«Αδελφοί μου, μη
έχετε με προσωποληψίας την πίστη του δεδοξασμένου Κυρίου ημών Ιησού Χριστού»
(Ιακ.β:1).
Ο Ιάκωβος ήταν αδελφός του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και
κατά σάρκα και κατά πνεύμα. Όμως από ταπεινοφροσύνη ονομάζει τον εαυτό του
δούλο Ιησού Χριστού. Είναι μεγάλη φυσιογνωμία μέσα στην Αγία Γραφή, όπως και οι
απόστολοι. Πολύ ταπεινός Χριστιανός, πράος, ευσεβής, δίκαιος, σοβαρός μα και
πολύ αυστηρός. Έχει μεγάλο κύρος μες στην εκκλησία του, αγάπη πολλή και
σεβασμό. Επειδή είναι τόσο ταπεινός, όλο για ταπεινοφροσύνη μιλάει.
Οι
λέξεις μίσος, σοφία, ταπεινός, γλώσσα, κακία, ζήλια, αλλά και η λέξη καταλαλιά
(αυτή κι αν δεν είναι κακό!!!) χαρακτηρίζουν την επιστολή του. Όλες τις
αρνητικές από τις παραπάνω έννοιες ο Ιάκωβος τις καυτηριάζει πολύ! Ίσως στην
εκκλησία των Ιουδαίων να υπήρχαν και τότε προσωποληψίες, μίση και εγωισμοί. Γι'
αυτό άλλωστε συστήνει: Ταπεινωθείτε και θα σας υψώσει... πλησιάστε στον Θεόν
και θα σας πλησιάσει... αδελφοί μην καταλαλείτε αλλήλους (Ιακ.δ:8,10-11). Εάν
ταπεινωθούμε ενώπιον του Θεού, θα μας υψώσει Εκείνος. Εάν πλησιάσουμε μια φορά
το Θεό, θα μας πλησιάσει δέκα.
Η
καταλαλιά... Πολύ κακό πράγμα αφανίζει ολόκληρες εκκλησίες!!! Εκείνο το «Μη
καταλαλείτε αλλήλους, αδελφοί!», δεν μπορούμε ίσως να το καταλάβουμε
και τόσο πολύ. Το μικρό παιδάκι πάει να πιάσει ένα μαχαίρι ή πιρούνι και μόλις
του φωνάξουμε «ΜΗ! Είναι κακό!», εκείνο αμέσως πειθαρχεί και το αφήνει! Εμείς
γιατί δεν μπορούμε;
Να
προσέξουμε να μην είμαστε προσωπολήπτες... Αν δώσουμε περισσότερη σημασία στον
πλούσιο που μπαίνει στην εκκλησία, επειδή είναι με λαμπρή στολή και δαχτυλίδια
χρυσά, και δεν ξέρουμε πού να τον βάλουμε να καθίσει, και στον φτωχό πούμε
«κάτσε εκεί πέρα», δεν κάνουμε διάκριση και περιφρονήσαμε τον φτωχό; Δεν μας
καταδυναστεύουν οι πλούσιοι και μας πάνε στα δικαστήρια; Ενώ οι φτωχοί είναι
πιο ευπρόσδεκτοι και ταπεινοί, και ακούνε καλύτερα το λόγο του Θεού, ο οποίος
λέει ότι είναι πολύ δύσκολο ένας πλούσιος να πιστέψει στο Χριστό. Είναι
ευκολότερο η κάμηλος (...) να περάσει από την τρύπα της βελόνας παρά ένας
πλούσιος να έρθει στη βασιλεία των ουρανών (Ματθ.ιθ:24). Τόσο δύσκολο λοιπόν!
Ο
Κύριός μας αγάπησε πολύ τους ταπεινούς, τους αγράμματους, τους ψαράδες. Καθώς
μελετάμε στις Πράξ.β:41 «προσετέθησαν εν εκείνη τη ημέρα έως τρεις
χιλιάδες ψυχαί», ακούγοντας το κήρυγμα του ψαρά Πέτρου!
Η
προσωποληψία, λοιπόν, είναι μεγάλο σκάνδαλο, ειδικά για τις καινούργιες ψυχές
που ακόμα δεν έχουν εδραιωθεί στην πίστη και που μπορούν να επιστρέψουν πίσω
εξαιτίας μιας τέτοιας συμπεριφοράς. Ο λόγος του Θεού μας λέει «όστις
όμως σκανδαλίση ένα των μικρών τούτων των πιστευόντων εις εμέ, συμφέρει εις
αυτόν να κρεμασθή μύλου πέτρα επί τον τράχηλον αυτού και να καταποντισθή εις το
πέλαγος της θαλάσσης» (Ματθ.ιη:6).
Δεν
μπορούμε να αγαπήσουμε αλλήλους; Ο Ιησούς όμως μας αγάπησε όλους το ίδιο:
πλούσιους, φτωχούς, μορφωμένους, αμόρφωτους, ψαράδες. Όλους μας αγκαλιάζει, μας
θερμαίνει με την αγάπη Του, μας παρηγοράει στις δύσκολες στιγμές μας, στις
θλίψεις, μας στηρίζει στις αδυναμίες μας, μας σκεπάζει μες στην αγκαλιά Του,
όπως η όρνιθα σκεπάζει τα πουλάκια της. Τι θέλουμε άλλο; Έχουμε Σωτήρα ζωντανό
στους ουρανούς!
