Μπορεί μια γυναίκα να μιλάει στην εκκλησία;

(Α’ Τιμ.β:11-12, Α’ Κορ.ιδ:34-35)

Α’ Τιμ.β:11-12

Η γυνή ας μανθάνη εν ησυχία μετά πάσης υποταγής· εις γυναίκα όμως δεν συγχωρώ να διδάσκη, μηδέ να αυθεντεύη επί του ανδρός, αλλά να ησυχάζη.

Τι λένε αυτά τα εδάφια της Αγίας Γραφής; Πρέπει να θυμόμαστε ότι είναι το ίδιο αμαρτία να κατακρατείς πράγματα που ο Θεός έχει αποκαλύψει στο λόγο Του, όσο και να ανέχεσαι λιγότερα από όσα έχουν διαταχτεί.

Μήπως αυτή η δήλωση απαγορεύει σε μια γυναίκα να διδάσκει παντελώς;

Αυτά τα εδάφια, απαγορεύουν στις γυναίκες να ρωτάνε ή να απαντάνε σε ερωτήσεις σε μια τάξη Βιβλικής μελέτης ενηλίκων;

Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί να μην είμαστε περισσότερο επιεικείς, απ’ ότι ο Θεός σκοπεύει, ούτε να είμαστε πολύ αυστηροί.

Και το ένα είναι λάθος και το άλλο. Κάποιοι παίρνουν πολύ ακραίες θέσεις σχετικά με αυτό το εδάφιο, που δεν εναρμονίζονται με άλλα εδάφια της Καινής Διαθήκης.

Τι σημαίνει: «Η γυνή ας μανθάνη εν ησυχία μετά πάσης υποταγής»;

Αυτό φανερώνει μια διαφορά στους ρόλους του άντρα και της γυναίκας.

Υπάρχει ισότητα στην κληρονομιά για τους άντρες και τις γυναίκες, αλλά δεν έχουμε τους ίδιους ρόλους.

Ακόμα και οι άντρες μέσα στην εκκλησία δεν έχουν τους ίδιους ρόλους.

Όλοι καλούνται να υπακούν στην ηγεσία των πρεσβυτέρων, αν υπάρχουν στην τοπική εκκλησία.

Η λέξη «ησυχία» χρησιμοποιείται και στην Β’ Θεσ.γ:12

παραγγέλλομεν δε εις τους τοιούτους και προτρέπομεν διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να τρώγωσι τον άρτον αυτών εργαζόμενοι μετά ησυχίας.

Λέει ο απόστολος Παύλος, όταν είσαι στη δουλειά, θα πρέπει να θυμάσαι ότι δεν είσαι το αφεντικό, αλλά υπάλληλος (εκτός κι αν είσαι). Αυτό σε τοποθετεί σ’ ένα ρόλο υπακοής. Μπορεί να είσαι το ίδιο άνθρωπος με τα ίδια δικαιώματα, αλλά στη δουλειά, δεν έχεις τον ίδιο ρόλο με το αφεντικό σου.

Μήπως αυτό σημαίνει ότι στη δουλειά σου δεν μπορείς να πεις τίποτα; Να μη βγει ήχος απ’ το στόμα σου;

Κανείς δεν διδάσκει κάτι τέτοιο! Απλά σημαίνει ότι πρέπει να θυμόμαστε ότι είμαστε στη δουλειά «μετά ησυχίας». Δεν λειτουργούμε σαν κάποιος με εξουσία χωρίς να την έχουμε.

Οι γυναίκες πρέπει να αποδεχτούν το ρόλο τους στο σώμα του Χριστού, «μανθάνοντας εν ησυχία μετά πάσης υποταγής.

Α’ Κορ.ια:3 Θέλω δε να εξεύρητε, ότι η κεφαλή παντός ανδρός είναι ο Χριστός, κεφαλή δε της γυναικός ο ανήρ, κεφαλή δε του Χριστού ο Θεός.

Όπως ο Πατέρας Θεός είναι κεφαλή του ανθρώπου Χριστού, έτσι και ο άντρας είναι κεφαλή της γυναίκας. Αν και μέσα στον άνθρωπο Χριστό κατοικούσε και κατοικεί όλο το πλήρωμα της θεότητας (δεν ήταν ένας κατώτερος θεός), υποτάχτηκε στην εξουσία του Πατέρα!

Κατά τον ίδιο τρόπο, οι γυναίκες αν και είναι ίσα μέλη και συγκληρονόμοι των ευλογιών του Θεού, ζητείται να υποτάσσονται σύμφωνα με το θέλημα του Θεού στην εξουσία του άντρα.

Α’ Τιμ.β:11-12 Η γυνή ας μανθάνη εν ησυχία μετά πάσης υποταγής· εις γυναίκα όμως δεν συγχωρώ να διδάσκη, μηδέ να αυθεντεύη επί του ανδρός, αλλά να ησυχάζη.

Αυτά τα εδάφια απαγορεύουν κάθε διδασκαλία; Όχι. Η έμφαση είναι στο «επί του ανδρός».

1. Γυναίκα μπορεί να διδάξει γυναίκες

Τίτ.β:3-5 Αι γραίαι ωσαύτως να έχωσι τρόπον ιεροπρεπή, μη κατάλαλοι, μη δεδουλωμέναι εις πολλήν οινοποσίαν, να ήναι διδάσκαλοι των καλών, διά να νουθετώσι τας νέας να ήναι φίλανδροι, φιλότεκνοι, σώφρονες, καθαραί, οικοφύλακες, αγαθαί, ευπειθείς εις τους ιδίους αυτών άνδρας, διά να μη βλασφημήται ο λόγος του Θεού.

2. Γυναίκα μπορεί να διδάξει άντρα στη συνάθροιση

Κολ.γ:16 Ο λόγος του Χριστού ας κατοική εν υμίν πλουσίως μετά πάσης σοφίας· διδάσκοντες και νουθετούντες αλλήλους με ψαλμούς και ύμνους και ωδάς πνευματικάς, εν χάριτι ψάλλοντες εκ της καρδίας υμών προς τον Κύριον.

3. Η Πρίσκιλλα ενεπλέχθηκε στη διδασκαλία του Απολλώ.

Πράξ.ιη:25 Ούτος ήτο κατηχημένος την οδόν του Κυρίου, και ζέων κατά το πνεύμα, ελάλει και εδίδασκεν ακριβώς τα περί του Κυρίου, γινώσκων μόνον το βάπτισμα του Ιωάννου. Και ούτος ήρχισε να λαλή μετά παρρησίας εν τη συναγωγή. Ακούσαντες δε αυτόν ο Ακύλας και Πρίσκιλλα, παρέλαβον αυτόν και εξέθεσαν εις αυτόν ακριβέστερα την οδόν του Θεού.

4. Και γυναίκες εντέλλονται να διδάξουν

Β’ Τιμ.β:2 και όσα ήκουσας παρ' εμού διά πολλών μαρτύρων, ταύτα παράδος εις πιστούς ανθρώπους, οίτινες θέλουσιν είσθαι ικανοί και άλλους να διδάξωσι.

Η εξουσία της γυναίκας να διδάξει, έχει μόνο ένα περιορισμό: απαγορεύεται να διδάσκη, μηδέ να αυθεντεύη επί του ανδρός.

Σε ποια ηλικία ένα αγόρι γίνεται άντρας;

Η Βίβλος δεν μας λέει κάτι, αλλά όταν ο Ιησούς ήταν 12 χρονών, το Άγιο Πνεύμα Τον ονομάζει «παιδίον».

Λουκ.β:42-43 Και ότε έγεινεν ετών δώδεκα, αφού ανέβησαν εις Ιεροσόλυμα κατά το έθος της εορτής και ετελείωσαν τας ημέρας, ενώ αυτοί υπέστρεφον, το παιδίον ο Ιησούς έμεινεν οπίσω εν Ιερουσαλήμ, και δεν ενόησεν ο Ιωσήφ και η μήτηρ αυτού.

Όταν κάποιος βαπτίζεται, δεν σημαίνει ότι γίνεται άντρας η γυναίκα.

Το να ισχυρίζεται κανείς ότι γυναίκα δεν μπορεί να διδάξει αγόρια, είναι σαν να εμποδίζεις κάτι που ο Θεός δεν το κάνει.

Γυναίκα δεν μπορεί να διδάξει άντρα

Η Α’ Τιμ.β:11-12 δεν απαγορεύει τη γυναίκα να ρωτήσει ή να απαντήσει μια ερώτηση σε μια Βιβλική μελέτη. Κάποιοι λένε ότι το συγκεκριμένο εδάφιο απαγορεύει σε μία γυναίκα  να κάνει το ένα ή το άλλο, γιατί αν το κάνει, ουσιαστικά διδάσκει τον άντρα, όπως λέει ο λόγος του Θεού. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι αυτό το εδάφιο πρέπει να εναρμονιστεί με όλα τα άλλα εδάφια της Καινής Διαθήκης, και ότι γνωρίζουμε τη σημασία του «διδάσκω».

Υπάρχει διαφορά ανάμεσα σ’ αυτά που λέγονται σε άντρες και σε γυναίκες.

Τίτ.β:15 Ταύτα λάλει και πρότρεπε και έλεγχε μετά πάσης εξουσίας· ας μη σε περιφρονή μηδείς.

Ο Τίτος μπορούσε δημόσια να μιλήσει, να προτρέψει και να ελέγξει άντρες και γυναίκες, «μετά πάσης εξουσίας», αλλά μια γυναίκα δεν μπορεί να το κάνει αυτό επί του ανδρός, όπως είπε ο Παύλος.

Ωστόσο, το να κάνει μια γυναίκα ερωτήσεις ή να απαντά σε ερωτήσεις, όπως και το να κάνει κάποιο σχόλιο σε μια Βιβλική μελέτη που είναι και άντρες παρόντες, δεν παραβιάζει αυτό το εδάφιο του λόγου του Θεού. Ενώ μια γυναίκα συμμετέχει σε μια τέτοια δραστηριότητα, δεν παίρνει τον ηγετικό ρόλο να διδάξει τους άντρες σαν δάσκαλος ή σαν κάποιος που ασκεί εξουσία, αλλά παραμένει στον  υπάκουο ρόλο της, συμμετέχοντας σε μια μελέτη που οδηγείται από κάποιο δάσκαλο.

Αν και όταν προσπαθήσει να αναλάβει τη διεύθυνση και να οδηγήσει την τάξη, ακόμα και σε ώρα λατρείας, τότε έχουμε πρόβλημα!

Μάλλον κάτι τέτοιο προσπαθούσαν να κάνουν οι γυναίκες στη συνάθροιση της Κορίνθου (Α’ Κορ.ιδ:34-35). Δεν ήταν όμως μόνο οι γυναίκες που έκαναν λάθος, και κάποιοι άντρες ήταν ένοχοι άτακτου περπατήματος.

Οι οδηγίες που δίδονται στα εδάφια Α’ Κορ.ιδ:27-34 είναι για να εκπληρωθεί ο στόχος του ιδ:33 «διότι ο Θεός δεν είναι ακαταστασίας, αλλ' ειρήνης. Καθώς εν πάσαις ταις εκκλησίαις των αγίων».

Α΄ Κορ.ιδ:40 πάντα ας γίνωνται ευσχημόνως και κατά τάξιν.

Το περιεχόμενο φανερώνει ότι υπήρχαν προβλήματα ανάμεσα και τους άντρες και στις γυναίκες της εκκλησίας.

Μήπως τα παρακάτω εδάφια απαγορεύουν τελείως στις γυναίκες να μιλάνε στην εκκλησία;

Α’ Κορ.ιδ:34-35 Αι γυναίκες σας ας σιωπώσιν εν ταις εκκλησίαις· διότι δεν είναι συγκεχωρημένον εις αυτάς να λαλώσιν, αλλά να υποτάσσωνται, καθώς και ο νόμος λέγει. Αλλ' εάν θέλωσι να μάθωσι τι, ας ερωτώσιν εν τω οίκω τους άνδρας αυτών· διότι αισχρόν είναι εις γυναίκας να λαλώσιν εν εκκλησία.

1. Αν μια γυναίκα, κατά γράμμα, απαγορεύεται να μιλάει εντελώς, πως μπορεί να ψάλει;

Εφεσ.ε:19 λαλούντες μεταξύ σας με ψαλμούς και ύμνους και ωδάς πνευματικάς, άδοντες και ψάλλοντες εν τη καρδία υμών εις τον Κύριον,

2. Πως μπορεί να ομολογήσει το Χριστό μπροστά στη συνάθροιση πριν το βάπτισμα;

Ρωμ.ι:9-10 Ότι εάν ομολογήσης διά του στόματός σου τον Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός ανέστησεν αυτόν εκ νεκρών, θέλεις σωθή· διότι με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν.

3. Πως θα μπορούσε να ομολογήσει δημόσια τις αμαρτίες της;

Α’ Ιωάν.α:9 Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας.

4. Πως θα μπορεί να πει «Αμήν» στην προσευχή;

Α’ Κορ.ιδ:15-16 Τι πρέπει λοιπόν; Θέλω προσευχηθή με το πνεύμα, θέλω δε προσευχηθή και με τον νούν. Θέλω ψάλλει με το πνεύμα, θέλω δε ψάλλει και με τον νούν. Διότι εάν δοξολογήσης με το πνεύμα, εκείνος όστις έχει τάξιν ιδιώτου πως θέλει ειπεί το αμήν εις την ευχαριστίαν σου, μη εξεύρων τι λέγεις;

Οι έχοντες «τάξιν ιδιώτου» λένε «το αμήν» την ώρα της δοξολογίας στη συνάθροιση (ιδ:16). Οι γυναίκες πρέπει να «υποτάσσονται καθώς και ο νόμος λέγει».   Αυτό μας δείχνει ότι μπορούμε να δούμε και  να μάθουμε πως αυτό γινόταν πρακτικά, κάτω από το Νόμο. Αν οι γυναίκες, κάτω από το Νόμο, μπορούσαν να λένε «Αμήν» στη συνάθροιση, γιατί να απαγορεύεται σήμερα!

Νεεμ.η:2-6 Και την πρώτην ημέραν του εβδόμου μηνός έφερεν Έσδρας ο ιερεύς τον νόμον έμπροσθεν της συνάξεως ανδρών τε και γυναικών και πάντων των δυναμένων να εννοώσιν ακούοντες. Και ανέγνωσεν εν αυτώ, εν τη πλατεία τη έμπροσθεν της πύλης των υδάτων, από της αυγής μέχρι της μεσημβρίας, ενώπιον των ανδρών και των γυναικών και των δυναμένων να εννοώσι· και τα ώτα παντός του λαού προσείχον εις το βιβλίον του νόμου. Ίστατο δε Έσδρας ο γραμματεύς επί βήματος ξυλίνου, το οποίον έκαμον επίτηδες· και πλησίον αυτού ίστατο Ματταθίας και Σεμά και Αναΐας και Ουρίας και Χελκίας και Μαασίας, εκ δεξιών αυτού· εξ αριστερών δε αυτού Φεδαΐας και Μισαήλ και Μαλχίας και Ασούμ και Ασβαδανά, Ζαχαρίας και Μεσουλλάμ. Και ήνοιξεν ο Έσδρας το βιβλίον ενώπιον παντός του λαού· διότι ήτο υπεράνω παντός του λαού· και ότε ήνοιξεν αυτό, πας ο λαός ηγέρθη. Και ηυλόγησεν ο Έσδρας τον Κύριον, τον Θεόν τον μέγαν. Και πας ο λαός απεκρίθη, Αμήν, Αμήν, υψόνοντες τας χείρας αυτών· και κύψαντες, προσεκύνησαν τον Κύριον με τα πρόσωπα επί την γην.

Α’ Κορ.ιδ:34 Αι γυναίκές σας ας σιωπώσιν εν ταις εκκλησίαις· διότι δεν είναι συγκεχωρημένον εις αυτάς να λαλώσιν, αλλά να υποτάσσωνται, καθώς και ο νόμος λέγει.

Ο Παύλος αναφέρεται σ’ ένα πρόβλημα που υπήρχε στην Κόρινθο, δεν μιλάει σε όλες τις γυναίκες.

Α’ Κορ.ιδ:35 Αλλ' εάν θέλωσι να μάθωσι τι, ας ερωτώσιν εν τω οίκω τους άνδρας αυτών· διότι αισχρόν είναι εις γυναίκας να λαλώσιν εν εκκλησία.

Γιατί ο Παύλος δεν αναφέρεται σε όλες τις γυναίκες, γενικά:

·        

• Δεν είχαν όλες οι Κορίνθιες γυναίκες, άντρες (Α’ Κορ.ζ).

• Κάποιες που είχαν άντρες, οι άντρες τους δεν ήταν χριστιανοί (Α’ Κορ.ζ).

• Οι ερωτήσεις αυτών των γυναικών που είχαν χριστιανούς συζύγους, προφανώς δεν θα μπορούσαν να απαντηθούν από κάποιους, επειδή αρκετοί ήταν ακόμα σαρκικοί (Α’ Κορ.α & β).

• Ακόμα και οι έχοντες γνώσεις άντρες, δεν ξέρουν τις απαντήσεις σε πολλά θέματα όσο αφορά στο λόγο του Θεού.

• Λογικά, οι μόνοι που θα μπορούσαν να απαντήσουν στις ερωτήσεις, σχετικά με το τι ειπώθηκε στην εκκλησία, είναι αυτοί που είχαν μιλήσει.

Γι’ αυτούς τους λόγους, μπορούμε λογικά να συμπεράνουμε, ότι σ’ αυτά τα εδάφια, ο Παύλος μιλάει στις γυναίκες των ομιλητών στην εκκλησία, να περιμένουν και να κάνουν ερωτήσεις στους άντρες τους όταν πάνε σπίτι.

Έπρεπε να μάθουν το σωστό τρόπο, περιμένοντας να ρωτήσουν τους άντρες τους στο σπίτι.

Μπορεί μια γυναίκα λοιπόν, να παίξει κάποιο ρόλο στις δραστηριότητες της εκκλησίας; Και βέβαια!

Αν είναι πιστή χριστιανή,  είναι το ίδιο μέρος της εκκλησίας όπως και οι άντρες. Η εξαίρεση σ’ αυτό τον κανόνα είναι ότι δεν μπορεί να έχει ηγετικό και επικυριαρχικό ρόλο σε διακονίες που οι άντρες είναι εξουσιοδοτημένοι.

Α’ Τιμ.β:8-15

Υπάρχει μια διαφορά στους ρόλους, ανάμεσα στους άντρες και τις γυναίκες, πάντοτε υπήρχε και πάντοτε θα υπάρχει.

Υπάρχει ισότητα στη σχέση μας με το Θεό.

Γαλ.γ:28-29 Δεν είναι πλέον Ιουδαίος ουδέ Έλλην, δεν είναι δούλος ουδέ ελεύθερος, δεν είναι άρσεν και θήλυ· διότι πάντες σεις είσθε εις εν Χριστώ Ιησού· εάν δε ήσθε του Χριστού, άρα είσθε σπέρμα του Αβραάμ και κατά την επαγγελίαν κληρονόμοι.

Α’ Πέτρ.γ:7 Οι άνδρες ομοίως, συνοικείτε με τας γυναίκάς σας εν φρονήσει, αποδίδοντες τιμήν εις το γυναικείον γένος ως εις σκεύος ασθενέστερον, και ως εις συγκληρονόμους της χάριτος της ζωής, διά να μη εμποδίζωνται αι προσευχαί σας.

Όμως, υπάρχει διαφορά στους ρόλους που ο Θεός έχει θεσπίσει για τους άντρες και τις γυναίκες.

Δύο λόγοι για τους διαφορετικούς ρόλους, δίδονται στην Α’ Τιμ.β:8-15.

·         β:13 Διότι ο Αδάμ πρώτος επλάσθη, έπειτα η Εύα·

·        β:14 και ο Αδάμ δεν ηπατήθη, αλλ' η γυνή απατηθείσα έγεινε παραβάτις·

1. Ο πρώτος λόγος είναι η σειρά της δημιουργίας.

Ο Παύλος δεν προχωρά σε λεπτομέρειες, αλλά έχουμε αρκετά στοιχεία στα τρία πρώτα κεφάλαια της Γένεσης,  για να μελετήσουμε και να δούμε τι αποκαλύπτουν. Οι σχέσεις ανάμεσα στους άντρες και τις γυναίκες είναι από τις μεγαλύτερες επιρροές στην κοινωνία μας, και βασίζονται στη Δημιουργία. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που πρέπει κανείς να κατανοήσει τη Δημιουργία, το αντίθετο της Εξέλιξης. Αν η θεωρία της Εξέλιξης είναι αληθινή, τότε εξαλείφεται το θεμέλιο όλων αυτών που η Βίβλος αποκαλύπτει, συμπεριλαμβανομένων των σχέσεων ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες.

Από την αναφορά της Δημιουργίας στη Γένεση, γνωρίζουμε ότι:

• Και ο άντρας και η γυναίκα φτιάχτηκαν κατ’ εικόνα Θεού.

• Και ο άντρας και η γυναίκα έχουν εξουσία πάνω στη γη

Γέν.α:26-28 Και είπεν ο θεός, Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ' εικόνα ημών, καθ' ομοίωσιν ημών· και ας εξουσιάζη επί των ιχθύων της θαλάσσης και επί των πετεινών του ουρανού και επί των κτηνών και επί πάσης της γης και επί παντός ερπετού, έρποντος επί της γης. Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ' εικόνα εαυτού· κατ' εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν· άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς· και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός· και είπε προς αυτούς ο Θεός, Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και γεμίσατε την γην και κυριεύσατε αυτήν, και εξουσιάζετε επί των ιχθύων της θαλάσσης και επί των πετεινών του ουρανού και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης.

Στη Γένεση, η Δημιουργία περιγράφεται δύο φορές. Στο πρώτο κεφάλαιο υπάρχει μια γενική αναφορά της δημιουργίας των πάντων. Στο δεύτερο κεφάλαιο, υπάρχουν πιο συγκεκριμένες αναφορές της δημιουργίας του άντρα και της γυναίκας. Το Άγιο Πνεύμα αποκαλύπτει εδώ, τι έγινε στη Δημιουργία, ότι υπάρχουν διαφορές στους ρόλους της γυναίκας και του άντρα, που ισχύουν μέχρι σήμερα.

Α. Στην αναφορά της Δημιουργίας, ο άντρας είναι το κεντρικό πρόσωπο της αφήγησης.

Είναι ολοφάνερη η αρχηγία του Αδάμ, από το γεγονός ότι είναι το κέντρο και το αντικείμενο όλης της αφήγησης. Όλες οι ενέργειες και τα γεγονότα περιστρέφονται γύρω από αυτόν. Αυτός είναι το κεντρικό πρόσωπο, όλα τα άλλα έρχονται στο προσκήνιο, σε σχέση με τον Αδάμ. Είναι ο «πρωταγωνιστής» της ιστορίας, έχει τον πρώτο ρόλο.

Κάθε τι άλλο, συμπεριλαμβανομένης και της γυναίκας, έχει υποστηρικτικό ρόλο.

• Ο άντρας δημιουργήθηκε πρώτος (β:7) (Πρωτογέννημα).

• Ο κήπος ετοιμάστηκε γι’ αυτόν, και τοποθετήθηκε μέσα (β:8).

• Το όνομα του άντρα και όχι της γυναίκας δόθηκε σαν όνομα όλου του ανθρώπινου γένους (ε:2).

• Ο Θεός μιλάει στον Αδάμ (β:16). Αυτός πρώτος παίρνει θεία αποκάλυψη και οδηγία.

• Τα ζώα φέρονται για να τα ονομάσει ο άντρας, ο Αδάμ, όχι η γυναίκα (β:19-20).

• Η γυναίκα φτιάχνεται από τον άντρα, όχι ο άντρας από τη γυναίκα (β:22).

•  Ακόμα, η γυναίκα φτιάχτηκε για τον άντρα και φέρθηκε σ’ αυτόν, δεν φτιάχτηκε ο άντρας για τη γυναίκα (β:18, 22).

• Ο άντρας μιλά και κάνει ένα θεολογικό σχόλιο σχετικά με τη δημιουργία της γυναίκας και όχι το αντίθετο (β:23).

• Ο άντρας έδωσε όνομα στη γυναίκα, δεν ονόμασε η γυναίκα τον άντρα (β:23).

Όλη η αφήγηση του δεύτερου κεφαλαίου της Γένεσης, είναι η ιστορία του πως ο Θεός δημιούργησε τον Αδάμ και του παραχώρησε ότι χρειαζόταν για να περνάει καλά. Είναι το κεντρικό πρόσωπο της δημιουργίας του ανθρώπινου γένους.

Όταν ο Θεός δημιούργησε το ανθρώπινο γένος, έβαλε τον Αδάμ ακριβώς στο κέντρο του δημιουργικού Του έργου. Όλες οι άλλες δραστηριότητες που αναφέρονται στο δεύτερο κεφάλαιο της Γένεσης, έχουν να κάνουν με την ύπαρξη του Αδάμ, τη φύση του και τις ανάγκες του. Αυτό περιλαμβάνει και τη δημιουργία της γυναίκας. Όλα αυτά, συνεπάγονται ξεκάθαρα ότι ο Αδάμ είναι αυτός που θα ηγηθεί ώστε η γη να υποταχτεί στον άνθρωπο, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.

Β. Ο άντρας δημιουργήθηκε πρώτος.

Η σειρά της δημιουργίας οδηγεί σε αντρική ηγεσία. Δεν ήταν τυχαίο, ούτε ευκαιριακό γεγονός.

Φεμινιστικό επιχείρημα: Τα ζώα δημιουργήθηκαν πριν τον Αδάμ, αλλά δεν είναι κεφαλή του Αδάμ, άρα ο άντρας δεν είναι κεφαλή της γυναίκας.

Α’ Τιμ.β:12-13 εις γυναίκα όμως δεν συγχωρώ να διδάσκη, μηδέ να αυθεντεύη επί του ανδρός, αλλά να ησυχάζη. Διότι ο Αδάμ πρώτος επλάσθη, έπειτα η Εύα·

Γ. Η γυναίκα δημιουργήθηκε απ’ τον άντρα

Το γεγονός ότι η γυναίκα δημιουργήθηκε απ’ τον άντρα, συνεπάγεται αντρική ηγεσία. Ο άντρας είναι η αρχή, η γενεσιουργός δύναμη, το ξεκίνημα της γυναίκας, η γυναίκα έλκει την καταγωγή της από τον άντρα.

Γέν.β:22 Και κατεσκεύασε Κύριος ο Θεός την πλευράν, την οποίαν έλαβεν από του Αδάμ, εις γυναίκα και έφερεν αυτήν προς τον Αδάμ.

Το γεγονός ότι η γυναίκα προέρχεται από τον άντρα, από μόνο του, δεν δίνει την ηγετική θέση στον άντρα. Δεν θα ξέραμε ότι αυτό είναι ένδειξη αντρικής εξουσίας, αν δεν είχαμε την αποκάλυψη στην Α’ Κορ.ια:3-8

Με την απόφασή Του να δημιουργήσει τη γυναίκα από τον άντρα, ο Θεός εδραίωσε  το κατάλληλο και αιώνιο σύμβολο της πρόθεσής Του να είναι ο άντρας σε θέση εξουσίας ως προς τη γυναίκα, και η γυναίκα να βρίσκεται σε μια σχέση εξάρτησης από τον άντρα.

Φεμινιστικό επιχείρημα: Ο Αδάμ φτιάχτηκε από χώμα της γης. Δεν είναι όμως το χώμα η κεφαλή του Αδάμ, έτσι δεν είναι και ο άντρας η κεφαλή της γυναίκας.

Α’ Κορ.ια:3-9 Θέλω δε να εξεύρητε, ότι η κεφαλή παντός ανδρός είναι ο Χριστός, κεφαλή δε της γυναικός ο ανήρ, κεφαλή δε του Χριστού ο Θεός. Πας ανήρ προσευχόμενος ή προφητεύων, εάν έχη κεκαλυμμένην την κεφαλήν, καταισχύνει την κεφαλήν αυτού. Πάσα δε γυνή προσευχομένη ή προφητεύουσα με την κεφαλήν ασκεπή καταισχύνει την κεφαλήν εαυτής· διότι εν και το αυτό είναι με την εξυρισμένην. Επειδή αν δεν καλύπτηται η γυνή, ας κουρεύση και τα μαλλία αυτής· αλλ' εάν ήναι αισχρόν εις γυναίκα να κουρεύη τα μαλλία αυτής ή να ξυρίζηται, ας καλύπτηται. Διότι ο μεν ανήρ δεν χρεωστεί να καλύπτη την κεφαλήν αυτού, επειδή είναι εικών και δόξα του Θεού· η δε γυνή είναι δόξα του ανδρός. Διότι ο ανήρ δεν είναι εκ της γυναικός, αλλ' η γυνή εκ του ανδρός· επειδή δεν εκτίσθη ο ανήρ διά την γυναίκα, αλλ' η γυνή διά τον άνδρα.

Τα ερμηνευτικά σχόλια της Καινής Διαθήκης είναι ο καθοριστικός παράγοντας σ’ αυτό το επιχείρημα. Εμείς ξέρουμε ότι είναι ένα εμπεριστατωμένο επιχείρημα γιατί ο ίδιος ο θεόπνευστος απόστολος Παύλος το χρησιμοποιεί. Αν οι φεμινίστριες το απορρίπτουν, αμφισβητούν τον απόστολο Παύλο και σε τελευταία ανάλυση έρχονται ενάντια στο Άγιο Πνεύμα που τον ενέπνευσε.

Δ. Η γυναίκα δημιουργήθηκε για τον άντρα.

Η αντρική αρχηγία είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι η γυναίκα δημιουργήθηκε για τον άντρα. Δεν δημιουργήθηκε μόνο απ’ αυτόν αλλά και γι’ αυτόν. Αν και ο άντρας δημιουργήθηκε πρώτος,  δεν ήταν σκόπιμο να είναι μόνος του για πολύ. Ο Θεός είπε:

Γέν.β:18 …… Δεν είναι καλόν να ήναι ο άνθρωπος μόνος· θέλω κάμει εις αυτόν βοηθόν όμοιον με αυτόν.

Η γυναίκα ήρθε στην ύπαρξη για συγκεκριμένο σκοπό, να ικανοποιήσει τις ανάγκες του ήδη υπάρχοντα άντρα, και να τον κάνει ικανό να ηγηθεί μιας όμορφης ζωής. Η γυναίκα δημιουργήθηκε για τον άντρα, δεν δημιουργήθηκε ο άντρας για τη γυναίκα. Αυτό είναι μια ένδειξη των ρόλων,  του άντρα σαν αρχηγού και της γυναίκας σαν βοηθού.

Αυτό επιβεβαιώνεται στην Α’ Κορ.ια:9 και δίδεται σαν απόδειξη της αρχηγίας του άντρα.

Α’ Κορ.ια:3 Θέλω δε να εξεύρητε, ότι η κεφαλή παντός ανδρός είναι ο Χριστός, κεφαλή δε της γυναικός ο ανήρ, κεφαλή δε του Χριστού ο Θεός.

Α’ Κορ.ια:9 επειδή δεν εκτίσθη ο ανήρ διά την γυναίκα, αλλ' η γυνή διά τον άνδρα.

Αυτό το σχόλιο της Καινής Διαθήκης πάνω στο Γέν.β:18 δεν μπορεί να αγνοηθεί ή να του δώσουμε διάφορες ερμηνείες.

Δείχνει ότι στη βασική της ύπαρξη η γυναίκα, αντίθετα με τα ζώα,  είναι στο ίδιο επίπεδο με τον άντρα, αλλά αυτό δεν ακυρώνει το ρόλο της βοηθού που  εδραιώθηκε από το Θεό όταν δημιούργησε τη γυναίκα για τον άντρα, ή σαν βοηθό του άντρα.

Ε. Ο άντρας έδωσε το όνομα στη γυναίκα

Το πέμπτο επιχείρημα από το δεύτερο κεφάλαιο της Γένεσης για τον ηγετικό ρόλο του άντρα, είναι το γεγονός ότι ο άντρας έδωσε στη γυναίκα το όνομά της.

Γέν.β:23 Και είπεν ο Αδάμ, Τούτο είναι τώρα οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου· αύτη θέλει ονομασθή ανδρίς, διότι εκ του ανδρός αύτη ελήφθη.

Η διαδικασία της ονοματοδωσίας ξεκίνησε με τα ζώα.

Γέν.β:19-20 Έπλασε δε Κύριος ο Θεός εκ της γης πάντα τα ζώα του αγρού και πάντα τα πετεινά του ουρανού, και έφερεν αυτά προς τον Αδάμ, διά να ίδη πως να ονομάση αυτά· και ό,τι όνομα ήθελε δώσει ο Αδάμ εις παν έμψυχον, τούτο να ήναι το όνομα αυτού. Και έδωκεν ο Αδάμ ονόματα εις πάντα τα κτήνη και εις τα πτηνά του ουρανού και εις πάντα τα ζώα του αγρού· εις δε τον Αδάμ δεν ευρίσκετο βοηθός όμοιος με αυτόν.

Το γεγονός ότι ο Αδάμ δίνει ονόματα στα ζώα, φανερώνει την εξουσία που έχει πάνω τους.

Κατά τον ίδιο τρόπο, μόλις ο Θεός φέρνει την πρόσφατα δημιουργημένη γυναίκα στον Αδάμ, δίνει και σ’ αυτήν όνομα.

Βέβαια, το να ονομάσεις κάποιον δεν συνεπάγεται απαραίτητα αρχηγία και εξουσία.

Γέν.ις:13 Και εκάλεσεν Άγαρ το όνομα του Κυρίου του λαλούντος προς αυτήν, Συ Θεός όστις με είδες (Ελ Ροί)· διότι είπεν, Είδον έτι εγώ ενταύθα εκείνον όστις με είδε;

Έξοδ.ις:31 Και εκάλεσεν ο οίκος του Ισραήλ το όνομα αυτού Μάν· ήτο δε όμοιον με σπόρον κοριάνδρου λευκόν· και η γεύσις αυτού ως πλακούντιον με μέλι.

Αν και το γεγονός να ονομάσεις κάποιον δεν δίνει απαραίτητα εξουσία, στο δεύτερο κεφάλαιο της Γένεσης, το γεγονός αυτό  ταιριάζει με την αρχηγία του άντρα, και είναι άλλο ένα παράδειγμα της αλήθειας ότι ο Αδάμ είναι το κέντρο της εξιστόρησης της Δημιουργίας.

Επειδή ο Θεός είχε  βεβαίως τον απόλυτο έλεγχο όλης της Δημιουργίας, πρέπει να καταλήξουμε, ότι αυτά τα συγκεκριμένα γεγονότα και διακανονισμοί δεν ήταν τυχαία, αλλά σκόπιμα τα διάλεξε ο Θεός για να μας διδάξει την απόφασή Του να είναι ο άντρας στο ρόλο του αρχηγού.

2. Ο δεύτερος λόγος που δίνεται είναι ότι απατήθηκε η Εύα.

Το γεγονός ότι ο Σατανάς διάλεξε την Εύα για τον πρώτο του πειρασμό, υπονοεί ότι οι γυναίκες είναι πιο αδύνατες πνευματικά απ’ ότι οι άντρες; Μήπως έχουν κάποιο είδος έμφυτης αδυναμίας που τις κάνει πιο ευπρόσβλητες στους πειρασμούς και την αμαρτία, όπως κάποιοι νομίζουν ότι υπαινίσσεται η Α’ Πέτρ.γ:7 (σκεύος ασθενέστερο);

Γιατί ο Σατανάς διάλεξε την Εύα;

Η ερώτηση γιατί ο διάβολος διάλεξε την Εύα σαν το αντικείμενο του πειρασμού του έχει να κάνει με την παρατήρηση του Παύλου ότι «ο Αδάμ δεν ηπατήθη, αλλ' η γυνή απατηθείσα έγεινε παραβάτις·» (Α’ Τιμ.β:14). Αυτό το κείμενο, κάτι έχει να πει!

Μήπως αυτό σημαίνει ότι η Εύα διαλέχτηκε επειδή ο Σατανάς θεώρησε ότι είναι πιο ευκολόπιστη, πιο τρωτή από τον Αδάμ; Ήταν η Εύα το ασθενέστερο σκεύος – συναισθηματικά ή διανοητικά;

Η Βίβλος δεν αποκαλύπτει το κίνητρο του Σατανά να ξεκινήσει με την Εύα. Αναφέρει απλά το γεγονός ότι η Εύα ήταν η πρώτη που πειράστηκε, εξαπατήθηκε και αμάρτησε. Ούτε λέει κατά πόσο αυτό ήταν μέρος μιας εσκεμμένης στρατηγικής του Σατανά, ή αν η εκλογή του ήταν τυχαία. Αλλά, το γεγονός ότι δεν ξέρουμε σίγουρα γιατί ο Σατανάς διάλεξε την Εύα,  δεν αναιρεί την ισχύ του Α’ Τιμ.β:14, που λέει ότι επειδή η Εύα ήταν αυτή που πρώτη εξαπατήθηκε, αυτό το γεγονός έχει να κάνει με την απαγόρευση να διδάσκουν οι γυναίκες τους άντρες και να έχουν εξουσία επ’ αυτούς στην εκκλησία της Καινής Διαθήκης.

Το πραγματικά σημαντικό στοιχείο είναι (σύμφωνα με το Α’ Τιμ.β:14) ότι δεν είναι αυτή καθ' αυτή η  παράβαση που βαρύνει την Εύα, αλλά η εξαπάτηση. Δεν λέει επειδή έφαγε, αλλά επειδή εξαπατήθηκε. Το γεγονός ότι η Εύα εξαπατήθηκε από το διάβολο, με κάποιο τρόπο σχετίζεται με τον αποκλεισμό της γυναίκας να διδάσκει και να αυθεντεύει πάνω στον άντρα, στην εκκλησία. Απλά, δεν μπορούμε να αρνηθούμε αυτή τη διασύνδεση.  Το θέμα όμως είναι να το εξηγήσουμε. Ποια είναι αυτή η σχέση;

Είναι πιθανόν, ότι υπάρχει κάτι έμφυτο στη φύση της γυναίκας που με κάποιο τρόπο την κάνει πιο ευπρόσβλητη σε πειρασμούς που έχουν να κάνουν με τα πνευματικά, κι έτσι λιγότερο αρμόδια να διδάξει άντρες και να έχει εξουσία πάνω σε άντρες, στο περιβάλλον της εκκλησίας. Αυτό ταιριάζει με την περιγραφή της γυναίκας από τον Πέτρο σαν σκεύος ασθενέστερο (Α’ Πέτρ.γ:7). Ο Πέτρος δεν εξηγεί τη φύση αυτής της «ασθένειας», ούτε  υπαινίσσεται ότι αυτό αποτελεί κάποιου είδους ελάττωμα ή σφάλμα στις γυναίκες. Ότι και να είναι, πρέπει να είναι σύμφωνο με το ρόλο για τον οποίο ο Θεός δημιούργησε τη γυναίκα, πρώτα απ’ όλα. Είναι σαν να λέμε, τα χαρακτηριστικά που κάνουν μια γυναίκα πιο δυναμικά προσαρμόσιμη στον δοσμένο σ’ αυτήν ρόλο μέσα στην οικογένεια και την εκκλησία, την κάνουν αδύνατη σε θέσεις που έχουν να κάνουν με ηγεσία και αρχηγία. Αυτά τα χαρακτηριστικά προφανώς έχουν να κάνουν μάλλον με συναισθηματικές ευαισθησίες παρά με τη διανοητική φύση της.

Οποιαδήποτε κι αν είναι αυτή η «αδύνατη» φύση, είναι πιθανόν, αν όχι ακριβώς, αυτό που ο Παύλος έχει στο μυαλό του όταν υπογραμμίζει το γεγονός ότι η Εύα εξαπατήθηκε από το Σατανά και όχι ο Αδάμ και ότι αυτός είναι ο λόγος που στερεί το δικαίωμα από τις γυναίκες να διδάξουν και να αυθεντεύουν πάνω σε άντρες. Αν είναι έτσι, τότε ο λόγος για την ακαταλληλότητα δεν είναι καθόλου η αμαρτία της Εύας. Ούτε η ακαταλληλότητα είναι κάποιου είδους τιμωρία για την αμαρτία της ή επειδή αφέθηκε να εξαπατηθεί.

Είναι απλά κάτι έμφυτο, γυναικείο χαρακτηριστικό, που φανερώνεται σαν ευπάθεια σε τέτοιου είδους πειρασμούς.

Η Α’ Τιμ.β:13 μας δίνει τον πρωταρχικό λόγο του αποκλεισμού, ότι ο Αδάμ πρώτος δημιουργήθηκε και μετά η Εύα. Με άλλα λόγια, η απαγόρευση έχει τη βάση της στη Δημιουργία, όχι σε κάποιο λόγο που έχει να κάνει με την πτώση. Το να πει κανείς ότι κάτι που είναι αλήθεια εξαιτίας της Δημιουργίας, είναι και μέρος της ποινής για την πτώση, φαίνεται ασύμβατο. Αλλά, αν ο αποκλεισμός σχετίζεται με κάποια έμφυτα γυναικεία χαρακτηριστικά, τα οποία από μόνα τους σχετίζονται με την ευπάθεια στον πειρασμό, όπως η πρώτη ερμηνεία εισηγείται, τότε και το β:14 βασίζει την απαγόρευση στην ανθρώπινη φύση, από τη δημιουργία, και όχι στην πτώση.

Η ευθύνη του Αδάμ και η αντρική αρχηγία

Ένα άλλο σημείο που πρέπει να σημειωθεί σχετικά με αυτή την αμαρτία, είναι η σχέση ανάμεσα στην ευθύνη του Αδάμ γι’ αυτή την αμαρτία και το γεγονός της αντρικής αρχηγίας που είχε ήδη εδραιωθεί στο δεύτερο κεφάλαιο της Γένεσης. Και το περιβάλλον της Γένεσης αλλά και γενικά η Βιβλική διδασκαλία φαίνεται επικεντρώνονται στο γεγονός ότι ο Αδάμ, ο άντρας, φέρει μεγαλύτερη ευθύνη γι’ αυτή την αμαρτία απ’ ότι η Εύα. Και είναι ακριβώς αυτό που θα περίμενε κανείς, αφού ο Αδάμ ήταν ο διορισμένος αρχηγός αυτής της διμελούς οικογένειας.

Μετά την αμαρτία, όταν ο Θεός ήρθε να αντιμετωπίσει τους ανθρώπους που είχε δημιουργήσει, και την παρακοή τους, σαφώς απευθύνεται στον άντρα:

Γέν.γ:9 Εκάλεσε δε Κύριος ο Θεός τον Αδάμ, και είπε προς αυτόν, Που είσαι;

Γιατί ο Θεός πριν απ’ οτιδήποτε άλλο, καλεί ιδιαίτερα τον Αδάμ να λογοδοτήσει για την αμαρτία; Γιατί αυτός ήταν η διορισμένη κεφαλή της οικογένειας. Σαν κεφαλή της οικογένειας, είχε μεγαλύτερη αρχική ευθύνη,  κι έτσι παίρνει μεγαλύτερη τιμωρία για την αμαρτία.

Ο Θεός δεν κάλεσε και τους δύο μαζί, κάλεσε την κεφαλή. Σαν διορισμένος από το Θεό αρχηγός, ο Αδάμ φέρει την αρχική ευθύνη για τις πράξεις και των δύο. Έτσι, γίνεται ο Αδάμ ο υπεύθυνος για την αμαρτία που μπήκε στον κόσμο, αν και πρώτα αμάρτησε η Εύα.

Η Καινή Διαθήκη επιβεβαιώνει αυτό το γεγονός. Αποκαλύπτει ότι ο Αδάμ είναι αυτός που έχει την ευθύνη για τις συνέπειες της πτώσης στο ανθρώπινο γένος.

Ρωμ.ε:12 Διά τούτο καθώς δι' ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και διά της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον·

Ρωμ.ε:14 αλλ' εβασίλευσεν ο θάνατος από Αδάμ μέχρι Μωϋσέως και επί τους μη αμαρτήσαντας κατά την ομοιότητα της παραβάσεως του Αδάμ, όστις είναι τύπος του μέλλοντος.

Ρωμ.ε:15-19 Πλην δεν είναι καθώς το αμάρτημα, ούτω και το χάρισμα· διότι αν διά το αμάρτημα του ενός απέθανον οι πολλοί, πολύ περισσότερον η χάρις του Θεού και η δωρεά διά της χάριτος του ενός ανθρώπου Ιησού Χριστού επερίσσευσεν εις τους πολλούς. Και η δωρεά δεν είναι καθώς η δι' ενός αμαρτήσαντος γενομένη κατάκρισις· διότι η κρίσις εκ του ενός έγεινεν εις κατάκρισιν των πολλών, το δε χάρισμα εκ πολλών αμαρτημάτων έγεινεν εις δικαίωσιν. Διότι αν και διά το αμάρτημα του ενός ο θάνατος εβασίλευσε διά του ενός, πολύ περισσότερον οι λαμβάνοντες την αφθονίαν της χάριτος και της δωρεάς της δικαιοσύνης θέλουσι βασιλεύσει εν ζωή διά του ενός Ιησού Χριστού. Καθώς λοιπόν δι' ενός αμαρτήματος ήλθε κατάκρισις εις πάντας ανθρώπους, ούτω και διά μιας δικαιοσύνης ήλθεν εις πάντας ανθρώπους δικαίωσις εις ζωήν. Διότι καθώς διά της παρακοής του ενός ανθρώπου οι πολλοί κατεστάθησαν αμαρτωλοί, ούτω και διά της υπακοής του ενός οι πολλοί θέλουσι κατασταθή δίκαιοι.

Α’ Κορ.ιε:21-22 Διότι επειδή ο θάνατος ήλθε δι' ανθρώπου, ούτω και δι' ανθρώπου η ανάστασις των νεκρών. Επειδή καθώς πάντες αποθνήσκουσιν εν τω Αδάμ, ούτω και πάντες θέλουσι ζωοποιηθή εν τω Χριστώ.

Γιατί τόσο μεγάλη ευθύνη στον Αδάμ; Το μόνο πράγμα που μπορεί να εξηγήσει την καθαρή διδασκαλία σχετικά με το βάρος της ευθύνης του Αδάμ, είναι  η άμεση αρχηγία του πάνω στην Εύα και η απόλυτη και αντιπροσωπευτική αρχηγία του πάνω σε όλο το ανθρώπινο γένος.

Μπορεί να αμάρτησε πρώτη η Εύα, αλλά ο Αδάμ θεωρήθηκε υπεύθυνος και υπόλογος γιατί ο Θεός είχε ορίσει να είναι αυτός η κεφαλή. Οι σχέσεις ανάμεσα στους άντρες και τις γυναίκες δεν είναι μόνο για το γάμο. Υπάρχει μια ιδιαίτερη σχέση μέσα στο γάμο, αλλά η διαφορετικότητα των ρόλων είναι για όλους τους άντρες και όλες τις γυναίκες.

Τα εδάφια Α’ Τιμ.β:8-15 δεν μιλάνε για το γάμο!

Α’ Τιμ.β:15 θέλει όμως σωθή διά της τεκνογονίας, εάν μείνωσιν εις την πίστιν και αγάπην και αγιασμόν μετά σωφροσύνης.

Δεν πρέπει να επιζητά τον αντρικό ρόλο, αλλά αυτόν για τον οποίο ο Θεός τη δημιούργησε.