Σε ορισμένες καταστάσεις, δίνεται στην εκκλησία η εξουσία να κρίνει
μεμονωμένα άτομα. Γενικά, οι Χριστιανοί δεν είναι να κρίνουν κανέναν άνθρωπο, ή
τις ενέργειές του, ή τις πεποιθήσεις του (Ματθ.ζ:1, Ρωμ.ιδ:10, Ιάκ.δ:12). Όμως,
υπάρχει ευθύνη να κριθεί μια προφητεία και να διακρίνονται τα πνεύματα αν είναι
από το Θεό (Α’ Κορ.ιδ:29, Α’ Ιωάν.δ:1). Όσο αφορά στην εκκλησία σαν σύνολο, και ο
Ιησούς αλλά και ο Παύλος πρόβλεπαν την κρίση σε περίπτωση φιλονικίας μεταξύ των
αγίων. Το αποτέλεσμα είναι ότι ένα άτομο απαγορεύεται να κρίνει σε προσωπική
βάση, αλλά στην εκκλησία έχει δοθεί εξουσία να κρίνει μεταξύ των αγίων και να
ελέγχει την αμετανόητη αμαρτία μέσα στην εκκλησία. Ο τρόπος και η μέθοδος
κρίσης δόθηκε απ’ τον Ιησού σε γενικές γραμμές στο Ματθ.ιη:15-18.
