Εβρ.δ:5 Είπε ότι
η γη Χαναάν ήταν ανάπαυση. Ορισμένοι έχασαν αυτή την ανάπαυση, αλλά άλλοι
μπήκαν. Μετά όμως μιλάει για μια άλλη κατάπαυση με τον Δαβίδ, που σημαίνει ότι
το να μπουν στη γη Χαναάν δεν ήταν ακριβώς αυτό που ήθελε ο Θεός να τους δώσει,
παρόλο που αναπαύθηκαν εκεί, απέκτησαν γη και σπίτια.
Ο Θεός όμως μέσα απ' τους τύπους διδάσκει και τους μιλάει
τώρα για μια άλλη κατάπαυση μέσα από το στόμα του Δαυίδ, ο οποίος έζησε το 800
π.Χ. περίπου και οι Ισραηλίτες μπήκαν στη γη Χαναάν περίπου το 1380 π.Χ.
Ο Παύλος προσπαθεί να τους δείξει ποια είναι αυτή η κατάπαυση
που ο Θεός θέλει να τους δώσει. Θέλει να καταλάβουν ότι όλα αυτά ήταν τύποι και
τίποτα παραπάνω κι ότι δεν πρέπει πια να κοιτάζουν τους τύπους, αλλά την ουσία.
Εβρ.δ:8 Αν αυτό
που νόμιζαν οι Εβραίοι (Χαναάν, Ιερουσαλήμ, Ναός), ήταν η κατάπαυση, τότε γιατί
ο Δαυίδ να μιλάει για μια άλλη μέρα.
Εβρ.δ:9 Άρα μένει κατάπαυσις εις τον λαόν του Θεού.
Αυτό είναι το συμπέρασμα. Μένει ένας Σαββατισμός για το λαό του Θεού, που
πρέπει να μπούμε και να μείνουμε εκεί.
Ο Θεός έχει μια ανάπαυση για το λαό Του. Αυτή η ανάπαυση
γίνεται πραγματικότητα στην καρδιά του αναγεννημένου παιδιού του Θεού. Είναι η
ανάπαυση του Αγίου Πνεύματος (Ησ.κη:11,12).
Εβρ.δ:10 Όταν ο
πιστός μπει μέσα σ' αυτή την κατάπαυση, παύει από τα έργα του, όπως και ο Θεός
έπαψε από τα δικά Του έργα την 7η μέρα.
Ποιά είναι τα έργα από τα οποία καταπαύουμε εμείς όταν
μπούμε στην κατάπαυση του Θεού; Είναι τα έργα της σάρκας. Όταν μπούμε σ’ αυτή
την κατάπαυση που είναι η βάπτιση με Πνεύμα Άγιο, εννοείται ότι πρέπει να παύσουμε
να κάνουμε τα έργα της σάρκας και να κάνουμε τα έργα του Πνεύματος.
Ησ.κη:9-13 «Τίνα
θέλει διδάξει την σοφίαν; και τίνα θέλει κάμει να καταλάβη την διδασκαλίαν;
αυτοί είναι ως βρέφη απογεγαλακτισμένα, απεσπασμένα από των μαστών. Διότι με διδασκαλίαν
επί διδασκαλίαν, με διδασκαλίαν επί διδασκαλίαν, με στίχον επί στίχον, στίχον
επί στίχον, ολίγον εδώ, ολίγον εκεί, διότι με χείλη ψελλίζοντα και με άλλην γλώσσαν
θέλει ομιλεί προς τούτον τον λαόν· προς τον οποίον είπεν, Αύτη είναι η
ανάπαυσις, με την οποίαν δύνασθε να αναπαύσητε τον κεκοπιασμένον, και αύτη
είναι η άνεσις· αλλ' αυτοί δεν ηθέλησαν να ακούσωσι. Και ο λόγος του Κυρίου
θέλει είσθαι προς αυτούς διδασκαλία επί διδασκαλίαν, διδασκαλία επί
διδασκαλίαν, στίχος επί στίχον, στίχος επί στίχον, ολίγον εδώ, ολίγον εκεί· διά
να περιπατήσωσι και να προσκόπτωσιν εις τα οπίσω και να συντριφθώσι και να
παγιδευθώσι και να πιασθώσι».
Να, ποιά είναι αυτή η ανάπαυση. Έτσι είναι γραμμένος ο λόγος
του Θεού, λίγο εδώ λίγο εκεί κι όταν τα βάλεις όλα μαζί ο Θεός σου αποκαλύπτει
αυτό που πρέπει να ξέρεις.
Η ανάπαυση που λέει στο εδ.12, είναι η άλλη γλώσσα που αναφέρει
στο εδ.11, τα ψελλίζοντα χείλη. Όταν
ακούς κάποιον να μιλάει μια γλώσσα που δεν την ξέρεις σου φαίνεται ότι
ψελλίζει.
Οι Εβραίοι ονόμαζαν τους Χαλδαίους και τους Βαβυλώνιους «βαθύ
λαρύγγι» επειδή δεν ήξεραν τη γλώσσα τους.
Ο Χριστός είπε: ελάτε σ' εμένα κι εγώ θα σας αναπαύσω. Πως
ανάπαυσε ο Χριστός τους μαθητές Του;
Με το Πνεύμα το Άγιο. Αυτή είναι η ανάπαυση. Είναι ο Παράκλητος.
Είναι ο ίδιος ο Κύριος ανάμεσα στους πιστούς Του σαν Άγιο Πνεύμα.
Όταν βγει άλλη γλώσσα από το στόμα σου σημαίνει ότι ο Θεός
έχει πάρει τον έλεγχο του στόματος σου εκείνη την ώρα. Και αυτό γιατί η γλώσσα
είναι το τελευταίο μέλος του σώματος που υποτάσσεται. Είναι το πιο ανυπότακτο
μέλος του σώματος μας.
Ο Θεός θέλει να φτάσουμε σ' ένα σημείο που να πάψουν τα έργα
της σάρκας. Να φύγει από μέσα μας ο σαρκικός άνθρωπος και ν' αναπαυθεί ο Θεός
μέσα μας. Αν συνεχώς αμαρτάνεις και λυπείς το Θεό, ο Θεός δεν μπορεί ν’ αναπαυθεί
μέσα σου.
Εβρ.δ:11 Να
μπούμε μέσα στα πνευματικά, μέσα στη χάρη και την ευλογία του Θεού, να γευθούμε
την ομορφιά του Θεού και αυτό γίνεται με πολύ προσευχή και αφιέρωση.
Αν αυτή η ανάπαυση είναι η κατάπαυση απ’ τις προσπάθειες
(έργα) του καθένα, τότε ποια είναι η σημασία του εδ.11 που λέει να σπουδάσουμε
για να μπούμε στην κατάπαυση; Στην πραγματικότητα είναι μια προτροπή να μην
γίνουμε απρόσεκτοι ή αδιάφοροι και δεν υπακούσουμε το Θεό. Το θέμα είναι να
πιστεύουμε επιμελώς στο Θεό. Χρειάζεται επιμέλεια, επειδή ο Λόγος του Θεού
είναι ζωντανός και ενεργητικός, εισέρχεται βαθιά μέσα στις σκέψεις και τον
εσωτερικό μας άνθρωπο και κρίνει τους σκοπούς και τα ελατήρια της καρδιάς μας.
Όλα είναι γυμνά και ανοιχτά στα μάτια του Θεού. Θα πρέπει λοιπόν να φοβηθούμε μήπως
δεν έχουμε τα προσόντα για να μπούμε στην ανάπαυσή Του εξαιτίας απιστίας.
Εβρ.δ:12 Δεν
υπάρχει κανένας άλλος τρόπος να ξεχωρίσεις και να καταλάβεις αν αυτό που
σκέφτεσαι είναι από το Θεό ή από το διάβολο, παρά μόνο με το λόγο του Θεού. Είναι
η ζυγαριά που ζυγίζει τα διανοήματα.
Εφες.ς:17 Μιλάει εδώ για την πανοπλία του πιστού. Το
μόνο επιθετικό όπλο του Χριστιανού είναι η μάχαιρα του Πνεύματος, ο λόγος του
Θεού. Μ' αυτό το μαχαίρι μόνο θα υπερισχύσουμε του σατανά. Γι' αυτό πρέπει να
ξέρουμε το λόγο του Θεού, να μάθουμε ποιά είναι τα δικαιώματα μας. Διαφορετικά δεν
μπορούμε να παλέψουμε με τις δυνάμεις του σκότους και να σταθούμε.
