Χάλεβ

Ο επιβλητικός γαλαξίας στην επιστολή προς Εβραίους, κεφ. ια, ο οποίος περιλαμβάνει μια ολόκληρη σειρά ανδρών και γυναικών της Π.Δ. φαίνεται να παραλείπει αυτόν τον γενναίο άνθρωπο. Ακόμα, αποσιωπά και το σύντροφο και συστρατιώτη του, τον Ιησού του Ναυή. 

Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι κάποια αναφορά γίνεται γι' αυτούς στα εδάφια 30, 33, 34, όπου ο συγγραφέας λέει: "Χρειάζεται να συνεχίσω;" Μάλλον θα πρέπει να έχει κι αυτούς στο νου του.

Υπάρχει μια πολλή ζωηρή περιγραφή αναφορικά με τον Χάλεβ, η οποία μνημονεύει έξι φορές την αποφασιστική εμφάνιση αυτού του ανδρός.: "Ακολούθησα τον Κύριο τον Θεό μου ολοκληρωτικά" (Ι. Ναυή ιδ: 8,9,14, Αρ.ιδ:24, λβ:12, Δευτ.α:36). Η πίστη του Χάλεβ μας γίνεται γνωστή με έναν ολότελα παραδειγματικό τρόπο καθώς προβάλλει μια θεαματική απαίτηση: "Τώρα λοιπόν, δώσε αυτό το βουνό που ο Κύριος μου το υποσχέθηκε εκείνη την ημέρα" (Ι. Ναυή ιδ:12α) Τέτοιος είναι ο Χάλεβ του οποίου η μαρτυρία συνοψίζεται σ' αυτή την κατηγορηματική δήλωση: «Επειδή υπάκουσα στον Κύριο τον Θεό μου».

Αντίθετα με την πλειοψηφία αυτών που απελευθερώθηκαν από την σκληρή δουλεία της Αιγύπτου με επικεφαλής τον Μωυσή, μόνον οι δύο αυτοί άνδρες λογίστηκαν άξιοι να μπουν στη γη της επαγγελίας ενώ οι υπόλοιποι απέτυχαν οικτρά. Ένας άνδρας πίστης ενάντια στη δυσπιστία πλήθους λαού όπως διαπιστώνεται επανειλημμένα σε όλη την Αγία Γραφή.

Ξέρουμε αρκετά για τον Ιησού του Ναυή, αντικαταστάτη του Μωυσή, αρχηγό της στρατιάς του Ισραήλ (Αριθ.κζ:18-23). Η μνημόνευση γι' αυτόν είναι, "Ήταν πλήρης πνεύματος σοφίας".

Όσο για τον πιστό σύντροφό του τον Χάλεβ, ο Γιάχβε ανακοινώνει, "έχει εν εαυτώ άλλο πνεύμα και με ακολούθησε εντελώς" (Αρ.ιδ:24). Πόσο θαυμαστή έπρεπε να είναι μια τέτοια συντροφιά! Η διαγωγή των δύο συνδυάζεται με τα λόγια του Δαβίδ: "Θα είμαι συνετός σε έναν άμωμο δρόμο, πότε θα 'ρθεις σε μένα;" (Ψαλμ.ρα:2).

Πρέπει εδώ να ενσωματώνεται ο ισχυρός δεσμός των δύο ανδρών της Εξόδου και της προέκτασης στη γη της επαγγελίας. Αυτοί είναι εκείνοι τους οποίους ο Μωυσής "έστειλε από Κάδης-Βαρνή για να εξερευνήσουν τη χώρα" (Αρ.λβ:8). Και οι δύο περπάτησαν με ακεραιότητα. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ εκείνων που ακολουθούν πλήρως τον Κύριο και εκείνων που κάνουν το αντίθετο. Ο καθένας μπορεί να διευκρινίσει τη δική του διάθεση και θέση. Ο Έσδρα κάνει μια επισήμανση σχετικά με την οδηγία του Θεού στους Ισραηλίτες στα σαράντα χρόνια δοκιμασίας στην έρημο: "Το πνεύμα σου τους έδωσες το αγαθό για να τους συμβουλεύει" (Νεεμ.θ:20). Τούτη η αναφορά σχετίζεται με τους εβδομήντα τους οποίους ο Θεός διάλεξε να βοηθήσουν τον Μωυσή (Αρ.ια:16,17). Πολύ πιθανόν ο Ιησούς του Ναυή κι ο Χάλεβ να ήσαν μεταξύ αυτών. Διερωτόμαστε: πού είναι οι άλλοι εξήντα οχτώ ή οι εβδομήντα; Γιατί δεν πέτυχαν αυτοί να έχουν την ίδια κατανόηση με τους δύο άνδρες;

Μας προκαλούν αίσθηση τα λόγια του Ψαλμού όπου υψώνεται μια δέηση με υπενθύμιση της παλαιάς διεστραμμένης απείθειας των προπατόρων (Ψαλμ.78:8). Εδώ διακηρύττεται η αποτυχία των εβδομήκοντα να οδηγήσουν το λαό με σύνεση και θεϊκή κατεύθυνση, αντίθετα με τη σωστή εκτίμηση των δύο ανδρών.

Ο Χάλεβ κατευθυνόταν από άλλο πνεύμα σε μια πλούσια ζωή και θριαμβευτική υπηρεσία. Το πνεύμα της σοφίας οδηγούσε τον Ιησού του Ναυή. Τέτοιοι συνεργάτες στη διακονία μπορούν να κινήσουν βουνά!

Κάποτε κάποιος σε κάποια συνάθροιση επανειλημμένα ύψωνε την ίδια προσευχή: "Κύριε γέμισέ με με το Άγιο Πνεύμα σου!" Όμως η πνευματική διαγωγή του δεν έδειχνε τον καρπό μιας τέτοιας ενέργειας. Όταν πάλι κάποια μέρα ο άνθρωπος αυτός προσευχήθηκε κατά τον ίδιο τρόπο, ένας από τους παρόντες συνέχισε: "Κύριε σε παρακαλώ, μη γεμίζεις τον αδελφό μας, επειδή έχει διαρροές!". Πολύ πιθανόν να ήταν χιούμορ, όμως σωστά τοποθετημένο, ίσως και για μένα ίσως και για κάποιον άλλο.

Ποιος είναι ο Χάλεβ

Αυτός ο άνθρωπος αναφέρεται τριάντα πέντε φορές ως γιος του Ιεφοννή του Κενεζίτη (Ι. Ναυή ιδ:14). Ο Ιεφοννής πάντοτε συσχετίζεται με τον διάσημο γιο του. Ήταν Κενεζίτης για τους οποίους δεν γνωρίζουμε πολλά. Οι μελετητές μας λένε ότι αυτοί ήσαν απόγονοι του Κενάζ, ενός από τους αρχηγούς των Εδωμιτών (Γεν.λς:11,15,42). Αποχώρησαν από το λαό τους και προσκολλήθηκαν στη φυλή του Ιούδα (Α΄ Χρον.δ:13).

Όπως το γνωρίζουμε, το όνομα "Ιησούς" στην Εβραϊκή σημαίνει "ο Γιάχβε σώζει", το δε όνομα του Χάλεβ με πρόσφορο τρόπο σημαίνει "Τολμηρά, Εκείνος με ώθησε". 

Στην ηλικία σαράντα ετών, ο Μωυσής του δίνει την παραγγελία της εξερεύνησης της γης της επαγγελίας. Ένας άνδρας πλήρης δυνάμεως και σοφίας και το κυριότερο πίστεως. Αυτός και ο Ιησούς του Ναυή τιμούν τον Γιάχβε με μια απόλυτη ένωση μαζί του. Αντίθετα οι δέκα καταντούν σε μια απρόσφορη ηττοπάθεια. Άραγε διερωτώμαι, προσευχήθηκαν πριν αναλάβουν την αποστολή; Ο Μωυσής τούς ενισχύει:

"Δείξτε θάρρος" (Αρ.ιγ:22,28,33). Η μεγάλη παραγγελία πέφτει σε ώτα μη ακούοντα. Ξεκινούν μηχανικά στην άγια αποστολή.

Όταν φτάνουν στην Χεβρών η πίστη των δύο αυξάνει συνεχώς ενώ των δέκα μειώνεται. Παντού εμφανίζονται οι Ανακείμ (Αρ.ιγ:22,28,33). Τεράστιοι εχθροί! Μόνο η εμφάνισή τους τούς προκαλεί δέος. Αυτοί είναι πανίσχυροι. Ποιος μπορεί να τους αντιμετωπίσει; Τι μπορούν να κάνουν οι ακρίδες μπροστά σε τέτοιους ανθρώπους; Οι Ανακείμ φέρνουν στη μνήμη τους Νεφιλείμ (Γεν.ς:4). Εκείνοι που ζούσαν πριν τον κατακλυσμό. Ούτε δύναμη μένει, ούτε σοφία, ούτε πίστη! Ποια μπορεί να είναι η μερίδα τέτοιων ανθρώπων;

Η λαμπρή ιστορία του Ισραήλ βέβαια, δεν συμβιβάζεται με τη φοβία τους. Μόνο αν σκέφτονταν τα εκπληκτικά θαύματα που έκανε ο Γιάχβε με τον Αβραάμ, με τον Ιωσήφ, με τον Μωυσή, ο οποίος τους οδηγούσε, θα είχαν την ευκαιρία να αποσπαστούν από τη συγκλονιστική δυσπιστία. Όμως δεν υπήρχε περιθώριο στον περιορισμένο νου ή στην καρδιά τους να σκεφτούν τον Θεό που συνεχώς εργαζόταν με υπερφυσικούς τρόπους(Ρωμ.η:7,8). 

Τα ζωντανά στοιχεία της ιστορίας τους παρουσιάζονταν εκεί στη Χεβρών, όπου ο Αβραάμ κατοίκησε κοντά στη Δρυ του Μαμβρή, όπου οικοδόμησε έναν από τους πολλούς βωμούς στη γη της επαγγελίας (Γεν.ιγ:18, ιδ:13, κγ:19). Εκεί στην Χεβρών, ο Γιαχβέ παρουσιάστηκε σ' εκείνον αλλάζοντας το όνομα και την κατεύθυνσή του (ιζ:5). Εκεί φιλοξένησε τους τρεις αγγέλους (18). Πάλι εκεί σχεδόν πάλεψε με τον Γιαχβέ για την τελική έκβαση της κρίσης του Θεού για τα Σόδομα και τα Γόμορρα (18). Η Σάρα πέθανε εκεί και ο Αβραάμ αγόρασε αγρό από τους Χετταίους για να θάψει τη σύζυγό του (κγ:16). Οι απόγονοί του επίσης θάφτηκαν εκεί, όπου ο Ισαάκ και ο Ιακώβ έζησαν (λε:27, λζ:14).

Ο Γιάχβε είχε υποσχεθεί τούτο τον τόπο στον Αβραάμ σαν μέρος της διαθήκης. Δεν ήταν καλώς κατηχημένοι γύρω από τις φωτεινές σελίδες της ιστορίας τους. Αντίθετα η παρουσία των Ανακείμ, τους φάνηκε πολύ πιο σημαντική απ' όλα αυτά!

Πόσο πληροφορημένοι και κατηχημένοι είμαστε σε σχέση με τις ένδοξες πράξεις του Θεού μας απ' τις σελίδες του λόγου Του; Ή, τις αφηγήσεις πιστών σ' όλους τους αιώνες, ώστε να ενισχυθούμε και προωθηθούμε απ' τις θείες ενέργειες που οχυρώνουν την πίστη μας και ενθαρρύνουν την πορεία της υποταγής; Για τους δέκα δειλούς ανθρώπους η εμφάνιση των Ανακείμ αποτελούσε το βασικότερο θέμα από τις θαυμαστές ενδείξεις της πιστότητας του Θεού. Επιπλέον, η πίστη των δύο ανδρών φαινόταν σαν θεωρία. Τα φαινόμενα και όχι τα υπερφυσικά είχαν την επιβλητικότητα. Παρακμή στην οποία τόσο συχνά βρίσκουμε τον εαυτό μας.

Πλειοψηφία φωνών

Μάλιστα τους γοήτευσε η γη. Δεν αντιστάθηκαν στον πειρασμό να κόψουν μια κληματόβεργα με ένα τσαμπί σταφύλι που το σήκωναν δύο, περασμένο σ' ένα ξύλο (Αρ. ιγ:23). Στο μεταξύ μοιρολογούσαν και θρηνούσαν. Όταν επέστρεψαν για να παρουσιαστούν στο Μωυσή και στο λαό, οι δέκα πρόβαλαν μια θελκτική και ταυτόχρονα απελπιστική εικόνα, ο Χάλεβ όμως πήρε τη στάση του ακλόνητου ήρωα (Αρ.ιγ:30). Η δειλία υπερίσχυσε καθώς οι δέκα έσπειραν το σπόρο της δυσπιστίας σε όλο το λαό (ιγ:31-33). Όπως το έχουμε μάθει, το αντίθετο της πίστεως δεν είναι δυσπιστία, αλλά δειλία. Ούτε οι δέκα, ούτε ολόκληρο το πλήθος ήξεραν ότι η τελεία αγάπη εκδιώκει τον φόβο. Σε έλλειψη της τελείας αγάπης προς τον Θεό που Αυτός μας πλησίασε με τελεία αγάπη, οι Ανακείμ στρατοπεδεύουν τριγύρω και μας τρομοκρατούν. Η παρουσία του Αναστημένου Χριστού πρέπει να εξαλείψει κάθε φαινόμενο των Ανακείμ.

Ένα από τα θαυμαστά ονόματα του Αγίου Πνεύματος είναι Παράκλητος. Η παρακλητική κυριαρχία Του διώχνει τον φόβο των Αμαληκιτών και όλων των απειλών.

Επακόλουθο του συναγερμού και άλγους που επικράτησε στην κατασκήνωση ήταν ότι κλίμα πανικού κυρίεψε όλους. Η δυσπιστία είναι μεταδοτική. Πολύ περισσότερο από την πίστη δυστυχώς. Σε λίγο η δυσπιστία μετατράπηκε σε στάση κατά του Γιάχβε τον οποίο κατηγόρησαν σαν σχεδιαστή της καταστροφής τους. "Πίσω στην Αίγυπτο!" έκραξαν ομόφωνα. Ο Μωυσής και ο Ααρών έπεσαν κατά πρόσωπο στη γη. Ο Ιησούς του Ναυή και ο Χάλεβ έσκισαν τα ρούχα τους. Αυτή η συνταρακτική κατάσταση θα οδηγήσει το λαό ακόμα και τον Ααρών στη σκοτεινή εξέλιξη του χειροποίητου μοσχαριού το οποίο λάτρευσαν, πράττοντας ασέλγειες μπροστά στο είδωλο.

Ξέσπασε η οργή του Γιάχβε (Εξ.λβ). Η δυσπιστία ανοίγει το δρόμο σε πιο τρομακτική παρανομία, μετατρέπει την καλή διάθεση του αγαπώντος Θεού σε κρίση και καταδίκη, όπως το βλέπουμε σ' αυτή και σε τόσες άλλες περιστάσεις.

Εδώ διαβάζουμε ένα δυνατό μήνυμα που είναι ικανό να υψώσει κάθε ταλαντευόμενη ψυχή στα ουράνια πλούτη. Ποιος από τους δύο άραγε θα εκφώνησε αυτές τις εγκάρδιες ενθαρρύνσεις; Η προτροπή που αποδίδεται στους δύο άνδρες αποτελεί ένα από τα συγκινητικά κηρύγματα που αναφέρονται στην Αγία Γραφή. Ένα μήνυμα σε ώρα κρίσης δυσπιστίας, αναταραχής, που επιδιώκει την ανατροπή μιας καταστροφής που πλησιάζει. Καθένας μας ας μελετήσει προσεκτικά την αντίδραση του λαού, που οδήγησε σ' αυτό το πειστικό μήνυμα για προσωπική οικοδομή (Αρ.ιδ:1-10). Το κήρυγμα μεταδίδει το μέλημα, βάρος, μόχθο και καημό του χρισμένου ομιλητή για να μεταστρέψει σκληρές και αρνητικές καρδιές.

Ομιλητή αδελφέ! Γίνου πιστός στην κλήση σου να εκφωνείς ταυτόχρονα και τη χάρη και την οργή του πέμψαντός σε, και άφησε το αποτέλεσμα σ' Εκείνον που ελέγχει καρδιές, επεξεργάζεται την ανταπόκριση για σωτηρία ή άλλως φέρνει την αναπόφευκτη κρίση.

Πώς θα επιθυμούσαμε την μετάνοια και την εγκάρδια επιστροφή σαν επακόλουθα μιας τέτοιου είδους προτροπής! Αλίμονο, αντί να συμβεί εκείνο που μας χαροποιεί την ημέρα της Πεντηκοστής, παρά λίγο να γίνει αυτό που έγινε στα Λύστρα.

Οι δύο πιστοί κήρυκες θα λιθοβοληθούν όπως συνέβη στον Παύλο. Ο Σπέρτζον λέει: "Δώσε το πιστό μήνυμα και περίμενε επιτυχία: ή ανταπόκριση μετανοίας ή άρνηση που θα προκαλεί τη θεία οργή!"

Υπάρχουν άνδρες (στην εποχή μας και γυναίκες) στον άμβωνα, που δεν μιλούν με πιστότητα το λόγο τον εμπιστευμένο. Όμως πάλι βρίσκονται αγγελιαφόροι που προβάλλουν το μήνυμα με ακεραιότητα όμως δεν βλέπουν ορατή ανταπόκριση από το ακροατήριο, κάποτε και αντίρρηση απευθύνεται σ' αυτούς. Ο Ιερεμίας είναι προφήτης, ο οποίος αποκρουόταν πολύ σκληρά. Πώς αντιμετωπίζει την αντίσταση και την απόρριψη; (ς:10,11). Ο Πρωτομάρτυρας Στέφανος του οποίου η ακραία πιστότητα τον οδήγησε στο θάνατό του, ύψωσε μια θριαμβευτική και έντονη διαμαρτυρία. (Πραξ.ζ:51,52).

Μπορούμε να τους νικήσουμε

Ο Ιησούς του Ναυή αρχηγός της στρατιάς, οδήγησε τους Ισραηλίτες στο πέρασμα του Ιορδάνη ποταμού. Η πίστη του αποκορυφώθηκε με την κατάρρευση των οχυρωμένων τειχών της Ιεριχώ. Αυτός ήταν ο υπαρχηγός του Μωυσή. Πολύ πιθανόν ο Χάλεβ να ήταν υπαρχηγός εκείνου. Μένει όμως ως αδόξαστος ήρωας. Οι προπάτορές του, Κενεζίτες, προσελκυσμένοι από την παρουσία του Θεού μεταξύ των Ισραηλιτών, αποχώρησαν από τους Εδωμίτες και ενώθηκαν με τη φυλή του Ιούδα. Ο Χάλεβ υπερτέρησε σε όλο το στρατόπεδο, μολονότι η εκτίμηση που έδειξαν οι Ισραηλίτες ήταν υποτιμητική. Όταν οι δέκα ηττοπαθείς άνθρωποι σκόρπισαν τον δουλικό σπόρο της δειλίας σ' όλο το πλήθος, εκείνος διαλάλησε με πειθώ: "Ας ανέβουμε αμέσως κι ας την εξουσιάσουμε, επειδή μπορούμε να την κυριεύσουμε".(Αρ.ιγ:30) Η εμφατική διακήρυξή του ήταν "Το δίχως άλλο θα νικήσουμε!". Αυτή είναι η πίστη και η πεποίθηση στον μοναδικό Θεό, Πατέρα του Ιησού Χριστού, στου οποίου την παρουσία δεν βρίσκεται καμιά ήττα.

Ο Χάλεβ γνώριζε προσωπικά τέτοιο Θεό και δεν δίστασε να πάρει τη θέση πλησίον Του ακόμα κι αν οι Ανακείμ απειλούσαν και η πλειοψηφία εναντιωνόταν: Αυτός είναι ο αληθινός και ορατός νικητής!

Στην καθημερινή πορεία πώς αντιμετωπίζεις τις δυνάμεις και απειλές των Ανακείμ, τους πειρασμούς της αμαρτίας; Με την τρεμούλα μιας ήττας ή τη σιγουριά της νίκης; Τι σκέφτεσαι για τον αναστημένο νικητή Ιησού Χριστό εκείνη τη στιγμή; (Αποκ.γ:21). Ο Χάλεβ δεν ήταν ισχυρότερος των άλλων. Δεν ήταν πιο θαρραλέος από τους άλλους. Ο φόβος και ο τρόμος θα μπορούσαν να ήταν σύντροφοί του όπως των άλλων. Όμως υπήρχε μια βασική διαφορά. Αυτός ήταν απόλυτα πεπεισμένος ότι ο Θεός του Αβραάμ είναι ικανός να εκτελέσει εκείνο που υποσχέθηκε. Η πίστη του δραστηριοποιήθηκε (Ρωμ.η:38,39).

Τι κρίμα! Οι δέκα κατόρθωσαν να κάνουν το λαό να αποστατήσει εντελώς: "Δεν μπορούμε να επιτεθούμε σ' αυτό το λαό γιατί είναι ισχυρότερος από μας!" (Αρ.ιγ:31). Υπολογισμοί του φυσικού νου κατέχουν το πλεονέκτημα εναντίον της υπερφυσικής διανοητικής που λέγεται πίστη. Η πίστη λέει "μπορώ!" ενώ η σκέψη της σάρκας εκδηλώνει το αντίθετο. "Ψυχικός άνθρωπος ου δέχεται τα του πνεύματος του Θεού" (Α΄ Κορ.β:14). Αντίθετα, ο πνευματικός άνθρωπος ψάλλει λέγοντας: "Πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ" (Φιλιπ.δ:13). Ο φόβος που υποβιβάζει τη θεια αυτάρκεια προκαλεί συμφορά, όπως το περιγράφει ο Ησαΐας:

"Θέλετε φεύγει χίλιοι εν τη απειλή ενός, και πάντες εν τη απειλή πέντε, εωσού μείνητε ως στύλος επί κορυφής όρους και ως σημαία επί λόφου". Στην τρικυμιώδη ζωή πάντοτε και παντού θα αντιμετωπίσουμε τους Ανακείμ. Τέτοιες συναντήσεις θα είναι σκληρές και συγκλονιστικές . Χωρίς τον ενδυναμούντα Χριστό η ήττα είναι αναπόφευκτη. Όπως ο Χάλεβ ανακάλυψε το μυστικό της θεάρεστης ευδοκίας, μια παρόμοια στροφή αποφασιστικότητας στην έμπρακτη πίστη θα οδηγήσει τη ζωή σε ασφάλεια και βεβαιότητα.

"Πρέπει να προχωρήσουμε και να καταλάβουμε αυτή τη χώρα".

Η Εκπαίδευση στην Έρημο

Η συνταρακτική συμπεριφορά των δέκα παρουσιάζοντας μια κατάμαυρη εικόνα που παρέσυρε όλο το στρατόπεδο, δεν μετακίνησε τον Χάλεβ. Οι ορατές επιπτώσεις μόνο ανέβαλαν την θεοσχεδίαστη προσδοκία του. Το τσαμπί του σταφυλιού από την κοιλάδα Εσκώλ που σήκωναν δύο άντρες δεν ξέφευγε από τη μνήμη του. Βεβαιότατα, η γη ήταν εκείνων! Επειδή ο Γιαχβέ το είχε υποσχεθεί στον Αβραάμ. Τις επόμενες δεκαετίες καθώς άνδρες και γυναίκες πέθαιναν μπροστά στα μάτια τους στην έρημο λόγω της ολικής δυσπιστίας, η αναμονή του Χάλεβ, και οπωσδήποτε του Ιησού του Ναυή δεν ελαττωνόταν. Ο νους του Χάλεβ με τις άφθονες υποσχέσεις του Θεού επεκτεινόταν πέρα από τον Ιορδάνη. Το "ναι" του Γιάχβε πάντοτε υπερβαίνει το "όχι" των δύσπιστων ανθρώπων (Β΄ Κορ.α:20).

Τι έκανε ο Χάλεβ ανάμεσα σε ανθρώπους που συνεχώς γόγγυζαν και ολοένα προχωρούσαν σε φρικιαστική ειδωλολατρία; (Εξ.λβ, Αρ.κε). Ο πλανεμένος λαός έδειξε την προτίμησή του προσκολλώμενος στους δέκα και αποσχιζόμενος από τους δύο πιστούς άνδρες. Η παρακμή τους οδηγούσε στην απόρριψη της θεολατρίας υπέρ του χρυσού μοσχαριού με τις επακόλουθες εκδηλώσεις ασέλγειας.

Βέβαια ο Χάλεβ ήταν γεμάτος με απελπισία σ' αυτά τα χρόνια στην έρημο! Όμως ποιος μπορεί να συγχωρέσει τη σκληροκαρδία που σαν ένας πετρωμένος κάλος, προκαλούσαν τον άγιο Θεό φέρνοντας τον θάνατο σε χιλιάδες. Ο Χάλεβ αύξανε σε γνώση, πίστη και αφιέρωση, όμως επηρέαζε ελάχιστους, μέσα σε μια αδιάκοπη περιπλοκή θλιβερών περιστάσεων! Η αμετακίνητη όμως πίστη του θα καταλήξει τελικά στο αίσιο τέρμα της πορείας.

Διώξε από το "είναι" σου κάθε είδωλο, απόκλεισε τον γογγυσμό κατά τον Κριτή που στέκεται μπροστά στην πόρτα. (Ιάκ.ε:9). Ας υπερισχύσει κι η δική σου εμπιστοσύνη όπως εκείνη του Χάλεβ. Η ελπίδα σου να στερεωθεί, η αισιοδοξία σου να επικυρωθεί. Τρανή ήταν η παρουσία του Χάλεβ στο στρατόπεδο, σε αρμονία με τη στάση του Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ. Η εκπαίδευσή του στην έρημο αργότερα θα διδάσκει παραδειγματικά τον Ηλία, τον Παύλο και τόσους άλλους, στις δικές τους πορείες. Η σκέψη του επικεντρωνόταν στην κοιλάδα Εσκώλ παρά στους απειλούντες Ανακείμ. 

Αυτός ο εξαιρετικός άνθρωπος της πίστης μας διδάσκει πάρα πολλά, οποτεδήποτε κι εμείς βρισκόμαστε σε μια περίπλοκη διαδρομή όπου αντιμετωπίζουμε συνεχώς ειδών-ειδών Ανακείμ. Σχεδίασε με πίστη την απόκτηση της γης και τη μετατροπή της για μια τέλεια χρησιμότητα. Αυτός είναι ένας άνδρας που μεταλλάσσει δυσάρεστες καταστάσεις σε ευλογία. Η δυσπιστία των υπολοίπων τονίζει τη δική τους απόλυτη πιστότητα στον Κύριο της πιστότητας. Πέθανε όλη η αμαρτωλή γενιά αφήνοντας τα κοκάλα τους στην έρημο (Εβρ.γ:17). Πολλή λυπηρή ανάμνηση για τόσους που ζουν κάποιου είδους ζωή και μετά αφήνουν τα κόκαλά τους κάπου! Άραγε τι θα αφήσουμε; Κόκαλα στην ερημιά του πεσμένου κόσμου ή σωσμένη ζωή όπως εκείνη του Χάλεβ;

Ο Χάλεβ κι ο Ιησούς του Ναυή διέσχισαν τον Ιορδάνη και κατόπιν πάτησαν το πόδι τους στην ακτή της υπόσχεσης. Δοξασμένη απόκτηση! Ένας από τους υποτακτικούς του Χάλεβ ήταν ο Οθνιέλ, ανιψιός του, γιος του νεότερου αδελφού Κενάζ, ο πρώτος των Κριτών. Αυτός ήταν για τον Χάλεβ ό,τι ήταν ο Τιμόθεος, ο Τίτος, και άλλοι για τον Παύλο, ο Ιωάννης Μάρκος για τον Πέτρο. Ο Χάλεβ εκπαίδευσε τον Οθνιέλ (ο Ελ είναι ισχύς), τον οποίο έκανε γαμπρό του. Άνδρες που κάθισαν στα πόδια αρχικά του Μεγάλου Δασκάλου, του Χάλεβ, του Ηλία, του Παύλου, του Πέτρου, πόσο προνομιούχοι ήταν!

Σαν άνθρωποι, που αποχωρούμε από το γήπεδο του αγώνα ποιους έχουμε εκπαιδεύσει ή επηρεάσει; Αυτή υπερβαίνει κάθε γνωστή μάθηση, διότι επεκτείνει και συμπεριλαμβάνει την αιωνιότητα (Β΄ Τιμ.β:2).

Το να είναι κάποιος πνευματικό παιδί ενός μεγάλου άνδρα, όπως ο Οθνιέλ του Χάλεβ, είναι υπερβολική τιμή. Όμως σε αυτή τη στροφή βλέπουμε κάποιον άλλον άνθρωπο απ' τη συγγένεια του Χάλεβ, τον Καρμηλίτη Ναβάλ. "Ο ίδιος ήταν σκληρός και κακός άνθρωπος" (Α΄Σαμ.κε:2-4), τι θα λέγαμε γι' αυτόν; "Το να είναι κάποιος το κακό παιδί ενός καλού πατέρα, αποτελεί αίσχος για τον μεταγενέστερο". Αυτή η αναγραφή για τον Νάβαλ είναι τελείως διαφορετική απ' αυτήν του Οθνιέλ.

του Θ. Κοσμάδη