Το 220 μ.Χ. ο προεστός της εκκλησίας μας στην Ρώμη, (πρεσβύτερος) Κάλλιστος δίδασκε ότι σύμφωνα με την χριστιανική διδασκαλία, μια ευγενικής καταγωγής αδελφή μπορεί να παντρεύεται με έναν ταπεινής καταγωγής χριστιανό άνδρα.
Ο λόγος της προτροπής του δεν ήταν μόνο να νουθετήσει τους αδελφούς να μην έχουν ταξικούς διαχωρισμούς, αλλά μάλλον να τους δώσει θάρρος, επειδή σύμφωνα με τον ρωμαϊκό νόμο, η πράξη αυτή ήταν παράνομη και οι χριστιανοί καταργώντας στην πράξη τις φυλετικές και κοινωνικές διακρίσεις θεωρούνταν συνωμότες, παραβάτες του νόμου και της κοινωνικής τάξης.
Η εκκλησία μας λοιδορήθηκε από τους
"ηθικο"λόγους της εποχής εκείνης για ανάλογα ζητήματα. Για παράδειγμα οι τριαδιστές τερτυλλιανοί σκανδαλίζονταν και μέμφονταν την εκκλησία επειδή δέχονταν τους
μετανοούντες αμαρτωλούς, ενώ αυτοί κάνοντας εαυτούς ανώτερους του ίδιου του Θεού, στην δική τους εκκλησία επέβαλλαν στους μετανοούντες ισόβια μετάνοια..
Παρόμοια φαινόμενα λοιδορίας έχουμε δεκαεπτά αιώνες αργότερα, κατά την διάρκεια των γεγονότων της αναζωπύρωσης του Αγίου Πνεύματος στις συναθροίσεις της οδού Αζούσα στο Λος
Αντζελες με πρεσβύτερο τον αφροαμερικανό (και απογόνο σκλάβων) Γουίλιαμ Σέυμουρ. Παρόλο που η συνάθροιση αρχικά ανήκε στην μεθοδιστική κίνηση (επισκοπική καθολική εκκλησία), τα αρνητικά σχόλια και η κριτική των ποικίλων ευαγγελικών ήταν πολύ περισσότερα από τα θετικά.
Πλήθος από ανθρώπους κάθε υπόβαθρου συναθροίζονταν μαζί για να λατρέψουν τον Θεό: άνδρες, γυναίκες, παιδιά, μαύροι, λευκοί, ισπανόφωνοι, ασιάτες, πλούσιοι, φτωχοί, αναλφάβητοι και μορφωμένοι.
Οι συμμετέχοντες εισέπραξαν κριτική από τα ΜΜΕ και τους
θεολόγους, που εκείνη την εποχή τους θεώρησαν προσβλητικούς και ανήθικους.
Ανάμεσα στα άλλα
διαβάζουμε :
"..Ανδρες και γυναίκες, λευκοί και οι μαύροι, γονάτιζαν
μαζί ή έπεφταν ο ένας πάνω στον άλλο. Μια λευκή γυναίκα, ίσως πλούσια και πολιτισμένη, μπορούσε να είναι
ριγμένη στα μπράτσα ενός μεγάλου παλιονέγρου, και κρατημένη σφιχτά από αυτόν, να
τρέμει και να τινάζεται σε μια φρικτή μίμηση της πεντηκοστής. Φρικτή, φοβερή
ντροπή.."
(Τα παραπάνω είναι
εκφράσεις μεθοδιστή ιεροκήρυκα).
Δεκαεπτά αιώνες μετά το πνεύμα του Κάλλιστου και της
πρώτης εκκλησίας ήταν άγνωστο και ντροπιαστικό ! Οι ηθικολόγοι
καθεστωτικοί υποκριτές ήταν και πάλι παρόντες για να συκοφαντήσουν και να
"σκανδαλιστούν"..
Υπερήφανοι,
καλοντυμένοι ιεροκήρυκες πήγαιναν να «ερευνήσουν». Απώτερος σκοπός τους να
δυσφημίσουν τους αγίους ..ότι δεν κρατούν τις αρχές της αγιότητας.
Οι Los Angeles, έγραψαν:
"Οι συναθροίσεις πραγματοποιούνται σε μια ετοιμόρροπη
καλύβα στην οδό Αζούσα, και οι θιασώτες της, παράξενων δογμάτων ασκούν τις πιο
φανατικές ιεροτελεστίες, κηρύττουν τις πιο άγριες θεωρίες και εργάζονται τους
εαυτούς τους σε μια κατάσταση του τρελού ενθουσιασμού μέσα στον ιδιαίτερο ζήλο
τους. Έγχρωμοι και μια μερίδα λευκών συνθέτουν την κοινότητα, και η νύχτα
γίνεται φοβερή στη γειτονιά από τις φωνές των πιστών, οι οποίοι με τις ώρες
ταλαντεύονται μπρος-πίσω σε μια βασανιστική στάση προσευχής και ικεσίας. Υποστηρίζουν
ότι έχουν το χάρισμα των γλωσσών και είναι σε θέση να καταλάβουν την
βαβέλ."
Οι περισσότεροι, πιθανόν να έλεγαν ακριβώς τα ίδια αν ζούσαν τότε. Μήπως οι πλειοψηφία των "αναγεννημένων" σημερινών χαρισματικών και πεντηκοστιανών που έχουν μετατρέψει τα χαρίσματα σε προιόν προς κατανάλωση, έχει
ακριβώς το ίδιο πνεύμα και την ίδια υποκρισία με τους ατσαλάκωτους ιεροκήρυκες;
Ένας παρατηρητής σε μια από τις συναθροίσεις έγραφε:
"..ο αδελφός Σέυμουρ συνήθως καθόταν πίσω από δύο άδεια κιβώτια παπουτσιών, ένα πάνω στο άλλο. Συνήθως κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης κρατούσε το κεφάλι του προσευχόμενος. Δεν υπήρχε καμία υπερηφάνεια…σε εκείνο το παλαιό κτήριο, με τα χαμηλά δοκάρια και τα γυμνά πατώματά..".
"..Καμία αγγελία δεν
έχει ταχυδρομηθεί για να διαφημίσει τις συναθροίσεις. Καμία εκκλησιαστική
οργάνωση δεν βρίσκεται πίσω από αυτό. Όλοι όσοι έχουν επαφή με το Θεό
συνειδητοποιούν μόλις βρεθούν στις συναθροίσεις αυτές ότι το Άγιο Πνεύμα (o Iησούς) είναι
ο αρχηγός."
Ούτε οικονομικά μέσα είχαν, ούτε διαφήμιση και υποστήριξη, ούτε ονομάζονταν πεντηκοστιανοί ή με κάποιο άλλο όνομα, ούτε δίδαξαν κάποιο
δόγμα, τριάδες, μυστήρια και τα συναφή.
Είχαν μονάχα τον Χριστό. Και αυτό είναι ΑΡΚΕΤΟ. Εκείνος καλεί: "έξελθε".
