ακόμη πίστευε στο Θεό.
Αυτό μας διδάσκει ότι η πίστη δεν εξαρτάται
από τις εξωτερικές συνθήκες και καταστάσεις. Δεν επηρεάζεται από τις καταιγίδες
της ζωής. Η προχωρημένη ηλικία του Χάλεβ δεν άλλαξε την πίστη του. Η αληθινή
πίστη επικεντρώνεται στον Ιησού Χριστό, ο Οποίος είναι αναλλοίωτος.
Γ. ΣΤΗ ΜΑΛΤΑ
Ο Παύλος πέρασε περίπου τρεις μήνες
(Νοέμβριο, Δεκέμβριο, και Ιανουάριο) στο νησί Μελίτη (Μάλτα). Δύο θαύματα
έλαβαν χώρα αυτή την περίοδο:
Καθώς βοηθούσε τους ανθρώπους ν’ ανάψουν
φωτιά, τον δάγκωσε ένα φίδι. Οι κάτοικοι της Μάλτας περίμεναν ν’ αρρωστήσει ο
Παύλος ή ακόμη και να πεθάνει, λέγοντας ότι πρέπει να ήταν φονιάς. Όταν όμως
δεν έπαθε τίποτα από το φίδι, είπαν ότι
είναι θεός.
Το δεύτερο θαύμα ήταν η θεραπεία του πατέρα
του Ποπλίου. Ο Πόπλιος ήταν ο πρώτος του νησιού. Ο πατέρας του ήταν πολύ
άρρωστος. Μετά την προσευχή και την επίθεση των χεριών του Παύλου, θεραπεύτηκε.
Μετά από τρεις μήνες η ομάδα επιβιβάστηκε σ’
ένα άλλο πλοίο που ταξίδευε από την Αλεξάνδρεια προς τη Ρώμη.
Δ. Ο ΠΑΥΛΟΣ ΦΤΑΝΕΙ ΣΤΗ ΡΩΜΗ
Από τη Μάλτα έπλευσαν στις Συρακούσες της
Σικελίας, μετά στο Ρήγιο στην άκρη της Ιταλίας, και τελικά στους Ποτιόλους στην
ακτή της Νάπολης. Αυτό ήταν ένα από τα κυριότερα λιμάνια στη νότια Ιταλία,
σημαντικό για τον ανεφοδιασμό σιταριού από την Αίγυπτο. Εκεί βρήκε ο Παύλος
ορισμένους χριστιανούς με τους οποίους έμεινε μια εβδομάδα.
Οι αδελφοί στη Ρώμη έμαθαν την άφιξή του και
ταξίδεψαν 69 χλμ. από την Ρώμη μέχρι του Αππίου Φόρου για να τον συναντήσουν.
Αυτό ήταν μια μεγάλη ενθάρρυνση για τον απόστολο.
Όταν ο Παύλος έφτασε στη Ρώμη, του δόθηκε
σχετική ελευθερία. Του επετράπη να μένει σε ενοικιασμένο σπίτι επί δυο χρόνια
με έναν στρατιώτη να τον φυλάει. Κάλεσε τους πρεσβύτερους Ιουδαίους και τους
είπε γιατί ήταν φυλακισμένος από τους Ρωμαίους και τους ευαγγέλισε. Μερικοί απ’
αυτούς πίστεψαν, αλλά πολλοί απέρριψαν το μήνυμά του.
Είναι γνωστό ότι ο Παύλος πέθανε στη Ρώμη
περίπου το 64 μ.Χ.
Ε. ΣΗΜΕΙΑ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ
Σημεία ακολούθησαν τη διακονία του αποστόλου
Παύλου. Όταν δεν τον έβλαψε το δάγκωμα του φιδιού, και όταν επέθεσε τα χέρια
στον πατέρα του Ποπλίου, βλέπουμε εμφανή τα σημεία του Μάρκου ις:17-18. Όταν
προειδοποίησε τον Ιούλιο για τον κίνδυνο του να φύγει από τους Καλούς Λιμένες,
βλέπουμε το χάρισμα του Λόγου Γνώσης (Α’ Κορινθίους ιβ’:8).
Ο λόγος που η διακονία του Παύλου υπήρξε τόσο
καρποφόρα, είναι αναντίρρητα το γεγονός ότι ήταν πλήρης Πνεύματος Αγίου και
πάντα διακονούσε με την δύναμη του Αγίου Πνεύματος.
