Ποιος είναι ο Κύριός μας;

Ο Ιησούς είπε: “Ουδείς δύναται δύο κυρίους να δουλεύει διότι ή τον ένα θέλει μισήσει, και τον άλλον θέλει αγαπήσει, ή εις τον ένα θέλει προσκολληθή, και τον άλλον θέλει καταφρονήσει. Δεν δύνασθε να δουλεύετε Θεόν και Μαμμωνά”. (Ματθ.ς:24). Ο μεγάλος φιλόσοφος Βάκων είπε, “τα χρήματα είναι καλός υπηρέτης, αλλά κακός κύριος”.

Το να έχεις χρήματα δεν είναι κακό. Είναι η αγάπη για τα χρήματα που σκλαβώνει πολλούς ανθρώπους ώστε να μην μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν σωστά (Α’Τιμ.ς:10). Τα χρήματα δεν θα έπρεπε να μας σκλαβώνουν αλλά να μας υπηρετούν. Μερικοί άνθρωποι είναι υπηρέτες των χρημάτων, αλλά άλλοι έμαθαν πώς να τα κάνουν να δουλεύουν για την ευημερία των οικογενειών τους και του έργου του Θεού. Για να μην πέσουμε στην παγίδα  να υπηρετούμε τα χρήματα, είναι σημαντικό ν’ αναγνωρίσουμε ποιος είναι ο πραγματικός κύριος των οικονομικών μας.

Ο Θεός, ο Κύριος του Παντός

Οι άνθρωποι συχνά χρησιμοποιούν φράσεις όπως “το αμάξι μου” ή “τα λεφτά μου”. Βέβαια αυτό δεν είναι κακό από μόνο του, αλλά μερικές φορές αυτά είναι τα συμπτώματα μιας διεστραμμένης αντίληψης όσον αφορά τις υλικές ευλογίες απ’ το Θεό. Πολλοί πιστεύουν ότι είναι οι ιδιοκτήτες των υπαρχόντων τους, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους ότι ο Θεός είναι ο Κύριος και Ιδιοκτήτης του παντός.

Μέσα στη Γραφή δεν υπάρχει αμφιβολία για το ποιος είναι ο Κύριος του παντός. Ο Θεός είναι ο Κύριος της γης, γιατί “Του Κυρίου είναι η γη, και το πλήρωμα αυτής η οικουμένη, και οι κατοικούντες εν αυτή” (Ψαλμ.κδ:1). (Δες επίσης Ψαλμ.ν:10-12, Εξοδ.ιθ:5). Ακόμα και τα παιδιά μας ανήκουν στον Κύριο και όταν τα αφιερώνουμε σ’ Εκείνον αναγνωρίζουμε το δικαίωμα κατοχής επάνω τους (Ψαλμ.ρκζ:3, Ιεζ.ις:20-21).

Επιπλέον, η εκκλησία ανήκει στον Κύριο, γιατί την αγόρασε με το ίδιο Του το αίμα (Πραξ.κ:28). Ο Ιησούς είπε: “Επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου” (Ματθ.ιζ:18). Έχοντας στην ιδιοκτησία Του την εκκλησία συλλογικά, ο Θεός είναι ο ιδιοκτήτης του πιστού ατομικά. Είμαστε ο “αποκτηθείς λαός αυτού, εις έπαινον της δόξης αυτού” (Εφ.α:14). Ο Παύλος είπε: “Διότι ηγοράσθητε διά τιμής δοξάσατε λοιπόν τον Θεόν διά του σώματος σας, και διά του πνεύματος σας, τα οποία είναι του Θεού”. (Α’Κορ.ς:20) Είμαστε η νόμιμη ιδιοκτησία του Θεού. Αυτός είναι ο νόμιμος Κύριος μας (Α’Κορ.ζ:23, Β’Πετρ.β:1) Είμαστε ο λαός του Θεού (Α’Πετρ.β:9-10).

Αν ο Θεός είναι ο ιδιοκτήτης όλων αυτών που αναφέρθηκαν προηγουμένως, φαίνεται λογικό να έχει δικαίωμα και στα οικονομικά μας. Η Βίβλος λέει ότι Αυτός είναι ο Κύριος του αργύρου και του χρυσού. “Εμού είναι το αργύριον και εμού το χρυσίον, λέει ο Κύριος των δυνάμεων” (Αγγαίος β:8). Τα χρήματα είναι δικά μας μόνο με την έννοια ότι ο Θεός μας τα δάνεισε για να μπορούμε να ζήσουμε τις οικογένειές μας και να τρέξει το ευαγγέλιο. Αν και τιμούμε το Θεό με το δέκατο του εισοδήματος μας, δεν θα έπρεπε να νομίζουμε ότι μόνο 10% ανήκουν σ’ Αυτόν. Το υπόλοιπο 90% ανήκει επίσης στο Θεό. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να το χειριζόμαστε με τρόπο που Τον ευχαριστεί.

Όταν ήμασταν στον κόσμο, ο διάβολος ήταν ο κύριος της ζωής μας, των σωμάτων, των πνευμάτων, των σπιτιών, κι ακόμα και των χρημάτων μας. Τώρα που είμαστε στην εκκλησία, έχουμε ένα νέο ιδιοκτήτη, τον Ιησού. Είναι απαραίτητο να αναγνωρίσουμε την κυριότητα του Ιησού πάνω σε κάθε πτυχή της ζωής μας, ακόμα και πάνω στα οικονομικά μας. Πόσο λυπηρό είναι που πολλοί άνθρωποι Τον ονομάζουν Κύριο της ζωής τους αλλά όχι των πορτοφολιών τους. Ο Θεός δεν θα είναι ποτέ ο Κύριος της ζωής μας αν δεν είναι επίσης ο Κύριος των χρημάτων μας. Ποιος είναι ο Κύριος μας, ο Ιησούς ή το “πεντοχίλιαρο”;

Μέσω της αναγέννησης, ο Θεός έγινε ο Κύριος της ζωής μας. Αυτός είναι ο Κύριος του σώματος, του πνεύματος, ακόμα και των οικονομικών μας. Θα δώσουμε λογαριασμό των πράξεων που κάναμε με το σώμα και το πνεύμα, καθώς και πώς χρησιμοποιήσαμε τα χρήματα που ο Θεός μας εμπιστεύτηκε.

Διαχειριστές

Αφού ο Θεός είναι ο ιδιοκτήτης του παντός, ποια πρέπει να είναι η σχέση του πιστού με τα χρήματα που ο Θεός του εμπιστεύτηκε; Ο πιστός δεν είναι ο ιδιοκτήτης, αλλά ο διαχειριστής, εκείνων των χρημάτων. Η λέξη “διαχειριστής” στην Καινή Διαθήκη προέρχεται από τη λέξη “οικονόμος” και αναφέρεται στους εργάτες και διδασκάλους του Κυρίου (Α’Κορ.δ:1-2), τους πιστούς γενικά (Α’Πετρ.δ:10), και τους επισκόπους (ποιμένες) των εκκλησιών (Τίτος α:5-7). Στην κυριολεξία σημαίνει “αυτός που τακτοποιεί το σπίτι”. Σαν διαχειριστής ενός σπιτιού ή περιουσίας, ο οικονόμος είναι το άτομο που είναι άμεσα υπεύθυνο για την ομαλή λειτουργία των ευθυνών που του έχουν ανατεθεί (Λουκ.ιβ:42-44). Ένας οικονόμος είναι εκείνος που διαχειρίζεται, διεξάγει, κυβερνά, ή διευθύνει τις υποθέσεις ενός άλλου. Όταν μιλάμε για χριστιανική θέση οικονόμου, αναφερόμαστε στην εξάσκηση της υπευθυνότητάς μας σαν οικονόμοι ή διαχειριστές όλων αυτών που μας έχει εμπιστευτεί ο Θεός, συμπεριλαμβανομένων και των χρημάτων.

Η αξίωση για τους οικονόμους δεν είναι η επιτυχία αλλά η πιστότητα. “Το δε επίλοιπον, ζητείται μεταξύ των οικονόμων να ευρεθεί έκαστος πιστός” (Α’Κορ.δ:2). Η πιστότητα στους τομείς που ο Κύριος μας έχει εμπιστευτεί είναι μια προϋπόθεση για να μας αναθέσει μεγαλύτερες ευθύνες. Ο Ιησούς τόνισε αυτή τη μεγάλη αλήθεια όταν είπε: “Εύγε δούλε αγαθέ και πιστέ εις τα ολίγα εστάθης πιστός, επί πολλών θέλω σε καταστήσει” (Ματθ.κε:21).

Η λέξη κλειδί στη χριστιανική ζωή είναι η “πιστότητα”. “Γίνου πιστός μέχρι θανάτου” (Αποκ.β:10). Πώς μπορούμε να περιμένουμε το Θεό να μας δώσει μεγαλύτερες υπευθυνότητες εάν δεν είμαστε πιστοί στους βασικούς τομείς της χριστιανικής μας ζωής; Ας είμαστε πιστοί, σταθεροί χωρίς να αμφιταλαντευόμαστε στις υπευθυνότητές μας.

Η θέση του οικονόμου δεν περιορίζεται στη διακονία που ο Θεός μας έχει δώσει. Περιλαμβάνει κάθε πλευρά της χριστιανικής ζωής, ακόμα και τα χρήματά μας. Έχουμε την ευθύνη να διαχειριζόμαστε πιστά τα χρήματα που ο Θεός μας εμπιστεύθηκε, είτε είναι λίγα είτε πολλά. Οι πιστοί πρέπει να δείχνουν πιστότητα στις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς το Θεό, όπως και σε κάθε άλλο τομέα της ζωής τους.

Ίσως το καλύτερο παράδειγμα για το τί είναι ένας διαχειριστής ή οικονόμος μπορεί να βρεθεί στο Ματθ.κε:14-30. Σ’ αυτή την παραβολή των ταλάντων βρίσκουμε τί σημαίνει οικονόμος απ’ το στόμα του Ιησού. Σε κάθε υπηρέτη δόθηκε, σύμφωνα με την ικανότητά του, ένας αριθμός ταλάντων (Ο Θεός μας δίνει χρήματα σε αναλογία με την ικανότητά μας να τα διαχειριστούμε). Πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι τα “τάλαντα” σ’ αυτό το εδάφιο αναφέρονται στις ικανότητες ή ιδιότητες που έχει κάποιος, ενώ στην πραγματικότητα αναφέρονται στα χρήματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι η λέξη “τάλαντο” δεν  θα μπορούσε να έχει συμβολική έννοια, αλλά θα πρέπει επίσης να αναγνωρίσουμε και την κυριολεκτική της έννοια. Κυριολεκτικά, ένα τάλαντο ήταν μια Εβραϊκή μονάδα μέτρησης που χρησιμοποιείτο για να μετράει το χρυσό, το ασήμι και άλλα πολύτιμα μέταλλα. Ένα τάλαντο χρυσού ήταν ισοδύναμο, λίγο πολύ με 21.000 ευρώ και ένα τάλαντο αργύρου άξιζε 1.500 ευρώ.

Ενώ δε μπορούμε ν’ αρνηθούμε ότι αυτή η παραβολή εφαρμόζεται σε πολλούς τομείς της χριστιανικής υπηρεσίας, σίγουρα εφαρμόζεται και στη διαχείριση των χρημάτων που ο Θεός μας εμπιστεύτηκε. Οι πιστοί υπηρέτες γνώριζαν ότι τα χρήματα δεν ανήκουν σ’ αυτούς, γι’ αυτό φρόντισαν να τα διαχειριστούν καλά. Το εδάφιο 18 λέει ότι ο υπηρέτης που έλαβε ένα τάλαντο “έκρυψε τα χρήματα του κυρίου του”. Να ένα βιβλικό παράδειγμα ότι τα χρήματα που ο Κύριος μας δίνει ανήκουν σ’ Αυτόν και όχι σε μας.

Τα χρήματα που ο Θεός μας εμπιστεύεται  προέρχονται απ΄ Αυτόν, γιατί κάθε καλό δώρο έρχεται από το Θεό (Ιακ.α:17). Καθώς διαχειριζόμαστε τα χρήματα που μας εμπιστεύτηκε ο Κύριος, είτε είναι λίγα είτε πολλά, δεν θα έπρεπε να κάνουμε λιγότερα από τους πιστούς υπηρέτες στην παραβολή. Είναι ευθύνη μας να διαχειριστούμε τα χρήματα του Κυρίου μας σοφά. Πρέπει να προσέχουμε να μην τα χρησιμοποιούμε μόνο για τις δικές μας ανάγκες αλλά επίσης να τα επενδύουμε στο έργο του Κυρίου για να εξαπλωθεί το Ευαγγέλιο σ’ ολόκληρο τον κόσμο και να βοηθηθούν οι φτωχοί.

Δεν υπάρχει καλύτερος λόγος απ’ το Γολγοθά και δεν υπάρχει καλύτερη επένδυση από τη βασιλεία του Θεού, γιατί αυτά πληρώνουν τον καλύτερο τόκο. Εάν δεν είμαστε πρόθυμοι να επενδύσουμε σε κάτι, είναι γιατί δεν πιστεύουμε ότι αξίζει τον κόπο να επενδύσουμε. Τα χρήματα του Κυρίου θα κερδίσουν περισσότερα μερίσματα όταν τα επενδύουμε στην εκκλησία. Ο προϋπολογισμός κάθε Χριστιανού θα έπρεπε να περιλαμβάνει τον άνθρωπο του Θεού και την τοπική εκκλησία.

Ο Θεός θα ανταμείψει την πιστότητα σε κάθε σφαίρα της πνευματικής ζωής μας, και μια μέρα θα ακούσουμε τα πιο σπουδαία λόγια που ένας Χριστιανός μπορεί ν’ ακούσει “εύγε δούλε αγαθέ και πιστέ εις τα ολίγα εστάθης πιστός, επί πολλών θέλω σε καταστήσει”. Ας σιγουρευτούμε ότι ο Κύριος θα μπορέσει να ανταμείψει την πιστότητά μας στη διαχείριση των χρημάτων Του.