Ένας απ’ τους
κύριους νόμους του Θεού, είναι αυτός της σποράς και του θερισμού. Στην αρχή ο
Θεός καθιέρωσε αυτό το νόμο στο φυσικό κόσμο (Γεν.α:11-12) και είναι ακόμα σε
ισχύ σαν πνευματικός νόμος στην Καινή Διαθήκη. Στους Γαλάτες ς:7 λέει, “Μη πλανάσθε ο Θεός δεν εμπαίζεται επειδή
ό,τι αν σπείρει ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει”. Αυτός ο νόμος
αναφέρεται και στα οικονομικά θέματα.
Οι Παροιμίες
ια:24-25 λένε: “Οι μεν σκορπίζουσιν, και
όμως περισσεύονται οι δε παρά το δέον φείδονται, και όμως έρχονται εις ένδειαν.
Η αγαθοποιός ψυχή θέλει παχυνθή και όστις ποτίζει, θέλει ποτισθή κι αυτός”.
Στον Εκκλησιαστή ια:1 λέει: “Ρίψον τον
άρτον σου επί πρόσωπον των υδάτων διότι εν ταις πολλαίς ημέραις θέλεις εύρει
αυτόν”. Αργά ή γρήγορα ότι δώσαμε στον Κύριο θα μας επιστραφεί (Παρ. ιθ:17)
και μάλιστα με ευλογίες.
Στο Λουκά ς:38
λέει: “Δίδετε, και θέλει δοθεί εις εσάς
μέτρον καλόν, πεπιεσμένον και συγκεκαθισμένον, και υπερεκχυνόμενον θέλουσι
δώσει εις τον κόλπον σας. Διότι με το αυτό μέτρον με το οποίο μετρείτε, θέλει
αντιμετρηθεί εις εσάς”. Ο Παύλος μπορούσε να πει στους Κορίνθιους: “Τούτο δε λέγω, ότι ο σπείρων με φειδωλία,
και με φειδωλίαν θέλει θερίσει και ο σπείρων με αφθονία, και με αφθονία θέλει
θερίσει”. (Β’Κορ.θ:6).
Το να δίνουμε
είναι μια θεία αρχή, κι αν το εφαρμόσουμε, θα θερίσουμε θετικά αποτελέσματα
στις εκκλησίες μας και στην προσωπική μας ζωή. Ο Σολομών είπε: “Τίμα τον Κύριον από των υπαρχόντων σου, και
από των απαρχών πάντων των γεννημάτων σου και θέλουσιν εκχειλίζει από νέου
οίνου” (Παρ.γ:9-10). Όταν ο καλός Σαμαρείτης εμπιστεύτηκε τον πληγωμένο
άνθρωπο στον ξενοδόχο, του είπε: “Επιμελήθητι
αυτού και ό,τι αν δαπανήσης περιπλέον, εγώ, όταν επανέλθω, θέλω σοι αποδώσει”
(Λουκ. ι:35). Αυτή η δήλωση δείχνει πως ό,τι επενδύουμε χρηματικά στο έργο του
Θεού θα ξεπληρωθεί σε αυτή τη ζωή ή όταν έρθει ο Κύριος πάλι.
Μερικοί άνθρωποι
ζουν με τη φιλοσοφία “Όλα για μένα, τίποτε για τους άλλους” γιατί δεν έχουν
μάθει το νόμο του Χριστού “Μακάριον είναι
να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη” (Πραξ.κ:35). Αυτή η δήλωση έχει
ονομαστεί ο ένατος μακαρισμός αν και κανείς από τους συγγραφείς των Ευαγγελίων
δεν τον κατέγραψε στα γραπτά του. Ο Παύλος πήρε αυτά τα λόγια απ’ το στόμα του
Κυρίου σχετικά με την ευλογία που βρίσκεται στο να δίνουμε.
Θα πάρουμε
πνευματικές καθώς και οικονομικές ευλογίες όταν εφαρμόσουμε το νόμο του
σπείρειν και θερίζειν στα οικονομικά μας. Δεν δίνουμε για να πάρουμε, γιατί
τότε τα κίνητρα μας θα ήταν λάθος. Δεν δίνουμε για να σωθούμε, αλλά επειδή
σωθήκαμε. Το δίδειν είναι προϊόν της σωτηρίας. Δίνουμε στον Κύριο και στο έργο
Του γιατί Τον αγαπάμε. Η αγάπη πρέπει να είναι το κίνητρό μας για να δίνουμε,
και εάν δίνουμε γιατί αγαπάμε, θα λάβουμε τις ευλογίες Του τώρα και στην ζωή
που θα έρθει.
Ένα πράγμα έμαθα
σ’ αυτή τη ζωή που ζω, ότι δεν μπορώ να νικήσω το Θεό.
Όταν πρέπει να
δώσω, δεν έχει σημασία πόσο πολύ Του δίνω, Αυτός πάντα με υπερκαλύπτει.
Γιατί πάντα
επιστρέφει περισσότερα απ’ ότι έδωσα ποτέ σ’ Αυτόν.
Μπορεί κάποιος
να δίνει χωρίς ν’ αγαπά, δεν μπορεί όμως ν’ αγαπά χωρίς να δίνει.
Αν δίνω, δεν
είναι γιατί έχω, αλλά έχω γιατί δίνω.
Όταν ο Θεός μου
ζητάει κάτι είναι γιατί θέλει να μου δώσει κάτι.
Και όταν ο Θεός
μου δίνει κάτι, είναι γιατί θέλει να μου ζητήσει κάτι.
Αν θέλεις να
κάνεις μια προσπάθεια, άρχισε να Του δίνεις σήμερα.
Και σε λίγο θα
μπορείς και συ να πεις:
Ένα πράγμα έμαθα
σ’ αυτή τη ζωή που ζω.
Δεν μπορείς να
νικήσεις τον Θεό όταν πρέπει να δώσεις.
Ανώνυμος
