Το
θέμα που ξεκινάμε να εξετάσουμε είναι τόσο μεγάλο που μπορούν να γραφτούν μόνο
γι’ αυτό ολόκληρα βιβλία, αλλά θα κάνουμε μια προσπάθεια. Μπορεί κάποιοι απ’
αυτούς που διαβάζουν αυτές τις γραμμές να μην είναι γονείς, αλλά κάποια μέρα θα
γίνουν κι έτσι όλοι πρέπει να καταλάβουμε ότι ο ανεκτίμητος θησαυρός που ο Θεός
δίνει σε μια οικογένεια, είναι τα παιδιά. Μετά από τον σύζυγο ή την σύζυγο που
ο Θεός σου έχει δώσει ή θα σου δώσει, το πιο όμορφο δώρο μέσα στην οικογένεια
είναι τα παιδιά. Μιλάμε πάντοτε σε φυσικό επίπεδο, γιατί στα πνευματικά ξέρουμε
ότι το ανεκτίμητο δώρο του Θεού είναι το Άγιο Πνεύμα μέσα μας. Όμως πριν
μπορέσουμε να καταλάβουμε το πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του γονιού, θα
πρέπει να αναγνωρίσουμε την αξία που ο Ιησούς δίνει στα παιδιά.
Ματθ.ιη:10,
14 Κατά γενική έννοια ο Ιησούς μιλάει εδώ για όλους τους αμαρτωλούς,
αλλά αν δούμε στο εδ.6 μιλάει για τα παιδιά και πώς πρέπει να τους
συμπεριφερόμαστε. Ο Ιησούς ενδιαφέρεται για το πώς μεταχειριζόμαστε τα παιδιά.
Σε κάποια άλλη στιγμή είπε: Αφήστε τα παιδιά να έρθουν σ’ Εμένα γιατί των
τοιούτων είναι η Βασιλεία των ουρανών.
Πρώτα
απ’ όλα πρέπει να καταλάβουμε ότι κάθε γιος ή κάθε κόρη που γεννιέται από μας
είναι μια αιώνια ψυχή για το Θεό. Δεν αναφερόμαστε εδώ για την υποχρέωση του
γονιού να φροντίσει την τροφή και την ενδυμασία του παιδιού, αλλά στο ότι το
παιδί είναι μια ζώσα ψυχή.
Όταν
αγοράζεις ένα σπίτι, ξέρεις ότι όσο περνάει ο καιρός αυτό παλιώνει και χάνει
την αξία του. Όταν αγοράσεις ένα αμάξι, πάλι ξέρεις ότι με το χρόνο παλιώνει
και κάποια στιγμή πρέπει να αγοράσεις ένα άλλο. Όμως ένα παιδί, αυτή η αιώνια
ψυχή πρόκειται να ζήσει κάπου αιώνια. Στον ουρανό ή στην κόλαση! Το που θα
περάσει την αιωνιότητα ένα παιδί, εξαρτάται σε ένα μεγάλο βαθμό από τους
γονείς. Πως θα το διδάξουν, πως θα το εκπαιδεύσουν, τι θα το αφήσουν ν’ ακούσει
και να δει, καθορίζει σημαντικά τον τόπο που θα περάσει την αιωνιότητα το
παιδί.
Η μεγαλύτερη ευθύνη ενός πατέρα και μιας μητέρας είναι να εκπαιδεύσουν
τα παιδιά τους κι αυτό το έργο αρχίζει απ’ τη στιγμή που θα γεννηθεί το παιδί.
Όταν το παιδί μεγαλώσει, μετά δεν θα μπορείς να το ελέγξεις, αλλά οι αποφάσεις
που θα παίρνει θα είναι ανάλογες αυτών που διδάχτηκε όταν ήταν μικρό. Αν εσύ το
αναθρέψεις σωστά και όταν αυτό μεγαλώσει φύγει από την αλήθεια, έχεις την
υπόσχεση του Θεού ότι θα επιστρέψει (Παρ.κβ:6). Ξέροντας μόνο που είναι η
αλήθεια, δεν είναι αρκετό για ένα παιδί που έχει απομακρυνθεί να επιστρέψει.
Αυτό που θα το κάνει να επιστρέψει είναι η
διδασκαλία που πήρε όταν ήταν ακόμα μικρό, ο λόγος του Θεού. Ο Θεός ποτέ
δεν θα παραβιάσει το ελεύθερο θέλω αυτού του παιδιού για να το αναγκάσει να
επιστρέψει, αλλά μπορεί να του φέρει στη θύμησή του τί οι γονείς του το δίδαξαν.
Αν όμως δεν έχει διδαχθεί, δεν θα έχει τίποτα να θυμηθεί!
Το να
είναι λοιπόν κάποιος γονιός, είναι η μεγαλύτερη ευθύνη που μπορεί να έχει αλλά
και η μεγαλύτερη πρόκληση. Η πιο θλιβερή ιστορία που γράφτηκε ποτέ μέσα στη
Γραφή, είναι αυτή που μιλάει για εκείνη τη γενιά που δεν γνώρισε ποτέ το Θεό.
Ησ.
Ναυή κδ:31 Ο Ισραήλ λάτρευε το Θεό όσο ζούσε ο Ιησούς του Ναυή και αργότερα
οι πρεσβύτεροι που έζησαν μαζί με τον Ιησού και είδαν τα θαυμάσια που ο Κύριος
έκανε.
Κριτ.β:10-15 Αυτή η γενιά
που σηκώθηκε, δεν γνώριζε τον Κύριο,
γιατί η προηγούμενη δεν τη δίδαξε ν’ ακολουθεί τις εντολές του Θεού. Κι αυτή η
γενιά χάθηκε, όπως σχεδόν και η επόμενη, μέχρι που ξαναπήραν το νόμο του Θεού
στα χέρια τους κι άρχισαν να γνωρίζουν ξανά το Θεό.
Αν
απ’ την ημέρα της Πεντηκοστής, κάθε πατέρας, σε κάθε γενιά, έκανε αυτό το απλό
καθήκον του να πει, να διδάξει στα παιδιά του, τί ο απόστολος Πέτρος είπε
εκείνη τη μέρα, σήμερα δεν θα ήμασταν μια μικρή εκκλησία πάνω στον κόσμο. Αλλά
η ίδια ευθύνη βαρύνει και σήμερα κάθε χριστιανικό σπίτι.
Ο
Ιησούς χρησιμοποίησε μικρά παιδιά σαν παράδειγμα, πώς πρέπει να είναι ο κάθε
πιστός. Τα παιδιά είναι αθώα, αγνά, καθαρά, γεμάτα πίστη. Είναι σαν ένας λευκός
πίνακας που μπορείς να πάρεις ένα μαρκαδόρο και ν’ αρχίσεις να γράφεις πάνω.
Όλα τα παιδιά εξαρτώνται τόσο πολύ απ’ τους γονείς τους. Οι γονείς είναι αυτοί
που αρχίζουν να γράφουν ό,τι θέλουν πάνω σ’ αυτό τον πίνακα του μυαλού του
παιδιού τους, και πριν καλά καλά το καταλάβουν, το παιδί αρχίζει να απορροφάει
όλα αυτά. Τα παιδιά βλέπουν και καταλαβαίνουν πολλά. Οι μεγάλοι άνδρες δεν
γεννιούνται, αλλά καλλιεργούνται. Το πόσο μεγάλοι είναι, εξαρτάται απ’ την
κληρονομιά τους και το παρελθόν τους. Κάποιοι βέβαια έχουν ταλέντα που δεν τα
έχουν άλλοι, αλλά και πάλι άνθρωπος με ταλέντα μπορεί να έχει μια άδεια ζωή.
Έχουμε λοιπόν τη μεγάλη ευκαιρία και τιμή να καλλιεργήσουμε, να διδάξουμε και
ν’ αυξήσουμε σωστά τα παιδιά μας. Τα παιδιά μαθαίνουν πριν οι γονείς το
καταλάβουν. Θα κάνουν, ότι βλέπουν τους γονείς τους να κάνουν.
