Δαν.ς:1-28
«Καθώς έκαμνε πρότερον»
(εδ. 10).
Πλουσιότατο σε πνευματικά μηνύματα, το σημερινό μας
ανάγνωσμα. Όμως το παραπάνω εδάφιο, μας δίνει ένα πολύ αποφασιστικής σημασίας
μάθημα. Και τούτο είναι ότι, η πνευματική ζωή του ανθρώπου - του αληθινά πιστού
- δεν αλλοιούται και δεν μεταβάλλεται, όταν και όσο κι αν οι εξωτερικές
συνθήκες μεταβληθούν.
Δεν είναι ανεμοδείκτης η πνευματική ζωή, να στρέφεται όπου ο
όποιος άνεμος τη φυσάει. Αν κάνεις προσευχή μπροστά στο φαγητό σου, θα την
κάνεις παντού και στο σπίτι και στο εστιατόριο και μόνος και μπροστά στους
όποιους και όσους άλλους. Αν προσφέρεις το δέκατό σου στο έργο του Θεού, θα το
κάμεις αυτό τώρα κι όταν κάποιοι - έστω ο πιο στενός οικείος σου - σε
αποτρέψει. Αν βγει μια διαταγή «τύπου Δαρείου» που να σου απαγορεύει τη Βιβλική
σου μελέτη, θα την αγνοήσεις. Με πολύ σεμνότητα, μα και σταθερότητα. Ακόμη κι
αποφασισμένος για το όποιο τίμημα.
«Καθώς έκαμνε πρότερον».
Καμιά αλλαγή. Μάλιστα, μ’ «ανεωγμένας τας
θυρίδας» (10). Πρόκληση! Όχι, μαρτυρία. Διακήρυξη ότι ο άνθρωπος του Θεού,
είναι με τη χάρη του Κυρίου του, ακλόνητος σαν το βράχο στην πίστη του. Στη
σχέση του με το Θεό. Στο βωμό της οποίας, θυσιάζει και θυσιάζεται, αν
χρειαστεί. Αν. Γιατί, ο διωγμός αντιμετωπίζεται, δεν... προκαλείται.
Προσευχή: Κύριε, δίνε σταθερότητα πίστης και ζωής,
ανεξάρτητα από τις όποιες εξωτερικές συνθήκες.
