Βιβλικά μιλώντας, υπάρχουν δύο τύποι τιμής ή σεβασμού. Ο
ένας είναι τιμή με βάση τη θέση, ο άλλος είναι τιμή που κερδίζεται, με βάση τι
πραγματικά κάνει κάποιος στη θέση που είναι.
Η Αγία Γραφή μας λέει «Τίμα
τον πατέρα σου και την μητέρα» (Εφες.ς:2), όταν τιμάμε τους γονείς μας,
τιμούμε τη θέση τους σαν γονείς μας, όχι απαραίτητα την προσωπικότητά τους. Το
ίδιο ισχύει με τον άντρα και τη γυναίκα. Η γυναίκα καλείται σέβεται τη θέση του
συζύγου της, ακόμη και αν το πρόσωπο του δεν είναι σεβαστό. (Εφες.ε:33). Τελικά
ένας άντρας καλείται να τιμήσει ή να σεβαστεί τη θέση της γυναίκας του, ακόμη
και αν η προσωπικότητά της δεν είναι άξια αυτού του σεβασμού.
Για τους περισσότερους από εμάς, ενώ οι γονείς μας μπορεί να
ήταν ατελείς, άξιζαν να τους τιμούμε όχι μόνο για τη «θέση» τους σαν γονείς
μας, αλλά και για τις «επιδόσεις» τους.
Ας πούμε ότι έχεις ένα φίλο που η μητέρα του είναι χωρισμένη
και πηγαίνει με τον ένα και τον άλλο άντρα και το αποκορύφωμα, είναι και τοξικομανής.
Αυτός ο άνθρωπος θα πρέπει να περπατήσει σ’ αυτή τη λεπτή γραμμή σε όλη του τη
ζωή, προς τιμήν της θέσης της μητέρας του, ενώ δεν έχει τίποτα, εκτός από
απογοήτευση, λόγω όλων αυτών. Η μητέρα του δεν έχει κερδίσει το σεβασμό του,
αλλά αυτός πρέπει πάντα να τιμά τη θέση της σαν μητέρα του.
