Ιεζ.β:1-γ:11
Δύσκολο το έργο στο οποίο ο Θεός απέστειλε τον Ιεζεκιήλ, γι’
αυτό και η πνευματική προετοιμασία θα έπρεπε να είναι κατάλληλη. Ας την παρακολουθήσουμε
και... ας τη μιμηθούμε:
«Σε στέλνω σε έθνη
αποστατικά» (3). «Ο Ισραήλ είναι λαός
σκληρομέτωπος και σκληροκάρδιος» (7). Θλιβερό αλήθεια, αυτοί που αυτάρεσκα ονομάζονται
πιστοί, ν’ αποτελούν το πιο σκληρό και άγονο πνευματικό χωράφι. «Οι άλλοι ήθελον σε εισακούσει» (6), όχι
όμως ο λαός μου...
«Στάσου στα πόδια σου». Το πρώτο εδάφιο στο ανάγνωσμά μας
και το πρώτο μάθημα για τον εργάτη του Θεού. Αν δεν φθάσεις σε μια τέτοια
πνευματική ωριμότητα, πώς και πού να σε χρησιμοποιήσει ο Θεός; Στάσου λοιπόν
στα δικά σου πνευματικά πόδια, έστω κι αν...
«κατοικείς μεταξύ
σκορπιών και είναι άκανθοι και σκόλοπες μετά σου» (6). Τα λόγια τούτα δεν είναι
μια ένεση ηρωισμού. Είναι μια υπόμνηση ότι «πατήσετε
επάνω σκορπιών και επί πάσαν την δύναμιν του Σατανά» (Λουκ.ι:19). Είναι ένα
«μη φοβού αλλά ομίλει, διότι... Εγώ είμαι
μετά σου» (Πράξ.ιη:10). Το λοιπόν, «μη
φοβηθείς από προσώπου αυτών»
«Φάγε τούτον τον τόμον»
(γ:1). Πρόκειται για τον πολύτιμο τόμο του λόγου του Θεού. Και είναι θαυμαστή η
εικόνα, κατά την οποία ο προφήτης - να, έτσι σαν τα μικρά πουλάκια - ανοίγει το
στόμα του και ο Θεός «τον εψώμισε τον
τόμον εκείνον». Ας στεκόμαστε κάθε φορά με το πνεύμα ανοιχτό μπροστά στο
Θεό και την προσευχή «Κύριε, ψώμισέ με, με το λόγο Σου». Τάισέ με, από τη Βίβλο
Σου.
