Έτσι θελήσαμε

Το τέλος βρίσκεται πολύ κοντά μας. Σε μερικά χρόνια, η Γη μας δεν θα είναι και τόσο ευχάριστος τόπος για να ζει κανείς.

Οι πόλεις μας θα είναι ακόμα πιο πυκνοκατοικημένες απ’ ό,τι σήμερα, ο αέρας μας ακόμα πιο μολυσμένος, οι ισορροπίες στον κόσμο μας πολύ πιο ευαίσθητες, τα συστήματα λιγότερο σταθερά, η οικολογία περισσότερο τραυματισμένη θα αιμορραγεί, οι προτάσεις και οι λύσεις που θα προτείνονται λιγότερο ικανοποιητικές και περισσότερο επικίνδυνες.

Είναι πλέον θέμα χρόνου, είναι υπόθεση κάλυψης της απόστασης, δεδομένου ότι η κατεύθυνση προς την οποία βαδίζουμε και η κατάληξη είναι γνωστά και επιβεβαιωμένα. Είναι πλέον θέμα ταχύτητας. Η ζωή γεμίζει με φόβο, η προσέγγιση στο θάνατο γίνεται καθημερινή βεβαιότητα. Ένας θάνατος αργός, καθημερινός, μαρτυρικός, γιομάτος απογοήτευση και φόβο κερδίζει έδαφος μέσα μας και γύρω μας.

Έτσι θελήσαμε. Δεν είναι άξιο απορίας. Πρόκρινε ο άνθρωπος το σκοτάδι, αγάπησε τον εαυτό του και απόρριψε το ζωντανό Θεό σαν περιττό και επιζήμιο. «Διότι γνωρίσαντες τον Θεόν δεν εδόξασαν ως Θεόν, ουδέ ευχαρίστησαν, αλλά εματαιώθησαν εν τοίς διαλογισμοίς αυτών και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία. Λέγοντες ότι είναι σοφοί εμωράνθησαν... Και καθώς απεδοκίμασαν το να έχωσιν επίγνωσιν του Θεού παρέδωκεν αυτούς ο Θεόςειςαδόκιμον νουν,ώστε να πράττωσι τα μη πρέποντα» (Ρωμ.α:21,22,28).

Οι αναλύσεις του λόγου του Θεού είναι μοναδικές σε διαύγεια και ακρίβεια. Όλα όσα ζούμε στις μέρες μας προέρχονται από τούτες τις μοναδικές αλήθειες.

• εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία

• εμωράνθησαν

• παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις αδόκιμον νουν.

Όλα τα υπόλοιπα είναι φυσικές φυσιολογικές συνέπειες των επιλογών μας της λατρείας του εγωισμού μας. Το τραγικό με τον άνθρωπο είναι το ξάφνιασμα. Δεν μπορούσε να πιάσει πως τούτη η εκλογή του σήμαινε ερήμωση και θανατικό για τον ίδιο, για τον κόσμο μας.

Και όμως τον είχε ειδοποιήσει ο Θεός για τις συνέπειες της ανυπακοής, για το θάνατο που θα επακολουθούσε την ανταρσία. Τώρα, κάποιος άλλος κρατάει τα γκέμια στα χέρια του και εκμεταλλεύεται τούτο τον «αδόκιμο νου» την «ασύνετο καρδία».

Στο πέμπτο κεφάλαιο του βιβλίου του ο Ησαΐας γράφει την πιο πικρή φράση που μπορεί ν’ ακούσει ο άνθρωπος στη ζωή του. «Ιδού ο οίκος σας αφήνεται έρημος». Αυτό το «αφήνεται έρημος» είναι που ζούμε και θερίζουμε όλοι μας στις μέρες μας, όπου κι αν στρέψουμε τα μάτια. Και είμαστε υπεύθυνοι εμείς, γιατί έτσι το θελήσαμε, το επιλέξαμε.

Είναι γνωστό πια, χιλιοειπωμένο, αλλά ας το ξαναπούμε, ο κόσμος δεν βρέθηκε σε πιο κρίσιμο σημείο από τα τέλη του Β' παγκοσμίου πολέμου όσο σήμερα, στις μέρες μας. Η μοναδική και ανεπανάληπτη σε τραγικότητα εποχή μας.

Δίλημμα πραγματικό στις μέρες μας η σωστή αξιολόγηση, ιεράρχηση των προβλημάτων, των απειλών. Τι πρώτο, τι δεύτερο; Τι να πιάσεις, τι ν’ αφήσεις; Φαίνεται ότι το πιο χτυπητό σημείο της κρίσης των ημερών μας είναι η πληθυσμιακή έκρηξη. 

Ο παγκόσμιος πληθυσμός είναι ο συνολικός αριθμός των ανθρώπων που ζουν στον πλανήτη Γη. Σήμερα υπολογίζεται στα 7,35 δισεκατομμύρια από το Γραφείο Απογραφών των ΗΠΑ (USA Census Bureau). Ο παγκόσμιος πληθυσμός σημειώνει συνεχή αύξηση από τον 14ο αιώνα, μετά το τέλος της μεγάλης επιδημίας πανούκλας και του μεγάλου λιμού των ετών 1315–1317. Οι υψηλότεροι ρυθμοί στην αύξηση του πληθυσμού, πάνω από 1,8% ανά έτος, καταγράφηκαν για λίγα χρόνια τη δεκαετία του 1950 και επί λίγο μεγαλύτερο διάστημα την εικοσαετία 1960-1980 (με μέγιστο ετήσιο ρυθμό 2,2% το 1963). 

Στη συνέχεια μειώθηκαν ως το 1,1% μέχρι το 2012. Ο ετήσιος αριθμός των γεννήσεων έχει μειωθεί σε 140 εκατομμύρια από ένα μέγιστο 173 εκατομμυρίων στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και προβλέπεται να παραμείνει σταθερός, ενώ οι θάνατοι αριθμούν 57 εκατομμύρια κάθε χρόνο και προβλέπεται να αυξηθούν σε 80 εκατομμύρια το χρόνο ως το έτος 2040. Οι τρέχουσες προβολές δείχνουν συνεχιζόμενη αύξηση πληθυσμού (αλλά με σταθερή πτώση του ποσοστού στην ετήσια αύξηση) με τον πληθυσμό να φθάνει μεταξύ 8,3 και 10,9 δισεκατομμυρίων το έτος 2050.

Σα να φαίνεται πως τούτη η απειλή είναι η σοβαρότερη από τις σύγχρονες πληγές του κόσμου μας. Όμως τα ερωτηματικά είναι τόσο σκληρά και απειλητικά μέσα απ’ αυτά τα νούμερα και τις διαπιστώσεις. Αυτές οι ψυχές πώς θα ζουν πάνω στον πλανήτη μας, πώς θα αναπνέουν, πώς θα καταφέρνουν να επιβιώνουν στις αντίξοες και απειλητικές συνθήκες που μόνοι μας δημιουργήσαμε; Όπου κι αν στρέψουμε τα μάτια μας, τέτοια ερωτήματα υπάρχουν άφθονα και τόσο θλιβερά στο αντίκρισμά τους.