Επικίνδυνες «ζυμώσεις»

Οι μαθητές του Κυρίου ήταν άνθρωποι όπως κι εμείς. Δεν είχαν μεγάλη μόρφωση ή ιδιαίτερη ευφυΐα, ούτε διέθεταν εξαιρετικά φυσικά χαρίσματα. Επόμενο ήταν, λοιπόν, να ενεργούν και να συμπεριφέρονται όπως όλοι οι κοινοί άνθρωποι της εποχής τους, αλλά και της δικής μας.

Σ' ένα περιστατικό που διηγούνται οι ευαγγελιστές Ματθαίος (ις:1-12) και Μάρκος (η:13-21), παρακολουθούμε τους μαθητές να προβληματίζονται και να στενοχωρούνται επειδή, σαν άνθρωποι «ελησμόνησαν να λάβωσιν άρτους». Πόσες φορές αλήθεια κι εμείς δεν διαπιστώνουμε κάποια κενά στις υποχρεώσεις μας, που οφείλονται στην αδυναμία μας να τα γνωρίζουμε όλα, να τα μπορούμε όλα και να τα προλαβαίνουμε όλα...

Καθώς όμως εκείνοι σκέφτονταν πώς θ' αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, ο Κύριος τούς κάνει λόγο για μια άλλη πραγματικότητα, λέγοντάς τους: »Βλέπετε και προσέχετε από της ζύμης των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων».

Δεν είναι άξιο απορίας που οι μαθητές δεν μπόρεσαν να παρακολουθήσουν τη σκέψη του Δάσκαλου. Γι' αυτούς το πρόβλημα εκείνη τη στιγμή ήταν συγκεκριμένο δεν είχαν ψωμί για να φάνε, κι είχαν δίκιο που έψαχναν να βρουν τη λύση του, επειδή κάποια στιγμή θα έπρεπε να στρώσουν «τραπέζι» για φαγητό. Τι θα έβαζαν μπροστά τους;

Μπορούμε ακόμα να πιστεύουμε στη ζωή μετά τον θάνατο;

Έχεις γνωρίσει ποτέ Σαδδουκαίο; Ούτε εγώ.

Αυτό δεν είναι παράξενο, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο τελευταίος πέθανε πριν από 2.000 χρόνια. Ακόμη και τότε, δεν υπήρχαν πάρα πολλοί από αυτούς. Ήταν πάντα μια πολύ επίλεκτη ομάδα, όπως μια λέσχη για πολύ πλούσιους. Αν ζούσες στην Ιεριχώ, ήταν πολύ πιο πιθανό να συναντήσεις ένα Φαρισαίο παρά ένα Σαδδουκαίο. Ήταν μια πολύ επίλεκτη ομάδα με μερικές πολύ παράξενες απόψεις.

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Α. Ο ΗΡΩΔΗΣ Ο ΜΕΓΑΣ

Ο Ηρώδης  έγινε βασιλιάς το έτος 37 π.Χ. και ονομάστηκε Μέγας.  Ήταν ικανός, σκληρός, ασυνείδητος και πονηρός πολεμιστής. Πάντοτε πήγαινε με το μέρος  των αρχόντων της Ρώμης και γι’ αυτό αμείφθηκε από τους ισχυρούς της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Το 31 π.Χ. έγινε βασιλιάς σχεδόν ολόκληρης της Παλαιστίνης.

Ο Ηρώδης ήταν άκαρδος σ’ αυτούς που δεν τον άκουγαν. Αγάπησε και παντρεύτηκε την Μαριάμ, πριγκίπισσα των Ασμοναίων, αλλά επειδή την υποπτεύτηκε ότι συνωμοτούσε εναντίον του διέταξε να την δολοφονήσουν το 29 π.Χ. στη Σαμάρεια. Όλοι οι αντίπαλοί του εξουδετερώθηκαν αλύπητα.  Ακόμα και τα παιδιά του από τη Μαριάμ, δολοφόνησε, γιατί τα φοβότανε. Ο Ηρώδης πέθανε μανιακός μετά από χρόνια τύψεων συνειδήσεως και φρικτών αναλογισμών.

Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ - Τα χρόνια του Χριστού

Α. Ο ΗΡΩΔΗΣ Ο ΜΕΓΑΣ

Ο Ηρώδης  έγινε βασιλιάς το έτος 37 π.Χ. και ονομάστηκε Μέγας.  Ήταν ικανός, σκληρός, ασυνείδητος και πονηρός πολεμιστής. Πάντοτε πήγαινε με το μέρος  των αρχόντων της Ρώμης και γι’ αυτό αμείφθηκε από τους ισχυρούς της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Το 31 π.Χ. έγινε βασιλιάς σχεδόν ολόκληρης της Παλαιστίνης.

Ο Ηρώδης ήταν άκαρδος σ’ αυτούς που δεν τον άκουγαν. Αγάπησε και παντρεύτηκε την Μαριάμ, πριγκίπισσα των Ασμοναίων, αλλά επειδή την υποπτεύτηκε ότι συνωμοτούσε εναντίον του διέταξε να την δολοφονήσουν το 29 π.Χ. στη Σαμάρεια. Όλοι οι αντίπαλοί του εξουδετερώθηκαν αλύπητα.  Ακόμα και τα παιδιά του από τη Μαριάμ, δολοφόνησε, γιατί τα φοβότανε. Ο Ηρώδης πέθανε μανιακός μετά από χρόνια τύψεων συνειδήσεως και φρικτών αναλογισμών.

Φαρισαίοι

Οι μαθητές του Κυρίου ήταν άνθρωποι όπως κι εμείς. Δεν είχαν μεγάλη μόρφωση ή ιδιαίτερη ευφυΐα, ούτε διέθεταν εξαιρετικά φυσικά χαρίσματα. Επόμενο ήταν, λοιπόν, να ενεργούν και να συμπεριφέρονται όπως όλοι οι κοινοί άνθρωποι της εποχής τους, αλλά και της δικής μας εποχής.