Προσωποληψία

«Αδελφοί μου, μη έχετε με προσωποληψίας την πίστη του δεδοξασμένου Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Ιακ.β:1).

Ο Ιάκωβος ήταν αδελφός του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και κατά σάρκα και κατά πνεύμα. Όμως από ταπεινοφροσύνη ονομάζει τον εαυτό του δούλο Ιησού Χριστού. Είναι μεγάλη φυσιογνωμία μέσα στην Αγία Γραφή, όπως και οι απόστολοι. Πολύ ταπεινός Χριστιανός, πράος, ευσεβής, δίκαιος, σοβαρός μα και πολύ αυστηρός. Έχει μεγάλο κύρος μες στην εκκλησία του, αγάπη πολλή και σεβασμό. Επειδή είναι τόσο ταπεινός, όλο για ταπεινοφροσύνη μιλάει.

Οι λέξεις μίσος, σοφία, ταπεινός, γλώσσα, κακία, ζήλια, αλλά και η λέξη καταλαλιά (αυτή κι αν δεν είναι κακό!!!) χαρακτηρίζουν την επιστολή του. Όλες τις αρνητικές από τις παραπάνω έννοιες ο Ιάκωβος τις καυτηριάζει πολύ! Ίσως στην εκκλησία των Ιουδαίων να υπήρχαν και τότε προσωποληψίες, μίση και εγωισμοί. Γι' αυτό άλλωστε συστήνει: Ταπεινωθείτε και θα σας υψώσει... πλησιάστε στον Θεόν και θα σας πλησιάσει... αδελφοί μην καταλαλείτε αλλήλους (Ιακ.δ:8,10-11). Εάν ταπεινωθούμε ενώπιον του Θεού, θα μας υψώσει Εκείνος. Εάν πλησιάσουμε μια φορά το Θεό, θα μας πλησιάσει δέκα.

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ - Ιακώβου (2)

Α. ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΩΠΟΛΗΨΙΑ

Ιάκωβος β:1-7

Φαινομενικά, στην πρώτη Εκκλησία υπήρξε μια τάση διάκρισης μεταξύ πλούσιου και φτωχού. Ο Ιάκωβος τους επίπληξε γι’ αυτό και τους έγραφε, ότι δεν μπορούν να ισχυρίζονται, ότι ανήκουν στον Κύριο Ιησού, και συγχρόνως να δείχνουν προσωποληψία. Ήταν ανάρμοστο από μέρους τους να δείχνουν προσωποληψία. Σε έναν άνθρωπο με χρυσό δαχτυλίδι και ακριβά ρούχα θα δινόταν θέση τιμής. Στον φτωχό, με τα κουρελιασμένα ρούχα θα δινόταν η πιο ευτελής θέση, ή ίσως και να καθόταν πάνω στο πάτωμα. Η λέξη “ρυπαρό” στο εδάφιο 2 σημαίνει “φθαρμένο” ή “κουρελιασμένο”.