Κάποιοι υποστηρίζουν ότι μπορεί κανείς να αναγεννηθεί, χωρίς να συμμορφωθεί
απόλυτα με το αποστολικό πρότυπο. Για να υποστηρίξουν αυτή τη θέση, αναφέρονται
σε παραδείγματα που ο Θεός έσωσε ανθρώπους μέσα στο σχέδιό Του για τις μέρες
τους, αλλά με ένα ασυνήθιστο και απρόσμενο τρόπο.
Παραδείγματα από την Π.Δ. είναι της Ιεριχούς, του Βαλαάμ και της Νινευή.
Επίσης, ο ληστής πάνω στο σταυρό σώθηκε κάτω από το Νόμο, αλλά με τον Ιησού να
είναι ιερέας και θυσία γι’ αυτόν. Αυτό δείχνει ότι ο Θεός έχει την ελευθερία να
εκπληρώσει το σχέδιό Του δε δικούς Του τρόπους, αλλά εμείς δεν πρέπει να
μένουμε πολύ σ’ αυτό το παράδειγμα, εφόσον συνέβη σε μια μοναδική περίπτωση και
χρονική στιγμή.
Με σεβασμό στο σχέδιο της σωτηρίας της Καινής Διαθήκης, υπάρχουν δύο
δυνατότητες: (1) Κάποιοι μπορούν να γεννηθούν απ’ το Πνεύμα χωρίς το σημείο της
γλωσσολαλιάς επειδή δεν ήξεραν γι’ αυτό ή δεν το καταλάβαιναν οπότε δεν
μπορούσαν να το πιστέψουν. (2) Κάποιοι μπορούν να γεννηθούν απ’ το νερό χωρίς
να επικαλεστεί το όνομα του Ιησού στο βάπτισμα, επειδή ποτέ δεν το άκουσαν, δεν
το διδάχτηκαν ή δεν το καταλαβαίνουν. Αυτό προϋποθέτει ότι κατά το βάπτισμα
είχαν γνήσια πίστη στον Ιησού σαν σωτήρα και καταλάβαιναν πρακτικά αν όχι
θεολογικά ότι ο Ιησούς είναι το πλήρωμα της θεότητας.
Αν και αυτά τα επιχειρήματα φαίνονται πιο λογικά και κατά βάθος συνεπή,
υπάρχουν τουλάχιστον δύο δυσκολίες: (1) Η Βίβλος διδάσκει την πλήρη αποστολική
εμπειρία χωρίς να υπονοεί καμία εξαίρεση. (2) Κατά τη διάρκεια της εκκλησιαστικής
ιστορίας, αλλά και σήμερα, πολλοί ειλικρινείς άνθρωποι έχουν λάβει το Άγιο
Πνεύμα με το σημείο της γλωσσολαλιάς, από τους οποίους πολλοί δεν περίμεναν
γλωσσολαλιά. Πολλοί έχουν βαπτιστεί στο όνομα του Ιησού, χωρίς ποτέ να έχουν
ακούσει κάποιο να διδάσκει βάπτισμα στο όνομα του Ιησού. Στο φως αυτών των
δυσκολιών, η καθαρή μας ευθύνη είναι να γευτούμε και να διακηρύξουμε την πλήρη
αποστολική εμπειρία, περιμένοντας να δούμε να επαναλαμβάνεται ακριβώς το
αποστολικό πρότυπο.
