Η παραβολή των εργατών στον αμπελώνα

Εισαγωγή

Η χάρη είναι το κεντρικό θέμα αυτής της παραβολής.

Σε αυτή, συναντάμε μια ομάδα εργατών των οποίων ο κύριος δεν ήταν πολύ ικανοποιημένος (Ματθ.κ:13 η λέξη «φίλος» χρησιμοποιείται ειρωνικά) επειδή απέτυχαν να προσδιορίσουν τη χάρη που τους εξέφρασε.

Ο δε αποκριθείς είπε προς ένα εξ αυτών· Φίλε, δεν σε αδικώ· δεν συνεφώνησας εν δηνάριον μετ' εμού;

Κατά τον ίδιο τρόπο, σήμερα υπάρχουν χριστιανοί στην εκκλησία που δεν περπατούν με τη χάρη του Θεού.

Περιττό να πούμε ότι μια τέτοια συμπεριφορά δεν εντυπωσιάζει καθόλου τον Θεό.

Σε αυτή την παραβολή, βρήκα τρεις λόγους για τους οποίους αποτυγχάνουμε να περπατήσουμε στη χάρη του Θεού και πώς να τους υπερνικήσουμε.

1. Το πνεύμα της κρίσης

Α. Αυτοί οι κακοί εργάτες στον αμπελώνα του κυρίου τους αποφάσισαν ότι οι εργάτες που ήρθαν αργά δεν άξιζαν ένα ολόκληρο μεροκάματο. Δεν ήταν δική τους δουλειά!

Β. Ο Ιησούς στόχευε τους Φαρισαίους που έκριναν τους άλλους, ενώ προσποιούνταν ότι αυτοί ήταν πνευματικά δυνατοί.

Γ. Σήμερα περιφερόμαστε κρίνοντας τους αδελφούς και τις αδελφές μας, ακριβώς όπως εκείνοι οι Φαρισαίοι που δεν γνώρισαν τη χάρη του Θεού.

2. Το πνεύμα του ανταγωνισμού

Α. Είναι ενδιαφέρον γιατί αυτοί οι εργάτες δεν προσβλήθηκαν από αυτό που έλαβαν, αλλά από αυτό που δόθηκε σε άλλους.

B. Στον κόσμο υπάρχει ανταγωνισμός. Η εκκλησία είναι ο οίκος της  χάρης του Θεού στον οποίο βρίσκουμε ανάπαυση στις ψυχές μας.

Γ. Δυστυχώς, έχουμε μετατρέψει την τοπική εκκλησία σε ένα πολύ πιο ανταγωνιστικό μέρος από τον κόσμο.

 

3. Το πνεύμα της επαναστατικότητας

Α. Οι εργάτες επαναστάτησαν λεκτικά εναντίον του κυρίου απλά επειδή οι πράξεις του τους φαίνονταν πολύ άδικες.

Β. Οι Χριστιανοί, όταν αποτυγχάνουν να ζήσουν με τη χάρη, γίνονται επαναστάτες και τείνουν να πιστεύουν ότι πολεμούν την αδικία.

Γ. Η ψευδής αίσθηση δικαιοσύνης τους δεν μπορεί παρά να διαιρέσει την εκκλησία, το σώμα του Χριστού.

 Εφαρμογή

Μην κρίνετε:

Ιακ.δ:11,12 Μη καταλαλείτε αλλήλους, αδελφοί. Όστις καταλαλεί αδελφόν και κρίνει τον αδελφόν αυτού, καταλαλεί τον νόμον και κρίνει τον νόμον και εάν κρίνης τον νόμον, δεν είσαι εκτελεστής του νόμου, αλλά κριτής. Εις είναι ο νομοθέτης, ο δυνάμενος να σώση και να απολέση· συ τις είσαι όστις κρίνεις τον άλλον;

I. Ο Ιάκωβος έχει τρία επιχειρήματα. Πρώτον, κρίνω σημαίνει να λέω κακά ο ένας εναντίον του άλλου. Είναι το ίδιο σαν να μιλάς κακά ενάντια στο νόμο (λόγος του Θεού) και κρίνεις το νόμο.

II. Λέει επίσης ότι οι άνθρωποι που κρίνουν τους άλλους δεν είναι στην πραγματικότητα εκτελεστές του λόγου του Θεού.

III. Ο κύριος ρώτησε: «Δεν έχω το δικαίωμα να κάνω ό,τι θέλω με τα δικά μου χρήματα;» Μόνο ο Θεός είναι ο κριτής και ο νομοθέτης.

 

Μην ανταγωνίζεστε:

Φιλ.β:3,4 μη πράττοντες μηδέν εξ αντιζηλίας ή κενοδοξίας, αλλ' εν ταπεινοφροσύνη θεωρούντες αλλήλους υπερέχοντας εαυτών. Μη αποβλέπετε έκαστος τα εαυτού, αλλ' έκαστος και τα των άλλων.

 

I. Τριπλή συμβουλή:

Πρώτον, «Μην κάνετε τίποτα από αντιπαλότητα ή έπαρση». Η χριστιανική διακονία γίνεται πολιτική όταν εκτελείται από αντιπαλότητα ή έπαρση.

II. Οι εργάτες στην παραβολή που θεωρήθηκε ότι ήρθαν αργά, είναι λιγότερο σημαντικοί. Ο απόστολος Παύλος λέει, «θεωρούντες αλλήλους υπερέχοντας εαυτών». Αυτό είναι το αντίδοτο ενάντια στον ανταγωνισμό όχι μόνο στην εκκλησία αλλά οπουδήποτε αλλού.

III. Τρίτον, μην είστε εγωιστές. (Ας μην κοιτάζει ο καθένας τα δικά του συμφέροντα...) Πού νομίζετε ότι θα βρισκόμασταν σήμερα αν ο Ιησούς είχε εξετάσει τα δικά του συμφέροντα;

Μην επαναστατείτε:

Α΄Σαμ.ιε:23 διότι η απείθεια είναι καθώς το αμάρτημα της μαγείας· και το πείσμα, καθώς η ασέβεια και ειδωλολατρεία· επειδή συ απέρριψας τον λόγον του Κυρίου, διά τούτο και αυτός απέρριψε σε από του να ήσαι βασιλεύς.

I. Η απείθεια είναι σοβαρό αδίκημα. Η Αγία Γραφή το παρομοιάζει με μαγεία και απόρριψη του λόγου του Θεού.

II. Όταν επαναστατούμε, επιδιώκουμε να χειραγωγήσουμε την αγάπη και τη χάρη του Θεού, (ζηλεύετε επειδή είμαι γενναιόδωρος;)

III. Πώς επαναστατούμε εναντίον του Θεού; Μιλώντας ενάντια στις αρχές. Επικρίνοντας, τους εργάτες που ο Θεός έχει διορίσει πάνω μας.