Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ι. Ο σκοπός του λόγου του Θεού.

1.   Να δείξει την αληθινή ζωή (Α’Ιωάν.ε:13). Οι Γραφές είναι η μόνη πηγή αυτής της γνώσης.

2.   Να φανερώσει τη θεότητα του Χριστού (Ιωάν.κ:31).

3.   Να μας προτρέψει ν’ ακολουθούμε το καλό και ν’ αποφεύγουμε το κακό. Ο Ιησούς είναι το τέλειο παράδειγμα για μας (Α’ Πέτρ.β:21  Ιωάν.ιγ:15).  Ο Παύλος μας λέει ότι μπορούμε να ωφεληθούμε από τις προειδοποιήσεις του λόγου του Θεού (Α’ Κορ.ι:5-11).

4.   Να γίνει καθημερινή τροφή της ψυχής (Ησ.νε:10-11). Όπως το σώμα μας τρέφεται με τη φυσική τροφή, έτσι κι η ψυχή ευδοκιμεί με το λόγο του Θεού (Δευτ.η:3  Ιώβ κγ:12  Ιερεμ.ιε:16  Α’ Πέτρ.β:2).

Ο κύριος στόχος μας στη Βιβλική μελέτη δεν είναι απλά να μάθουμε αρκετά πράγματα σχετικά με το Χριστό, αλλά να γνωριστούμε με τον ίδιο τον Κύριο.

Στο Ιωάν.α:14 βλέπουμε ότι  “ο λόγος έγεινε σάρξ και κατοίκησε εν ημίν”.

Με άλλα λόγια ο Χριστός είναι ζωντανός λόγος. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι γνωρίζει το λόγο του Θεού, αν δεν έχει γνωριστεί με τον Ιησού, Αυτόν που ενέπνευσε τη γραφή του.

Καθώς γνωρίζουμε τον Ιησού, η Βίβλος γίνεται συνεχώς ένα καινούριο Βιβλίο για μας.

 

ΙΙ. Μέθοδοι Βιβλικής μελέτης

1.   Σαν έμπνευση για λατρεία. Καθώς διαβάζουμε τους ψαλμούς δοξολογίας και τις προσευχές αυτών που οι καρδιές τους άνοιξαν μπροστά στο Θεό, εμπνεόμαστε να λατρέψουμε και να εκζητήσουμε το Θεό για ευλογίες πνευματικές.

2.   Η βιογραφική μέθοδος. Η μελέτη της ζωής των μεγάλων ανδρών της Βίβλου θα διεγείρει το ενδιαφέρον του καθένα που διαλέγει αυτό τον τρόπο μελέτης. Θα δει την προετοιμασία που έκαναν για να μπορέσουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, θα δει πώς ξεπέρασαν τα  εμπόδια στο δρόμο τους κι ακόμα τα λάθη τους που εμείς πρέπει ν’ αποφύγουμε.

3.   Μελέτη κατά κεφάλαια ή βιβλία. Όταν μελετάμε ένα βιβλίο μ’ αυτό τον τρόπο είναι αναγκαίο να σημειώσουμε (1) τον συγγραφέα, (2) τις συνθήκες που έκαναν αναγκαίο το γράψιμο του βιβλίου, (3) σε ποιόν γράφτηκε και (4) το κυρίως θέμα του βιβλίου. Καθώς μελετάμε κάποιο βιβλίο, είναι καλό να δίνουμε ονόματα στα κεφάλαια που θα ανταποκρίνονται στο περιεχόμενό τους. Μετά, μια καλή εξάσκηση είναι να φέρεις στο νου σου ένα βιβλίο με τους τίτλους των κεφαλαίων.   

 

ΙΙΙ. Η σπουδαιότητα της απομνημόνευσης

1.   Όταν μελετάς κατά κεφάλαια, ν’ αποστηθίζεις το κυρίως εδάφιο του κεφαλαίου.

2. Όταν μελετάς θέματα, είναι καλύτερα ν’ αποστηθίζεις μερικά εδάφια που συνδέονται μεταξύ τους μ’ ένα τρόπο που να βγαίνει νόημα. Ακόμα το Άγιο Πνεύμα κατά ένα ανεκτίμητο τρόπο μπορεί να φέρνει πράγματα στη θύμησή μας.

 

 

ΚΑΝΟΝΕΣ ΜΕΛΕΤΗΣ

 

 

Ι. Όταν μελετάμε κατά βιβλίο

1.  Πρώτα πρέπει να βρούμε το σκοπό και τις βασικές διαιρέσεις του βιβλίου πριν μπούμε στις λεπτομέρειες. Είναι καλό να χρησιμοποιούμε πρώτα το τηλεσκόπιο και μετά το μικροσκόπιο. Οι λεπτομέρειες αποκτούν μεγαλύτερη σημασία καθώς σχετίζονται με το γενικό νόημα.

2. Διαβάζουμε το βιβλίο προσεκτικά πριν λάβουμε υπ’ όψη μας τα σχόλια που υπάρχουν γι’ αυτό. Είναι πρωταρχικής σημασίας καθώς μελετάμε τις Γραφές να εξοικειωθούμε με το θέμα μας. Δεν θα είναι και τόσο δύσκολο να καταλάβουμε τι  εννοεί η Γραφή, αν πρώτα απ’ όλα είμαστε προσεκτικοί να ξέρουμε τι λέει.

3.   Οι χάρτες αποδεικνύονται ωφέλιμοι.  Είναι καλό να τοποθετούμε τα κύρια γεγονότα που διαβάζουμε στο βιβλίο γεωγραφικά πάνω στο χάρτη. 

 

ΙΙ. Πρέπει να θυμόμαστε ότι όλη η Γραφή είναι θεόπνευστη (Β’ Πέτρ.α:21).

1.   Το Πνεύμα και ο λόγος συμφωνούν, γιατί η Γραφή είναι αποτέλεσμα του Πνεύματος του Θεού Ιεζ.α:3. 

Στην Αποκ.ιδ:13 ο Ιωάννης άκουσε μια φωνή από τον ουρανό που του έλεγε, Γράψε..

2.   Αφού η Γραφή είναι θεόπνευστη, τότε είναι το ίδιο πνεύμα που μιλάει μέσα στην καρδιά μας, αλλά εδώ έχουμε άλλο ένα σημαντικό κανόνα: Ποτέ μη δέχεσαι αυτά που αποκαλούν “αποκαλύψεις” αν δεν συμφωνούν με το γενικό πνεύμα της Γραφής.

3.   Αφού ο λόγος του Θεού είναι θεόπνευστος, τότε δεν χρειάζεται “υπεράσπιση”. Αυτή η αρχή μπορεί να βοηθάει τους εργάτες να δώσουν στον κόσμο το λόγο του Θεού, αλλά όχι να συζητούν απλά. Δεν χρειάζεται να υπερασπιστείς το λόγο του Θεού όσο δεν χρειάζεται να υπερασπιστείς ένα λιοντάρι - απλά λύσε το κι αυτό θα υπερασπιστεί τον εαυτό του.

4.   Δεν μπορούμε να πούμε ότι οι λέξεις που στη Γραφή μας είναι με μικρά γράμματα είναι θεόπνευστες, επειδή δεν υπάρχουν στα πρωτότυπα χειρόγραφα. Επίτηδες έχουν διαφορετικό τυπογραφικό χαρακτήρα για να δείξουν ότι προστέθηκαν από το μεταφραστή για να γίνει πιο κατανοητό το νόημα. Ένας καλός κανόνας που μπορεί ν’ ακολουθείται για τα μικρά γράμματα είναι: Αν η πρόσθετη λέξη δεν αλλάζει το νόημα του εδαφίου, μπορούμε να τη δεχτούμε, αλλά αν η λέξη ή οι λέξεις αλλάζουν την έννοια, να τ’ αφήνουμε. Με άλλα λόγια, ένα εδάφιο πρέπει να λέει το ίδιο πράγμα με ή χωρίς τα μικρά γράμματα.

 

ΙΙΙ. Μεταφορική γλώσσα.

Ποτέ δεν παίρνουμε ένα εδάφιο σαν μεταφορικό, αν η ίδια η Γραφή δεν μας δίνει το κλειδί που μπορούμε να καταλάβουμε τη μεταφορά.

Για παράδειγμα, στην Α’ Πέτρ.γ:20-21 ο Πέτρος μιλάει για την κιβωτό δια της οποίας οκτώ ψυχές σώθηκαν από τα νερά του κατακλυσμού. Μετά, στο επόμενο εδάφιο, μας δίνεται το κλειδί για να πάρουμε τα λεγόμενα πνευματικά, όταν λέει, “του οποίου αντίτυπον όν το βάπτισμα σώζει και ημάς την σήμερον”.

Άλλο ένα τέτοιο καθαρό παράδειγμα βρίσκουμε στη Γαλ.δ:23-24. Εδώ ο Παύλος γράφει σχετικά με τη δούλη και την ελεύθερη λέγοντας: “τα οποία είναι κατά αλληγορίαν διότι αύται είναι αι δύο διαθήκαι”.

Μερικοί έχουν βρει κάποια πράγματα που απεικονίζουν πνευματικές αλήθειες κι επειδή δεν προσέχουν αυτό τον κανόνα της Βιβλικής μελέτης, φτάνουν σε ακραίες καταστάσεις πνευματοποιώντας κάθε Βιβλική αλήθεια αψηφώντας ακόμα και τις κατά γράμμα έννοιες.

 

IV.  Η στάση μας μπροστά σε μια νέα αλήθεια.

1.   Άσχετα με το πόσο έχουμε μελετήσει το λόγο του Θεού, πρέπει πάντοτε να διατηρούμε ένα πνεύμα ανοικτό σε διδασκαλία. Το να κάνεις το μυαλό κάποιου να αντιστέκεται σε κάθε τι καινούριο, είναι σαν να του στερείς πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να τον ευλογήσουν. Όσο πιο πολύ μελετάει κανείς το λόγο του Θεού, τόσο βλέπει ότι υπάρχουν πράγματα που πρέπει να μάθει!

2.   Απ’ την άλλη μεριά μας δίνεται μια προειδοποίηση από τον απόστολο Παύλο στην Εβρ.ιγ:9 Μη πλανάσθε με διδαχάς ποικίλας και ξένας. Μια καινούρια αλήθεια ποτέ δεν πρέπει να καταργεί μια αλήθεια που έχει ήδη αποκαλυφτεί. Μια γνήσια αγάπη για την αλήθεια είναι η μεγαλύτερη σταθεροποιητική δύναμη πάνω στον κόσμο. Αν κάποιος αγαπάει κάτι περισσότερο απ’ την αλήθεια (το δικό του τρόπο σκέψης, μεγάλα ονόματα, σημεία ή θαύματα) ανοίγεται σε πνεύματα πλάνης με αποτέλεσμα να χαθεί στο τέλος.

 

V. Πώς μπορούμε να ελέγχουμε αν μια διδασκαλία είναι αληθινή

1.   Υψώνει αυτή η διδασκαλία τον Ιησού;  Θα καταλάβεις ότι όσο πιο πολύ αλήθεια υπάρχει τόσο πιο πολύ ο Ιησούς είναι υψωμένος.

2.   Αυτή η διδασκαλία μας οδηγεί να μοιάσουμε περισσότερο στο πρότυπο της πρώτης εκκλησίας όπως περιγράφεται στις Πράξεις των αποστόλων; Ο Παύλος μας προειδοποιεί στην Γαλ.α:8 & 10-11  «Αλλά και εάν ημείς, ή άγγελος εξ ουρανού σας κηρύττη άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο το οποίον σας εκηρύξαμεν, ας είναι ανάθεμα». Στην Εβρ.η:5 η εκκλησία προτρέπεται όπως κι ο Μωυσής «Πρόσεχε, να κάμης πάντα κατά τον τύπον. Και στον Ιούδα 3 αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους».

3.   Εναρμονίζονται όλα τα εδάφια με το αντικείμενο της διδασκαλίας; Στην Α’ Θεσ.ε:21 λέει «Πάντα δοκιμάζετε, το καλόν κατέχετε». Δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουμε αποδείξει εντελώς ένα θέμα, ή ότι είμαστε θεμελιωμένοι στην αλήθεια, μέχρι να μπορούμε να εναρμονίσουμε όλα τα εδάφια που περιπλέκονται. Για παράδειγμα, δεν μπορεί κάποιος να λέει ότι έχει την αλήθεια σχετικά με το βάπτισμα στο όνομα του Ιησού, αν σκόπιμα αποφεύγει το Ματθ.κη:19. Γι’ αυτούς που έχουν την αλήθεια πάνω σ’ αυτό το θέμα, αυτό το εδάφιο είναι ό,τι πιο δυνατό για να διδάξεις την αλήθεια του βαπτίσματος στο όνομα του Ιησού.

4.   Αυτή η διδασκαλία μας σπρώχνει να ζήσουμε μια πιο άγια ζωή; Η πραγματική αλήθεια του Θεού θα μας οδηγήσει να αυξήσουμε σε αγιασμό όταν δώσουμε προσοχή σ’ αυτή. Για παράδειγμα, η αλήθεια της Αρπαγής μας καθαρίζει γιατί είναι μια “καθαριστική ελπίδα” (Α’ Ιωαν.γ:2-3).

Αντίθετα, κάποιες διδασκαλίες οδηγούν αυτούς που τις αποδέχονται να γίνουν χλιαροί. Οι ψευδοδιδασκαλίες είναι ένα δυνατό όπλο στα χέρια του Σατανά για να δημιουργεί μωρές παρθένες. Για παράδειγμα με τη διδασκαλία του Καλβινισμού, ο εχθρός της ψυχής μας προσπαθεί να μας κάνει απρόσεκτους και άκαρπους σ’ αυτή τη ζωή.

  

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ

 

Ι. Είναι πλήρης η Βίβλος μας;

Η Γραφή μας αποτελείται από 66 βιβλία. Μερικοί άνθρωποι αξιώνουν ότι υπάρχουν άλλα 12 βιβλία που ανήκουν στις Γραφές και δεν περιλαμβάνονται στη Βίβλο μας. Αυτά τα 12 βιβλία ονομάζονται Απόκρυφα. Η επτάφωτη λυχνία στη Σκηνή του Μαρτυρίου αποτελούνταν από 66 κομμάτια τα οποία διαπερνούσε το άγιο έλαιο. Αυτό είναι μια όμορφη εικόνα του λόγου του Θεού που είναι όλος θεόπνευστος. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι ο Ιησούς ποτέ δεν αναφέρθηκε σ’ αυτά τα επιπλέον βιβλία.

 

ΙΙ. Η Παλαιά Διαθήκη αποτελείται από 39 βιβλία

α) Νόμος	1. Γένεση 2. Έξοδος 3. Λευιτικό 4. Αριθμοί 5. Δευτερονόμιο
β) Ιστορία	1. Ι. Ναυή 2. Κριταί 3. Ρουθ 4. Α’ Σαμουήλ  5. Β’ Σαμουήλ  6. Α’ Βασιλέων 7. Β’ Βασιλέων 8. Α’ Χρονικών  9. Β’ Χρονικών 10. Έσδρα 11. Νεεμία 12. Εσθήρ
γ) Ποίηση	1. Ιώβ 2. Ψαλμοί 3. Παροιμίαι 4. Εκκλησιαστής 5. Άσμα Ασμάτων
δ) Μεγάλοι προφήτες	1. Ησαΐας 2. Ιερεμίας 3. Ιεζεκιήλ 4. Θρήνοι 5. Δανιήλ
ε) Μικροί προφήτες	1. Ωσηέ 2. Ιωήλ 3. Αμώς 4. Αβδιού 5. Ιωνάς 6. Μιχαίας 7. Ναούμ 8. Αβακούμ 9. Σοφονίας 10. Αγγαίος 11. Ζαχαρίας 12. Μαλαχίας

 

III. Η Καινή Διαθήκη αποτελείται από 27 βιβλία:

α) Βιογραφία   (Ευαγγέλια)	1. Ματθαίου  2. Μάρκου  3. Λουκά  4. Ιωάννη
β) Ιστορία	Πράξεις των αποστόλων
γ) Επιστολές	1. Ρωμαίους 2. Α’ Κορινθίους 3. Β’ Κορινθίους 4. Γαλάτες 5. Εφεσίους 6. Φιλιππησίους 7. Κολοσσαείς 8. Α’ Θεσσαλονικείς 9. Β’ Θεσσαλονικείς  10. Α’ Τιμοθέου  11. Β’ Τιμοθέου  12.Τίτος 13. Φιλήμονα 14. Εβραίους 15. Ιακώβου 16. Α’ Πέτρου 17. Β’ Πέτρου 18. Α’ Ιωάννου  19. Β’ Ιωάννου  20. Γ’ Ιωάννου 21. Ιούδα
δ) Προφητεία	Αποκάλυψη

 

Σημείωση: Υπάρχει μια διδασκαλία ότι η Παλαιά Διαθήκη δεν είναι για μας σήμερα. Ωστόσο, αυτή ήταν η Γραφή της πρώτης εκκλησίας! Πολλές απ’ τις επιστολές είναι κηρύγματα απ’ τα γραπτά της Παλαιάς Διαθήκης όπως στην Α’ Κορ.ι:1-11.