Δημόσια επίπληξη.

 

Υπάρχει κάποια κατάλληλη στιγμή για να επιπληχθεί κάποιος δημόσια;

Γενικά το καλύτερο είναι να διδάσκει κανείς τους ανθρώπους συλλογικά, απ’ τον άμβωνα ή να χειρίζεται τα προβλήματα, ιδιωτικά, σε προσωπική βάση.

Ευτυχισμένη οικογένεια (7)

ΕΠΑΙΝΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΠΛΗΞΗ

Η σωστή πειθαρχία και εκπαίδευση των παιδιών μέσα στην οικογένεια απαιτεί ακόμη να επαινεί ο γονιός την καλή συμπεριφορά και να επιπλήττει την κακή.

Ο γιος ή η κόρη που έμαθε να σέβεται τη μητέρα και τον πατέρα θα βρίσκει μεγάλη ευχαρίστηση όταν κάνει κάτι που τους αρέσει, και θα είναι πολύ ευγνώμων ακόμα και για μια κουβέντα επιδοκιμασίας και αναγνώρισης.

Λουκάς κβ:24-26

Έγεινε δε και φιλονεικία μεταξύ αυτών, περί του, τις εξ αυτών νομίζεται ότι είναι μεγαλήτερος. Ο δε είπε προς αυτούς, οι βασιλείς των εθνών κυριεύουσιν αυτά, και οι εξουσιάζοντες αυτά ονομάζονται ευεργέται. Σεις όμως ουχί ούτως, αλλ’ ο μεγαλήτερος μεταξύ σας ας γείνη ως ο μικρότερος, και ο προϊστάμενος ως ο υπηρετών.  

Αυτή η φιλονικία έγινε αμέσως μετά τη διδασκαλία του Κυρίου προς τους μαθητές, σχετικά με τα επικείμενα παθήματα και το θάνατό Του, και ότι θα έπρεπε να Τον θυμούνται.

Δημόσια επίπληξη.

Υπάρχει κάποια κατάλληλη στιγμή για να επιπληχθεί κάποιος δημόσια; Γενικά το καλύτερο είναι να διδάσκει κανείς τους ανθρώπους συλλογικά, απ’ τον άμβωνα ή να χειρίζεται τα προβλήματα, ιδιωτικά, σε προσωπική βάση. Δεν είναι σχεδόν ποτέ ωφέλιμο για τον ποιμένα να επιπλήττει κάποιον δημόσια, με το όνομά του. Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις, που είναι αναγκαίο να επιπληχθούν μπροστά σ’ όλους αυτοί που έχουν αμαρτήσει για να το μάθουν κι οι υπόλοιποι. “Τους αμαρτάνοντας έλεγχε ενώπιον πάντων, δια να έχωσι φόβον και οι λοιποί” (Α’Τιμ.ε:20). Αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε φορά που κάποιος κάνει ένα λάθος ή δεν κάνει ό,τι θα έπρεπε να κάνει ο ποιμένας πρέπει να τον επιπλήττει δημόσια. Στο Γαλ.ς:1, λέει, “Εάν άνθρωπος απερισκέπτως πέση εις κανέν αμάρτημα, σεις οι πνευματικοί διορθόνετε τον τοιούτον με πνεύμα πραότητας, προσέχων εις σεαυτόν, μη και συ πειρασθής”.  

Ποια είναι η σωστή συμπεριφορά όταν μας επιπλήττουν.

Πρέπει να διατηρήσουμε αυτή την απόφαση σε στιγμές ελέγχου και επιπλήξεων. Ο Ψαλμωδός λέγει: «Δείξον μοι Κύριε τας οδούς σου δίδαξόν με τα βήματά σου» (Ψαλμ.κε:4). Μερικοί άνθρωποι έχουν την αντίθετη στάση. Αισθάνονται ότι ποτέ δεν έχουν ανάγκη να τους επιπλήξει κάποιος, να τους διορθώσει ή να τους προτρέψει με οποιοδήποτε τρόπο. Αυτο, όμως, είναι αντίθετο με το λόγο του Θεού. Ο Θεός έχει θέσει εξουσίες μέσα στην εκκλησία Του. Όλοι, από τον πιο ψηλά - σε θέση - μέχρι τον πιο χαμηλά, είναι κάτω απ’ αυτό το σύστημα εξουσιών. Ακόμη και ο Πέτρος και ο Παύλος δέχτηκαν επίπληξη από άλλους (Γαλ.β:11-14 Πράξ.κγ:3-5). Αυτοί που δεν δέχονται την εξουσία μέσα στην εκκλησία έχουν ήδη πάρει το δρόμο της αποστασίας (Β΄Πέτρ.β:10). Ποτέ μη γίνεις τόσο “μεγάλος” που να μην δέχεσαι νουθεσία ή ακόμα επίπληξη. Ακόμα κι αν είσαι ένας ώριμος Χριστιανός η κάποιος πρεσβύτερος μέσα στην εκκλησία, ίσως χρειάζεσαι κάποια βοήθεια για να φθάσεις στον ουρανό. Η σωστή στάση είναι: “Σ’ ευχαριστώ που προσπαθείς να με βοηθήσεις” και όχι “Λοιπόν θα πρέπει να ξέρεις ότι κι εγώ είμαι ένας άγιος του Θεού ακριβώς όπως κι εσύ, και ξέρω ένα σωρό λάθη που κι εσύ έχεις κάνει, γι’ αυτό μη μιλάς”.

Η οικογένεια κατά το Βιβλικό πρότυπο - Γονείς (5)

Επίπληξη και έπαινος

Παρ.κγ:13,14

Η Βίβλος σίγουρα δέχεται την πειθαρχία και τη διόρθωση των παιδιών χρησιμοποιώντας είτε το χέρι είτε τη ράβδο της διόρθωσης αλλά όχι του θυμού.

Η λέξη κλειδί στο θέμα της πειθαρχίας, είναι η σταθερότητα. Ο,τι κι αν κάνεις πρέπει να είσαι σταθερός. Όταν δίνουμε οδηγίες στο παιδί, στην ουσία το εξοπλίζουμε για να μπορεί να παίρνει σωστές αποφάσεις στη ζωή. Όταν εκπαιδεύουμε τα παιδιά, θέλουμε να τα κάνουμε ν’ αποφασίζουν σωστά στη ζωή τους. Όταν ο γονιός βάζει κάποια όρια, δίνει  στο παιδί κατευθυντήριες γραμμές που θα το βοηθήσουν στο μέλλον. Τελικά πρέπει να κατασταλάξουμε μέσα στο μυαλό μας σαν γονείς, τί θέλουμε να γίνει το παιδί μας και μετά πρέπει ν’ αρχίζουμε να βάζουμε όρια σε κάθε ηλικία, που θα τα βοηθήσουν και θα τους δείξουν τί αποφάσεις πρέπει να πάρουν στη ζωή τους. Οι περιορισμοί είναι απαραίτητοι για να κρατηθούν τα παιδιά σε σωστή θέση.

Έγεινε δε και φιλονεικία......

.......μεταξύ αυτών, περί του, τις εξ αυτών νομίζεται ότι είναι μεγαλήτερος. Ο δε είπε προς αυτούς, οι βασιλείς των εθνών κυριεύουσιν αυτά, και οι εξουσιάζοντες αυτά ονομάζονται ευεργέται. Σεις όμως ουχί ούτως, αλλ’ ο μεγαλήτερος μεταξύ σας ας γείνη ως ο μικρότερος, και ο προϊστάμενος ως ο υπηρετών.  Λουκάς κβ:24-26

Αυτή η φιλονικία συνέβη αμέσως μετά από την διδασκαλία του Κυρίου προς τους μαθητές, σε σχέση με τα επικείμενα παθήματα και τον θάνατό Του, και το πώς θα έπρεπε να Τον θυμούνται.

Αλλά εκείνοι δεν σκεφτόντουσαν το θάνατό Του! Στο μέσον όλων αυτών των βαθιών και σοβαρών αληθειών, οι σκέψεις τους ήταν στην ματαιοδοξία τους! Δεν έχει συμβεί ποτέ να αισθανθείτε, κατά τις πιο σοβαρές στιγμές, τις ματαιοδοξίες σας και τις επιθυμίες σας;

ΑΓΙΑΣΜΟΣ 11 - Εξουσία και οργάνωση μέσα στην εκκλησία (2)

Αποκοπή. Έχουμε ήδη αναφέρει ένα λόγο για αποκοπή ή διακοπή της κοινωνίας με κάποιο πιστό, όταν αρνείται να υποταχτεί στις αποφάσεις της εκκλησίας. Στην Α’Κορ.ε:1-13, ο Παύλος αναφέρει και άλλους βάσιμους λόγους.
 

Το ιδιαίτερο πρόβλημα στην Κόρινθο το οποίο έδωσε αφορμή στον Παύλο να διατυπώσει αυτή τη διδασκαλία ήταν ότι κάποιος άνδρας μέσα στην εκκλησία διέπραττε αιμομιξία. Η εκκλησία ήταν τόσο υπερήφανη για τα πνευματικά της χαρίσματα που είχε παραβλέψει αυτή την αμαρτία. Ο Παύλος τους επέπληξε που δεν έκριναν την αμαρτία και δεν απομάκρυναν αυτόν που έφταιγε. Η σωστή διαδικασία σ’ αυτή την περίπτωση είναι να απομακρυνθεί από την εκκλησία αυτός που αμάρτησε.  

Λουκάς κβ:24-26

Έγεινε δε και φιλονεικία μεταξύ αυτών, περί του, τις εξ αυτών νομίζεται ότι είναι μεγαλήτερος. Ο δε είπε προς αυτούς, οι βασιλείς των εθνών κυριεύουσιν αυτά, και οι εξουσιάζοντες αυτά ονομάζονται ευεργέται. Σεις όμως ουχί ούτως, αλλ’ ο μεγαλήτερος μεταξύ σας ας γείνη ως ο μικρότερος, και ο προϊστάμενος ως ο υπηρετών.