Υποστηρίζεται από πολλούς ότι το Ματθαίος 28:19 «πορευθέντες ουν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το
όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγ. Πνεύματος», δεν είναι εντολή του Κυρίου αλλά εκ των υστέρων απόδοση της παράδοσης μερίδας της καθολικής εκκλησίας σε κάποιο προφορικό ή γραπτό στάδιό
της.
Την άποψη αυτή έχουν τροφοδοτήσει οι παλινωδίες του Ευσέβιου Καισαρείας
(264-340 μΧ). Υπήρξε εκπρόσωπος ουνιταριανής θεολογικής ομάδας, φανατικός αντιμονοθειστής, αρνούμενος ακόμα και το «ομοούσιο» των υποτιθέμενων προσώπων της θεότητας.
Οι απόψεις του Ευσέβιου βρίσκονταν ανάμεσα σε εκείνες του Αρείου και του Αθανασίου (που εκπροσωπούσε την διαλλακτικότερη μερίδα της ίδιας θεολογίας). Προσπάθησε να συμβιβάσει τις δύο αντιμαχόμενες ομάδες του καθολικισμού, γι αυτό και δεν υπόγραψε το σύμβολο της Νίκαιας.
Θεωρείται μυθομανής και δουλοπρεπής υπηρέτης της ρωμαικής εξουσίας. Ο ίδιος ομολογεί κυνικότατα ότι μέσα στην ιστορία του «...έγραψε ό,τι ωφελούσε την (καθολική) εκκλησία και παρέλειπε ότι την ζημίωνε». Είναι ο συγγραφέας της (μοναδικής) εκκλησιαστικής ιστορίας (;) που σώζεται μέχρι σήμερα, ενώ διεύθυνε την βιβλιοθήκη του Παμφίλου
στην Αντιόχεια και είχε πρόσβαση στα χειρόγραφα των τριών πρώτων αιώνων.
Στην εκκλησιαστική του ιστορία περιγράφει την εντολή του Χριστού ως εξής: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη εν τω ονόματί
μου..»
Στα έργα του «Ευαγγελική Απόδειξις», «Πανηγυρικός προς τον Αυτοκράτορα Κων/νο», «Υπόμνημα στους Ψαλμούς», «Υπόμνημα στον προφήτη Ησαία», δεν μνημονεύεται το εδάφιο με την μορφή που το γνωρίζουμε.
Το Ματθαίος
28:19 ο ίδιος το παραθέτει ως εξής: «πορευθέντες
μαθητεύσατε πάντα τα έθνη εν τω ονόματί μου, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα
όσα ενετειλάμην υμίν». Το Ματθαίος
24:14 το αναφέρει «..και κηρυχθήσεται τούτο το ευαγγέλιον της
βασιλείας εν όλη τη οικουμένη εις μαρτύριον πάσι τοις έθνεσι, και τότε ήξει το
τέλος»
Δηλαδή το συγκεκριμένο εδάφιο δεν φαίνεται να το συσχετίζει
με το βάπτισμα, και πολύ περισσότερο με το «όνομα του Πατρός, του Υιού και
του Αγίου Πνεύματος»
Ο
ίδιος ο Ευσέβιος επικαλείται αργότερα το Ματθαίος 28:19 με την μορφή που σήμερα
το γνωρίζουμε, υποστηρίζοντας ότι το εδάφιο αναφέρεται σε υποστάσεις της θεότητας, στην προσπάθειά του να υποστηρίξει
τις απόψεις των τριαδιστών της τότε εποχής κατά της
εκκλησίας μας (βλέπε ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΕΛΛΟΥ -ΛΟΓΟΣ
Α). Ακόμα το επικαλείται στο έργο του «Εκκλησιαστική θεολογία».
Τα αντιφατικές αυτές αναφορές του Ευσέβιου έκαναν πολλούς μελετητές να πιστέψουν ότι το συγκεκριμένο εδάφιο είναι εμβόλιμο από τον ίδιο ή και άλλους πλαστογράφους κατά την συνήθεια των αντιμαχόμενων ομάδων του καθολικισμού.
Στην πραγματικότητα το Ματθαίος 28:19 υπάρχει με την γνωστή του μορφή σε αρχαία αντίγραφα, με αρχαιότερο εκείνο του 325 μ.Χ. Ετσι τα συγκεκριμένα στοιχεία δεν αποτελούν απόδειξη παραποίησης του αρχέτυπου κειμένου. Το ίδιο το εδάφιο είναι πολύτιμο αφού βάζει τέλος στην τριαδική επιχειρηματολογία, ξακαθαρίζοντας ότι το όνομα του Πατέρα είναι το αυτό με το όνομα του Υιού και του αγίου Πνεύματος, ενώ το βάπτισμα που ακολουθείται στο βιβλίο των Πράξεων συσχετίζει απόλυτα το όνομα αυτό με το υπέρ παν Ονομα του Ιησού.
