Να δίνω στον άνθρωπο του Θεού πρώτα; Ο
σαρκικός άνθρωπος απορρίπτει αυτή την ιδέα αμέσως γιατί είναι εγωιστής και τα
θέλει όλα δικά του. Όμως όταν το Άγιο Πνεύμα ανακαινίσει το νου μας, τότε θέλουμε να μοιραζόμαστε ότι έχουμε με τους
άλλους.
Όταν ο Ηλίας έφθασε στο σπίτι της χήρας από τη
Σαρεπτά, τη βρήκε να μαζεύει ξύλα και της είπε: “φέρε μοι, παρακαλώ, ολίγον ύδωρ εν αγγείω, διά να πίω, (δες Α’ Βασ.ιζ:9-16). Όταν ο προφήτης είδε
την προθυμία της, γνωρίζοντας ότι ο Θεός την είχε ήδη διατάξει να τον συντηρεί,
της ζήτησε ένα κομματάκι ψωμί. Εκείνη του είπε τις ανάγκες της. Είχε μόνο μια
χούφτα αλεύρι σ’ ένα βαρέλι, και λίγο λάδι σ’ ένα δοχείο. Ο Ηλίας της είπε, “κάμε εις εμέ πρώτον μίαν μικράν πήτταν”.
Κάποιοι πιστοί θα έλεγαν “τι αναιδής εργάτης”. Όμως έχουμε να κάνουμε με μια
Βιβλική αρχή, όχι μ’ ένα παράλογο εργάτη.
Αν δίνουμε πρώτα στον άνθρωπο του Θεού, ακόμα
κι απ’ τη στέρησή μας, δεν θα μας λείψει τίποτα απ’ ότι χρειαζόμαστε στα σπίτια
μας. Ίσως δικαιολογούμαστε ότι δεν έχουμε αρκετά για τις οικογένειες μας, πόσο
μάλλον για τον εργάτη και την οικογένειά του, αλλά πρέπει να έχουμε υπόψη μας
ότι ο Θεός βλέπει τη θυσία της προσφοράς μας
και τις προσωπικές μας ανάγκες. Στο Α’Βασιλέων
ιζ:16, “Το πιθάριον του αλεύρου δεν εκενώθη,
ουδέ το ρωγίον του ελαίου ηλαττώθη”.
Αυτή η βιβλική περιγραφή μας διδάσκει ότι:
1. Ο Θεός περιμένει απ’ τον καθένα να δίνει για
τη συντήρηση των εργατών Του, άσχετα από τις οικονομικές περιστάσεις. Η φτώχεια
δεν είναι δικαιολογία για να μη δίνουμε στο Θεό.
2. Εάν δίνουμε στο Θεό, Εκείνος θα μας δώσει
περισσότερα. (Ιωάν.ς:1-14).
3. Εάν δίνουμε στο Θεό, Εκείνος θα προμηθεύσει
για τις ανάγκες μας (Φιλ.δ:19).
Επιστρέφοντας ένα μέρος των χρημάτων μας στο
Θεό, ελευθερωνόμαστε από την εξουσία του χρήματος, αναγνωρίζουμε το Θεό σαν την
πραγματική πηγή των χρημάτων, και βάζουμε Αυτόν και το έργο Του πρώτα.
Δείχνουμε ότι υπάρχει φόβος Θεού μέσα μας (Δευτ.ιδ:23).
Δίνοντας στον άνθρωπο του Θεού τον ενθαρρύνουμε (Β’Χρον.λα:4). Ο Εζεκίας ευημέρησε, επειδή θυμήθηκε τον άνθρωπο του
Θεού (Β’ Χρον.λα:2-21).
Με το Νόμο του Μωϋσή, ο Θεός πρόβλεψε πρώτα
για τους εργάτες Του. Οι Ισραηλίτες έπρεπε να ξεχωρίσουν απ’ τις απαρχές των
καρπών, το πρώτο μέρος για το Θεό, κι αυτή η μερίδα δινόταν στους εργάτες (Αριθ.ιη:12-13). Ο Ιησούς τόνισε την
ανάγκη να βάζουμε τα πρώτα πράγματα στην πρώτη θέση όταν είπε “Ζητείτε πρώτον την βασιλεία του Θεού και
την δικαιοσύνη αυτού και ταύτα πάντα (βασικές ανάγκες της ζωής) θέλουσι σας προστεθεί”. (Ματθ.ς:33)
Το χέρι που δίνει ποτέ δεν θα είναι άδειο. Ας
βάλουμε τα πρώτα πράγματα πρώτα. Ας μη θεωρούμε τα δέκατα και τις προσφορές σαν
κάτι δευτερεύον ή προαιρετικό. Αντί να λέμε “Αν μου μείνει τίποτα αυτή την
εβδομάδα θα πληρώσω τα δέκατά μου” πρέπει πρώτα να δίνουμε στο Θεό.
