Κρίση στην Εκκλησία.

Σε ορισμένες καταστάσεις, δίνεται στην εκκλησία η εξουσία να κρίνει μεμονωμένα άτομα. Γενικά, οι Χριστιανοί δεν είναι να κρίνουν κανέναν άνθρωπο, ή τις ενέργειές του, ή τις πεποιθήσεις του (Ματθ.ζ:1, Ρωμ.ιδ:10, Ιάκ.δ:12). Όμως, υπάρχει ευθύνη να κριθεί μια προφητεία και να διακρίνονται τα πνεύματα αν είναι από το Θεό (Α’ Κορ.ιδ:29, Α’ Ιωάν.δ:1). Όσο αφορά στην εκκλησία σαν σύνολο, και ο Ιησούς αλλά και ο Παύλος πρόβλεπαν την κρίση σε περίπτωση φιλονικίας μεταξύ των αγίων. Το αποτέλεσμα είναι ότι ένα άτομο απαγορεύεται να κρίνει σε προσωπική βάση, αλλά στην εκκλησία έχει δοθεί εξουσία να κρίνει μεταξύ των αγίων και να ελέγχει την αμετανόητη αμαρτία μέσα στην εκκλησία. Ο τρόπος και η μέθοδος κρίσης δόθηκε απ’ τον Ιησού σε γενικές γραμμές στο Ματθ.ιη:15-18.

ΑΓΙΑΣΜΟΣ 11 - Εξουσία και οργάνωση μέσα στην εκκλησία (2)

Αποκοπή. Έχουμε ήδη αναφέρει ένα λόγο για αποκοπή ή διακοπή της κοινωνίας με κάποιο πιστό, όταν αρνείται να υποταχτεί στις αποφάσεις της εκκλησίας. Στην Α’Κορ.ε:1-13, ο Παύλος αναφέρει και άλλους βάσιμους λόγους.
 

Το ιδιαίτερο πρόβλημα στην Κόρινθο το οποίο έδωσε αφορμή στον Παύλο να διατυπώσει αυτή τη διδασκαλία ήταν ότι κάποιος άνδρας μέσα στην εκκλησία διέπραττε αιμομιξία. Η εκκλησία ήταν τόσο υπερήφανη για τα πνευματικά της χαρίσματα που είχε παραβλέψει αυτή την αμαρτία. Ο Παύλος τους επέπληξε που δεν έκριναν την αμαρτία και δεν απομάκρυναν αυτόν που έφταιγε. Η σωστή διαδικασία σ’ αυτή την περίπτωση είναι να απομακρυνθεί από την εκκλησία αυτός που αμάρτησε.