Λένε, πως «των μεγάλων ανδρών η μοναξιά υπήρξε πολύ μεγάλη».
Πως όσο πιο μεγάλος είναι κάποιος, τόσο πιο μόνος κι απομονωμένος από το
περιβάλλον του ζει, έστω κι αν περιβάλλεται από τ' οποιοδήποτε πλήθος. Μόνα κι ασυντρόφευτα
ζήσανε πολλά φωτεινά πνεύματα σε τομείς όπως η τέχνη, η επιστήμη, ο φιλοσοφικός
στοχασμός, η αναζήτηση ή και μετάδοση ιδανικών. Κι αν αυτό αληθεύει μια φορά γι’
ανθρώπους σαν κι εμάς, αληθεύει χίλιες φορές για τον Ιησού, στην επίγεια ζωή
και έργο Του. Μόνος, κατάμονος. Έτσι που, όπως θα δούμε, κανείς να μη μπορεί να
προβάλει τίτλους συμπαράστασης, πολύ δε λιγότερο συμμετοχής στο τεράστιο έργο
της λύτρωσης. Ας Τον παρακολουθήσουμε σ’ αυτή την τρομακτική - συντριπτική για
κάθε ανθρώπινο ον - πνευματική του μοναξιά. Υπήρξε όχι μόνο μοναδικός, αλλά και
μόνος.
