ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Αποκ.ζ:9 Μετά ταύτα είδον, και ιδού όχλος πολύς, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήσει, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, οίτινες ίσταντο ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου, ενδεδυμένοι στολάς λευκά, έχοντες φοίνικας εν ταις χερσίν αυτών.

Α.  Εδώ ο Ιωάννης βλέπει μια άλλη ομάδα ανθρώπων και είναι πραγματικά ένα θαυμάσιο σκηνικό στον ουρανό, όπως είδαμε στα κεφ.4, 5.

Όμως εδώ πρόκειται για μια διαφορετική ομάδα ανθρώπων, οι οποίοι όπως μας λέει στο κεφ. ζ:14 είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης, και έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου.

Ο Θεός έχει ακόμα πιο θαυμαστά πράγματα απ’ αυτά για μας, αν φυλάξουμε το λόγο της υπομονής Του και δεν αρνηθούμε το όνομά Του.

Β. Μετά ταύτα είδον, και ιδού όχλος πολύς, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση.

Δεν αναφέρεται στους 144.000, γιατί αυτοί είναι αριθμημένοι. Πρόκειται για ένα μεγάλο πλήθος, το οποίο κανείς δεν μπορούσε να αριθμήσει.

Ήταν αμέτρητοι. Ο Ιωάννης είδε μέσα στην όραση αυτό τον όχλο που ήταν τόσο τεράστιος, ώστε σαν υπερβολή λέει ότι δεν μπορούσε κανείς να τον αριθμήσει.

Αυτό το αμέτρητο πλήθος ήταν από όλα τα έθνη, και τις φυλές και τους λαούς και τις γλώσσες.

Οι 144.000 δεν είναι από κάθε φυλή, γλώσσα, λαό και έθνος. Είναι Ισραηλίτες. Επομένως αυτός ο όχλος είναι ένα διαφορετικό σύνολο ανθρώπων.

Ακόμα, οι 144.000 σφραγίζονται πάνω στη γη, γιατί θα παρέμεναν πάνω στη γη για ορισμένο χρονικό διάστημα. Το πλήθος όμως που βλέπουμε εδώ είναι στον ουρανό.

Αυτός ο όχλος ίστατο ενώπιον του θρόνου του Θεού και του Αρνίου. Δεν καθόταν όπως οι 24 πρεσβύτεροι, δεν ήταν εν μέσω του θρόνου και κύκλω του θρόνου όπως τα 4 ζώα, αλλά στεκόταν ενώπιον του θρόνου του Θεού και του Αρνίου ντυμένοι λευκές στολές και με φοίνικες στα χέρια τους.

ενδεδυμένοι στολάς λευκάς.

Την ίδια εικόνα βλέπουμε στην Αποκ.γ:18, όπου ο Ιησούς παρακινεί την εκκλησία της Λαοδίκειας, η οποία αντιπροσωπεύει τους αγίους της θλίψης, ν’ αγοράσουν από Αυτόν ιμάτια λευκά για να ενδυθούν και να μην φανερωθεί η αισχύνη της γυμνότητάς τους.

Ο πολύς όχλος, που κανείς δεν μπορούσε ν’ αριθμήσει, είναι οι άγιοι της θλίψης, οι οποίοι μαρτύρησαν και έδωσαν τη ζωή τους για τον Ιησού κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Θλίψης.

Αυτό το μεγάλο πλήθος, έχει δεχτεί τώρα την προσφορά του Ιησού και αγόρασαν λευκά ιμάτια για να ντυθούν κατά τη Μεγάλη Θλίψη, και τώρα τους βλέπουμε στον ουρανό ντυμένους με τη δικαιοσύνη του Χριστού.

Γ.  Αυτό σημαίνει ότι ένα μεγάλος αριθμός αγίων μαρτύρησε για τον Ιησού στη Μεγάλη Θλίψη.

ίσταντο ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου.

Απ’ αυτό γνωρίζουμε ότι βρίσκονται στον ουρανό. Βλέπουμε ακόμα ότι έχουν φοίνικες στα χέρια τους. Οι φοίνικες στην Π.Δ. είχαν σχέση με την Ιουδαϊκή γιορτή της σκηνοπηγίας. Μια λαμπρή γιορτή νίκης, κατά την οποία γιόρταζαν την έξοδό τους από την έρημο όπου περιπλανιόταν 40 χρόνια και κατοικούσαν σε σκηνές χωρίς να έχουν μόνιμη κατοικία και την είσοδό τους στη γη της επαγγελία όπου πλέον θα κατοικούσαν σε μόνιμες κατοικίες. Γι’ αυτό το λόγο ο Ιωάννης τους βλέπει με φοίνικες στα χέρια.

Η γιορτή της Σκηνοπηγίας είναι τύπος αυτού που βλέπουμε να γίνεται εδώ στον ουρανό. Αυτό έχει αρχίσει να συμβαίνει πριν πάει ο πολύς όχλος στον ουρανό. Ήδη οι άγιοι της αρπαγής έχουν πάει στην ουράνια κατοικία τους με τα ένδοξα και αθάνατα σώματά τους, τα οποία πήραν στην πρώτη ανάσταση κατά την αρπαγή.

Είδαμε αυτούς τους αγίους της θλίψης σαν πνεύματα, χωρίς το ένδοξο σώμα κάτω από το θυσιαστήριο. Τους είδαμε σαν ψυχές των εσφαγμένων για την μαρτυρία του Ιησού, να κράζουν προς το Θεό να πάρει εκδίκηση για το θάνατό τους. Τώρα όμως τους βλέπουμε να στέκονται ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου έχοντας πλέον τα ένδοξα και άφθαρτα σώματά τους. Στέκονται ενώπιον του θρόνου με το ένδοξο σώμα της ανάστασης.

Στη Β’ Κορ.ε:1-5 ο απόστολος Παύλος λέει: «εξεύρομεν ότι εάν η επίγειος οικία του σκηνώματος ημών χαλασθή, έχομεν εκ του Θεού οικοδομήν, οικίαν αχειροποίητον αιώνιον εν τοις ουρανοίς, επειδή εν τούτω στενάζομεν εν τούτω τω σκηνώματι επιποθούντες να επενδυθώμεν το κατοικοιτήριον ημών το ουράνιον».

Αποκ.ζ:10 Και έκραζον μετά μεγάλης φωνής, λέγοντες, Η σωτηρία είναι του Θεού ημών του καθημένου επί του θρόνου και εις το Αρνίον.

Α.  Το πλήθος κράζει και αναγνωρίζει ότι η σωτηρία τους οφείλεται μόνο στο Θεό.  Αυτός είναι που τους έσωσε και τους έφερε δια μέσου των θλίψεων ενώπιόν Του. Αποδίδουν τη σωτηρία τους στο Θεό, τον μόνο δυνάμενο να σώσει και να ελευθερώσει.

Β.  Κράζουν ότι η σωτηρία είναι του Θεού ημών του καθημένου επί του θρόνου, και εις το Αρνίον. Αυτός ο πολύς όχλος βλέπει το Θεό εν Χριστώ. Είναι ο Θεός ο Οποίος μέσω της θυσίας του Αρνίου τους έφερε ενώπιόν Του στην παρουσία Του και τους ελευθέρωσε από τη Μεγάλη Θλίψη.

Αποκ.ζ:11 Και πάντες οι άγγελοι ίσταντο κύκλω του θρόνου και των πρεσβυτέρων και των τεσσάρων ζώων, και έπεσαν κατά πρόσωπον ενώπιον του θρόνου, και προσεκύνησαν τον Θεόν.

Εδώ έχουμε μια γενική εικόνα της ουράνιας αυλής στο χώρο του θρόνου, να προσκυνάει το Θεό. Ολόκληρο το ουράνιο βασίλειο, οι άγγελοι, οι 24 πρεσβύτεροι και τα 4 ζώα, αναγνωρίζουν ότι Αυτός είναι ο μόνος αληθινός Θεός και Τον προσκυνούν.

Αποκ.ζ:12 λέγοντες, Αμήν η ευλογία και η δόξα και η σοφία και η ευχαριστία και η τιμή και η δύναμις και η ισχύς ανήκει εις τον Θεόν ημών εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Α. Αυτοί που δίνουν την ευλογία, τη δόξα, τη σοφία, την ευχαριστία, την τιμή, τη δύναμη και την ισχύ στο Θεό, στους αιώνες των αιώνων, είναι όλοι οι άγγελοι που στέκονται κύκλω του θρόνου.

Καθένα απ’ αυτά τα στοιχεία έχει μπροστά το οριστικό άρθρο <η>. Αυτό σημαίνει ότι όλη η ευλογία, όλη η δόξα, όλη η τιμή, όλη η σοφία, όλη η δύναμη, και η ισχύς ανήκει στο Θεό και μόνο σ’ Αυτόν.

Ανήκουν στο Θεό, στους αιώνες των αιώνων, και οι άγγελοι το γνωρίζουν κι έτσι δίνουν τα πάντα σ’ Αυτόν. Είναι ο μόνος άξιος να λάβει τα πάντα. Κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να κρατάει κάτι από αυτά για τον εαυτό του. Τα πάντα οφείλονται και ανήκουν μόνο στο Θεό.

Β.  Εδώ έχουμε μια θαυμάσια σκηνή. Μια σκηνή απέραντης αγαλλίασης και ουράνιας χαράς. Βλέπουμε όλη την εκκλησία να έχει τώρα συμπληρωθεί, και οι νικητές όλων των περιόδων της εκκλησίας δια μέσου των αιώνων βρίσκονται τώρα στον ουρανό ενώπιον του θρόνου του Θεού και γι’ αυτό το λόγο υπάρχει αυτή η θαυμάσια σκηνή της ανεκλάλητης χαράς και αγαλλίασης.