Ιωάν.ιη:28-40
Από τη συγκλονιστικά ενδιαφέρουσα τούτη στιχομυθία του
Πιλάτου με τον Ιησού, μια ερώτηση ξεχωρίζει· «τι είναι αλήθεια;» (εδ.38).
Η αλήθεια!..
Πόσοι, δεν την αναζήτησαν! Πόσοι ποταμοί μελανιού δεν
σπαταλήθηκαν, στην προσπάθεια να την προσδιορίσουν! Πόσα ασκητικά ταξίδια δεν
γίνανε, για την ανεύρεσή της! Και πόσοι που πίστεψαν ότι την κατέχτησαν,
απελπίστηκαν και συντρίφτηκαν, όταν διαπίστωσαν ότι κείνο που αγκάλιασαν για αλήθεια,
ήτανε ψέμα και πλάνη!..
Και τώρα να, άλλος ένας ρωτάει γι’ αυτή. Είναι ο Πιλάτος.
Και ρωτάει το πιο αρμόδιο στο σύμπαν Πρόσωπο, που θα μπορούσε να του δώσει τη
σωστή απάντηση και να του αποκαλύψει ολόκληρη την Αλήθεια.
Όμως, πρόσεξε τη θλιβερή συνέχεια. Όχι, αφού ρώτησε, δεν
πήρε ένα σκαμνί να καθίσει σαν τη Μαρία στα πόδια του Ιησού. Όχι, ούτε τ’ αυτιά
ούτε την καρδιά του, άνοιξε. Αλλά... «τούτο
ειπών, εξήλθεν» (εδ.38). Εξήλθεν και... δεν επανήλθεν.
Μήπως, του μοιάζεις; Μήπως είσαι τόσο βιαστικός, που ούτε
για Βιβλική μελέτη, ούτε για προσευχή, ούτε για εκκλησιασμό, έχεις ώρα!..
Πρόσεξε φίλε μου. Η αλήθεια, που είναι ο Χριστός, προσφέρεται σ’ εκείνους που
μ’ αγάπη την αναζητούν.
Χρήμα, δεν είναι απαραίτητο να διαθέσεις. Θα διαθέσεις όμως
χρόνο. Θα σταθείς με προσευχή και μελέτη, μπροστά στον Κύριο. Η αλήθεια, δεν
είναι ένα λαχείο που σου ’τυχε, αλλά ένα έπαθλο π’ αμοίβει τη δίψα σου και την
έρευνά σου.
