Λίγο
πριν την ανάληψή Του, ο Ιησούς έδωσε εντολή στους μαθητές Του να πάνε σ’ όλο
τον κόσμο, να κηρύξουν το Ευαγγέλιο, να κάνουν μαθητές, και να τους βαπτίζουν
(Ματθ.κη:19). Ήθελε όλοι οι πιστοί να βαπτίζονται κι υποσχέθηκε σωτηρία σε
όσους πίστευαν και βαπτιζόταν (Μάρκ.ις:16). «Οι δέ Φαρισαίοι καί οι νομικοί
ηθέτησαν εις έαυτούς τήν βουλήν τού Θεού, μή βαπτισθέντες υπ' αυτού»
(Λουκ.ζ:30). Το ίδιο μπορούμε κι εμείς να θεωρηθούμε ένοχοι αυτής της αμαρτίας,
αν αρνηθούμε το βάπτισμα του Κυρίου.
Το βάπτισμα στην
πρώτη εκκλησία.
Η
εκκλησία στο βιβλίο των Πράξεων εφάρμοσε τα λόγια του Κυρίου και δίδαξε το
σωστό βάπτισμα. Στο πρώτο κήρυγμα της εκκλησίας, ο Πέτρος ζήτησε από τον καθένα
να βαπτιστεί στο όνομα του Ιησού (Πράξ.β:38). «Εκείνοι λοιπόν μετά χαράς
δεχθέντες τόν λόγον αυτού εβαπτίσθησαν» (Πράξ.β:41). Όταν οι Σαμαρείτες
πίστεψαν στο κήρυγμα του Φίλιππου, βαπτίστηκαν κι αυτοί στο όνομα του Ιησού
(Πράξ.η:12,16). Ο Αιθίοπας ευνούχος, ο Σαούλ από την Ταρσό, ο Κορνήλιος, η
Λυδία από τα Θυάτειρα, ο δεσμοφύλακας στους Φιλίππους, οι Κορίνθιοι, οι μαθητές
του Ιωάννη στην Έφεσο βαπτίστηκαν όλοι όταν άκουσαν και πίστεψαν το κήρυγμα του
Ευαγγελίου (Πράξ.η:35-38, θ:18, ι:47,48, ις:15, ις:33, ιη:8, ιθ:5). Αν και ο Κορνήλιος
με τους οικιακούς του είχαν βαπτιστεί με Άγιο Πνεύμα, ο Πέτρος «προσέταξεν αυτούς
νά βαπτισθώσιν εις τό όνομα τού Κυρίου» (Πράξ.ι:47-48). Ο Ανανίας είπε στον
Παύλο ότι πρέπει να βαπτιστεί στο όνομα του Κυρίου: «Καί τώρα τί βραδύνεις;
σηκωθείς βαπτίσθητι καί απολούσθητι από τών αμαρτιών σου, επικαλεσθείς τό όνομα
τού Κυρίου» (Πράξ.κβ:16).
Το βάπτισμα πρέπει να
γίνεται με καταβύθιση.
Για
να βαπτιστεί κάποιος είναι απαραίτητη η κυριολεκτική χρήση νερού (Ιωάν.γ:23,
Πράξ.η:36, ι:47-48). Η λέξη βάπτισμα προέρχεται από το ρήμα βάπτω που σημαίνει:
βυθίζω στο νερό (γεν. σε υγρό), καταβυθίζω.
Η
καταβύθιση λοιπόν είναι ο μόνος τρόπος βαπτίσματος που αναφέρει η Βίβλος. Ο
Ιωάννης βάπτιζε στον ποταμό Ιορδάνη (Μάρκ.α:5,9) και «εν Αινών πλησίον τού
Σαλείμ, διότι ήσαν εκεί ύδατα πολλά, καί ήρχοντο καί εβαπτίζοντο»
(Ιωάν.γ:23). Χρειαζόταν πηγές και ποτάμια αρκετά μεγάλα για να μπορεί να
βυθίζει τους ανθρώπους στο νερό κι όχι για να τους ρίχνει λίγο νερό με το χέρι.
Ο Ιωάννης βύθισε στο νερό και τον Ιησού: «Καί βαπτισθείς ο Ιησούς ανέβη ευθύς από τού ύδατος…»
(Ματθ.γ:16). «Καί ευθύς ενώ ανέβαινεν από τού ύδατος, είδε τούς ουρανούς
σχιζομένους…» (Μάρκ.α:10). Ο Φίλιππος με τον ίδιο τρόπο βάπτισε τον Αιθίοπα
ευνούχο: «Καί προσέταξε νά σταθή η άμαξα, καί κατέβησαν αμφότεροι εις τό
ύδωρ, ο Φίλιππος καί ο ευνούχος, καί εβάπτισεν αυτόν. Οτε δέ ανέβησαν εκ τού
ύδατος, Πνεύμα Κυρίου ήρπασε τόν Φίλιππον…» (Πράξ.η:38-39).
Ο
Παύλος περιέγραψε το βάπτισμα σαν ταφή με το Χριστό (Ρωμ.ς:4, Κολ.β:12). Αυτά
τα εδάφια συνεπάγονται ότι το βάπτισμα γίνεται με καταβύθιση. Κανείς δεν μπορεί
να θαφτεί ρίχνοντας λίγο χώμα πάνω στο σώμα του, παρά μόνο όταν αυτό καλυφτεί
τελείως.
Από
την εποχή της Βίβλου έχουν εμφανιστεί κι άλλοι τρόποι βαπτίσματος, όπως είναι ο
ραντισμός και το ρίξιμο λίγου νερού πάνω στο άτομο. Όμως, τέτοιου είδους
«βαπτίσματα», η Βίβλος δεν αναφέρει πουθενά. Κάποιες τελετουργίες της Παλαιάς
Διαθήκης που είχαν να κάνουν με καθαρισμούς, συμπεριλάμβαναν και ραντισμό
νερού. Καθώς όμως όλα αυτά προμήνυαν το χριστιανικό βάπτισμα, δεν μπορούμε να
περιμένουμε να μας διδάξουν ακριβώς τον τρόπο του βαπτίσματος. Μερικά εδάφια
αναφέρουν ραντισμό του αίματος του Χριστού, αλλά αυτά τα εδάφια απλά
περιγράφουν τη θυσία του Χριστού με μεταφορικό τρόπο για να τη συνδέσουν με τις
αιματηρές θυσίες της Παλαιάς Διαθήκης (Εβρ.θ:13, ι:22, ια:28, ιβ:24). Αυτά τα
εδάφια δεν αναφέρονται κυριολεκτικά στον τρόπο βαπτίσματος αλλά δείχνουν ότι η
Βίβλος θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κάποια άλλη λέξη για το βάπτισμα που να το
ορίζει σαφέστερα σαν ραντισμό ή οτιδήποτε άλλο, παρά σαν καταβύθιση.
Ιστορικά,
το βάπτισμα με ραντισμό ή με έκχυση λίγου νερού δημιουργήθηκε για λόγους
ευκολίας. Το σωστό βάπτισμα με καταβύθιση έγινε ιδιαίτερα άβολο και δύσκολο
μετά την εμφάνιση τριών μη Βιβλικών πρακτικών: (1) νηπιοβαπτισμός, (2) τριπλό
βάπτισμα από κάποιους τριαδικούς, (3) αναβολή του βαπτίσματος μέχρι το κρεβάτι
του θανάτου (σε μια προσπάθεια να ζήσει κανείς όλη τη ζωή του με αμαρτία και
στο τέλος να σωθεί).
