Ιωάν.κα:15-19
Στο εδάφιο 17 διαβάζουμε ότι· «ελυπήθη ο Πέτρος, που ο
Χριστός τον ρώτησε τρεις φορές». Δεν είναι δε δύσκολο να καταλάβουμε, γιατί.
Του θύμισε την τριπλή του άρνηση, όταν ο Κύριός του υποβαλλόταν στον
εξευτελισμό της θρησκευτικής δίκης.
Όμως, γιατί ο Κύριος συμπεριφέρθηκε έτσι στον Πέτρο;
Μάλιστα, δημόσια! Μήπως, δεν «είχε κλάψει πικρά ο Πέτρος για την πτώση του
αυτή» (Ματθ.κς:75)! Και μήπως δεν είχε προηγηθεί η προσωπική συνάντηση με το
Χριστό (Α' Κορ.ιε:7)! Υπήρχε ακόμη κάποια εκκρεμότητα!..
Ηθική, μάλλον όχι. Ο Κύριος, συγχωράει και ξεχνάει (Εβρ.η:12).
Πρακτική όμως, ναι. Και εξηγούμαστε:
Ο Πέτρος στην αυλή του αρχιερέα, είχε πει - σίγουρα με πολλή
δυσκολία και δαγκώνοντας τα χείλη του - «όχι». Στη δεύτερη ερώτηση - με
λιγότερη δυσκολία - ξανάπε, «όχι». Την τρίτη φορά το «όχι», ειπώθηκε ακόμη πιο
εύκολα, σχεδόν μηχανικά. Και μάλιστα, επαναληπτικά. Αυτό σημαίνει, το - «άρχισε
ν’ αναθεματίζει και να ορκίζεται». Όχι, όχι, όχι.
Σ’ ένα αναγκαίο και χρήσιμο πνευματικό γύμνασμα, ο Κύριος
τώρα κάνει τα χείλη που είπαν τα- «όχι, όχι, όχι», να πούνε - «ναι, ναι, ναι».
Να ξαναπάρει η μαρτυρία τη θέση της άρνησης. Ν’ αποπλυθεί μέσα στην τριπλή
θέση, η τριπλή άρνηση.
Λυπήθηκες Πέτρο, αλλά έπρεπε. Όλα τα γιατρικά του Κυρίου,
δεν είναι πάντοτε μόνο... σιρόπια.
Ερώτημα: Αν στην πρώτη ζωή σου ήσουν «δόσμου, δόσμου,
δόσμου», τώρα ποια γυμναστική χρειάζεται να κάμεις;
