Υπάρχουν
«άντρες» που η συμπεριφορά τους δεν τους επιτρέπει να απαιτούν να είναι η
κεφαλή της γυναίκας τους και της οικογένειας.
Απλά δεν
είναι ικανοί να σηκώσουν το βάρος αυτής της θέσης.
Η ηγεσία, πολλές φορές,
περιλαμβάνει τη διόρθωση. Για να μπορείς να διορθώσεις όμως, πρέπει ο άλλος να
μπορεί να δεχτεί από εσένα διόρθωση. Και για να τη δεχτεί πρέπει να τον έχεις
πείσει ότι τον αγαπάς, ότι νοιάζεσαι. Και όταν το κάνεις αυτό, όταν τον έχεις
πείσει τότε αποκτάς το ηθικό ανάστημα και το δικαίωμα να διορθώνεις, και να
επιμένεις και να ελέγχεις και να διδάσκεις. Δεν το αποκτάς επειδή είσαι άντρας.
Ορισμός της βίας
Κάθε πράξη βίας που στηρίζεται
στο φύλο και έχει ως αποτέλεσμα ή είναι δυνατό να έχει ως αποτέλεσμα, τη
σωματική, σεξουαλική ή ψυχολογική βλάβη ή πόνο για τις γυναίκες,
συμπεριλαμβανομένων των απειλών τέτοιων πράξεων, τον εξαναγκασμό ή την
αυθαίρετη στέρηση της ελευθερίας είτε αυτό προκύπτει στη δημόσια είτε στην
ιδιωτική ζωή. (Πηγή: Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών - 4η Παγκόσμια Διάσκεψη Γυναικών)
Μορφές βίας
Σωματική βία
Γελοιοποίηση του σώματος του
άλλου, γροθιές, σπρώξιμο, χαστούκι, τσιμπήματα, δάγκωμα, χτυπήματα με τα χέρια
ή άλλα αντικείμενα, απόπειρα στραγγαλισμού, καταναγκαστική ακινησία, δέσιμο,
κάψιμο, εγκατάλειψη σε επικίνδυνο μέρος, άρνηση βοήθειας (σε
αρρώστια/τραυματισμό), επίθεση με όπλο, φόνος
Σεξουαλική βία
Εξαναγκασμός σε σεξουαλικές
πράξεις χωρίς συναίνεση.
Ψυχολογική / Λεκτική βία
Απειλές, προσβολές, βρισιές,
συνεχής κακόβουλη κριτική, υποτίμηση, γελοιοποίηση, δημιουργία κλίματος
εκφοβισμού και τρόμου, κτητικότητα και κοινωνική ή φυσική απομόνωση, έλεγχος
των κινήσεων, επίρριψη ευθυνών, αποστέρηση εκτίμησης ή στοργής σαν μορφή
τιμωρίας, καταστροφή προσωπικών ειδών και αντικειμένων του σπιτιού.
Η Βία στις σχέσεις
των δυο φύλων.
Όσο πιο μικρόσωμος είναι ένας
σκύλος, τόσο περισσότερο γαυγίζει και είναι πιο πιθανό, αν του δοθεί η ευκαιρία
ακόμα και να δαγκώσει. Αντίθετα οι μεγαλόσωμοι σκύλοι έχουν αίσθηση της δύναμής
τους και σε σπάνιες μόνο περιπτώσεις χρησιμοποιούν τα δόντια τους. Έτσι και οι
άνθρωποι. Όσο πιο μεγάλη αυτοπεποίθηση έχουν τόσο σπανιότερα καταφεύγουν στην
χρήση βίας.
Η ανδρική βία
σημαίνει ανάγκη για επιβεβαίωση και ανασφάλεια;
Με αυτό το σκεπτικό, είναι εύκολα
αντιληπτό γιατί κάποιοι άντρες χρησιμοποιούν βία, στις σχέσεις τους με τις
γυναίκες. Όταν στη συμβιωτική σχέση ανδρών και γυναικών κάποιο μέρος αισθάνεται
ανασφαλές, προσπαθεί να καλύψει την ανασφάλεια αυτή με την χρήση βίας ή την
απειλή χρήσης βίας. Όσο πιο ανασφαλής αισθάνεται κάποιος για τον εαυτό του,
τόσο περισσότερο ζηλεύει, τόσο περισσότερο προσπαθεί να περιορίσει και να
ελέγξει τον άλλον.
Αντίθετα όποιος έχει συναίσθηση
των δυνάμεων και των δυνατοτήτων του και δεν χρειάζεται συνεχή επιβεβαίωση, δεν
έχει κανένα λόγο να αποδείξει την κυριαρχία του πάνω στους γύρω του και ειδικά
πάνω στον σύντροφό του. Όποιος αισθάνεται επιθυμητός μπορεί να αγαπά χωρίς
ανταγωνισμούς και αντιπαραθέσεις. Έχει την δυνατότητα να προσφέρει χωρίς να
απαιτεί άμεσο αντάλλαγμα.
Ακόμα εκείνος που δέχτηκε βία
στην παιδική του ηλικία, όταν δηλαδή ήταν αδύναμος, δεν διαμόρφωσε μόνο μια
εικόνα ανασφάλειας για τον εαυτό του, αλλά και συσσώρευσε μέσα του πολύ οργή.
Έτσι είναι αναμενόμενο αυτό που σταθερά παρατηρούμε, ότι δηλαδή η συντριπτική
πλειοψηφία όσων κακοποιούν, έχουν και οι ίδιοι κακοποιηθεί, όταν ήταν παιδιά.
Τι συμβαίνει με
τους άνδρες που κακοποιούν τις γυναίκες τους;
Η γυναίκα είναι μυϊκά πιο αδύναμη
από τον άνδρα. Ο άνδρας που νιώθει να απειλείται το αρχέτυπο του δυνατού,
προσπαθεί να καλύψει την αδυναμία του με τη βία. Η γυναίκα μπορεί να φανεί πολύ
πιο ισχυρή από τον άνδρα και όταν εκείνος νιώσει ότι δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στη δύναμή της,
επιτίθεται.
Κάποιος που σηκώνει χέρι σε μια
γυναίκα ενδεχομένως έχει κόμπλεξ ή ακόμα και σεξουαλική αδυναμία, νιώθει ότι
δεν μπορεί να ικανοποιήσει σεξουαλικά τη γυναίκα του.
Κακοποίηση
Ποια συμβουλή απαγορεύει τη
σωματική ή λεκτική κακοποίηση των συζύγων; Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Οι άνδρες, αγαπάτε τας γυναίκας σας και μη
ήσθε πικροί προς αυτάς» (Κολ.γ:19).
Η βία είναι ένα χαρακτηριστικό
των άπιστων. Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Εκ
των καρπών του στόματος αυτού ο άνθρωπος θέλει φάγει αγαθά· η δε ψυχή των
ανόμων αδικίαν» (το εβραϊκό κείμενο αναφέρει τη λέξη βία αντί
αδικία)." (Παρ.ιγ:2)
Δεν πρέπει να θαυμάζουμε τα βίαια
άτομα. Η Αγία Γραφή λέει: «Μη ζήλευε τον
βίαιον άνθρωπον και μη εκλέξης μηδεμίαν εκ των οδών αυτού» (Παρ.γ:31).
Τα άτομα που επιδίδονται σε
λεκτική κακοποίηση αποκαλύπτουν τον αληθινό εαυτό τους. Η Αγία Γραφή αναφέρει:
«Ο φυλάττων το στόμα αυτού διαφυλάττει
την ζωήν αυτού· ο δε ανοίγων προπετώς τα χείλη αυτού θέλει απολεσθή» (Παρ.ιγ:3).
Α’ Πέτρ.γ:7 Οι άνδρες ομοίως,
συνοικείτε με τας γυναίκάς σας εν φρονήσει, αποδίδοντες τιμήν εις το γυναικείον
γένος ως εις σκεύος ασθενέστερον, και ως εις συγκληρονόμους της χάριτος της
ζωής, διά να μη εμποδίζωνται αι προσευχαί σας.
Το να χτυπάει ένας άντρας τη
γυναίκα του είναι λάθος. Θα πρέπει μάλλον να εξετάσει από μια γαλήνια και
βιβλική θέση, για να ανακαλύψει ποιο ήταν το λάθος της γυναίκας του – αν
υπάρχει λάθος – που τον αναγκάζει να φερθεί έτσι. Να εξετάσει ακόμα το δικό του
μέρος για την ύπαρξη αυτού του λάθους.
Ο σεβασμός του Θεού στην ελεύθερη
βούληση και την συγκατάθεση μας, φαίνεται σαφώς στο παρακάτω εδάφιο:
Αποκ.γ:20 Ιδού, ίσταμαι εις
την θύραν και κρούω· εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, θέλω
εισέλθει προς αυτόν και θέλω δειπνήσει μετ' αυτού και αυτός μετ' εμού.
Ο Θεός δεν μας επιβάλλεται, αλλά
μάλλον χτυπάει την πόρτα και ζητάει τη συγκατάθεσή μας να μπει. Ο Θεός ποτέ δεν μας πιέζει, πρέπει να
επιλέξουμε ελεύθερα, να συμφωνήσουμε και να Τον αφήσουμε.
Κατά τον ίδιο τρόπο, οι σύζυγοι
πρέπει να μάθουν από το παράδειγμα του Ιησού.
Όταν πρόκειται για το σώμα της γυναίκας μας και την προσωπικότητά της,
πρέπει να δώσει τη συγκατάθεσή της πριν την αγγίξουμε είτε σεξουαλικά είτε για
οποιοδήποτε άλλο λόγο.
Κάθε Χριστιανός καλείται να
υποταχθεί σε διάφορες αρχές και ο ένας στον άλλο: τα παιδιά στους γονείς
(Εφες.ς:1), οι πολίτες στην κυβέρνηση (Ρωμ.ιγ:1), οι σύζυγοι στους συζύγους
(Εφες.ε:22), οι εργαζόμενοι στους εργοδότες (Β’ Θες.γ:10), τα μέλη της
εκκλησίας στους πρεσβύτερους (Εβρ.ιγ:17), όλοι οι Χριστιανοί ο ένας στον άλλο
(Εφες.ε:21), όλοι οι πιστοί στον Χριστό (Λουκ.ς:46).
Αυτό τοποθετεί την υποταγή μεταξύ
συζύγων στο ευρύτερο πλαίσιο της υποταγής στον Ιησού, στις πολιτικές εξουσίες,
ο ένας στον άλλο και στην εκκλησία. Αυτό σημαίνει ότι μια πράξης υποταγής είναι
σωστή ή λάθος, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις παραμέτρους. Αρχικά, είμαστε όλοι
υπόλογοι στον Ιησού, και στη συνέχεια, κάτω από Αυτόν, σε διάφορα άλλα πρόσωπα
και θέσεις.
Οι σύζυγοι διατάσσονται, «αγαπάτε τας γυναίκας σας και μη ήσθε πικροί
προς αυτάς» (Κολ.γ:19). Ακόμα, ότι «Ούτω
χρεωστούσιν οι άνδρες να αγαπώσι τας εαυτών γυναίκας ως τα εαυτών σώματα. Όστις
αγαπά την εαυτού γυναίκα εαυτόν αγαπά· διότι ουδείς εμίσησέ ποτέ την εαυτού
σάρκα, αλλ' εκτρέφει και περιθάλπει αυτήν, καθώς και ο Κύριος την εκκλησίαν»
(Εφες.ε:28 – 29).
Ο στόχος ενός συζύγου που θέλει
να είναι σαν τον Χριστό, είναι να «αγαπά
την γυναίκα του, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν και παρέδωκεν εαυτόν
υπέρ αυτής» (Εφες.ε:25).
Ο Χριστιανός σύζυγος δεν είναι ο
Χριστός. Είναι πεπερασμένος, σφαλερός, συγχωρεμένος αμαρτωλός. Δεν στέκεται στη
θέση του Χριστού. Η σύζυγός του μπορεί να έχει άμεση σχέση με τον Χριστό
(Εβραίους δ:16, ια:6), όχι μόνον μέσω του συζύγου της. Ο σύζυγος δεν έχει τη
σοφία τη δύναμη ή τα δικαιώματα του Χριστού. Η ομοιότητά του με τον Χριστό στο
να οδηγεί τη σύζυγό του είναι περιορισμένη και επικεντρώνεται στις λέξεις: παρέδωκεν εαυτόν υπέρ αυτής...
φροντίζοντας και περιθάλποντας... χωρίς να είναι σκληρός μαζί της.
Ως εκ τούτου, ένας υβριστικός,
προσβλητικός και χονδροειδής σύζυγος σπάει το νόμο του Θεού με την ανυπακοή
του. Σ’ ένα τέτοιο άνθρωπο πρέπει να τραβηχτούν τα χαλινάρια κι αυτό είναι
δουλειά της εκκλησίας. Η σύζυγος δεν είναι ανυπότακτη όταν ζητήσει την βοήθεια
της εκκλησίας. Μια χριστιανική γυναίκα δεν πρέπει να αισθάνεται ότι η μόνη
διαθέσιμη βοήθεια γι’ αυτήν είναι η αστυνομία. Αυτό θα ήταν μια Βιβλική
αποτυχία της Εκκλησίας.
Ωστόσο, η προσφυγή στις αστικές
αρχές μπορεί να είναι η σωστή κίνηση από μια κακοποιημένη γυναίκα, για να
καταγραφεί σαν γεγονός. Οι απειλές ή η σκόπιμη πρόκληση σωματικής βλάβης στη
σύζυγο (ή σε άλλο μέλος της οικογένειας) είναι πλημμέλημα και τιμωρείται με
πρόστιμο, βραχυπρόθεσμη φυλάκιση, ή και τα δύο. Πράγμα που σημαίνει ότι ένας
σύζυγος που απειλεί και σκόπιμα τραυματίζει τη σύζυγό του δεν σπάει μόνο τον
ηθικό νόμο του Θεού, αλλά και το αστικό δίκαιο του κράτους. Όταν απαιτεί από τη
γυναίκα του να υπομένει σιωπηλά τη συμπεριφορά του, είναι σαν να της ζητάει να
γίνει συνεργός στο σπάσιμο του ηθικού νόμου του Θεού και των νόμων της
πολιτείας.
Ο ίδιος ο Θεός έχει βάλει
υπηρέτες Του να επιβάλουν τους νόμους για την προστασία των αθώων. «Εάν όμως πράττης το κακόν, φοβού· διότι δεν
φορεί ματαίως την μάχαιραν· επειδή του Θεού υπηρέτης είναι, εκδικητής διά να
εκτελή την οργήν κατά του πράττοντος το κακόν» (Ρωμ.ιγ:4). Η υπακοή μιας
συζύγου στην αρχή του αστικού δικαίου, για χάρη του Χριστού, μπορεί να ακυρώσει
την υπακοή της στην απαίτηση του συζύγου, να υπομείνει τα χτυπήματα του.
Η εκκλησία δεν πρέπει να δώσει
άσυλο σ’ ένα βίαιο άντρα, τον οποίο η πολιτεία θα τιμωρούσε αν ήξερε αυτά που
ξέρει η εκκλησία. Έχουμε καλεστεί για να κάνουμε έλεος. «Γίνεσθε λοιπόν
οικτίρμονες, καθώς και ο Πατήρ σας είναι οικτίρμων» (Λουκά ς:36).
Αλλά υπάρχουν φορές, που το έλεος για τον ένα, απαιτεί δικαιοσύνη για τον άλλο.
Αυτό ακριβώς είναι το θέμα στην εγκληματική κακοποίηση. Επιπλέον, υπάρχουν
πολλοί τρόποι για να δείξεις έλεος σε ένα ένοχο άτομο, που πρέπει να πληρώσει
πρόστιμο ή να πάει στη φυλακή. Σπάνια είμαστε στη θέση όπου η επιλογή είναι
έλεος ή κανένα έλεος.
Για πολλές γυναίκες, η σκέψη ενός
συζύγου που πρέπει να πάει στη φυλακή, να χάσει τη δουλειά του και να
ντροπιαστεί δημόσια, είναι ανεπιθύμητη και γι’ αυτό κάνουν υπομονή, υποφέρουν
περισσότερο κακό, μέχρι η κατάσταση να γίνει απελπιστική για να στραφούν προς
τις αρχές. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι, ότι πολύ πριν φτάσουν σε σημείο
απελπισίας - ή να χτυπηθούν - οι γυναίκες της εκκλησίας πρέπει να γνωρίζουν ότι
μπορούν να ζητήσουν τη βοήθεια του ποιμένα.
Όταν ο Ιησούς είπε στους μαθητές
Του, «όστις σε ραπίση εις την δεξιάν σου
σιαγόνα, στρέψον εις αυτόν και την άλλην» (Ματθ.ε:39), περιγράφει ένα τρόπο
αγάπης: τη μαρτυρία ότι ο Ιησούς είναι τόσο επαρκής για μένα που δεν χρειάζομαι
εκδίκηση. Αυτός ήταν ο τρόπος που ο Χριστός μας αγάπησε μέχρι τέλους: «όστις αμαρτίαν δεν έκαμεν, ουδέ ευρέθη δόλος
εν τω στόματι αυτού. Όστις λοιδορούμενος δεν αντελοιδόρει, πάσχων δεν ηπείλει,
αλλά παρέδιδεν εαυτόν εις τον κρίνοντα δικαίως» (Α’ Πέτρ.β:22–23).
Αλλά αυτό δεν είναι μονόδρομος σε
όσους διώκονται. Η Αγία Γραφή δικαιολογεί τη φυγή.
Αυτός που φεύγει, αλλά κι αυτός
που μένει, δικαιολογημένα το κάνει. Ναι, ο ίδιος άνθρωπος μπορεί να φύγει και
να μείνει, ανάλογα με την κλήση και το έργο του Θεού στην καρδιά του. Ο Μωυσής
έφυγε (Έξοδ.β:15), αλλά και στάθηκε (Εβρ.ια:27). Ο Δαβίδ τράπηκε σε φυγή (Α’
Σαμ.ιθ:12), ο Δαβίδ στάθηκε (κδ:8). Ο Ιερεμίας έφυγε, (Ιερ.λζ:11–12), ο
Ιερεμίας στάθηκε (λη:17). Ο Χριστός αποσύρθηκε (Λουκ.θ:10), αλλά και στάθηκε
(Ιωάν.ιη:1-8). Ο Παύλος έφυγε (Β’ Κορ.ια:33), ο Παύλος στάθηκε (Πράξ.κ:22–23).
. . .
Μην φύγεις από δουλικό φόβο, αλλά
μάλλον επειδή η φυγή είναι μια διάταξη του Θεού, ανοίγει μια πόρτα διαφυγής η
πρόνοια του Θεού και η κίνηση αυτή είναι ανεκτή από το λόγο Του (Ματθ.ι:23).
Όταν η Βίβλος λέει, «Θρησκεία καθαρά και αμίαντος ενώπιον του
Θεού και Πατρός είναι αύτη, να επισκέπτηται τους ορφανούς και τας χήρας εν τη
θλίψει αυτών» (Ιάκ.α:27), συνεπάγεται ότι οι Χριστιανοί με μέσα και δύναμη
αναλαμβάνουν δράση για τους πιο αδύναμους. Η «επίσκεψη» σε αυτό το κείμενο δεν
είναι για το τίποτα, μια απλή επίσκεψη.
Πρόκειται για βοήθεια — για προμήθεια και προστασία. Το θέμα είναι: όταν
ο Ιησούς λέει στους μαθητές Του, «στρέψον
εις αυτόν και την άλλην» (Ματθ.ε:39), δεν εννοεί ότι, αν μπορώ να κάνω κάτι
γι’ αυτό, θα σου επιτρέψω να με χαστουκίσεις και πάλι.
Γνωρίσματα
που οι πραγματικοί άντρες θα πρέπει να έχουν:
Ακεραιότητα – Η ακεραιότητα είναι περισσότερο
από το να είσαι απλά ειλικρινής. Είναι ένας τρόπος ζωής προς την προσπάθεια για
ηθική υπεροχή. Οι αληθινοί άνδρες λένε αυτό που εννοούν και εννοούν αυτό που
λένε. Είναι το ίδιο άτομο πάντα, ακόμα και αν δεν τους κοιτάει κάποιος. Είναι
αξιόπιστοι και ακλόνητοι.
Συμπόνια – Η συμπόνια είναι η συμπαθητική συνείδηση της αγωνίας των άλλων
μαζί με μια επιθυμία να τους ανακουφίσεις. Με άλλα λόγια, αισθάνεσαι
υποχρεωμένος να βοηθήσεις κάποιον που πονάει. Οι άνδρες συχνά δεν θεωρούνται
συμπονετικοί, αλλά είναι ένα γνώρισμα που μας συνδέει περισσότερο με τους
ανθρώπους γύρω μας. Οι αληθινοί άνδρες μετατρέπουν την συμπόνια τους σε
υπηρεσία πρώτα μέσα στην οικογένειά τους.
Εμπιστοσύνη – Οι αληθινοί άνδρες
εμπιστεύονται τον εαυτό τους. Πολλοί άνθρωποι συγχέουν την εμπιστοσύνη με την
αλαζονεία και τον εγωκεντρισμό. Η εμπιστοσύνη στον εαυτό σου είναι το να έχεις
αυτογνωσία. Οι σίγουροι άνδρες έχουν πίστη στις ικανότητες και τις γνώσεις
τους. Δεν χρειάζεται να πατήσουν πάνω σε άλλους για να χτίσουν τον εαυτό τους.
Κερδίζουν την εμπιστοσύνη των ανθρώπων με την ακτινοβόλο, εσωτερική τους
δύναμη.
Αυτοέλεγχος – Δύσκολα περνάει μια μέρα χωρίς
μια είδηση για κάποιον υψηλόβαθμο άνδρα που καταστράφηκε από το χρήμα, το σεξ
ή/και τα ναρκωτικά. Πάρα πολλοί άνδρες έχουν έλλειψη αυτοελέγχου, αλλά ο
αυτοέλεγχος είναι το θεμέλιο για μια ενάρετη ζωή. Το να το καταφέρεις δεν είναι
εύκολο γιατί οι πειρασμοί παραμονεύουν σε κάθε γωνία. Οι αληθινοί άνδρες είναι
σε θέση να δαμάσουν τις επιθυμίες τους και να διοχετεύσουν την ενέργεια αυτή σε
θετικές αναζητήσεις.
Επιμονή – Η επιμονή είναι το προϊόν του αυτοελέγχου. Είναι η θαρραλέα
αντίσταση ενάντια στις δύσκολες καταστάσεις. Η επιμονή αναπτύσσεται μόνο μέσα
από τις δοκιμασίες. Οι αληθινοί άνδρες υπομένουν τις δοκιμασίες και βγαίνουν
πιο ισχυροί. Ποτέ δεν τα παρατάνε.
Γενναιότητα – Η γενναιότητα είναι το κουράγιο
να κάνεις αυτό που είναι σωστό ανεξάρτητα από τις περιστάσεις. Τίποτα δεν
επιτυγχάνεται με μια στάση παθητικότητας. Οι αληθινοί άνδρες στέκονται όρθιοι
παρά τις αντιξοότητες.
Ταπείνωση – η σημερινή φουρνιά νέων
λατρεύει να δείχνει σε όλους πόσο φανταχτερά ρούχα έχει. Φουσκώνουν τα στήθη
τους και διακηρύσσουν στον κόσμο, «Είμαι ο καλύτερος. Κοιτάξτε με!» Οι αληθινοί
άνδρες κατανοούν την αξία του να είσαι ταπεινός και να αφήνεις το φως κάποιου
άλλου να λάμψει. Συνειδητοποιούν ότι η ταπεινότητα είναι πιο προσφιλής από την
αυτό-σημασία. Η ταπεινότητα δείχνει ότι έχεις απελευθερώσει τον εαυτό σου από
το δηλητήριο του εγωκεντρισμού. Εκτός αυτού, η ταπείνωση απαλύνει το πλήγμα
όταν κάποιος σε ρίχνει από το βάθρο σου.
Εφεσ.ε:25 Οι άνδρες, αγαπάτε τας γυναίκας σας, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την
εκκλησίαν και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ αυτής,
Α’ Πέτρ.γ:7 Οι άνδρες ομοίως, συνοικείτε με τας γυναίκας σας εν φρονήσει,
αποδίδοντες τιμήν εις το γυναικείον γένος ως εις σκεύος ασθενέστερον, και ως
εις συγκληρονόμους της χάριτος της ζωής, διά να μη εμποδίζωνται αι προσευχαί
σας.
Οι
ανάγκες των παιδιών
(Τι
χρειάζεται το παιδί από έναν γονέα;)
Οι ανάγκες
του παιδιού μπορούν να ταξινομηθούν σε 2 μεγάλες κατηγορίες :
· Τις ανάγκες για επιβίωση, φαγητό –προστασία-σωματική φροντίδα
· Τις ψυχο-κοινωνικές ανάγκες όπως είναι η αγάπη, ασφάλεια,
προσοχή, νέες εμπειρίες, αποδοχή, μόρφωση, επιβράβευση, αναγνώριση.
Ένα παιδί θα
πρέπει να αντιμετωπίζεται αρχικά σαν ένα μοναδικό άτομο που μεγαλώνει για τον
εαυτό του και τη ζωή του. Το πολυτιμότερο που χρειάζεται ένα παιδί είναι η
συναισθηματική στήριξη πέρα από την ικανοποίηση βασικών αναγκών για το μεγάλωμα
του. Αυτή η στήριξη περιλαμβάνει:
-Σεβασμό του
παιδιού και της ατομικότητας του
-Σεβασμό των
δικαιωμάτων του
-Αποδοχή των
συναισθημάτων του
-Επιθυμία να
μάθουμε από τη συμπεριφορά του για να μπορούμε να το διαπαιδαγωγήσουμε με τον
καλύτερο δυνατό τρόπο.
Το παιδί δεν
είναι ένα πρωτόγονο πλάσμα το οποίο μας χρειάζεται για να το ημερέψουμε για να
το μεταβάλλουμε σε κοινωνικό ον. Το παιδί είναι κοινωνικό από τη γέννηση του αν και αγνοεί πως είναι η
συγκεκριμένη κοινωνία στην οποία γεννιέται. Άρα είναι απαραίτητο να του μάθουμε
τους κανόνες της και να του μεταδώσουμε πολλές πληροφορίες σχετικά με το περιβάλλον
στο οποίο ζει για να μπορεί αργότερα να
υπάρξει μέσα σε αυτό αυτόνομα. Στόχος λοιπόν της κοινωνικοποίησης είναι η
προετοιμασία του παιδιού για το μέλλον του.
Ο Βιβλικός σύζυγος
Το να είσαι ο άντρας της
οικογένειας είναι μια υψηλή κλήση και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Είναι ένας θαυμάσιος ρόλος με πολλά οφέλη και χαρές που πάνε μαζί με αυτόν.
Αλλά το να είσαι ο άντρας, έχει και πολλές ευθύνες. Χρειάζεται να είναι ένας
χαρακτήρας που έχει πλαστεί από τον Θεό και βρίσκεται σε διαδικασία συνεχούς
βελτίωσης.
Παρακάτω υπάρχουν μερικές πτυχές
που οι άντρες θα πρέπει να δουλέψουν και να προσευχηθούν για τη βοήθεια του
Θεού, που θα τους επιτρέψει να είναι Βιβλικοί σύζυγοι.
Υπευθυνότητα (διαχείρισης)
Υπευθυνότητα είναι η ποιότητα της
ωρίμανσης και του χαρακτήρα κάποιου, και πως αυτή η ωριμότητα και ο χαρακτήρας λειτουργούν
στην καθημερινότητα. Ένα από τα πιο συνηθισμένα παράπονα που οι γυναίκες έχουν
από τους άντρες τους, είναι ότι δεν είναι συνεπείς με τους ρόλους και τις
ευθύνες τους μέσα στο γάμο.
Α’ Πέτρ.δ:10 έκαστος κατά το
χάρισμα, το οποίον έλαβεν, υπηρετείτε κατά τούτο εις αλλήλους ως καλοί
οικονόμοι της πολυειδούς χάριτος του Θεού·
Ουσιαστικά, υπευθυνότητα σημαίνει
πιστή διαχείριση όλων όσων ο Θεός σου έχει εμπιστευτεί εδώ στη γη. Στο πλαίσιο
του γάμου, αυτά είναι πολλά. Σαν συζύγους, ο Θεός μας έχει δώσει μια γυναίκα,
παιδιά, χρήματα, χρόνο, υπάρχοντα και πολύ περισσότερα πράγματα που πρέπει να
διαχειριστούμε πιστά.
Αγάπη
Δεν αναφέρομαι σε ρομαντικά συναισθήματα,
στο σεξ ή στη φυσική έλξη, που θεωρούνται συχνά σαν συνώνυμα της αγάπης. Αυτά συχνά
τα χρησιμοποιούν οι άνθρωποι όταν θέλουν να πουν ότι είναι «ερωτευμένοι». Κι ενώ
αυτά τα πράγματα μπορεί να είναι θαυμάσια, με την πάροδο του χρόνου υποχωρούν
και χάνονται. Είναι όλα υπέροχα για ένα γάμο, αλλά κανένα απ’ αυτά δεν είναι
άνευ όρων.
Εφεσ.ε:25 Οι άνδρες, αγαπάτε
τας γυναίκάς σας, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν και παρέδωκεν
εαυτόν υπέρ αυτής,
Η αληθινή Βιβλική αγάπη είναι σαν
την αγάπη του Χριστού για την εκκλησία. Είναι μια ανιδιοτελής και διαρκής
δέσμευση της βούλησης να νοιάζεσαι προς όφελος του άλλου με δικαιοσύνη, ειλικρίνεια
και συμπονετικές σκέψεις, λέξεις και πράξεις.
Η Βιβλική αγάπη δεν έχει υστεροβουλία,
ούτε είναι ένα συναίσθημα. Συνεχώς σκέφτεται το άλλο πρόσωπο, που στην
περίπτωση μας είναι η γυναίκα.
Ηγεσία
Ο Θεός είναι σαφής στην Αγία
Γραφή, ότι ο σύζυγός πρέπει να είναι ο αρχηγός στη σχέση του γάμου. Αυτή δεν
είναι κοσμική ηγεσία, που ορίζεται από τον διευθύνοντα σύμβουλο μιας εταιρίας,
ή από ένα στρατιωτικό στρατηγό, αλλά ηγεσία σαν του Χριστού, όπως διαμορφώθηκε
από τον Ιησού στις Γραφές.
Η ηγεσία του συζύγου είναι πολύ
διαφορετική από την κοσμική ηγεσία. Αυτό συμβαίνει κυρίως, επειδή ένας Βιβλικός
σύζυγος είναι ένας ηγέτης - υπηρέτης, θαυμαστό παράδειγμα ο Ιησούς. Αν και αυτό
ακούγεται παράδοξο, η υπηρεσία και η ηγεσία ενώνομαι πολύ φυσικά. Ο Χριστός
ήταν το τέλειο μοντέλο υπηρέτη, ενώ την ίδια στιγμή ήταν ο ιδανικός ηγέτης.
Ματθ.κ:26-28 Ούτως όμως δεν
θέλει είσθαι εν υμίν, αλλ' όστις θέλει να γείνη μέγας εν υμίν, ας ήναι υπηρέτης
υμών, και όστις θέλη να ήναι πρώτος εν υμίν, ας ήναι δούλος υμών· καθώς ο Υιός
του ανθρώπου δεν ήλθε διά να υπηρετηθή, αλλά διά να υπηρετήση και να δώση την
ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών.
Ο τύπος υπηρεσίας που οι σύζυγοι
πρέπει να προσανατολιστούν, πρέπει να
έχει μια θυσιαστική φύση, που περιλαμβάνει την ικανότητα αποφασιστικότητας και ανάληψης
δράσης όταν απαιτείται. Ο πρωταρχικός σκοπός της ηγεσίας του άντρα, είναι η
καθοδήγηση της οικογένειάς του στη δικαιοσύνη.
Υπηρεσία
Με απλά λόγια, υπηρεσία σημαίνει
να βάζεις ταπεινά τις ανάγκες της συζύγου σου πάνω από τις δικές σου και με
συνέπεια να της δίνεις προτεραιότητα στη σχέση του γάμου. Ένας ευσεβής σύζυγος,
προσεύχεται τακτικά, ο Θεός να του δώσει την ικανότητα να βάλει στην άκρη τη
φυσική του υπερηφάνεια, και να εστιάσει στην ικανοποίηση των αναγκών της
γυναίκας του.
Μάρκ.ι:45 διότι ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε διά να υπηρετηθή, αλλά διά να
υπηρετήση και να δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών.
Όπως με το θέμα της ηγεσίας, ο
Ιησούς είναι πάλι το τέλειο μοντέλο ταπεινής υπηρεσίας. Ο σύζυγος πρέπει να
επιδιώξει να έχει τη νοοτροπία του Χριστού, δηλαδή, εστίαση στις ανάγκες των
άλλων, χωρίς την επιθυμία για αναγνώριση ή έγκριση. Ο Χριστός πάντοτε επιδίωκε
να δοξάζει τον Θεό υπηρετώντας τους άλλους ανιδιοτελώς, χωρίς να σκέφτεται τις
δικές Του ανάγκες. Αυτή τη νοοτροπία θα πρέπει ο βιβλικός σύζυγος να προσπαθήσει
να έχει προς τη σύζυγό του.
Επικοινωνία
Αυτό είναι ένα κρίσιμο σημείο, καθώς
η κακή επικοινωνία είναι ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για έναν καλό γάμο. Η
ποιότητα του γάμου ενός ζευγαριού είναι τόσο καλή όσο η ικανότητά τους να στέλνουν
και να λαμβάνουν σωστά μηνύματα, σωστά;
Κολ.δ:6 Ο λόγος σας ας ήναι πάντοτε με χάριν, ηρτυμένος με άλας, διά να
εξεύρητε πως πρέπει να αποκρίνησθε προς ένα έκαστον.
Υπάρχουν πολλά στοιχεία που
συνθέτουν την καλή επικοινωνία, τόσο στο να μιλάς, όσο και στο να ακούς.
Ωστόσο, έχω διαπιστώσει, ότι οι άντρες ενδεχομένως έχουμε λίγο πρόβλημα στο να
ακούμε. Δεν ακούμε καλά. Αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή το μυαλό μας
λειτουργεί με ένα πράγμα κάθε φορά. Έτσι, όταν οι γυναίκες μας αρχίσουν να μας μιλάνε
ενώ ασχολούμαστε με κάτι άλλο, απλά δεν συγκρατούμε τι λένε. Ή, μπορεί να συμβαίνει
γιατί σκεφτόμαστε την αντίδρασή μας κι έτσι δεν ακούμε όλα όσα λένε. Ένας άλλος
λόγος μπορεί να είναι ότι οι άντρες αυτό που έχουν να πουν το λένε με λίγα
λόγια, την ουσία του πράγματος. Οι γυναίκες στολίζουν το κεντρικό νόημα με
πολλές άλλες έννοιες. Έτσι, ο άντρας όταν καταλάβει ότι έχει ακούσει το θέμα,
δεν δίνει προσοχή στα υπόλοιπα.
Οποιαδήποτε κι αν είναι η αιτία, το
να ακούς είναι ένα σημαντικό μέρος της επικοινωνίας, και ένας άντρας που προσπαθεί
να αναπτύξει καλή επικοινωνία μέσα στο γάμο του, θα πρέπει να αποκτήσει την
ικανότητα να επικεντρώνεται σε ό, τι η γυναίκα του λέει, αποφεύγοντας να την διακόπτει
και να εξετάζει προσεκτικά τα πάντα που λέει (αν τα είπε σωστά, αν
χρησιμοποίησε τις σωστές λέξεις κτλ.).
