Κοριτσάκι από το Αφγανιστάν βρίσκεται μαζί με τον πατέρα του στα κρατητήρια
της υπηρεσίας Αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη από τις 11 Απριλίου.
Αγνοήθηκε η δικαστική απόφαση ότι δεν συντρέχουν λόγοι να
προφυλακιστούν αλλά και η γνωμοδότηση της Υπηρεσίας Ασύλου για την αποφυλάκιση
των δύο κρατουμένων.
Για άλλη μια φορά το ελληνικό κράτος εξαντλεί την αναλγησία του, αυτή τη φορά σε ένα κοριτσάκι εννέα χρονών από το Αφγανιστάν, που κρατείται μαζί με τον πατέρα του στα κρατητήρια της Υπηρεσίας Αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη από τις 11 Απριλίου – σχεδόν δύο μήνες.
Εκείνη την ημέρα, "μεγάλη" Παρασκευή, το κορίτσι μαζί με μια γυναίκα που το συνόδευε συνελήφθησαν στο αεροδρόμιο με την κατηγορία πως επιχειρούν να ταξιδέψουν με πλαστά έγγραφα. Το κορίτσι ειδοποίησε τον πατέρα του, που κατέφτασε στο αεροδρόμιο και συνελήφθη κι αυτός. Πατέρας και κόρη οδηγήθηκαν στο Αυτόφωρο Μονομελές. Τους ασκήθηκε δίωξη και τους δόθηκε αναβολή να δικαστούν τον Φεβρουάριο του 2015.
Για το ελληνικό κράτος, δεν έχει σημασία που δεν έχει γίνει η δίκη και δεν έχουν καταδικαστεί οι δύο υπόδικοι. Δεν έχει σημασία ότι έκρινε το δικαστήριο πως δεν συντρέχουν λόγοι να τους προφυλακίσει. Δεν έχει σημασία η ηλικία της μικρής. Ούτε πως στις αρχές Μαΐου υπέβαλαν πατέρας και κόρη αίτημα να τους χορηγηθεί άσυλο από τη Γερμανία, με βάση τον κανονισμό Δουβλίνο για την οικογενειακή επανένωση, καθώς στη Γερμανία ζουν και έχουν ζητήσει άσυλο η μητέρα της μικρής μαζί με τα τέσσερα ανήλικα αδέλφια της.
Η Υπηρεσία Ασύλου γνωμοδότησε θετικά για την αποφυλάκιση των δύο κρατούμενων, αλλά και αυτή η γνωμοδότηση δεν έχει σημασία και δεν λαμβάνεται υπόψη.
Το μόνο που έχει σημασία για το ελληνικό κράτος είναι πως δεν έχουν νόμιμα έγγραφα οι άνθρωποι αυτοί και επιπλέον τους έχει ασκηθεί ποινική δίωξη. Ο συνδυασμός αυτός επιτρέπει στην ΕΛ.ΑΣ. να τους θεωρεί «κίνδυνο για τη δημόσια τάξη», ερμηνεύοντας καταχρηστικά τον νόμο, και να τους κρατά έγκλειστους προς απέλαση, μέχρι να εκδοθεί η απόφαση ασύλου από τη Γερμανία, που θα χρειαστεί μήνες, σύμφωνα με όλες τις προβλέψεις.
Το Οικουμενικό Πρόγραμμα Προσφύγων απευθύνθηκε στην Εισαγγελία Ανηλίκων ώστε να διαταχθεί η φιλοξενία της μικρής σε ξενώνα. Αλλά τόσο η μικρή όσο και ο πατέρας της είναι ανένδοτοι.
Μπροστά στην προοπτική να χωριστούν για μήνες βάζουν τα κλάματα και γαντζώνονται η κόρη πάνω στον πατέρα. Η μικρή τρομάζει και μόνο στην ιδέα να ζήσει με άγνωστους ανθρώπους σε ξένη χώρα για άγνωστο χρονικό διάστημα.
Προτιμά τον δεύτερο όροφο των κρατητηρίων του Αλλοδαπών, εκεί όπου κρατούνται γυναίκες κι όπου της έχει παραχωρηθεί, σύμφωνα με την αστυνομία, ειδικός χώρος για να ζει μαζί με τον πατέρα της. Κι ας είναι άθλιο το περιβάλλον κι ας υπάρχει κίνδυνος να αρρωστήσουν στις νοσογόνες συνθήκες των ελληνικών κρατητηρίων.
Το «έγκλημά» της
Ετσι, ένα κορίτσι, που στα εννιά του χρόνια κλήθηκε, άγνωστο για ποιο λόγο, να αφήσει το σπίτι του και την πατρίδα του και να κάνει το μακρύ ταξίδι ώς εμάς, καλείται τώρα να διαλέξει να ζήσει για μήνες είτε σ’ έναν ξενώνα χωρίς κανέναν δικό του είτε στο κρατητήριο. Μόνο και μόνο επειδή δεν έχει χαρτιά και κατηγορείται για ένα πλημμέλημα. Ή, αλλιώς, επειδή αποφάσισε το ελληνικό κράτος να κάνει τον βίο αβίωτο στους μετανάστες και τους πρόσφυγες.
Του Δημήτρη Αγγελίδη-Πηγη:efsyn.grΓια άλλη μια φορά το ελληνικό κράτος εξαντλεί την αναλγησία του, αυτή τη φορά σε ένα κοριτσάκι εννέα χρονών από το Αφγανιστάν, που κρατείται μαζί με τον πατέρα του στα κρατητήρια της Υπηρεσίας Αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη από τις 11 Απριλίου – σχεδόν δύο μήνες.
Εκείνη την ημέρα, "μεγάλη" Παρασκευή, το κορίτσι μαζί με μια γυναίκα που το συνόδευε συνελήφθησαν στο αεροδρόμιο με την κατηγορία πως επιχειρούν να ταξιδέψουν με πλαστά έγγραφα. Το κορίτσι ειδοποίησε τον πατέρα του, που κατέφτασε στο αεροδρόμιο και συνελήφθη κι αυτός. Πατέρας και κόρη οδηγήθηκαν στο Αυτόφωρο Μονομελές. Τους ασκήθηκε δίωξη και τους δόθηκε αναβολή να δικαστούν τον Φεβρουάριο του 2015.
Για το ελληνικό κράτος, δεν έχει σημασία που δεν έχει γίνει η δίκη και δεν έχουν καταδικαστεί οι δύο υπόδικοι. Δεν έχει σημασία ότι έκρινε το δικαστήριο πως δεν συντρέχουν λόγοι να τους προφυλακίσει. Δεν έχει σημασία η ηλικία της μικρής. Ούτε πως στις αρχές Μαΐου υπέβαλαν πατέρας και κόρη αίτημα να τους χορηγηθεί άσυλο από τη Γερμανία, με βάση τον κανονισμό Δουβλίνο για την οικογενειακή επανένωση, καθώς στη Γερμανία ζουν και έχουν ζητήσει άσυλο η μητέρα της μικρής μαζί με τα τέσσερα ανήλικα αδέλφια της.
Η Υπηρεσία Ασύλου γνωμοδότησε θετικά για την αποφυλάκιση των δύο κρατούμενων, αλλά και αυτή η γνωμοδότηση δεν έχει σημασία και δεν λαμβάνεται υπόψη.
Το μόνο που έχει σημασία για το ελληνικό κράτος είναι πως δεν έχουν νόμιμα έγγραφα οι άνθρωποι αυτοί και επιπλέον τους έχει ασκηθεί ποινική δίωξη. Ο συνδυασμός αυτός επιτρέπει στην ΕΛ.ΑΣ. να τους θεωρεί «κίνδυνο για τη δημόσια τάξη», ερμηνεύοντας καταχρηστικά τον νόμο, και να τους κρατά έγκλειστους προς απέλαση, μέχρι να εκδοθεί η απόφαση ασύλου από τη Γερμανία, που θα χρειαστεί μήνες, σύμφωνα με όλες τις προβλέψεις.
Το Οικουμενικό Πρόγραμμα Προσφύγων απευθύνθηκε στην Εισαγγελία Ανηλίκων ώστε να διαταχθεί η φιλοξενία της μικρής σε ξενώνα. Αλλά τόσο η μικρή όσο και ο πατέρας της είναι ανένδοτοι.
Μπροστά στην προοπτική να χωριστούν για μήνες βάζουν τα κλάματα και γαντζώνονται η κόρη πάνω στον πατέρα. Η μικρή τρομάζει και μόνο στην ιδέα να ζήσει με άγνωστους ανθρώπους σε ξένη χώρα για άγνωστο χρονικό διάστημα.
Προτιμά τον δεύτερο όροφο των κρατητηρίων του Αλλοδαπών, εκεί όπου κρατούνται γυναίκες κι όπου της έχει παραχωρηθεί, σύμφωνα με την αστυνομία, ειδικός χώρος για να ζει μαζί με τον πατέρα της. Κι ας είναι άθλιο το περιβάλλον κι ας υπάρχει κίνδυνος να αρρωστήσουν στις νοσογόνες συνθήκες των ελληνικών κρατητηρίων.
Το «έγκλημά» της
Ετσι, ένα κορίτσι, που στα εννιά του χρόνια κλήθηκε, άγνωστο για ποιο λόγο, να αφήσει το σπίτι του και την πατρίδα του και να κάνει το μακρύ ταξίδι ώς εμάς, καλείται τώρα να διαλέξει να ζήσει για μήνες είτε σ’ έναν ξενώνα χωρίς κανέναν δικό του είτε στο κρατητήριο. Μόνο και μόνο επειδή δεν έχει χαρτιά και κατηγορείται για ένα πλημμέλημα. Ή, αλλιώς, επειδή αποφάσισε το ελληνικό κράτος να κάνει τον βίο αβίωτο στους μετανάστες και τους πρόσφυγες.
