Πρέπει να διατηρήσουμε αυτή την απόφαση σε
στιγμές ελέγχου και επιπλήξεων. Ο Ψαλμωδός λέγει: «Δείξον μοι Κύριε τας οδούς σου δίδαξόν με τα βήματά σου»
(Ψαλμ.κε:4). Μερικοί άνθρωποι έχουν την αντίθετη στάση. Αισθάνονται ότι ποτέ
δεν έχουν ανάγκη να τους επιπλήξει κάποιος, να τους διορθώσει ή να τους
προτρέψει με οποιοδήποτε τρόπο. Αυτο, όμως, είναι αντίθετο με το λόγο του Θεού.
Ο Θεός έχει θέσει εξουσίες μέσα στην εκκλησία Του. Όλοι, από τον πιο ψηλά - σε
θέση - μέχρι τον πιο χαμηλά, είναι κάτω απ’ αυτό το σύστημα εξουσιών. Ακόμη και
ο Πέτρος και ο Παύλος δέχτηκαν επίπληξη από άλλους (Γαλ.β:11-14 Πράξ.κγ:3-5).
Αυτοί που δεν δέχονται την εξουσία μέσα στην εκκλησία έχουν ήδη πάρει το δρόμο
της αποστασίας (Β΄Πέτρ.β:10). Ποτέ μη γίνεις τόσο “μεγάλος” που να μην δέχεσαι
νουθεσία ή ακόμα επίπληξη. Ακόμα κι αν είσαι ένας ώριμος Χριστιανός η κάποιος
πρεσβύτερος μέσα στην εκκλησία, ίσως χρειάζεσαι κάποια βοήθεια για να φθάσεις
στον ουρανό. Η σωστή στάση είναι: “Σ’ ευχαριστώ που προσπαθείς να με βοηθήσεις”
και όχι “Λοιπόν θα πρέπει να ξέρεις ότι κι εγώ είμαι ένας άγιος του Θεού
ακριβώς όπως κι εσύ, και ξέρω ένα σωρό λάθη που κι εσύ έχεις κάνει, γι’ αυτό μη
μιλάς”.
Εβρ.ιγ:17 Αυτό το εδάφιο απευθύνεται και
στους εργάτες και στους αγίους κατά τον ίδιο τρόπο και περιέχει μερικές βασικές
διδασκαλίες. Πρώτα, ότι ο Θεός έχει εγκαθιδρύσει κυβέρνηση μέσα στην εκκλησία.
Αυτός έχει οργανώσει ένα σύστημα εκκλησιαστικής κυβέρνησης. Μετά, ότι πρέπει να
είμαστε ταπεινοί και υπάκουοι (Α΄Σαμ.ιε:22-23). Τρίτο, ο πραγματικός, αληθινός
εργάτης έχει το καθήκον να παρακολουθεί την ψυχή σου. Αν δει κάτι που είναι
αμαρτία ή επικίνδυνο στη ζωή σου είναι υποχρεωμένος να σου το πει. Αν πάρεις
κάποιο λάθος μονοπάτι και απομακρύνεσαι από την ορθή οδό, πρέπει να σε
προειδοποιήσει. Θα το δεχτείς χωρίς να νευριάσεις; γιατί αυτός απλά εκπληρώνει
τη διακονία του. Τέταρτο, ο εργάτης είναι υπεύθυνος προς το Θεό. Πρέπει να σε
προειδοποιεί, αλλά δεν είναι υπεύθυνος για σένα. Αν θα σε προειδοποιήσει ή όχι
είναι κάτι μεταξύ αυτού και του Θεού. Αν εσύ ακούσεις και υποταχθείς είναι κάτι
μεταξύ εσένα και του Θεού. Τελικά, ο Θεός είναι Αυτός που θα σε κρίνει. Αν κατά
την κρίση Του έχεις επαναστατήσει κατά της εξουσίας που έχει θέσει από πάνω
σου, τότε αυτό δεν θα είναι προς όφελός σου.
Παρ.ιζ:10 Αν είσαι σοφός, θα δέχεσαι τον
έλεγχο. Λίγες λέξεις θα είναι αρκετές αν κρατήσεις τη σωστή στάση. Αν όμως
νομίζεις ότι είσαι υπεράνω ελέγχου, τότε έχεις βάλει τον εαυτό σου στη θέση του
καταφρονητή και του κακού ανθρώπου. Απ’ την άλλη μεριά, αν είσαι σοφός θ’ αγαπήσεις
αυτόν που σε ελέγχει (Παρ.θ:7-8). Αυτός που ελέγχει, κι αυτός που ελέγχεται
πρέπει να έχει τη σωστή συμπεριφορά για να υπάρξουν καλά αποτελέσματα.
Μπορεί ένας
εργάτης να ελεγχθεί ή να επιπληχθεί; Δεν υπάρχει τίποτα στα εδάφια που μέχρι
τώρα εξετάσαμε που να μας λέει ότι ένας εργάτης μπορεί να εξαιρεθεί απ’ αυτό
τον κανόνα. Φυσικά, θα πρέπει να ελεγχθεί από κάποιον άλλον εργάτη με ίση ή
ανώτερη εξουσία. Στην πράξη, ο Παύλος διδάσκει τον Τιμόθεο ότι ένας εργάτης που
ζει στην αμαρτία θα πρέπει να ελεγχθεί ενώπιον πάντων για να μαθαίνουν όλοι
(Α΄Τιμ.ε:20). Ωστόσο, είναι συχνό φαινόμενο όταν κάποιος ελέγχεται να διεγείρει
τη συμπάθεια και τον οίκτο των “φίλων” του με συνέπεια να μην μετανοεί αλλά να
γίνεται ένας επαναστάτης. Όταν αυτό συμβεί, τότε κανείς δεν μαθαίνει αυτό που ο
Θεός ήθελε να μάθουν από την επίπληξη.
Β΄Τιμ.γ:16 &
δ:2 Απ’ εδώ
μαθαίνουμε ότι η Γραφή είναι προς έλεγχο και επανόρθωση. Οι εργάτες έχουν αυτή
την εξουσία, και στην πραγματικότητα διατάσσονται να χρησιμοποιούν το λόγο του
Θεού για έλεγχο, επίπληξη, και προτροπή. Έχοντας αυτά κατά νου, ας έχουμε
πάντοτε τη σωστή συμπεριφορά όταν μας νουθετούν. Θα πρέπει να ζητάμε στην προσευχή
μας: “Κύριε δείξε μου τις οδούς Σου. Οδήγησέ με στην τελειότητα. Όταν ξεφεύγω απ’
το δρόμο Σου στέλνε κάποιον να με διορθώνει. Κάνε με να καταλαβαίνω τα λάθη μου
πριν είναι αργά. Δώσε μου τη σωστή συμπεριφορά όταν ακούω ένα κήρυγμα ή μια
προσωπική επίπληξη. Μη με αφήνεις να δικαιολογούμαι ή να δικαιώνω τον εαυτό
μου. Μη με αφήνεις να επαναστατώ, αλλά δίδαξέ με να υπακούω. Δώσε μου ποιμένα
που να με αγαπά αρκετά ώστε να με διδάσκει και να με επιπλήττει”.
Γογγυσμός και παράπονα. Για να συμπληρώσουμε το θέμα μας σχετικά με τη σωστή στάση απέναντι
στην πνευματική μας εξουσία, πρέπει ν’ ασχοληθούμε και μ’ αυτό. Οι γογγυστές
και οι μεμψίμοιροι είναι ασεβείς σύμφωνα με τον Ιούδ.15-16. Ο χριστιανικός
τρόπος είναι να προσευχόμαστε ο ένας για τον άλλο, να ενθαρρύνουμε ο ένας τον
άλλο, και να προτρέπουμε ο ένας τον άλλο (Φιλιπ.β:14). Αν δημιουργηθεί ένα πρόβλημα,
ο Γραφικός τρόπος είναι να πας να βρεις τον αδελφό με τον οποίο έχεις το
πρόβλημα και να λύσετε τη διαφορά (Ματθ.ιη:15). Είναι λάθος να παραπονιέσαι και
να γογγύζεις σε άλλους είτε προφορικά είτε γραπτά. Αυτό είναι που η Γραφή
ονομάζει “σπορά ερίδων”.
Δεν θέλει πολύ
για να δοθεί αφορμή για γογγυσμούς στην πλειονότητα των ατόμων ή και σ’ όλη τη
συνάθροιση. Η παραμικρή ενόχληση, η περιοδική έλλειψη νερού, τροφής, ενδυμασίας
ή χρημάτων θα δοκιμάσει τον καθένα. Αν ο Θεός δεν έχει τον έλεγχο, είμαστε
αιχμάλωτοι των επιθυμιών μας, των ορέξεών μας και των παθών μας. Δέστε το
παράδειγμα των Ισραηλιτών. Άρχισαν να δείχνουν τις διαθέσεις τους το δεύτερο
μόλις μήνα του ταξιδιού τους στην έρημο. Άρχισαν να γογγύζουν και να παραπονιούνται
για το καθετί (Έξοδ.εις:1-3). Μόνο στο βιβλίο της Εξόδου υπάρχουν 12 βασικά
παράπονα των Ισραηλιτών κατά του σχεδίου του Θεού και κατά του ηγέτη τους. Ας
μην απορεί λοιπόν κανείς γιατί χρειάστηκε να ταξιδεύουν περισσότερο από 40
χρόνια για μια διαδρομή λίγων μηνών. Οι γογγυσμοί τους ξεκινούσαν από απιστία
και έλλειψη σεβασμού στη διορισμένη απ’ το Θεό ηγεσία.
Στον Ιούδα 11
διδασκόμαστε να αποφεύγουμε την αντιλογία του Κορέ. Αυτός ο άνθρωπος έκρινε το
Μωυσή και προκαλούσε την πνευματική του εξουσία. Τι συνέβη; Ο Θεός άνοιξε τη γη και κατάπιε αυτόν και
όσους τον ακολουθούσαν. Όταν η Μαριάμ και ο Ααρών έκριναν το Μωυσή, η Βίβλος
μας λέει ότι ο Θεός το άκουσε (Αριθ.ιβ:2). Ας θυμηθούμε ότι η Μαριάμ και ο
Ααρών ήταν μεγαλύτεροι σε ηλικία απ’ το Μωυσή και μέλη της οικογένειάς του,
αλλά ο Θεός τους επέπληξε για τη συμπεριφορά τους: «Διά τί λοιπόν δεν εφοβήθητε να λαλήσητε εναντίον του θεράποντός μου
Μωϋσέως;». Η Μαριάμ κτυπήθηκε με λέπρα για 7 μέρες σαν τιμωρία.
Αυτό μας
διδάσκει ν’ αποφεύγουμε τα παράπονα και τους γογγυσμούς, ιδιαίτερα κατά των
εργατών του Θεού. Ο Παύλος έμαθε «να είναι αυτάρκης εις όσα έχει» (Φιλιπ.δ:11).
Αν αισθάνεσαι ότι δεν χρησιμοποιείσαι σωστά, με το να γογγύζεις και να
παραπονιέσαι δεν λύνεις το πρόβλημα. Η απάντηση βρίσκεται στην προσευχή και στο
να πάς να βρεις κατευθείαν το πρόσωπο με το οποίο έχεις το πρόβλημα. Η εκδίκηση
ανήκει στο Θεό. Άφησε Αυτόν να διορθώσει ό,τι χρειάζεται διόρθωση (Ρωμ.ιβ:19).
Ένα θαυμάσιο
παράδειγμα σωστής συμπεριφοράς βρίσκουμε στη σχέση του Δαβίδ με το Σαούλ. Ο
Σαούλ αδίκησε το Δαβίδ, και μάλιστα προσπάθησε να τον σκοτώσει. Ο Σαούλ
αμάρτησε μέχρι το σημείο να τον απορρίψει ο Θεός, και ο Σαμουήλ την ίδια στιγμή έχριε το Δαβίδ
σαν τον επόμενο βασιλιά. Ωστόσο, δύο φορές, ενώ ο Δαβίδ μπορούσε να σκοτώσει το
Σαούλ, αρνήθηκε να το κάνει. Όσο διάστημα ο Σαούλ ήταν βασιλιάς, ο Δαβίδ δεν
ήθελε να τον βλάψει. Απλά περίμενε το Θεό να μετακινήσει το Σαούλ.
Μήπως πιάνεις
τον εαυτό σου να μουρμουρίζει και να παραπονιέται; Μάθε να είσαι ευχαριστημένος. Μάθε να
προσεύχεσαι. Μάθε να συζητάς το θέμα με τη σωστή διάθεση, αν απαιτείται
συζήτηση. Μη συζητάς πράγματα με κάποιον αν αυτό δεν κάνει καλό, αν βάζει λάδι
στη φωτιά, και αν δεν μπορείς να μιλήσεις μ’ ένα ταπεινό, ήσυχο και συγχωρητικό
πνεύμα. Το να παραπονιέται κανείς είναι κάτι «κολλητικό» κι είναι αντίθετο με
το λόγο του Θεού.
Κουτσομπολιό. Τώρα που
έχουμε δει ποια πρέπει να είναι η συμπεριφορά μας απέναντι στους πνευματικούς
μας ηγέτες, ας δούμε πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε στους φίλους μας και
ιδιαίτερα στους αδελφούς εν Χριστώ. Ο κουτσομπόλης είναι ένας άνθρωπος
φιλοπερίεργος για τις προσωπικές υποθέσεις άλλων, κάποιος που επεμβαίνει σε
ξένες υποθέσεις, είναι ένα άτομο που είναι απασχολημένο με πράγματα που δεν έπρεπε
να τον απασχολούν. Στην Α΄Πέτρ.δ:15 μας λέει ότι δεν πρέπει να πάσχουμε σαν “περιεργαζόμενοι τα αλλότρια”. Ο Παύλος
επίσης μας προειδοποιεί όσον αφορά αυτό το θέμα στην Β΄Θεσ.γ:11 &
Α΄Τιμ.ε:13.
Μερικοί άνθρωποι
φαίνεται να ξέρουν για τον καθ’ ένα λίγα πράγματα. Είναι μπλεγμένοι σ’ όλων των
ειδών τα προβλήματα. Πολλές φορές προσπαθούν να παρέμβουν στην εκπαίδευση ενός
ατόμου, προσπαθώντας τα λύσουν αυτοί τα προβλήματα του ποιμένα γι’ αυτόν. Τις
περισσότερες φορές δε βοηθάνε, αντίθετα βάζουν λάδι στη φωτιά. Προσπαθούν πάντοτε
να ανακαλύψουν τί συμβαίνει για το κάθε τι. Αισθάνονται ότι είναι απαραίτητοι
κι ότι τα ξέρουν όλα. Στην πραγματικότητα δεν μπορείς να τους εμπιστευτείς σε
σοβαρά ζητήματα που πρέπει να μείνουν εμπιστευτικά. Σαν αποτέλεσμα, ο
κουτσομπόλης ποτέ δεν μπορεί να έχει τις προϋποθέσεις για διακονία.
Χρειάζεται να
εξετάζουμε τους εαυτούς μας μήπως έχουμε μια τέτοια συμπεριφορά. Αν από τη φύση
σου είσαι φιλοπερίεργος, χρειάζεται ν’ αφήσεις το Άγιο Πνεύμα να σ’ ελευθερώσει
απ’ αυτή την περιέργεια για τη ζωή άλλων ανθρώπων.
