Οι εργάτες του αμπελώνα

Ματθ.κ:1-16

Θεμελιώδης αλήθεια: οι πρώτοι έσχατοι και οι έσχατοι πρώτοι!

Το μεγαλύτερο μυστήριο: η πρόσληψη των Εθνικών (Εφες.γ:3-6).

Βασική αρχή: Ο Θεός δεν χρωστά σε κανένα τίποτα!

Πολλοί που ξεκινούν τελευταίοι, με τη χάρη και την ευλογία του Θεού, μπορούν να καταφέρουν πολλά, που κάποιοι που είχαν κληθεί νωρίτερα δεν κατάφεραν (Εβραίοι – εκκλησία – πιστοί).

Ο Ιωάννης έφτασε πρώτος στον τάφο του Χριστού, αλλά ο Πέτρος μπήκε πρώτος μέσα.

Ο άσωτος ήταν το ίδιο αγαπητός μ’ αυτόν που δεν έφυγε.

Τα βραβεία δεν θα δοθούν ανάλογα με το πότε πίστεψε κάποιος, αλλά ανάλογα με το πόσο ετοιμάστηκε.

Όχι κατά την πρωτοτοκία, αλλά ανάλογα με το μέτρο της ηλικίας του πληρώματος του Χριστού.

Ο Ιησούς είχε υποσχεθεί δόξα στους αποστόλους (Ματθ.ιθ:28) αλλά Αποκ.β:26 & γ:21!

Όσοι συμπάσχουν με το Χριστό σήμερα, θα έχουν το ίδιο βραβείο με τους μάρτυρες των πρώτων χρόνων (κουράγιο λοιπόν, δεν ήταν μόνο αυτοί…)!

Δύο γεγονότα:

α) Συμφωνία

β) Πληρωμή

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ (εδ.1-7)

Ποιος τους μίσθωσε; Ο οικοδεσπότης.

Ο Θεός, ο μεγάλος οικοδεσπότης, του Οποίου είμαστε και τον Οποίο υπηρετούμε.

Σαν οικοδεσπότης, έχει δουλειά που πρέπει να γίνει και υπηρέτες που πρέπει να την κάνουν.

Ο Θεός δεν καλεί εργάτες επειδή έχει ανάγκη, αλλά για να τους βοηθήσει.

Που τους μίσθωσε; Στην αγορά.

Μέχρι τότε στεκόταν αργοί, όλη την ημέρα. (Β’ Τιμ.β:4 ουδείς στρατευόμενος…).

Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο για να εργάζεται.

Ρωμ.ς:19  Εργάτες ανομίας, εργάτες δικαιοσύνης.

Ο διάβολος με τους πειρασμούς, μισθώνει εργάτες στο χωράφι του για να τρέφουν γουρούνια.

Ο Θεός με το ευαγγέλιο μισθώνει εργάτες στο αμπέλι Του, να το φροντίζουν (Αδάμ).

Εμείς διαλέγουμε ποιον θα δουλέψουμε (Ι.Ναυή κδ:15).

Πριν μας μισθώσει ο Θεός, βρισκόμασταν σε κατάσταση αργίας (αμαρτία).

Ο αμαρτωλός δεν κάνει τίποτα για τον σκοπό για τον οποίο ήρθε στον κόσμο (υπερτιμά τον εαυτό του).

ΑΓΟΡΑ: τόπος συγκέντρωσης ανθρώπων. Οχλαγωγία (Παρ.α:20,21). Εκεί που παίζουν τα παιδιά.

Δουλειές, επιχειρήσεις, βιασύνη, φωνές, άγχος.

Το ευαγγέλιο μας καλεί έξω από αυτή τη ματαιότητα σε κάτι σοβαρό και αληθινό.

Τι τους ζητήθηκε να κάνουν;

Η εκκλησία είναι το αμπέλι του Θεού, το φύτευμα Του. 

Χρειάζεται πότισμα, σκάψιμο, κλάδεμα, για να φέρει καρπούς που θα είναι εις έπαινον Αυτού.

Καλούμαστε να εργαστούμε μέσα στην εκκλησία.

Όχι νωθρά, αλλά εργατικοί, κατεργαζόμενοι τη σωτηρία μας.

Μπορεί να πάει κανείς αργός στην κόλαση, αλλά όποιος θέλει να πάει στον ουρανό, πρέπει να δουλεύει.

Ποιος θα ήταν ο μισθός τους;

Ένα δηνάριο, για 12 ώρες δουλειά (6-6).

Αυτό δεν σημαίνει ότι το βραβείο μας είναι κάτι που αξίζαμε, επειδή δουλέψαμε, είναι η χάρις του Θεού (Ρωμ.δ:1-5).

Η υπηρεσία μας δεν συγκρίνεται με τη δόξα του Θεού, είμαστε αχρείοι δούλοι.

Ό,τι είναι δίκαιον (Ματθ.κ:4-7).

Για πόσο χρόνο τους μίσθωσε;

1 μέρα. Καλούμαστε για δουλειά μιας μέρας.

Η ζωή μας είναι αυτή η μέρα που πρέπει να εργαστούμε τα έργα του Θεού.

Λίγος χρόνος σε σχέση με το βραβείο της αιωνιότητας κοντά στο Θεό (Ιώβ ιδ:1-6).

Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, να βιαστούμε γιατί όταν έρθει η νύχτα κανείς δεν μπορεί να δουλεύει (Α’ Θες.ε:5 & Ιωάν.θ:4).

Η νύχτα θα φέρει την ανάπαυση και το μισθό. Κρατήσου λοιπόν, πίστευε και έχε υπομονή. Λίγο ακόμα!

Καλέστηκαν σε διάφορες ώρες.

Οι απόστολοι την 1^η ώρα, οι Εβραίοι την 3^η ώρα όταν ο Ιησούς ήταν ανάμεσά τους.

Μετά την ανάληψη (6^η και 9^η) ξανά στους Εβραίους. 

Πρώτα στην Ιουδαία, μετά στη Σαμάρεια και την 11^η ώρα στα έθνη.

Σήμερα, δεν υπάρχει Ιουδαίος και Έλληνας.

Το ίδιο ισχύει για τις διάφορες ηλικίες. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής και ο Τιμόθεος ήταν νέοι. Ο Παύλος ήταν μεσήλικας. Άλλοι ενήλικες, όταν η μέρα της ζωής έχει περάσει και μένει μόνο 1 ώρα (11-12).

Κανείς δεν καλείται στις 12, όταν η ζωή έχει τελειώσει και δεν υπάρχουν ευκαιρίες. Όσο ζει κάποιος υπάρχει ελπίδα, όσο μεγάλος κι αν είναι (Νικόδημος).

Όμως μην πεις, θα το αφήσω μέχρι τότε.

Αυτούς που καλέστηκαν την 11^η ώρα, κανείς δεν τους είχε καλέσει μέχρι τότε (το ευαγγέλιο στα έθνη).

Όμως, αυτοί που καλέστηκαν την 3^η και 6^η ώρα, δεν μπορούν να πουν, κανείς δεν μας μίλησε (όταν σου ανατίθεται μια δουλειά…)!

Ούτε μπορούν να είναι σίγουροι ότι θα καλεστούν ξανά σήμερα (κάλεσμα του γάμου).

Η ΠΛΗΡΩΜΗ

Έγινε μόνο όταν έγινε εσπέρα. Όπως συνήθως γίνεται. 

Είναι η ώρα των λογαριασμών.

Η κρίση είναι μετά το θάνατο.

Όσοι δουλεύουν πιστά θα ανταμειφθούν μετά το θάνατο, όχι αργότερα, αλλά μέχρι τότε πρέπει να περιμένουν με υπομονή (Δευτ.κδ:15).

Ο Παύλος ήξερε ότι με το που θα πέθαινε, θα ήταν με το Χριστό.

Δεν πήγαν να πληρωθούν, παρά μόνο όταν καλέστηκαν.

Πρέπει να περιμένουμε με υπομονή τον καιρό του Θεού για να ξεκουραστούμε.

Πρέπει να «πηγαίνουμε» με το ρολόι του Αφεντικού.

Η τελευταία σάλπιγγα θα καλέσει τους εργάτες (Α’ Θες.δ:16).

Ποιος ήταν ο μισθός;

Ένα δηνάριο.

Ρωμ.β:17 Δεν είναι μισθός, αλλά δώρο.

Αν και θα υπάρχουν βαθμίδες δόξας στον ουρανό, όλοι θα είναι ευτυχισμένοι.

Αυτοί που καλέστηκαν από λεωφόρους και φραγμούς θα καθίσουν μαζί με τον Αβραάμ….(Ματθ.η:11).

Αν και όλα τα σκεύη δεν έχουν την ίδια χωρητικότητα, όλα θα είναι γεμάτα στον ουρανό.

Ο μισθός δίδεται κατά χάριν, δεν είναι χρέος του Θεού.

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ:

Μουρμούρισαν (εδ.11,12).

Τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν στον ουρανό, μόνο στη γη.

Οι Εβραίοι ζήλεψαν τους Εθνικούς.

Ο μεγάλος αδελφός τον άσωτο.

-         

   Εμείς έχουμε κάνει τόσα, έχουμε εργαστεί τόσο πολύ!!!

Συμβαίνει με όλους μας, νομίζουμε ότι έχουμε προσφέρει τα πιο πολλά και έχουμε ευλογηθεί λιγότερο.

Υποτιμούμε τους άλλους και υπερτιμούμε τους εαυτούς μας.

Ματθ.ιθ:27-30 «ημείς αφήκαμεν πάντα και σοι ηκολουθήσαμεν». Ο Πέτρος έπρεπε να μπει στη θέση του, να μην καυχάται.

Ο Παύλος ομολογούσε: «Διότι εγώ είμαι ο ελάχιστος των αποστόλων, όστις δεν είμαι άξιος να ονομάζωμαι απόστολος….» (Α’ Κορ.ιε:9).

Ο ΟΙΚΟΔΕΣΠΟΤΗΣ ΑΠΑΝΤΑ:

Δεν έκανα λάθος (εδ.13,14).

Φίλε: μαλακός, ήπιος, άσχετα με το τι λένε.

Ο Θεός δεν κάνει λάθος (Ρωμ.γ:5,6).

Αν ο Θεός κάνει χάρη σε κάποιον, αυτό είναι καλοσύνη γι’ αυτόν αλλά δεν είναι αδικία για μένα.

Δεν συμφωνήσαμε τόσο;

Είναι καλό να θυμόμαστε τι έχουμε συμφωνήσει το Θεό.

Κάποιοι θέλουν τη μερίδα τους εδώ (Ψαλμ.ιζ:14).

Κάποιοι θέλουν να φανούν (Ματθ.ς:2,5)

Άλλοι θέλουν να απολαμβάνουν (Λουκ.ς:24, ις:25)

Αυτοί θα αποκοπούν από κάθε πνευματική ευλογία, γιατί πήραν το δηνάριο που συμφώνησαν (Ματθ.ς:1,2).

Οι πιστοί συμφωνούν με το Θεό να έχουν το δηνάριο τους στην άλλη ζωή και πρέπει να το θυμούνται αυτό!