καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὅμοιοι χαλκολιβάνῳ ὡς
ἐν καμίνῳ πεπυρωμένης καὶ ἡ φωνὴ αὐτοῦ ὡς φωνὴ ὑδάτων πολλῶν,
και
οι πόδες αυτού όμοιοι χαλκολίβανω
Τα πόδια του Ιησού εδώ φανερώνουν το
πνευματικό βάδισμα και τη διακονία που εκπλήρωσε στα 33,5 χρόνια της ζωής Του.
Η λέξη «χαλκολίβανος» αποτελείται από τη
λέξη «χαλκός» και πιθανότατα από τη λέξη «λιβάνι» που έχει την έννοια του
λευκού. Έτσι τον χαλκολίβανο θα μπορούσαμε να τον πούμε σήμερα λευκό χαλκό.
Λέγεται ότι έπαιρνε μια απαστράπτουσα γυαλιστερή μορφή όταν καθαρό έβγαινε από
το χυτήριο. Είχε το χρώμα της αστραπής (μιας ηλεκτρικής εκκένωσης).
Γνωρίζουμε ότι ο χαλκός συμβολίζει την
κρίση, την τιμωρία.
Το θυσιαστήριο της σκηνής του Μαρτυρίου και
του ναού του Σολομώντα ήταν φτιαγμένα από χαλκό, και πάνω σ’ αυτό το
θυσιαστήριο τοποθετούσαν ολόκληρη τη δια πυρός προσφορά, που συμβολίζει το
Χριστό που τιμωρήθηκε για τις δικές μας αμαρτίες.
Το λευκό είναι σύμβολο δικαιοσύνης. Θα
δούμε ότι το πνευματικό βάδισμα του Χριστού στη γη ήταν μια δίκαιη κρίση, μια
δίκαιη τιμωρία.
Τα πόδια Του ήταν από λευκό χαλκό και αυτό
Του δίνει το δικαίωμα του δίκαιου κριτή επάνω σε όλο το ανθρώπινο γένος.
Ιωαν.ε:21-23 Ο Ιησούς περιγράφει εδώ γιατί έχει την
εξουσία να είναι κριτής όλου του ανθρώπινου γένους.
Ιωαν.ε:26-30. Επειδή σαν άνθρωπος βάδισε
άψογα και δίκαια μπροστά στο Θεό και δεν ζήτησε το θέλημά Του αλλά του Πατέρα
Του, γι’ αυτό λέει ότι ο Πατήρ μου έδωκεν εξουσίαν να κάμω κρίσιν.
Ο Ιησούς λοιπόν έχει τη δύναμη να κρίνει
και να αθωώνει. Ήταν και είναι το τέλειο πρότυπο του αγιασμού και της τέλειας
υπακοής στο Θεό. Αυτός είναι το μέτρο με το οποίο μας μετρά ο Θεός. Ο Ιησούς
είναι το τέλειο παράδειγμα για μας.
Μπήκε μέσα στον τρομερό κλίβανο, πυρώθηκε
όσο κανείς άλλος μέσα στη φωτιά της δοκιμασίας και όμως πάντοτε έδειχνε την
απαστράπτουσα στιλπνή, καθαρή υπόστασή Του σαν άνθρωπος.
Έχει λοιπόν το δικαίωμα του κριτή, γιατί
όταν ο ίδιος ο Θεός τον πέρασε από τη σκληρότερη δοκιμασία - τέτοια που κανείς
από μας δεν πρόκειται να δοκιμάσει - ακόμη κι εκεί το βάδισμά Του ήταν σαν
απαστράπτων χαλκολίβανος, άγιος, δίκαιος και καθαρός.
Στο τέλος σαν άνθρωπος είπε: «Πάτερ, στα χέρια σου παραδίδω το πνεύμα
μου». Μέχρι και την τελευταία στιγμή ο Χριστός αποκάλυπτε την καθαρότητά
Του, τη δικαιοσύνη Του, την αγνότητά Του. Το βάδισμά Του είναι το τέλειο μέτρο
ποιότητας σύμφωνα με το οποίο όλο το ανθρώπινο γένος θα μετρηθεί.
Στον Ιεζεκ.α:7 όπου βλέπουμε τα 4 ζώα που
συμβολίζουν την εκκλησία του Χριστού κάτω στη γη τις τελευταίες ημέρες, τα
πόδια των αγίων δεν είναι από χαλκολίβανο όπως είναι του Χριστού, αλλά σαν
χαλκός στίλβων.
Ο χαλκός όταν μπαίνει στη φωτιά και κοκκινίζει,
γίνεται το λαμπρό κόκκινο, δεν είναι άσπρο. Και αυτό γιατί το βάδισμά μας κάτω
στην γη δεν είναι τέλειο, καθαρό όπως του Χριστού, όσο κι αν ο Θεός μας περνά
από την φωτιά για να καεί και να φύγει η αμαρτία.
ως εν
καμίνω πεπυρωμένης
Τη στιγμή που είδε ο Ιωάννης τα πόδια του
Χριστού, ήταν σαν πυρωμένα μέσα στο καμίνι. Και είπαμε ότι ο χαλκολίβανος όταν
πυρώνεται απαστράπτει.
Ο Χριστός μπήκε μέσα στο καμίνι της κρίσης
του Θεού - όπως είδαμε πριν - για μας, ώστε να μπορούμε εμείς να σταθούμε άγιοι
και δίκαιοι μπροστά στον ΓΙΑΧΒΕ. Υπέφερε δοκιμασία, ώστε να γίνει το μέτρο του
αγιασμού για μας. Δοκιμάστηκε στη ζωή κατά πάντα, αλλά πέρασε τη μεγαλύτερη δοκιμασία
όταν έβαλε όχι μόνο τη ζωή Του, αλλά την ψυχή Του για μας.
Ησ.νγ
λέει ότι η ψυχή Του έγινε προσφορά περί αμαρτίας τη στιγμή που περνούσε
τη μεγάλη αυτή δοκιμασία. Έγινε νόμιμα αμαρτία για μας.
Ο Μωυσής σαν τύπος του Χριστού είπε: «πλήν τώρα εάν συγχωρήσεις την αμαρτίαν
αυτών...ει δε μη, εξάλειψόν με, δέομαι εκ της βίβλου σου την οποίαν έγραψας»
(Εξ.λβ:32). Έτσι κι ο Ιησούς όπως ο Μωϋσής έβαλε την ψυχή Του για μας. (Εβρ.ε:7)
και η
φωνή αυτού ως φωνή υδάτων πολλών
Τα ύδατα συμβολίζουν τους λαούς, τα έθνη.
Όμως εδώ εννοεί καταρράκτες ή τα μεγάλα κύματα που σκάνε στην ακρογιαλιά.
Η ίδια παρομοίωση χρησιμοποιείται και σε
άλλα μέρη όπως:
Ιεζεκ.μγ:2 Η φωνή του ΓΙΑΧΒΕ
είναι σαν φωνή υδάτων πολλών. Μας δείχνει ποιος μιλά.
Αποκ.ιδ:2
Η φωνή του λαού του Θεού είναι σαν φωνή υδάτων πολλών, είναι η φωνή του
Θεού (όταν αλαλάζει, ομολογεί, φανερώνει Αυτόν)
Αποκ.ιθ:6
Και πάλι η φωνή του λαού του Θεού.
Έτσι, ο Χριστός μιλά με την ίδια φωνή που ο
λαός Του μιλά. Υπάρχει μια ταύτιση εδώ, εμείς μιλάμε με τη φωνή του Θεού και
μας δίδεται η ίδια δύναμη.
Αποκ.κβ:17 Η νύμφη και Πνεύμα λέγουσιν
ελθέ. Η νύμφη μιλά με την ίδια φωνή του Πνεύματος του Θεού και έτσι οι ψυχές
έλκονται στο Χριστό.
