Το 1973 ο Herbert Terrace, ένας καθηγητής ψυχολογίας του
πανεπιστημίου Κολούμπια είχε μια αμφιλεγόμενη ιδέα: Να μεγαλώσει ένα
πίθηκο με τον ίδιο τρόπο που θα μεγάλωνε ένα παιδί, μαθαίνοντας του την
νοηματική γλώσσα. Πίστευε ότι ίσως με αυτό τον τρόπο θα έριχνε τον
επικοινωνιακό τοίχο που χωρίζει τα δύο είδη και ότι έτσι θα μπορούσε να
επικοινωνεί με τους χιμπατζήδες και να τους κάνει ερωτήσεις σχετικά με
τη διάθεσή τους, τις αναμνήσεις τους, τα όνειρά τους, ακόμη και τις
σεξουαλικές τους επιθυμίες.
Γι’ αυτό το πείραμα ο Terrace χρειαζόταν μια
«μητέρα» που θα υιοθετούσε αυτό το μωρό-χιπατντζή. Και την βρήκε στο
πρόσωπο της Stephanie LaFarge, μιας πρώην φοιτήτριάς του που συμφώνησε
να βάλει τον μόλις δύο εβδομάδων Nim στην οικογένειά της και να τον
μεγαλώσει μαζί με τον άντρα της και το επτάχρονο παιδί της στο
διαμέρισμά τους στο Upper East Side της Νέας Υόρκης.
Ο Nim μεγάλωσε φορώντας πάνες, βυζαίνοντας από το στήθος της θετής
του μητέρας, η οποία μάλιστα δεν δίστασε να του δώσει να δοκιμάσει λίγες
τζούρες από ένα τσιγαριλίκι (!)- μην ξεχνάτε ότι ήταν τα 70ς.
Δεκατέσσερις μήνες αφότου ξεκίνησε το πείραμα ο Nim φαινόταν να έχει
μαθησιακές ικανότητες ίδιες με ένα συνομήλικο μωρό. Δύο χρόνια αργότερα
όμως και παρόλο που είχε αποκτήσει στενούς δεσμούς με την οικογένεια με
την οποία έμενε, ο Nim άρχισε να παρουσιάζει βίαιη συμπεριφορά οδηγώντας
τον Terrace να εγκαταλείψει το πρότζεκτ και να παρατήσει τον κακόμοιρο
τον Nim σε ένα κέντρο ερευνών στην Οκλαχόμα. Από τότε και για είκοσι
χρόνια ο χιμπατζής έζησε απομονωμένος και έγκλειστος, έχοντας μάθει 120
λέξεις στην νοηματική αλλά τελείως ανήμπορος να επικοινωνήσει με άλλους
χιμπατζήδες. Πέθανε στα 26 του ( αρκετά νεαρή ηλικία για πίθηκο) από
καρδιακή προσβολή. Όχι και τόσο ευχάριστο τέλος, ε;
Πηγή: Lifo
Το 1973 ο Herbert
Terrace, ένας καθηγητής ψυχολογίας του πανεπιστημίου Κολούμπια είχε μια
αμφιλεγόμενη ιδέα: Να μεγαλώσει ένα πίθηκο με τον ίδιο τρόπο που θα
μεγάλωνε ένα παιδί, μαθαίνοντας του την νοηματική γλώσσα. Πίστευε ότι
ίσως με αυτό τον τρόπο θα έριχνε τον επικοινωνιακό τοίχο που χωρίζει τα
δύο είδη και ότι έτσι θα μπορούσε να επικοινωνεί με τους χιμπατζήδες και
να τους κάνει ερωτήσεις σχετικά με τη διάθεσή τους, τις αναμνήσεις
τους, τα όνειρά τους, ακόμη και τις σεξουαλικές τους επιθυμίες. Γι’ αυτό
το πείραμα ο Terrace χρειαζόταν μια «μητέρα» που θα υιοθετούσε αυτό το
μωρό-χιπατντζή. Και την βρήκε στο πρόσωπο της Stephanie LaFarge, μιας
πρώην φοιτήτριάς του που συμφώνησε να βάλει τον μόλις δύο εβδομάδων Nim
στην οικογένειά της και να τον μεγαλώσει μαζί με τον άντρα της και το
επτάχρονο παιδί της στο διαμέρισμά τους στο Upper East Side της Νέας
Υόρκης.
Ο Nim μεγάλωσε φορώντας πάνες, βυζαίνοντας από το στήθος της θετής του
μητέρας, η οποία μάλιστα δεν δίστασε να του δώσει να δοκιμάσει λίγες
τζούρες από ένα τσιγαριλίκι (!)- μην ξεχνάτε ότι ήταν τα 70ς.
Δεκατέσσερις μήνες αφότου ξεκίνησε το πείραμα ο Nim φαινόταν να έχει
μαθησιακές ικανότητες ίδιες με ένα συνομήλικο μωρό. Δύο χρόνια αργότερα
όμως και παρόλο που είχε αποκτήσει στενούς δεσμούς με την οικογένεια με
την οποία έμενε, ο Nim άρχισε να παρουσιάζει βίαιη συμπεριφορά οδηγώντας
τον Terrace να εγκαταλείψει το πρότζεκτ και να παρατήσει τον κακόμοιρο
τον Nim σε ένα κέντρο ερευνών στην Οκλαχόμα. Από τότε και για είκοσι
χρόνια ο χιμπατζής έζησε απομονωμένος και έγκλειστος, έχοντας μάθει 120
λέξεις στην νοηματική αλλά τελείως ανήμπορος να επικοινωνήσει με άλλους
χιμπατζήδες. Πέθανε στα 26 του ( αρκετά νεαρή ηλικία για πίθηκο) από
καρδιακή προσβολή. Όχι και τόσο ευχάριστο τέλος, ε; Πηγή: www.lifo.gr
Το 1973 ο Herbert
Terrace, ένας καθηγητής ψυχολογίας του πανεπιστημίου Κολούμπια είχε μια
αμφιλεγόμενη ιδέα: Να μεγαλώσει ένα πίθηκο με τον ίδιο τρόπο που θα
μεγάλωνε ένα παιδί, μαθαίνοντας του την νοηματική γλώσσα. Πίστευε ότι
ίσως με αυτό τον τρόπο θα έριχνε τον επικοινωνιακό τοίχο που χωρίζει τα
δύο είδη και ότι έτσι θα μπορούσε να επικοινωνεί με τους χιμπατζήδες και
να τους κάνει ερωτήσεις σχετικά με τη διάθεσή τους, τις αναμνήσεις
τους, τα όνειρά τους, ακόμη και τις σεξουαλικές τους επιθυμίες. Γι’ αυτό
το πείραμα ο Terrace χρειαζόταν μια «μητέρα» που θα υιοθετούσε αυτό το
μωρό-χιπατντζή. Και την βρήκε στο πρόσωπο της Stephanie LaFarge, μιας
πρώην φοιτήτριάς του που συμφώνησε να βάλει τον μόλις δύο εβδομάδων Nim
στην οικογένειά της και να τον μεγαλώσει μαζί με τον άντρα της και το
επτάχρονο παιδί της στο διαμέρισμά τους στο Upper East Side της Νέας
Υόρκης.
Ο Nim μεγάλωσε φορώντας πάνες, βυζαίνοντας από το στήθος της θετής του
μητέρας, η οποία μάλιστα δεν δίστασε να του δώσει να δοκιμάσει λίγες
τζούρες από ένα τσιγαριλίκι (!)- μην ξεχνάτε ότι ήταν τα 70ς.
Δεκατέσσερις μήνες αφότου ξεκίνησε το πείραμα ο Nim φαινόταν να έχει
μαθησιακές ικανότητες ίδιες με ένα συνομήλικο μωρό. Δύο χρόνια αργότερα
όμως και παρόλο που είχε αποκτήσει στενούς δεσμούς με την οικογένεια με
την οποία έμενε, ο Nim άρχισε να παρουσιάζει βίαιη συμπεριφορά οδηγώντας
τον Terrace να εγκαταλείψει το πρότζεκτ και να παρατήσει τον κακόμοιρο
τον Nim σε ένα κέντρο ερευνών στην Οκλαχόμα. Από τότε και για είκοσι
χρόνια ο χιμπατζής έζησε απομονωμένος και έγκλειστος, έχοντας μάθει 120
λέξεις στην νοηματική αλλά τελείως ανήμπορος να επικοινωνήσει με άλλους
χιμπατζήδες. Πέθανε στα 26 του ( αρκετά νεαρή ηλικία για πίθηκο) από
καρδιακή προσβολή. Όχι και τόσο ευχάριστο τέλος, ε; Πηγή: www.lifo.gr
Το 1973 ο Herbert
Terrace, ένας καθηγητής ψυχολογίας του πανεπιστημίου Κολούμπια είχε μια
αμφιλεγόμενη ιδέα: Να μεγαλώσει ένα πίθηκο με τον ίδιο τρόπο που θα
μεγάλωνε ένα παιδί, μαθαίνοντας του την νοηματική γλώσσα. Πίστευε ότι
ίσως με αυτό τον τρόπο θα έριχνε τον επικοινωνιακό τοίχο που χωρίζει τα
δύο είδη και ότι έτσι θα μπορούσε να επικοινωνεί με τους χιμπατζήδες και
να τους κάνει ερωτήσεις σχετικά με τη διάθεσή τους, τις αναμνήσεις
τους, τα όνειρά τους, ακόμη και τις σεξουαλικές τους επιθυμίες. Γι’ αυτό
το πείραμα ο Terrace χρειαζόταν μια «μητέρα» που θα υιοθετούσε αυτό το
μωρό-χιπατντζή. Και την βρήκε στο πρόσωπο της Stephanie LaFarge, μιας
πρώην φοιτήτριάς του που συμφώνησε να βάλει τον μόλις δύο εβδομάδων Nim
στην οικογένειά της και να τον μεγαλώσει μαζί με τον άντρα της και το
επτάχρονο παιδί της στο διαμέρισμά τους στο Upper East Side της Νέας
Υόρκης.
Ο Nim μεγάλωσε φορώντας πάνες, βυζαίνοντας από το στήθος της θετής του
μητέρας, η οποία μάλιστα δεν δίστασε να του δώσει να δοκιμάσει λίγες
τζούρες από ένα τσιγαριλίκι (!)- μην ξεχνάτε ότι ήταν τα 70ς.
Δεκατέσσερις μήνες αφότου ξεκίνησε το πείραμα ο Nim φαινόταν να έχει
μαθησιακές ικανότητες ίδιες με ένα συνομήλικο μωρό. Δύο χρόνια αργότερα
όμως και παρόλο που είχε αποκτήσει στενούς δεσμούς με την οικογένεια με
την οποία έμενε, ο Nim άρχισε να παρουσιάζει βίαιη συμπεριφορά οδηγώντας
τον Terrace να εγκαταλείψει το πρότζεκτ και να παρατήσει τον κακόμοιρο
τον Nim σε ένα κέντρο ερευνών στην Οκλαχόμα. Από τότε και για είκοσι
χρόνια ο χιμπατζής έζησε απομονωμένος και έγκλειστος, έχοντας μάθει 120
λέξεις στην νοηματική αλλά τελείως ανήμπορος να επικοινωνήσει με άλλους
χιμπατζήδες. Πέθανε στα 26 του ( αρκετά νεαρή ηλικία για πίθηκο) από
καρδιακή προσβολή. Όχι και τόσο ευχάριστο τέλος, ε; Πηγή: www.lifo.gr
Το 1973 ο Herbert
Terrace, ένας καθηγητής ψυχολογίας του πανεπιστημίου Κολούμπια είχε μια
αμφιλεγόμενη ιδέα: Να μεγαλώσει ένα πίθηκο με τον ίδιο τρόπο που θα
μεγάλωνε ένα παιδί, μαθαίνοντας του την νοηματική γλώσσα. Πίστευε ότι
ίσως με αυτό τον τρόπο θα έριχνε τον επικοινωνιακό τοίχο που χωρίζει τα
δύο είδη και ότι έτσι θα μπορούσε να επικοινωνεί με τους χιμπατζήδες και
να τους κάνει ερωτήσεις σχετικά με τη διάθεσή τους, τις αναμνήσεις
τους, τα όνειρά τους, ακόμη και τις σεξουαλικές τους επιθυμίες. Γι’ αυτό
το πείραμα ο Terrace χρειαζόταν μια «μητέρα» που θα υιοθετούσε αυτό το
μωρό-χιπατντζή. Και την βρήκε στο πρόσωπο της Stephanie LaFarge, μιας
πρώην φοιτήτριάς του που συμφώνησε να βάλει τον μόλις δύο εβδομάδων Nim
στην οικογένειά της και να τον μεγαλώσει μαζί με τον άντρα της και το
επτάχρονο παιδί της στο διαμέρισμά τους στο Upper East Side της Νέας
Υόρκης.
Ο Nim μεγάλωσε φορώντας πάνες, βυζαίνοντας από το στήθος της θετής του
μητέρας, η οποία μάλιστα δεν δίστασε να του δώσει να δοκιμάσει λίγες
τζούρες από ένα τσιγαριλίκι (!)- μην ξεχνάτε ότι ήταν τα 70ς.
Δεκατέσσερις μήνες αφότου ξεκίνησε το πείραμα ο Nim φαινόταν να έχει
μαθησιακές ικανότητες ίδιες με ένα συνομήλικο μωρό. Δύο χρόνια αργότερα
όμως και παρόλο που είχε αποκτήσει στενούς δεσμούς με την οικογένεια με
την οποία έμενε, ο Nim άρχισε να παρουσιάζει βίαιη συμπεριφορά οδηγώντας
τον Terrace να εγκαταλείψει το πρότζεκτ και να παρατήσει τον κακόμοιρο
τον Nim σε ένα κέντρο ερευνών στην Οκλαχόμα. Από τότε και για είκοσι
χρόνια ο χιμπατζής έζησε απομονωμένος και έγκλειστος, έχοντας μάθει 120
λέξεις στην νοηματική αλλά τελείως ανήμπορος να επικοινωνήσει με άλλους
χιμπατζήδες. Πέθανε στα 26 του ( αρκετά νεαρή ηλικία για πίθηκο) από
καρδιακή προσβολή. Όχι και τόσο ευχάριστο τέλος, ε; Πηγή: www.lifo.gr
Το 1973 ο Herbert
Terrace, ένας καθηγητής ψυχολογίας του πανεπιστημίου Κολούμπια είχε μια
αμφιλεγόμενη ιδέα: Να μεγαλώσει ένα πίθηκο με τον ίδιο τρόπο που θα
μεγάλωνε ένα παιδί, μαθαίνοντας του την νοηματική γλώσσα. Πίστευε ότι
ίσως με αυτό τον τρόπο θα έριχνε τον επικοινωνιακό τοίχο που χωρίζει τα
δύο είδη και ότι έτσι θα μπορούσε να επικοινωνεί με τους χιμπατζήδες και
να τους κάνει ερωτήσεις σχετικά με τη διάθεσή τους, τις αναμνήσεις
τους, τα όνειρά τους, ακόμη και τις σεξουαλικές τους επιθυμίες. Γι’ αυτό
το πείραμα ο Terrace χρειαζόταν μια «μητέρα» που θα υιοθετούσε αυτό το
μωρό-χιπατντζή. Και την βρήκε στο πρόσωπο της Stephanie LaFarge, μιας
πρώην φοιτήτριάς του που συμφώνησε να βάλει τον μόλις δύο εβδομάδων Nim
στην οικογένειά της και να τον μεγαλώσει μαζί με τον άντρα της και το
επτάχρονο παιδί της στο διαμέρισμά τους στο Upper East Side της Νέας
Υόρκης.
Ο Nim μεγάλωσε φορώντας πάνες, βυζαίνοντας από το στήθος της θετής του
μητέρας, η οποία μάλιστα δεν δίστασε να του δώσει να δοκιμάσει λίγες
τζούρες από ένα τσιγαριλίκι (!)- μην ξεχνάτε ότι ήταν τα 70ς.
Δεκατέσσερις μήνες αφότου ξεκίνησε το πείραμα ο Nim φαινόταν να έχει
μαθησιακές ικανότητες ίδιες με ένα συνομήλικο μωρό. Δύο χρόνια αργότερα
όμως και παρόλο που είχε αποκτήσει στενούς δεσμούς με την οικογένεια με
την οποία έμενε, ο Nim άρχισε να παρουσιάζει βίαιη συμπεριφορά οδηγώντας
τον Terrace να εγκαταλείψει το πρότζεκτ και να παρατήσει τον κακόμοιρο
τον Nim σε ένα κέντρο ερευνών στην Οκλαχόμα. Από τότε και για είκοσι
χρόνια ο χιμπατζής έζησε απομονωμένος και έγκλειστος, έχοντας μάθει 120
λέξεις στην νοηματική αλλά τελείως ανήμπορος να επικοινωνήσει με άλλους
χιμπατζήδες. Πέθανε στα 26 του ( αρκετά νεαρή ηλικία για πίθηκο) από
καρδιακή προσβολή. Όχι και τόσο ευχάριστο τέλος, ε; Πηγή: www.lifo.gr
