Δαν.α:1-21
«Ο Δανιήλ έβαλεν εν τη καρδία αυτού να μη μιανθή» (εδ. 8). Μέσα βαθιά στην καρδία του ο άνθρωπος, δίνει τις πιο μεγάλες και κρίσιμες μάχες στη ζωή του. Εκεί, παίρνονται οι κρίσιμες αποφάσεις. Και από κει «οι εκβάσεις της ζωής» (Παρ.δ:23).
Τούτο φαίνεται καλά να το ’ξερε ο Δανιήλ, όπως και οι τρεις σύντροφοί του.
Ένα είδος γενίτσαρους, τους ήθελε ο Ναβουχοδονόσορ. Ένα κοκτέιλ προσπάθησε να κάμει από ομορφιά, ιουδαϊκή εξυπνάδα, χαλδαϊκή μόρφωση και αυλικούς τρόπους ζωής.
Και εν πολλοίς, το πέτυχε. Γιατί το «μεταξύ τούτων» του εδ.6, δείχνει ότι δεν πήρε για το σκοπό τούτο δυο και τρεις.Όμως ανάμεσα σ’ αυτούς τους πολλούς, υπήρξαν ο ένας και οι τρεις. Δεν τους προσθέτουμε, γιατί πιστεύουμε ότι πρώτος κι αποφασιστικός υπήρξε ο Δανιήλ. Γι’ αυτό και το «έβαλεν» (3ο ενικό). Δική του η πρωτοβουλία. Ανταπόκριση ολόψυχη, πρόσφεραν συνέχεια οι άλλοι τρεις.
Ο δρόμος, π’ ακολούθησαν;..
Αυτό δεν έχει την πρώτη σπουδαιότητα. Κάθε άτομο σε κάθε περίσταση, μπορεί να διαλέξει τους δρόμους που θα κρίνει. Τους όποιους που θα μεθοδεύσει, με αταλάντευτη στόχευση το «να μη μιανθεί». Να μείνει ο πνευματικός εαυτός του. Να διαφυλάξει την πνευματική του ταυτότητα. Ν’ αρνηθεί το συμβιβασμό και την απρόσωπη κοπαδοποίηση. Πόσο μας χρειάζονται, τέτοιοι Δανιήλ!..
Προσευχή: Κύριε, δώσε μου τη βαθιά πίστη και τη σεμνή τόλμη, πάντοτε και σε κάθε περίσταση να δίνω την αταλάντευτη μαρτυρία μου για σένα.
