ΙΩΣΗΦ, «Ο ΘΕΟΣ ΠΡΟΣΘΕΤΕΙ»

1. Αληθινά πλούσια η ζωή τούτου του ενδέκατου παιδιού του Ιακώβ και του πρώτου της Ραχήλ. Πού να σταματήσει και τι να πρωτοσημειώσει κανείς! Ας αρχίσουμε όμως από το όνομα. Ιωσήφ σημαίνει «ο Θεός προσθέτει». Κι είναι αλήθεια. Σκέψου, πως γυμνός ήρθες σ’ αυτό τον κόσμο. Τίποτα δεν γνώριζες, τίποτα δεν κρατούσες, τίποτα δεν μπορούσες. Όσα έχεις, υγεία, εργασία, σπίτι, οικογένεια, ακόμη - Βίβλο, σωτηρία, εκκλησία, όμορφη χριστιανική ζωή, όλα ο Θεός στα ’δώσε. Ο Θεός τα πρόσθεσε, στο Θεό τα οφείλεις. Κι αυτά που ο Θεός σου πρόσθεσε είναι τόσα πολλά, που θα λογάριαζες τον εαυτό σου πλούσιο, αν... σήμερα - καθ’ υπόθεση - τα 'χανες όλα κι αύριο το πρωί τα ξανάβρισκες!

2. Υπάρχουν άνθρωποι, που κάθε τι το λένε στον καθένα και σε κάθε περίσταση και κάθε τόπο. Ένας τέτοιος φαίνεται πως ήταν κι ο Ιωσήφ, στα νιάτα του τουλάχιστο. Μίσος είχαν ήδη τ’ αδέλφια του γι’ αυτόν, έπειτα από τον ποικιλόχρωμο μανδύα. Τώρα έρχεται να τους διηγηθεί τ’ όνειρό του, με τα δεμάτια τους που τον προσκυνούν. Το μίσος, λοιπόν αυξήθηκε. Και ξανάρχεται με το δεύτερο όνειρο. Και το μίσος μεγαλώνει. Ναι, αδελφέ μου. Πρόσεχε «πώς να μιλάς σ’ έναν έκαστον» (Κολ.δ:6), λέει η Αγία Γραφή. Και δίκιο έχει. Δεν θα χαρούν όλοι στη χαρά σου. Την πρόοδό σου δεν θα τη χειροκροτήσουν οι οποιοιδήποτε. Το επίτευγμά σου, θα βρει και καρδιές που το φθόνο και το μίσος μόνον φιλοξενούν μέσα τους. Να ’σαι, λοιπόν, πολύ προσεκτικός. Όσο περνάει από το χέρι σου, μη προκαλείς την άσκοπη αντίθεση εκείνων που δεν μπορούν οι καημένοι να «συγχαρούν τη αληθεία» (Α’ Κορ.ιγ:6), αφού αγάπη μέσα τους δεν έχουν.

3. Η αρχή μιας σταδιοδρομίας, είναι συχνά ασήμαντη και μικρή. Μη τη φοβηθείς, όμως. Αγάπησέ την μ’ όλη σου την ψυχή και υπηρέτησέ την μ’ ενθουσιασμό. Τότε και η πρόοδος και η κορυφή, δική σου είναι. Παραδείγματα άφθονα υπάρχουν. Για δεύτερο Φαραώ τον είχε ορίσει ο Θεός τον Ιωσήφ και από την ταπεινή δουλειά του υπηρέτη άρχισε. Ηγέτης του λαού Ισραήλ, αντί Θεού, έγινε ο Μωυσής κι από βοσκός σε ξένα πρόβατα άρχισε. Μικρός καντηλανάφτης άρχισε ο Σαμουήλ, για να γίνει ο μεγάλος κριτής του Ισραήλ. Και τέλος από τον περιφρονημένο στάβλο άρχισε τη σταδιοδρομία του Εκείνος, που ’γίνε ο δοξασμένος Σωτήρας των ψυχών μας. Είναι βλέπεις και τούτη του Θεού αρχή, πριν σου δώσει μεγάλα να σε δοκιμάζει στα μικρά και... «αν στα λίγα σταθείς πιστός, σε καθιστά επί πολλών» (Ματθ.κε:21).

4. Κρίσιμη η στιγμή του μεγάλου πειρασμού. Τι θα ’κάνε ο Ιωσήφ; Δες τη διελκυστίνδα του! Από τη μια το σχοινί το τραβούν τόσοι πολλοί. Πρώτα η ζωντανή κι απαιτητική σάρκα των 20 χρόνων. Έπειτα η αμηχανία μπροστά στην κυρία του αφεντικού. Ακόμη ο φόβος της τιμωρίας, που για ένα δούλο μπορούσε να ’ταν ανεξέλεγκτη και σκληρή. Επιπλέον η σκέψη πως όλα που 'χε οικοδομήσει με φιλότιμο ιδρώτα σ' αυτό το σπίτι γκρεμίζονταν και θ’ άρχιζε τώρα από πού; Τόσοι τραβούν τη μια άκρη! Την άλλη,... μονάχα η πίστη στο Θεό. Και νικάει τούτη η δεύτερη, ακόμη κι όταν - όπως η παράδοση λέει - τούτη η αντρόπιαστη γυναίκα πετάει το ρούχο που ’μεινε στα χέρια της στ’ άγαλμα ενός θεού της, λέγοντάς του· «έλα, ούτε οι θεοί δεν μας βλέπουν». «Ναι, απάντησε ο ακέραιος νέος, όμως ο δικός μου Θεός βλέπει». Νέοι μου, σε σας είναι τούτη η προτροπή. Και σας βλέπει... και να σας βοηθήσει είναι έτοιμος ο Θεός, αν θελήσετε και Του το ζητήσετε. Ποια ψυχική γαλήνη ένιωθε ο Ιωσήφ όταν τον έριχναν στη φυλακή! Είχε νικήσει. Σε σας, αν θελήσετε να μείνετε εγκρατείς, ίσως να μη σας περιμένει η φυλακή, όμως οι φίλοι σας θα σας κοροϊδέψουν, θα σας πουν καθυστερημένους, θα σας προκαλέσουν. Μη τους ακούσετε. Αυτοί έχουν νικηθεί και δεν αντέχουν να σας βλέπουν εσάς νικητές. Σεις όμως, κερδίστε τη μάχη της ηθικής σας ομορφιάς κι αγνότητας...

5. Ένα ακαταμάχητο όπλο μας έδωσε ο Θεός, για τον πνευματικό μας αγώνα. Μπορεί το περιβάλλον σου να ’ναι αντίθετο, να σε διώκουν, να σε βλασφημούν, να λένε «κάθε κακό λόγο ψευδόμενοι» (Ματθ.ε:11). Κι όμως! Εσύ, μόνος εσύ, μπορείς όλα αυτά και όλους να τους αντιμετωπίσεις. Όχι με τα κηρύγματά σου. Ούτε με τη δυναμική αντιπαράθεση. Πιο αποτελεσματική απ’ όλα αυτά είναι η ζωή σου, η καθημερινή σου διαγωγή. «Να έχεις, λοιπόν, καλήν την διαγωγήν σου μεταξύ των ανθρώπων, ίνα ενώ σε καταλαλούν ως κακοποιόν, εκ των καλών σου έργων, όταν ίδωσι αυτά, δοξάσωσι τον Θεό» (Α’ Πέτρ.β:12). Καλύτερη εφαρμογή αυτού από τη ζωή του Ιωσήφ στο σπίτι του Πετεφρή και τη φυλακή, δεν έχω δει. Αληθινά το φως της ζωής του Ιωσήφ έλαμψε. Το δικό σου το φως, αδελφέ μου; Ο Θεός λέει «όταν ίδωσι αυτά». Ο κόσμος είδε και βλέπει «την καλή σου διαγωγή και τα καλά σου έργα»!..

6. Ας σταθούμε δυο λεπτά, μπροστά στο Φαραώ με τα όνειρά του. Πολλοί ξύνουν το κεφάλι τους, για να βρουν μια εξήγηση στα βασιλικά όνειρα. Τίποτα όμως. Ανάμεσα σ’ αυτούς, να κι ένας που σηκώνεται, πλησιάζει τον Φαραώ και του λέει' «Βασιλιά, την αμαρτία μου θυμούμαι σήμερα». Είναι ο αρχιοινοχόος και η αμαρτία του είναι... η αγνωμοσύνη. Ξέχασε να ευχαριστήσει έμπρακτα τον Ιωσήφ, τον ευεργέτη του. Τον λησμόνησε στη φυλακή. Μεγάλη, τούτη η αμαρτία της αγνωμοσύνης. Στο Θεό που σ’ ευεργέτησε, στο Χριστό που σ’ έσωσε, στην Εκκλησία που σ’ οικοδομεί, στον αδελφό σου που σε κάτι σε βοήθησε, οφείλεις ευγνωμοσύνη, ευχαριστία. Οφείλεις να μη λησμονείς. «Γίνεσθε ευχάριστοι», είναι η Βιβλική προτροπή.

7. Δεκαεπτά χρόνων ήταν όταν πουλήθηκε από τ’ αδέλφια του. Τώρα τριάντα χρόνων, ανεβαίνει στο θρόνο του Φαραώ. Γιομάτος σοφία, ικανότητα, χάρη θεϊκή, διάκριση. Και πού τα οφείλει όλα αυτά; Ο Θεός βέβαια. Ναι, αλλά χρησιμοποίησε το σχολείο των θλίψεων και των δοκιμασιών. Δεκατρία χρόνια φοίτησε σ’ αυτό ο Ιωσήφ. Πόσο δουλεύτηκε εδώ ο χαρακτήρας του; Πώς έμαθε να υποχωρεί, να συγχωρεί, να εμπιστεύεται με πίστη στο Θεό! Ναι, αδελφέ μου, τις θλίψεις και τις δοκιμασίες, από το Θεό να τις παίρνεις. Είναι το σχολείο Του. Σ’ αυτό θα μάθεις, όσα βιβλία και κηρύγματα δεν θα μπορέσουν να σου μάθουν. Εδώ θα γίνεις χρυσάφι εκλεκτό. Εδώ θα προετοιμαστείς για το έργο της ζωής σου.

8. «Ουχί εγώ», το σύνθημα της ζωής του Ιωσήφ. Ήταν βέβαια όχι εύκολη η μάχη, που μέσα στην καρδιά του Ιωσήφ έγινε, όταν ο Φαραώ γιομάτος κολακευτικά λόγια κι επαίνους, μιλούσε για την αξία του Ιωσήφ, τη σοφία και τη δύναμή του να του εξηγήσει τα όνειρα. Μάχη δύσκολη και κρίσιμη. Άλλοι ζητιανεύουν έναν έπαινο, μια αναγνώριση. Εσύ, όμως όχι. Όσα έχεις κι είσαι, στο Θεό το οφείλεις. Γι’ αυτό πάντοτε μη ξεχνάς να λες - «ουχί εγώ, αλλά ο Κύριος». Έτσι είπε ο Ιωσήφ. Το ίδιο κι ο μεγάλος Παύλος. «Όχι εγώ, αλλά η χάρις του Θεού» (Α’ Κορ.ιε:10). Πρόοδος σταθερή, αδελφέ μου, αυτή είναι. Να λες πάντα «όχι» στον εαυτό σου και «ναι» στο Θεό.

9. Η συγχωρητικότητα του Ιωσήφ. Εύκολη όταν δεν έχουμε τη δύναμη και την ευκαιρία να τιμωρήσουμε ή να εκδικηθούμε. Όμως όταν είμαστε στη θέση του Ιωσήφ; Όταν και να τιμωρήσουμε έχουμε τη δύναμη και να εκδικηθούμε μας δίνεται η ευκαιρία!.. Κι εδώ ο Ιωσήφ κέρδισε άλλη μια νίκη... ίσως την εξοχότερη στη ζωή του. Τη μάχη της αγάπης που συγχωράει, που ξεχνά το κακό, που καταφιλεί τον φταίχτη. Θεέ μας, τέτοια αγάπη δώσε μας. Τέτοιους κάνε μας κι εμάς. Μέσα μας πηγή τέτοιας αγάπης δεν υπάρχει. Από το δικό Σου ωκεανό στάλαξε στην καρδιά μας. Εκείνος που Σου μοιάζει περσότερο είναι εκείνος που συγχωρεί.

10. Ομοιότητες στη ζωή του Ιωσήφ και του Χριστού, του οποίου ο Ιωσήφ αναμφίβολα είναι θαυμάσιος τύπος:

1. Ήταν ο αγαπημένος γιος του Πατέρα του (Γέν.λζ:3)	«Ούτος ο Υιός μου, ο αγαπητός» (Ματθ.γ:17).
2. Φθονήθηκε απ’ τα αδέλφια του, σε θάνατο (λζ:11)	Παραδόθηκε «διά φθόνον» (Μάρκ.ιε:10).
3. Όταν τον φώναξε ο πατέρας του, είπε «ιδού εγώ» (λζ 13).	«’Ιδού έρχομαι, να κάμω ω Θεέ, το θέλημά Σου» (Εβρ.ι:7).
4. Πουλήθηκε, 20 αργύρια, τιμή νέου δούλου (λζ:28).	Πουλήθηκε, 30 αργύρια, τιμή ανδρός δούλου (Ματθ.κς:15).
5. Είπαν στον πατέρα τους ψέματα, ότι τον κατασπάραξαν (λθ:7-12).	Οι εβραίοι, διέδωσαν ότι έκλεψαν το σώμα Του (Ματθ.κη:13).
6. Νίκησε τον πειρασμό.	Ομοίως... (Λουκ.δ:1-14)
7. Δύο φυλακισμένοι, ένας ελευθερώνεται, άλλος πέθανε... (μ:21,22).	Δυο ληστές  ένας   σώθηκε, άλλος καταδικάστηκε (Ματθ.κζ:38).
8. Άρχισε τη δημόσια διακονία του 30 χρόνων (μα:46).-	Ομοίως... (Λουκ.γ:23).