Λένε, πως «των μεγάλων ανδρών η μοναξιά υπήρξε πολύ μεγάλη».
Πως όσο πιο μεγάλος είναι κάποιος, τόσο πιο μόνος κι απομονωμένος από το
περιβάλλον του ζει, έστω κι αν περιβάλλεται από τ' οποιοδήποτε πλήθος. Μόνα κι ασυντρόφευτα
ζήσανε πολλά φωτεινά πνεύματα σε τομείς όπως η τέχνη, η επιστήμη, ο φιλοσοφικός
στοχασμός, η αναζήτηση ή και μετάδοση ιδανικών. Κι αν αυτό αληθεύει μια φορά γι’
ανθρώπους σαν κι εμάς, αληθεύει χίλιες φορές για τον Ιησού, στην επίγεια ζωή
και έργο Του. Μόνος, κατάμονος. Έτσι που, όπως θα δούμε, κανείς να μη μπορεί να
προβάλει τίτλους συμπαράστασης, πολύ δε λιγότερο συμμετοχής στο τεράστιο έργο
της λύτρωσης. Ας Τον παρακολουθήσουμε σ’ αυτή την τρομακτική - συντριπτική για
κάθε ανθρώπινο ον - πνευματική του μοναξιά. Υπήρξε όχι μόνο μοναδικός, αλλά και
μόνος.
1. Μόνος στον επίγειο βίο του
Ποιος ποτέ τον κατάλαβε! Οι επίγειοι γονείς του μικρό Τον μαλώνουν,
γιατί βρισκόταν «εις τα του Πατρός του» (Λουκ.β:49). Οι αδελφοί του, Τον προκαλούν
να αποδείξει ότι είναι αυτός που διακηρύττει, γιατί- «ουδέ οι αδελφοί αυτού, επίστευον
εις αυτόν» (Ιωάν.ζ:5). Ο μαθητής του ο Φίλιππος, του ζητάει να τους φανερώσει
τον Πατέρα, για ν’ ακούσει απ’ τα χείλη του Χριστού, την απορία: «Τόσον καιρό
μαζί σου και δεν μ’ εγνώρισες, Φίλιππε!» (Ιωάν.ιδ:9). Δίδασκε τους όχλους κι
αυτοί Τον ακολουθούσαν «γιατί είχαν φάει από τους άρτους του» (Ιωάν.ς:26).
Συμβούλευε τους μαθητές του «να μάθουν απ’ αυτόν που ’ταν πράος και ταπεινός» (Ματθ.ια:29)
και κείνοι διεκδικούσαν πρωτοκαθεδρίες. Τέτοια μονότητα, κανείς δεν γεύτηκε.
Ήταν και περπάτησε μόνος σ’ αυτή τη ζωή.
2. Μόνος στην προσευχή
Βέβαια, είχε δώσει οδηγίες για την προσευχή στους μαθητές
του (μελέτησε- Ματθ.ς:5-15), αλλά πόσες φορές ένιωθε την ανάγκη αυτός μόνος,
μακριά από τον ανθρώπινο στόμφο και τη θρησκευτική φλυαρία, να επικοινωνήσει με
τον Πατέρα! Στο Ματθ.ιδ:23, διαβάζουμε ότι- «απολύσας τους όχλους ανέβη εις το
όρος κατ’ ιδίαν να προσευχηθεί». Μόνος του. Μόνος, με τον Πατέρα. Μόνος, στην
πάλη του για τη λύτρωση του κόσμου. «Διανυκτέρευε στην προσευχή του Θεού», μας
πληροφορεί ο Λουκάς (ς:12). Μόνος, στην προσευχή.
3. Μόνος στη Μεταμόρφωση
Θα βιαστείς να πεις- πώς μόνος! Δεν είχε μαζί του τους τρεις
μαθητές! Δεν φάνηκαν και κουβέντιασαν μαζί του ο Μωυσής και ο Ηλίας. Ναι,
σωστά. Όμως ήλθε η στιγμή που όλοι σώπασαν κι αποσύρθηκαν. Τότε που οι
τρομαγμένοι μαθητές «υψώσαντες τους οφθαλμούς αυτών, δεν είδαν ουδένα, ειμή τον
Ιησούν μόνον» (Ματθ.ιζ:8). Ο Μωυσής με το Νόμο, αποτραβήχτηκε. Ο Ηλίας με την
προφητεία, τι να προσφέρει πια! Οι μαθητές, μπρούμυτα πεσμένοι από το φόβο.
Ποιος λοιπόν είχε μείνει, για ν’ ανέβει σε λίγο στο Σταυρό και να κάμει
εξιλασμό! Ο Ιησούς. Ο Ιησούς, μόνον.
4. Μόνος με την αμαρτωλή
Κι η μονότητα και μοναδικότητα του Ιησού, φαίνεται πιο
προσωπικά και σ’ άλλο περιστατικό. Βρισκόταν κάποτε στο ναό. Κήρυττε σε πλήθη.
Ορδές γραμματοφαρισαίων σύρανε μπροστά του μια ταλαίπωρη αμαρτωλή. Γνωρίζετε
από τον Ιωάν.η:1-11, τι ακολούθησε. Στην τελευταία πράξη, η αυλαία σηκώνεται
και στο μεγάλο ναό μέσα φαίνεται «ο Ιησούς μόνος και η αμαρτωλή». Κήρυγμα
τούτο, σημαντικότατο. Ο Ιησούς, ο μόνος με αγάπη για τον αμαρτωλό. Ο Ιησούς ο
«μόνος Σωτήρας» (Ιούδας 25). Ο Ιησούς και κανένας άλλος, δεν χρειάζεται για τη
λύτρωσή μας.
5. Μόνος, όταν ήλθε η ώρα της κρίσης
Παρακολουθείστε κι από τα 4 Ευαγγέλια τον Ιησού μετά τη
Γεθσημανή και στη διάρκεια της θρησκευτικής και πολιτικής δίκης του. Όλοι, Τον
εγκατέλειψαν. Συνέβηκε αυτό που είπε στο Ιωάν.ις:32 «να ’την έρχεται η ώρα, να
σκορπιστείτε όλοι καθένας στα δικά του και να με αφήσετε μόνον». Μόνος στον Άννα,
μόνος στον Καϊάφα, μόνος στον Πιλάτο, μόνος στο Πραιτόριο, το μαστίγωμα, τον
εξευτελισμό. Μόνος, αφού κι ένας που Του ορκίστηκε πίστη και συμπαράσταση,
τρεις φορές και με ανάθεμα Τον αρνήθηκε. Από τις πιο τραγικές στιγμές της
επίγειας μονότητάς Του, εκείνο το «ενέβλεψεν τω Πέτρω» (Λουκ.κβ:61).
6. Μόνος, στο Σταυρό του μαρτυρίου
Ο Σταυρός, αποτελεί αναμφισβήτητα την κορυφαία πράξη στο
λυτρωτικό έργο του Χριστού. Η μονότητά του δε σε τούτη τη στιγμή είναι
χαρακτηριστική. Ο λαός, στεκόταν παρατηρών. Οι περαστικοί, έλεγαν άσε να δούμε
αν ο Θεός θα στείλει κάποιον να τον σώσει. Οι ληστές, Τον βλα- σφημούσαν. Οι
γραμματοφαρισαίοι, Τον προκαλούσαν. Οι στρατιώτες, Τον προπηλάκιζαν. Οι γνωστοί
Του, «στέκονταν από μακρόθεν» (Λουκ.κγ:49). Ο επουράνιος Πατέρας, γινόταν τώρα ο
Κριτής της ανθρώπινης αμαρτίας, που ο Γιος του «βάσταζε πάνω του στο ξύλο» (Α’ Πέτρ.β:24).
Μόνος λοιπόν στο Σταυρό, ο Ιησούς. Μόνος πίνοντας το ποτήρι της οργής του Θεού
μέχρι τρυγάς (Ιωάν.ιη:11). Οι κραυγές- «ίνα τι με εγκατέλειπες» (Ματθ.κζ:46)
και «τετέλεσται» (Ιωάν.ιθ:30), μιλάνε για την ολοκλήρωση του έργου λύτρωσης του
αμαρτωλού, μάλιστα από ένα μόνο πρόσωπο, τον Ιησού.
7. Μόνος Σωτήρας
Έπειτα απ’ όλα τα παραπάνω, δικαιώνεται το κήρυγμα του
Πέτρου (Πράξ.δ:12), ότι «δεν υπάρχει μέσω κανενός άλλου η σωτηρία, γιατί ούτε
έχει δοθεί άλλο όνομα κάτω από τον ουρανό στους ανθρώπους, μέσω τού όποιου
πρέπει να σωθούμε». Και το κήρυγμα του Πέτρου, γίνεται το παγκόσμιο χριστιανικό
κήρυγμα. Ο Χριστός μόνος Σωτήρας και μόνος Μεσίτης. Ο Ιησούς. Μόνος Αυτός.
Μόνον Αυτός. Κι όσο χριστοκεντρικότερο γίνεται το κήρυγμά μας, τόσο βιβλικότερο
είναι, τόσο ορθοδοξότερο αποδεικνύεται.
