Όπως για να εκτιμήσει κανείς την ποίηση
πρέπει να έχει μια ιδιαίτερη αίσθηση κι
αντίληψη του ωραίου, έτσι κι αυτός που θέλει να ωφεληθεί απ’ τη μελέτη της
Γραφής πρέπει να έχει μία ιδιαίτερη σχέση με το λόγο του Θεού. Ο ασεβής, ο
επιπόλαιος, ο ανυπόμονος δεν μπορεί να μελετήσει ένα τέτοιο βιβλίο όπως είναι η
Αγία Γραφή. Θα είναι σαν έναν τυφλό που προσπαθεί να καταλάβει τη διαφορά των
χρωμάτων. Αυτό που χρειάζεται πρώτα απ’
όλα για τη μελέτη της Βίβλου, είναι
πνεύμα ταπείνωσης, αγάπη για την αλήθεια, υπομονή και σύνεση.
Η Αγία Γραφή είναι η αποκάλυψη του
Παντοδύναμου Θεού, είναι ο θείος κώδικας με τον οποίο θα κριθούμε την έσχατη
ημέρα, είναι η διαθήκη που σφραγίστηκε με το πολύτιμο αίμα του Ιησού Χριστού.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν πώς πρέπει να στεκόμαστε απέναντι σ’ αυτό το βιβλίο! Η
επιπολαιότητα δεν έχει καμία θέση εδώ.
Οι πρώτοι χριστιανοί έβλεπαν το λόγο του Θεού
με ταπεινό πνεύμα και σεβασμό (Α’ Θεσ.β:13), γι’ αυτό ας δεχτούμε κι εμείς τις
Γραφές με το ίδιο πνεύμα (Ησ.ξς:2). Αν το κάνουμε, θ’ ανακαλύψουμε όπως ο Δαβίδ
τα θαυμάσια “τα εκ του νόμου του Θεού”
(Ψαλμ.ριθ:18).
Χρειάζεται ακόμα δεκτικό πνεύμα για να
κατανοήσουμε σωστά τις Γραφές και να ωφεληθούμε απ’ αυτές. Ένας ισχυρογνώμονας και πεισματάρης μελετητής,
θα επιβεβαιώσει αυτό που λέει ο απόστολος Παύλος στην Α’ Κορ.β:14.
Όταν μελετάμε το λόγο του Θεού, πρέπει να
είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε, αν χρειαστεί, κάποιες δικές μας ιδέες ή
προκαταλήψεις και ν’ αφήσουμε τον Κύριο που είναι το Πνεύμα να μας διδάξει και
να μας οδηγήσει σ’ όλη την αλήθεια. Πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι οι δυσκολίες
που συναντάμε κι οι φαινομενικές αντιξοότητες δεν υπάρχουν μέσα στο αλάνθαστο βιβλίο
του Θεού αλλά στο νου του ανθρώπου.
Είναι αναγκαίο να έχουμε αγάπη κι εκτίμηση
για την αλήθεια, γιατί, διαφορετικά, πώς μπορούμε να ερευνήσουμε με πόθο και ζήλο κάτι το οποίο
δεν εκτιμάμε; Ο άνθρωπος απ’ τη φύση του δεν έχει πόθο στην καρδιά του να
αναζητήσει πνευματικές αλήθειες, αντίθετα, θέλει να απομακρύνεται απ’ αυτές κι
έτσι οδηγείται σε λάθος (Ιωαν.γ:19-20, απ’ την τύφλωση πέρασαν στο μίσος, στο
διωγμό κι απ’ το διωγμό στη σταύρωση του Κυρίου).
Α’ Πετρ.β:1-2 Αυτός που ψάχνει με
τέτοια καρδιά κι επιθυμία τις Γραφές θα βρει αυτό που ζητά γιατί σ’ αυτούς ο Πατέρας της δόξης δίδει πνεύμα σοφίας και
αποκαλύψεως εις επίγνωσιν αυτού (Εφεσ.α:17, Ψαλμ.κε:14).
Η υπομονή είναι απαραίτητη στη μελέτη. Οι
Γραφές είναι πλούσιες κι ανεξάντλητες. Ορισμένα μέρη της θείας αλήθειας είναι
βαθιά σε νόημα και δύσκολα στην κατανόηση. Ο καρπός, όμως, της υπομονής χαρίζει
ικανοποίηση κι όσο μεγαλύτερη είναι η υπομονή για την ανακάλυψη του θησαυρού, τόσο
περισσότερο αυτός εκτιμάται και προσφέρει χαρά.
Ακόμα, πρέπει να φανερώνουμε την ευγένεια των
Βεροιέων, για τους οποίους η Γραφή λέει ότι εξέταζαν καθ’ ημέραν τάς γραφάς αν ούτως έχουσι ταύτα (Πραξ.ιζ:11).
Ψαλμ.ριθ:103, 129, 162, 127 Αυτή είναι η
ομολογία του ψαλμωδού που είχε κάνει το λόγο του Θεού ευχαρίστησή του, επιμελή
μελέτη και συνεχή σκέψη του κι αυτή θα είναι η πείρα κι η αμοιβή του καθένα που
θα ακολουθήσει το παράδειγμά του.
Χρειάζεται σύνεση απ’ τον μελετητή των Γραφών
ώστε να γνωρίζει πώς ν’ αρχίζει με τα πιο απλά και να συνεχίζει στα πιο
δύσκολα. Οι μαθητές του Χριστού όταν δεν καταλάβαιναν κάτι Τον ρωτούσαν να τους
το εξηγήσει (Ματθ.ιγ:36, Μαρκ.δ:10). Διαβάζουμε ότι “....κατ’ ιδίαν όμως εξήγει πάντα εις τους μαθητάς αυτού” Μαρκ.δ:34, Λουκ.κδ:45.
Η πηγή του φωτός και της γνώσης είναι ο ίδιος
ο Κύριος κι η υπόσχεση λέει: “Εάν δε τις
από σας είναι ελλειπής σοφίας, ας ζητή παρά του Θεού....και θέλει δοθεί εις
αυτόν” (Ιακ.α:5). Το ίδιο έκανε ο Δαβίδ γιατί είπε: “Συνέτισόν με... Κλίνον την
καρδίαν μου εις τα μαρτύριά σου... Πόσον γλυκείς είναι οι λόγοι σου εις τον
ουρανίσκον μου” (Ψαλμ.ριθ:18, 26, 34, 36, 103).
